ไม่เอาผีแดงแมนยู ผีขนุน ผีxxxหัวอะไรพวกนี้ไม่เอานะ

ตอนสึกใหม่ๆ ยังไม่ทันจะออกจากวัดเลยมีลุงคนนึงเดินมาทัก ลักษณะทางกายภาพคือตาเข ผมขาว

ทักว่ารู้จักพี่ชายผม คือพี่ชายผมก็เคยบวชวัดนี้ แล้วลุงคนนี้ก็คุยกับผมอยู่ประมาณ 5 นาทีก่อนจะเดินไปในซอกกุฏิ แล้วพี่ผมก็ขับรถมารับผมกลับบ้านพอดี ตอนอยู่บนรถเลยเล่าให้พี่ฟังว่าตะกี้มีลุงมาทัก หน้าตาแบบนี้ๆ ตาเขๆ ผมขาวๆ พี่ผมบอกว่าเขาตายไปปีกว่าแล้ว

และหลังจากวันนั้น ตอนผมกลับไปที่วัดลองเดินไปซอกกุฏิตรงนั้นที่ลุงแกเดินเข้าไป ซึ่งตอนบวชผมไม่เคยมาตรงนี้เลย ก็เจอกับที่เก็บอัฐิที่มันอยู่ตามกำแพงวัดอ่ะนึกออกใช่มะ มีรูปลุงแกอยู่ด้วยระบุวันมรณะชัดเจน



