สืบเนื่องจากดราม่าวงการแร๊ปเปอร์

มีใครทำงานในสายงานไหนแล้วเจอะเจอคนที่ขิงใส่บ้างครับทำนองว่า "รู้ซะบ้างใครสร้างมาตรฐานให้พวกแกเดินตาม ฯลฯ"

ผมทำงานในสายงานของผม โชคดีมากที่คนรุ่นใหญ่มีแต่สนับสนุนว่า "เฮ้ยเอาเลยทำ ๆ ดี ๆ ลองดู ๆ " แบบทำนองเชื่อว่าคนรุ่นใหม่ต้องดีกว่า เก่งกว่ารุ่นเก่าสิ มันทำให้เราเคารพเขามากกว่าเดิมเยอะเลยนะ นี่พูดจริง ๆ

ให้เค้าได้ภูมิใจกับสิ่งที่เหลือไว้อาจจะน้อนิดในองค์กรแหละ คงไม่ได้ขนาดขิงหรอก แค่ขอให้มีตัวตน

ไม่แน่ใจครับ แต่วงการ AV ผมมักคอยขิงเสมอ

เข้ามาตอนบริษัทเพิ่งตั้ง

เลยไม่เคยเจอแบบนั้น มีแต่ สร้างๆ ขึ้นมาใหม่ พอไม่ดีก็แก้ๆๆๆๆ ครับ

ทุกทุกอย่าง รับฟังจากทุกคนไม่ว่าจะเด็กจะโตครับ

พวกอีโก้สูงๆก็มีแหละ ทำดา 555

หน้าอาจารย์แดงลอยมาเลย

เจ้าของบริษัท ครับ

ชอบขิงใส่พนักงานว่า ความคิดตัวเองถูกทุกอย่าง
และวันนี้สั่งอย่าง พรุ่งนี้สั่งอย่าง เปลี่ยนไปมาตามอารมณ์

โคตรเยอะะะะะ ตั้งแต่ฝึกงานจนถึงทุกวันนี้เลย พวกรุ่นพี่ในที่ทำงาน

ที่เจอบ่อยๆก็แบบ สมัยก่อนเรียนยากกว่านี้เยอะ แต่พอทำข้อสอบใบประกอบฯ ดันทำไม่ได้ สอบตกแล้วตกอีก

บางคนก็แนวๆแบบเมื่อก่อนลำบากกว่านี้อีก เด็กสมัยนี้ทำงานสบายแล้ว อัตรากำลังเยอะ เมื่อก่อนอยู่แค่คนสองคน จ้าาาา สมัยก่อนคนมารพ.วันละ 100 สมัยนี้วันละ 1000

ไอ้แนวอวดอ้างความลำบากนี่ไม่รู้จะขิงทำไม ยากลำบากต่อ? สบายแล้วไม่ชอบ? ไม่อยากพัฒนา?



แต่โชคดีว่าคนที่เป็นหัวหน้าผมแทบทุกคนไม่ค่อยมี mindset อะไรแบบนี้

วันก่อนเพิ่งเห็นเถียงกันเรื่องค่าจ้างน้อย ก็ยังมีผู้เฒ่าผู้แก่ระดับผู้บริหารสภาฯมาบอกว่า เมื่อก่อนได้น้อยกว่านี้เยอะ

ก็สมัยนั้นมึงเสียค่าข้าวจานละกี่บาทเอง น้ำมันลิตรละ 10 กว่าบาท เงินล้านนึงซื้อบ้านเดี่ยวได้สบายๆ สมัยนี้มันค่าครองชีพเท่ากันมั้ยล่ะไอ้ควาย


