คือตอนนี้จีบน้องคนนึงอยู่ แล้วก็ดูเขาเริ่มมีใจให้

แต่ด้วยความจำเป็นบางอย่างทำให้น้องเขาต้องกลับไปอยู่เชียงใหม่

ซึ่งก็ไม่รู้ว่าเขาจะได้กลับมากรุงเทพอีกไหม หรือต้องทำงานที่เชียงใหม่ตลอดเลย

ไม่เคยคบกันใครไกลๆด้วย แต่ตอนนี้ยังมองว่าเรื่องความไกลกันไม่ได้เป็นปัญหาซักเท่าไร เพราะเป็นช่วงจีบๆกันอยู่แล้ว

ยังไงต่อดีครับ ส่วนตัวก็มองว่าการที่ได้อยู่ไกลๆกันมันก็มีข้อดีอยู่บ้าง เช่น ได้มีเวลาให้คิดถึงกัน ได้พิสูจน์ด้วยว่าเรารักกันชอบกันจริงไหม

- เพื่อนผมแยกกับแฟน2 ปีกว่า ผญ ไปอยู่เชียงใหม่
ผช อยู่ กทม. ตอนนี้ก็กลับมาอยู่ด้วยกันจะ 3 ปีละ

- กับอีกคน เชียงใหม่ กทม เหมือนกัน คนนี้อยู่ห่างกัน
เกือบหกปี ตอนนี้ก้ได้กลับยมาอยู่ด้วยกันยาวๆละ

คือมันขึ้นอยู่กับท่านสองคนอ่ะ วางแผนชีวิตกันไว้ยังไง

ถ้าน้องคนนั้น การงาน หน้าตา นิสัยดี มีโอกาสเลิกสูง

เพราะต้องมีคนที่พร้อมมาจีบแข่งกับท่านและเค้าอยุ่ใกล้กว่า

แต่ถ้าน้องเค้ากลางๆท่านอาจจะโดนตามจิกแทบทั้งวันเฉกเช่น

เด็กประถมไปโรงเรียนโดนแม่ถามตามทั้งวัน อย่าง

หลังแรกๆก็ดีหลังๆชักหนักเหมือนมีคุกตามติดตลอดเวลา

ถึงแม้ว่าคำมันจะเสี่ยว แต่ผมว่ามันจริง

รักแท้แพ้ใกล้ชิดสำหรับผมอ่ะ ของจริงครับ

รักระยะไกลผมไปไม่รอดซักราย
รักไม่จำเป็นต้องใช้ระยะทางในการพิสูจน์ด้วยสำหรับผม

การได้อยู่ด้วยกัน เจอหน้ากัน เช้า เย็น ได้คุยกันก่อนนอน ได้สัมผัส ได้ดมได้หอม สำหรับผมมันสุดยอดมากๆ
ผมยังเคยคุยกับแฟนผมเลย ว่าถ้าได้อยุ่คนละจังหวัดหรือคนละประเทศ ยังไงก็ต้องเลิกกัน

อยู่ที่อุปสรรคที่จะต้องเจอด้วยครับ

เพื่อนผมพึ่งเลิกกับแฟน(แฟนเป็นคนจีน)

เพราะโควิดนี้ละครับ เลยเดินทางไปหากันไม่ได้ตั้งแต่ปิดประเทศ

สุดท้ายก็ไปไม่ไหวครับ

ปัญหามันมีแน่ครับ แต่ถ้าแก้ได้ก็โอเคครับ

ถ้าคิดว่าไหวมันก็ไหวนะ ส่วนตัวผมว่าไม่เวิร์คสำหรับระยะทางไกล

รักแท้แพ้ไกล้ชิดครับ สุดท้ายจะกลับมาอยู่ด้วยกันก็ตาม
อยู่ห่างกันความเชื่อใจ และไม่เชื่อใจสำคัญพอๆ กัน เพราะฉะนั้นปิดตาข้างนึงท่าน

ถึงจะยากแต่ต้องลอง

ไม่ได้ขึ้นอยู่กับระยะทาง แต่มันขึ้นอยู่กับ หัวใจของคุณสองคนเท่านั้นแหละ สมัยนี้เทคโนโลยี มันก้าวหน้า แถมการเดินทางก็สะดวกเเล้ว ไม่น่าจะมีปัญหาหรอก ถ้าต่างฝ่าย หนักแน่นเเละซื่อสัตย์ต่อกัน

แล้วแต่คนแหละเรื่องแบบนี้

ถ้าคบกันทางไกล แต่ในอนาคตมีแผนที่จะได้ไปอยู่ใกล้กัน ในจังหวัดใดจังหวัดหนึ่ง ( ย้ายงาน ย้ายบ้าน หรือแต่งงานกัน )แบบนั้นก็น่าลุยต่อเพราะมีเส้นชัยอยู่ปลายทาง

แต่ของผมที่เคยเป็นมาคือไม่มีวี่แววว่าจะได้ย้ายไปอยู่ในที่เดียวกันเลย ( จริงๆของผมนี่คนละประเทศเลยมันเลยยากหน่อย ติดทั้งงาน และครอบครัว ) ก็เลยยอมแพ้ เลิกกันเลยดีกว่า

อยู่ที่ใจล้วนๆเลยครับ ระยะทางไม่ได้เป็นอุปสรรค ถ้าคนสองคนมองเห็นอนาคตร่วมกัน

ถ้ากรุงเทพฯ-เชียงใหม่ว่าไกลแล้ว ผมนี่หนักกว่าเยอะ ช่วงแรก ดูไบ-กรุงเทพ ซักพักกลายมาเป็น ดูไบ-ซิดนีย์ หนักกว่าเดิมอีก

ไม่ได้ไกลถึงตปท. ผมว่าท่านไปหาน้องเค้าสัก 2 เดือนคร้้งก็ได้นะไม่ให้ห่างเหินกันจนเกินไป