สรุปงานนี้พี่ไม่อำ ลุงมาจริง แต่ยังดีมาแบบไม่น่ากลัว

เคยแบบลักษณะที่คิดว่าน่าจะเป็นผี ครั้งแรกสมัยเรียนลำปาง ตอนนั้นวิทลัยเปิดเทอม 2 แต่มันตรงกับวันพฤหัส ซึ่งผมอยู่ต่างจังหวัดเลยคิดว่าเดี๋ยววันอาทิตย์ค่อบกลับ พอเย็นวันศุกร์เพื่อนโทรทางไกลมาจากลำปาง บอกว่าเพิ่อนชื่อติ๊กตายซึ่งเป็นบัดดี้ผม ผมเลยไปคืนนั้นเลย พอวันเสาร์ก็นัดกันไปงานศพ ซึ่งวัดจะอยู่ห่างจากวิลัยประมาน 16โล ก็นัดขับมอไซค์กันไป ขากลับมาฝนตกปรอยๆ ก็แวะกินข้าวกันที่ปั้มน้ำมันผมก็รู้สึกว่ามีใครตามตลอดแต่ไม่ได้เล่าให้ใครฟัง กลับมาถึงหอตัวเปียกหมดต่างคนต่
างแยกย้ายเข้าห้องใครห้องมัน ตอนนั้นเวลาประมาน 5ทุ่มกว่าๆ ผมออกไปตากผ้าที่หนัาห้องก็รู้สึกผิดสังเกตว่าทำไมเพื่อนๆปิดไฟนอนกันหมดทั้งๆที่ปกติจะนอนกันดึกมากๆ แต่ก็ไม่คิดไร ก่อนนอนผมนึกไงไม่รู้เอาพระไปไว้ตรงขอบประตูห้อง เอาเหรียญหลวงพ่อที่นับถือไว้ใกล้หมอน กางมุ้งเรียบร้อยสวดมนต์นอนทั้งๆที่ไม่เคยสวด จำได้ว่านอนสักประมานเที่ยงคืน พอนอนหลับไปได้สักพักก็สะดุ้งตื่นเพราะมีคนมาเคาะประตูห้อง ก๊อก ก๊อก ก๊อก ซึ่งก็เหมือนปลุกเราให้ตื่นเคาะเฉยๆไม่ได้เรียกไร ก็คิดว่ารุ่นพี่เพื่อนๆคงมาแกล้ง ก็หลับต่อพอเคลิ้มจะหลับก็มีเสียงเคาะอีกแต่ดังขึ้นเคาะเท่าเดิมแต่เหมือนเอากำปั้นทุบก็ตกใจตื่นเริ่มกลัวละ พยายามข่มใจหลับ พอเคลิ้มอีกทีคราวนี้หนักกว่าเก่าเสียงเคาะประตูเหมือนคนกระโดดถีบพยายามจะเข้ามา ซึ่งมันเป็นไปไม่ได้เพราะถ้าดังขนาดนั้นเพื่อนๆห้องข้างๆก็ต้องตื่น ผมก็คลุมโปงใจก็นึกถึงเพื่อนคนที่เพิ่งตายแล้วดันไปพูดในใจว่ามึงจะเข้ามาก็เข้าอย่าทำแบบนี้ พอสิ้นคำที่คิดไว้มุ้งที่ติดอยู่กับแขนมันไหวเหมือนมีลมพัดทั้งๆที่ผมไม่ได้เปิดพัดลม แค่นั้นแหละอาการเหมือนคนเป็นเหน็บมันขึ้นไต่มาจากขาเลย ลองนึกภาพหนังที่น้ำแข็งมันไล่เย็นๆขึ้นมา แล้วอาการก็หยุดตรงหน้าอก ผมพยายามใช้มือซ้ายไปคว้าเหรียญหลวงพ่อไว้แล้วถยายามเอามือขวามาพนมมือ กว่าจะเอามือประสานได้ผมใช้เวลานานมาก พอพนมมือได้ก็สวดแผ่เมตตา ท่องนะโมไปเพราะทำได้แค่นั้น ทำไงก็ไม่หาย ในใจเลยคิดแล้วพูดว่า กูรู้แล้วถึงรีบมาพรุ่งนี้จะไปเผาศพ หมดคำที่พูดอาการทั้งหมดหายเป็นปลิดทิ้ง สรุปคืนนั้นนอนหลับๆตื่นๆ รอจนเช้า พอเช้ามาไปอาบน้ำกลับมาหาเหรียญหลวงพ่อ หาไงก็หาไม่เจอ พอเช้าไปวิทลัยเล่าให้รุ่นพี่ฟัง รุ่นพี่บอกว่ามึงโดนยังน้อย พวกกูนี่โดนซ้อนมอไซค์ โดนมานั่งกินเหล้าด้วย ถึงว่าคืนที่กลับมาจากงานศพจริงๆทั้งหอมีผมคนเดียวที่นอนหอ พวกคนอื่นไปนอนหอเพื่อนกันหมดถึงว่าทำไมถึงปิดไฟนอนกันเร็ว จริงๆก็มีอีกเรื่องไว้โอกาสหน้าจะมาเล่าให้ฟังครับ

