ผมไม่ได้ขับเกียร์กะปุกมา10กว่าปี พอได้มาขับใน กทม เรียกว่า เจอสภาวะ หยุดๆไปๆรถมาแทรก ข้ามฟาก กลับรถ บลาๆ

ทำให้รู้ว่าผมขับไม่คล่อง ไม่แข็งเลย เสี่ยงรถดับไปหลายที เสียความมั่นใจไปเยอะ ทั้งที่ก็ขับรถมานาน(เกียร์อัติโนมัติ)

คำถามคือ ผมอยากทราบว่า ทำยังไงคือปิดตายการที่รถจะดับครับ ผมกลัวอันนี้มาก บางทีพอช้าๆทำให้จะอยู่แต่เกียร์หนึ่ง ไหลๆไปเข้า2 ก็ต้องหยุดอีกละ(รถติด)

และ การขับขึ้นสะพาน ในกรณีที่ มีสิ่งกีดขวางก่อนขึ้น เราใช้เกียร์หนึ่งมันไหวมั้ย แบบรถไม่ได้ไหลมา หรือมีเทคนิคการขึ้นเนินที่ชิวๆมั้ยครับ (เช่นว่าจะขึ้นลานจอดรถในห้าง)

ปล.รถกระบะ 2.5 ครับ

จังหวะการเลียครัชล้วนๆเลยครับ ขับในเมืองบ่อยๆเดี๋ยวก็ชิน

ปล.จังหวะคาตรงเนินหรือคอสะพาน ถ้าเป็นรถที่รอบต้นดีๆ ผมออกตัวเกียร์สองตลอดเลย ไม่ชอบออกตัวเกียร์1 ครับเพราะรู้สึกว่ามันกระตุกนิดๆ

แม่ผมก็เซียนขับเกียร์กระปุกมากอ่ะแต่แกบอกไม่เอามาขับใน กทม. หรอกปวดขาขับยาก

เกียร์2กับไคโด ไหวไหมครับ

ขับขึ้นสะพานชันๆถ้ารถติดใส่เบรคมือครับ พอรถเคลื่อนตัวใส่เกียเดินคันเร่งพอรู้สึกตึงๆว่ารถจะไปค่อยๆผ่อนเบรคมือลงครับ

ต้องใช้เกียร์ออโต้ครับ

อะไร๊ !!

ถ้าตอนรถติด จะออกตัวผมก็จะเหยียบคลัทช์ไว้ประมาณ 20% แล้วเติมคันเร่งนิดนึงครับ พอรถมันเดินหน้าแล้วก็ค่อยๆปล่อยไปตามเสต็ป แต่ไม่จำเป็นต้องปล่อยเต็ม ก็เหยียบคาๆไว้ ในกรณีที่รถติดอ่ะครับ

จริงๆมันก็ต้องอาศัยความคุ้นเคยกับรถ ผมก็อธิบายไม่ถูกเหมือนกัน 555
ลองฝึกๆไปซักนิด ก็น่าจะคล่องแล้วครับ ตัวคลัทช์กับคันเร่งมันต้องสัมพันธ์กันอ่ะครับ ต้องใช้ความคุ้นเคยจริงๆ

ดับไม่ดับขึ้นอยู่กับความสัมพันธ์ระหว่างครัชกับคันเร่ง

เกียร์1มันต้องไหวซิครับมันอัตราทดเยอะสุดแล้วเกียร์1ไม่ไหวคงไม่มีเกียร์ไหนไหวแล้ว

อยากให้รถไม่ดับถ้าไม่ชำนาญก็เบิ้ลครับเหมือนพวกรถกระบะซิ่งใส่ครัชทองแดง บริ้นๆๆๆ

รถช้าเลี้ยงคลัชเลี้ยงเบรค รถเร็วเลี้ยงเบรคเลี้ยงคันเร่ง ถ้าช้าก็กลับมาเลี้ยงคลัช

ขึ้นเนิน/ที่จอด เหยียบเบรค+คลัช จะออกตัวก็ค่อยๆปล่อยคลัชเครื่องเริ่มทำงาน
ก็ค่อยๆปล่อยเบรค ให้สัมพันธ์กัน

