แล้วเจอทางแก้ไขมั้ย ถ้าไม่ได้ยังไงต่อ

ผมตอนนี้อดคิดไม่ได้ว่ารอบๆตัวทำไมมีแต่คนเห็นแก่ตัว ทั้งบุพการี ทั้งแฟน ทุกคนเลย ไม่มองถึงความลำบากเราเลย เรื่องเงินเรื่องเวลา อย่างกับรวยอะไรนักหนา ค่าน้ำมันค่าอาหาร ไม่มีหารให้แต่เราจ่ายแล้วบอกให้เราเก็บเงิน ต้องการแต่ให้เราสละเวลาให้ ต้องพาไปส่งนั่นนี่ แล้วเราก็ลำบากต้องเคลียงานดึกดื่น บอกแล้วว่าไม่ว่าง มีแต่เราที่ให้ๆๆ ยังนึกไม่ออกว่าเขา ตอบแทนเราในแง่ไหน ถ้าเลือกได้ อยากลบตัวเอง ออกจากจุดนี้เลย จริงๆตรงกลางที่มองมาช่วยกันและกันต่างหากคือสิ่งที่ควรเป็น

ขออภัยที่ระบายทำได้แค่นี้ครับ T_T

บ้านผมนี่หนักกว่านี้ก็คือยิงกันตายแล้วครับ ผมโดนเอาเปรียบขั้นสูงสุดแบบน้อยคนจะทนได้เอาจริง

ผมเป็นคนที่โดนพ่อแม่เกลียดและอคติ พยายามจะให้ผมได้อะไรน้อยกว่าคนอื่นเสมอ แต่ดันหลอกให้ทำงาน

แล้วให้เงินเดือนน้อยๆ แล้วมาบอกว่าในอนาคตนู่นนนนนนนนนน เดี๋ยวก็ได้เป็นเจ้าของกิจการเอง


ผมเคยดูแลหอพักเกือบสี่ร้อยห้อง เต็มเกือบตลอดและรับเงินเดือนแค่สองหมื่นแบบพนักงาน แต่คนอื่นในบ้าน

อยากใช้เงินหลักแสนในพริบตาพ่อแม่ก็จัดให้ได้ทันทีแต่ผมไม่มีสิทธิ์ ตอนธุรกิจหอพักมันดูดีมูลค่าเยอะน่าจะ

เกือบสามร้อยล้านก็มามีปัญหากับผม ผมไม่มีปัญหานะถ้าจะแบ่งเงินกันทั้งหมดอย่างเท่าเทียมแบบระบบกงสี

แต่ที่ครอบครัวผมทำคือไล่ผมไปทำอย่างอื่น เพราะไม่อยากให้ผมได้ยุ่งเกี่ยวกับของที่มีมูลค่าเยอะๆ


ต่อมาโดนไล่มาทำปั้มปตท ทำไปสองปีบริหารพอได้ ปตทเลยอยากให้ขึ้นปั้มเพิ่มในจุดที่ไม่ห่างกันมาก เพราะ

เล็งเห็นว่ามันจะมีกำลังซื้อจากอีกแหล่งชุมชน ไล่ผมมาจากหอทำไมผมถึงยอมง่ายๆเหรอ เพราะผมคิดไงว่า

มูลค่าปั้มมันน้อยกว่าหอมากแต่ถ้ามีได้ซักสองสามสาขา ถึงจะสู้มูลค่าหอไม่ได้แต่ก็เป็นจุดที่ผมพอรับได้

ปรากฎพอผมทำเรื่องจนได้รับอนุมัติ บ้านผมรีบจดบริษัทใหม่และบอกว่าปั้มใหม่จะเป็นของตู พวกที่มาแย่งหอ

ผมไปนั่นแหละ ทั้งๆที่มันอยู่ถนนเส้นเดียวกัน ตัดกันเห็นๆ และผมเป็นคนทำเรื่องจนได้รับการอนุมัติ

จะปรับเป็นกงสีได้เท่ากันทุกคนก็ไม่ พวกตูจะเอาเปรียบอ่ะทำไม ยังดีที่เวรกรรมมีจริงพวกนั้นตกลงเรื่องที่

กับเจ้าของที่ไม่ได้สุดท้ายเลยขึ้นได้ไม่สำเร็จ


เรื่องที่ผมโดนมันมีเยอะมากหนักมาก แต่แค่นี้ก็ยาวแล้ว เอาเป็นว่าล่าสุดจากการที่ทุกคนในบ้านผลาญเงิน

กันอย่างบ้าคลั่งประหนึ่งสามล้อถูกหวย และไม่มีปัญญาในการรับมือกับปัญหาหนี้สินที่ก่อขึ้นแบบแก้กันห่วยมาก

การันตีจากแบ้งค์ว่าแย่ขนาดนี้ไม่เคยเจอ ทำให้ตอนนี้บ้านผมกำลังจะโดนยึดทรัพย์ โดยที่ผมผู้ซึ่งเป็นเหมือน

พนักงานไม่ใช่ลูกต้องมารับหนี้ทั้งหมด ต้องหมดอนาคตทางการเงินเป็นสิบปี เปิดบัญชีชื่อตัวเองยังไม่ได้

บ้านที่ผ่อนยังไม่หมดก็รอวันโดนยึด จะขายให้แฟนยังไงไม่ให้ผิดข้อโอนทรัพย์สินโดยไม่ชอบ จะขายคนอื่น

ก็ใช่จะหาคนซื้อง่ายๆ


ช่วงที่เป็น npl เอาจริงๆดีนะ ล้มบนฟูกอย่างสวย เพราะไม่ต้องส่งแบ้งค์ซักบาทรายได้จากธุรกิจทั้งหมด