ตอนประมาณยี่สิบกว่าปีก่อน ผมเรียนคอมในเมือง เลิกหกโมงแล้ว รถสองแถวเหลือเที่ยวสุดท้าย แต่เออคนขับรถเป็นญาติกัน ผมก็กลับด้วยให้พี่เค้าไปส่งถึงหน้าบ้านเลย บ้านอยู่หมู่บ้านเดียวกันไม่ต้องให้พ่อมารับที่ปากทางดีเลย..
บ้านผมกับตัวเมืองใช้เวลาขับประมาณชั่วโมงนึง..พอถึงปากทางเข้ามันเป็นแยกเข้าไปหมู่บ้านผมซึ่งต้องเข้าไปประมาณสามกิโลได้..ตอนนั้นผู้โดยสารไม่มีเเล้วมีผมกับพี่คนขับ...พอเลี่ยวลงทางเข้าหมู่บ้าน มีคนยืนโบกรถอยู่สองคนเป็นแบบสามีภรรยา..เห็นลางๆนะเห็นหน้าไม่ชัดน่าจะเป็นคนพม่าเพราะพูดไม่ชัดบอกจะเข้าไปหาเพื่อนในหมู่บ้านก็ไม่แปลกแถวบ้านผมเป็นนากุ้งพม่าเยอะ...มันมืดแล้วก็รับสงสารด้วยจะให้เดินเข้าหมู่บ้านก็ไกลพอสมควร...เค้าก็ขึ้นกะบะหลัง..ส่วนผมนั่งหน้ากับพี่คนขับ ลองมองหลังกะบะดูก็เห็นนั่งกันสองคนมีไฟเล็กๆตรงหลังคาพอเห็นว่าใส่ชุดผู้ชายใส่ชุดลายสก๊อตใส่กางเกงยีนผู้หญิงใส่ชุดดำนุ่งผ้าถุง...รถก็ขับเข้าหมู่บ้านไปทางเป็นทางลาดยางขับไปประมาณหกสิบได้..ขับไปประมาณซักกิโลนึงมันมีสี่แยกต้องเลี่ยวซ้าย พี่แกก็เลี่ยวแล้วแกก็พูดว่า...น้องๆๆมันลงตอนใหน..ผมก็ใครอะลง..สองคนเมื่อกี้หรอ...ผมก็หันไปมองหลังรถ มันไม่มีใครอ่ะ ว่างเปล่า ไอ้พี่คนขับรถเเม่งขับรถเร็วขึ้นเลย พุ่งไปจอดหน้าบ้านผม ผมเนี่ยเปิดประตูวิ่งพรวดขึ้นบ้าน ส่วนพี่คนขับไม่กล้ากลับบ้านคนเดียวต้องให้ พ่อกับพี่ผมขับมอไซด์ตามไปเป็นเพื่อนด้วย พี่แกหยุดขับรถไปเป็นเป็นอาทิตย์เลยคราวนั้น ส่วนผมไม่ถึงกับหลอนนะแต่หลีกเลี่ยวการกลับดึกๆไปพักใหญ่เลย

เคยเจอในกระโปรงสาว

อันนั่น หมี ครับ

เคยมโนไปเองมั่ง ตอนบวชฤดูร้อน วัดเป็นภูเขาข้างบนมีศาลแบบมองจากด้านล่างขึ้นไปเห็น

ตอนนั้นตี 5 กำลังกวาดลานวัดกับเพื่อนที่บวชด้วยกัน 3 คน
หันขึ้นไปเห็นเหมือนมีผู้หญิงกำลังมองมาแล้วพนมมือไหว้มาทางเรา แล้วหายไปเลย

เห็นพร้อมกันหมดเลย 3 คน อาจเป็นแค่ความงัวเงียของเด็กที่เพิ่งตื่น

ไม่เคยและไม่เชื่อครับสมัยปี 1-2 ท้าทายมาทุกแบบละไม่ออกมาสักตัว

ไม่เคยเจอครับ แต่ที่บ้านเลี้ยงกุมารไว้
ทุกวันนี้ได้ยินเสียงวิ่งอยู่ชั้น2ของบ้าน

ช่วงปั่นธีสิสหนักๆ อดหลับอดนอน พอหลังจากปิดจ๊อบ เลยได้นอนเต็มๆ ตา ปรากฏว่ามีอาการโดนผีอำ
เหมือนกึ่งหลับกึ่งตื่นลืมตามา เห็นเงาตะคุ่มๆ นั่งทับบนตัวอยู่ อึดอัด ขยับจนเหนื่อย พยายามปลุกตัวเอง
ก็ไม่ตื่นซักที สรุปตื่นโดยที่แม่มาปลุก เขย่าตัว

คือไม่ใช่ผีจริงๆ หรอก อยากแชร์ ปสก เฉยๆ ไปอ่านเจอ มันคือภาวะที่ร่างกายเข้าสู่ห้วงการหลับทั้งๆ ที่
ยังตื่นอยู่ คือร่างกายมันหลับ แต่จิตสำนึกยังคงตื่นอยู่ ทำให้รู้สึกขยับตัวไม่ได้เหมือนคนเป็นอัมพาต