ปล โทษทีครับที่ใส่อารมณ์

ส่วนของสายงานผม เจอเยอะอยู่ครับ

ในวงการชิปปิ้งนี่ มันจะมีแบ่งเกรดแบบว่า เมื่อก่อนรุ่นโบราณก็จะเป็นการทำงานแบบนึง ความรู้ความเข้าใจหน้างานที่จะต้องพลิกแพลง และอ้างอิงข้อกฎหมาย รวมถึงแนะนำลูกค้าด้วยตัวเองค่อนข้างสูง แต่กลับกันปัจจุบันเทคโนโลยีเปลี่ยนไป รูปแบบองค์กรเปลี่ยนไป การทำงานแยกประเภท แยกส่วน แยกตำแหน่งมากขึ้น ลักษณะการทำงานเปลี่ยนไป คำเรียกจึงไม่ครอบคลุมความรู้เท่าโบราณ

เช่น โบราณ ชิปปิ้งแทบจะเป็นเจ้าของกิจการ หรือเปิดกิจการเองได้เลย ปัจจุบันคนเรียกตัวเองว่าชิปปิ้งเยอะ แต่เอาเข้าจริงๆกว่าครึ่ง ทำได้แค่ถือเอกสารไปยืนกุมเป้าให้เจ้าหน้าที่ตอกหน้ากลับมา หน้าที่จริงๆไม่ต่างจากแมสเซนเจอร์ทั่วไป หรือแม้กระทั่งจ้างมอเตอร์ไซค์รับจ้างไปยื่น แทบจะไม่มีความรู้ที่จะถก/ต่อรองเจ้าหน้าที่ได้เลย

รุ่นเก่าๆจึงค่อนข้างส่ายหัว และข่มอยู่พอสมควรครับ

สันดานแบบนี้ส่วนมากสลิ่ม ชอบโหนสิ่งที่สูงๆ ชอบเอา ref ชาติที่แล้วมาอ้าง

เอาจริงๆ ผมทำงานมา 10 กว่าปี

สิ่งเดียวที่ผมรู้สึกชัดเจนคือเด็กสมัยนี้แม่งเก่งและทำงานเร็วกว่าเยอะมาก เรียนรู้ไวกว่าเยอะ

รับเด็กจบใหม่เข้าแทบจะพก skill photoshop, marketing, อะไรแบบนี้ติดตัวมา เรื่องเทรนด์ของโลกไม่ต้องสอนให้รำคาญ

บางคนทำงานมาเป็นสิบปี ภาษาก็ไม่ได้ สกิลการใช้คอมพิวเตอร์ก็ไม่มี อีเมลยังใช้ไม่เป็นเลย อยู่เป็นภาระองค์กรไปงั้นๆอ่ะ


ไม่เคยกลัวคนที่แก่กว่าเลย กลัวจะตกยุคตามเด็กรุ่นใหม่ไม่ทันมากกว่า

ในวงการโปเกม่อนครับ ผมเจอ คอยขิง เยอะมากๆ เมื่อไหร่จะเป็นเกียราดอสสักทีวะ

ผมเจอในวงการเล่นดนตรีกลางคืนเนี่ยแหละครับ มีมือกีตาร์รุ่นใหญ่ ที่ขี้เกียจเเกะเพลง เเล้วมาบอกว่าตัวเองอิมโพรไวซ์เก่ง แถมมาบอกอีกว่าตัวเองเป็นคนเเรกๆไม่เล่นตามต้นฉบับ 555

ก็ SS เรานี่หละ ไปเที่ยวคาราโอเกะแล้วชอบขิง ร้านนั้นดี ร้านนี้เด็ด พี่ไปมาหมดแล้ว

ผอ โรงงานคนไทยของผมเลย จะพัฒนาอะไร ก็จะขิงว่า ทำไม่ได้หรอก พี่เคยลองทำมาแล้ว ไม่ได้ผลหรอก เสียเวลาเปล่า แล้วก็จะชอบขู่ลูกน้องกลางที่ประชุม หรือแหกหน้าเลย

แต่ CEO ฝรั่ง ไม่เป็นนะ แกขอแค่ทำแช้วดีขึ้นก็พอ จะเสียเงินลงทุน 30 ล้าน แกก็โอเคร

ผมรุ่นบุกเบิก ตอนนี้ น้องแต่ละคน เรื่อง coding ไปไกลกันล่ะ

เราทำได้แค่ แนะนำแนวคิด