เก็บเต็มๆ ยิ่งถ้าทนายช่วยยื้อได้หลายปีนะ ดีไม่ดีมีเงินก้อนมากวาดซื้อของที่จะโดนยึดได้ด้วยซ้ำ แต่เพราะ

บ้านผมมันแย่ไง เรื่องมาขนาดนี้ทำผมหมดอนาคตขนาดนี้แต่จะให้แบ่งรายได้เฮือกสุดท้ายให้ผมอย่างเท่าเทียม

คนอื่นเหรอ ไม่มีทาง สุดท้ายตอนนี้ผมก็ยังได้แค่เงินเดือนเหมือนเดิม สุดท้ายละ ทางรอดสุดท้ายของผมกับ

ภรรยาและลูกๆ คือการเปิดร้านอเมซอน ซึ่งทุกคนในบ้านควรจะยินดีใช่มั้ย ผมลูกเมียมีชีวิตต่อไปได้แม้ทุกอย่าง

ที่เคยมีจะโดนยึดหมด แต่เปล่าเลยครอบครัวผมขัดขวางอย่างหนักไม่ให้ผมทำร้านอเมซอนครับ ถึงแม้ตอนนี้

พวกผมจะหาเปิดร้านได้สำเร็จมาหลายเดือนแล้ว แต่ทุกคนในบ้านผมน่าจะยังมีแต่ความคิดแย่ๆต่อผมลูกเมียอยู่

เรื่องเอาเปรียบและทำร้ายจิตใจกันไม่รู้เลยว่าผมจะโดนไปจนถึงเมื่อไหร่

เป็นกำลังใจให้นะครับผมขอให้หาทางออกให้ได้ครับ

รักตัวเองมากๆครับ อะไรไม่ดีผมไม่ทนเลย

ทุกวันนี้ผมก็ไม่ได้มีความสุขมาก แต่ก็ไม่มีเรื่องคนอื่นให้ทุกข์เลย

มนุษย์เมียครับ

ผ่อนบ้านนี่แหละ เมื่อไหร่จะหมดซักที

นึกถึงช่วงเวลาที่ยังไม่มีหนี้ ใช้เงินได้หนำใจมาก

เงินครับ ตอนนี้รายจ่ายมากกว่ารายได้ ตั้งแต่หมูขึ้น น้ำมันขึ้น รายจ่ายผมแซงรายได้ ตอนนี้ยังคิดเลยจะเอาของสะสมมาขายกินพยุงตัวเอง อยากรู้เหมือนกันตอนนี้แต่ละคนทำอาชีพเสริมอะไรกันอยู่ เผื่อเป็นแนวทางเอาตัวรอดในยุคนี้

ต้องอยู่ห่างกับแฟนเป็นปีครับ แต่ก็ต้องยอมอดทนเพื่ออนาคต

งานที่ค่อยๆขาดหายไปเรื่อยๆแล้วไม่รีบาวด์กลับมาเลย ผมทำอาชีพอิสระ

แฟนไม่กลับไทยมาแต่งด้วยซะที .. ว่าจะบินไปหาแต่งเองที่นู่นล่ะ แต่คนต้องพาแม่ไปเจอด้วย เพราะมันมีข้อครหาจากแม่ว่าแฟนผมเป็นคนยังไง เลยกะพาไปให้เจอจบๆเลยถ้าทำได้ จะได้รู้ว่าแฟนผมคนนี้ตั้งใจเลือกมากพร้อมแต่งแล้วจริงๆ

ก็ไม่มากอะไร มีคนเป็นหนี้เรา แต่ก็มีของมาค้ำ แต่เราก้ไม่ได้อยากจะขายไอ้ที่เอามาค้ำนะ

แต่เค้าก็ไม่เริ่มทยอยคืนซัก ติดต่อกันก็น้อยกว่า-ยากกว่าตอนก่อนจะยืม

ของผมมีเรื่องงาน ย้ายงานมา 2ที่่ เวลาผ่านไปปีครึ่งละ ยังรู้สึกว่างานมันไม่ค่อยสนุกเท่าไหร่ เจอแต่ความกดดัน เงินเดือนก็ไม่คุ้มค่าเหนื่อยเท่าไหร่

เจอคู่แข่ง ขายตัดราคาครับ เครียดมา 1 อาทิตย์แล้วครับ ถ้าลดราคาไปขายเท่าคือไม่เหลืออะไรเลย

แต่ตอนนี้ก็พอจะคิดแนวโน้มของธุรกิจเอาไว้แล้ว ขายได้เท่าที่ขาย ประคองไปก่อน

แจ้งสรรพากรเรื่องภาษีของเจ้านั้น เพราะร้านในตลาดคู่แข่งกันหรือร้านผมโดนภาษีหมด

และปรับราคาเพื่อนำไปจ่ายภาษีกันหมดแล้ว เหลือแต่เจ้านี้น่าจะยังไม่จ่ายเลยขายกดราคาตลาดแบบนี้

หนักครับ แต่ก็สู้ๆ

หมกมุ่นคิดแต่จะปฎิรูปสถาบัน อยากให้สำเร็จก่อนที่จะต้องตายตามอายุขัย ปัญหานี้ใหญ่มาก แสดงออกมากไปก็โดน 112

เดือนชนเดือนทุกเดือน เหนื่อยมาก
ผมทำรัฐวิสาหกิจ ต้องรออายุเยอะถึงจะสบาย
ตอนนี้กัดก้อนเกลือไปก่อน

สุขภาพครับ จากโรคภัยที่ไม่มีปัจจัยเสี่ยงใด ๆ เลย แต่ก็เป็น