เลี้ยงรอบครับ รถติดตอนขึ้นสะพานหรืออุโมง ไม่ค่อยเหยียบเบรกเท่าไหร่ เพราะ ขี้เกียจออกตัว เลี้ยงรอบที่เกียร์1ไส้ อย่าให้ต่ำกว่า 750-1000 rpm กะเอาว่ารถขยับมั้ย ถ้ารอบต่ำรถดับแน่นอน

กระบะนี่น่าจะดับยากเมื่อเทียบกับเก๋งเลยนะครับ ขับในเมืองก็ต้องขยันลดเกียร์ลงตามความเร็ว ถ้าเกียร์สูงความเร็วต่ำก็ดับง่าย ก่อนดับ เครื่องมันจะมีจังหวะสั่นๆก็เหยียบคลัชครับ
ตรงบนเนินอ่านละงงๆ น่าจะหมายถึงออกตัวบนเนินใช่ไหมครับ ถ้าไม่ชัวร์ก็ดึงเบรคมือ แล้วออกตัวเบาๆพอมีแรงดึงก็ปลดเบรคมือ ถ้าคล่องแล้ววันหลังก็แค่ถอนเบรค ปล่อยคลัช แรกๆก็ลองแบบไม่ต้องเหยียบคันเร่ง กระบะแรงดึงเยอะ ปล่อยคลัชก็ออกตัวสบายๆ

เมื่อก่อนขับรถมีคลัชในกทม.มาทั้งรถเก่า รถใหม่(ของเมื่อสิบกว่าปีก่อนอ่ะนะฮะ) ขับมาทั้งคลัชแข็ง คลัชนุ่ม เวลาขึ้นเนินพวกนี้ผมเหยียบคันเร่งส่งให้หนักหน่อยแล้วคุมการผ่อนคลัชแทน คือจะไม่บาลานซ์ทั้งสองเท้าให้น้ำหนักพอดีกันอ่ะครับเพราะเผลอๆบางไปนี่จะไหลเอา ใช้เกียร์หนึ่งน่ะแหล่ะแล้วพอรถมันเหมือนมีแรงดึงไปข้างหน้าแล้วค่อยปลดเบรกมือลง

การเลี้ยงครัชทำให้ง่ายให้ทดลองจำระยะถอนเท้าออกจากครัช ระยะไหนที่เครื่องจะเริ่มสั่นให้จำระยะนั้นไว้ครับ ที่นี้ต่อมาก่อนจะถึงระยะนั้นให้เริ่มกดคันเร่งไปนิดนึงพร้อมกับถอยเท้าออกจากครัช ก็จะออกตัวได้ไม่สะดุด เครื่องไม่สั่น และรถก็ไม่ดับด้วยครับ
บางคนที่กลัวดับเพราะถอยครัชออกมามากเกินแล้วไม่เหยียบคันเร่ง กะว่าให้รถเริ่มวิ่งจากการถอยครัชก่อนค่อยเร่ง จะทำให้มีโอกาสเครื่องดับมากกว่าการทำงิธีข้างต้นครับ
หรืออีกวีธีนึงคือกดคันเร่งไว้เลย ไม่ต้องกดแรงนะครับ รอบจะขึ้นแล้วเราก็ค่อยๆปล่อยครัชก็ได้ครับ ก็จะออกตัวสมูทเหมือนกัน แต่ผมไม่แน่ใจวิธีนี้จะเปลืองน้ำมันกว่ารึเปล่า
ถ้ายังไม่ชินระยะก็ต้องขับบ่อยๆครับ เวลาผมขับรถคนอื่นที่ไม่รู้ระยะครัช ผมก็ใช้วีธีที่ 2 กันเหนียวเครื่องดับครับ

เทคนิคผม ค่อยๆ ปล่อยครัชกับเบรคพร้อมกันครับ พอรถเริ่มเคลื่อนตัวก็ปล่อยเบรคไปคันเร่ง

การเลียครัชคับสำหรับการขึ้นที่ลาดชัน ส่วนเรื่องรถติดทำใจปวดเท้ามาก