คนที่จะเจอผี คือคนที่จิตใจไม่เข็มแข็งพอครับ

ผมเคยเจอแบบเงาวิ่งเข้าตัว ตอนเด็กเคยก้มมองลอดหว่างขาตัวเองแลบในหนังแม่นาค เจอเงาดำวิ่งเข้าใส่

ตอน ม.ต้น แอบขึ้นตึกไปชั้นดาดฟ้าไปกับเพื่อน ตอนพักกลางวัน ได้ยินเสียง ผญ.หัวเราะแบบในหนังผีเลย ไม่ใช่การหัวเราะของคนปกติ

ตอนมหาลัย ตอนสองทุ่มไปดับเพื่อน 1 คน ชั้นบนปิดไฟหมดแล้ว หน้าต่างปิดหมด ผมตะโกนไปมีใครอยู่ไหม มีเสียงประตูห้องปิดสวนมาดังปั่ง

ปล.ทุกเหตุการณ์ วิ่งสิครับรอพ่อมาตัดริบบิ้นหรอ

อันนี้ปกติเลยครับเดี๋ยวก็ชินผมเป็นบ่อย อาทิตนึงมีสักรอบสองรอบ ตอนแรกๆ เด็กๆ คิดว่าเชี่ยผีอำวะแต่หลังๆ รำคาญตอนขยับไม่ได้ผมนั่งด่าเลย ด่าแบบมาดิกลัวปะคือด่ายับอะอยากไฝว้โมโหแต่ก็ไม่มีอะไร ตอนขยับไม่ได้เราจะคิดไปเองเพราะกึ่งหลับกึ่งตื่น

ตอนสึกใหม่ๆ ยังไม่ทันจะออกจากวัดเลยมีลุงคนนึงเดินมาทัก ลักษณะทางกายภาพคือตาเข ผมขาว

ทักว่ารู้จักพี่ชายผม คือพี่ชายผมก็เคยบวชวัดนี้ แล้วลุงคนนี้ก็คุยกับผมอยู่ประมาณ 5 นาทีก่อนจะเดินไปในซอกกุฏิ แล้วพี่ผมก็ขับรถมารับผมกลับบ้านพอดี ตอนอยู่บนรถเลยเล่าให้พี่ฟังว่าตะกี้มีลุงมาทัก หน้าตาแบบนี้ๆ ตาเขๆ ผมขาวๆ พี่ผมบอกว่าเขาตายไปปีกว่าแล้ว

และหลังจากวันนั้น ตอนผมกลับไปที่วัดลองเดินไปซอกกุฏิตรงนั้นที่ลุงแกเดินเข้าไป ซึ่งตอนบวชผมไม่เคยมาตรงนี้เลย ก็เจอกับที่เก็บอัฐิที่มันอยู่ตามกำแพงวัดอ่ะนึกออกใช่มะ มีรูปลุงแกอยู่ด้วยระบุวันมรณะชัดเจน



สรุปงานนี้พี่ไม่อำ ลุงมาจริง แต่ยังดีมาแบบไม่น่ากลัว

สมัยเรียน นอนตี2-3ทุกวัน นั่งเล่นคอมอยู่หน้ากระจก
คิดเล่นๆตลอดว่าผีจะมาหลอกแบบไหนได้บ้าง
สรุป น่ากลัวสุดแค่ตอนถุงพลาสติกปลิวใส่พัดลมตอนจะนอนหลังฟังเรื่องผีเสร็จ

เคยแบบลักษณะที่คิดว่าน่าจะเป็นผี ครั้งแรกสมัยเรียนลำปาง ตอนนั้นวิทลัยเปิดเทอม 2 แต่มันตรงกับวันพฤหัส ซึ่งผมอยู่ต่างจังหวัดเลยคิดว่าเดี๋ยววันอาทิตย์ค่อบกลับ พอเย็นวันศุกร์เพื่อนโทรทางไกลมาจากลำปาง บอกว่าเพิ่อนชื่อติ๊กตายซึ่งเป็นบัดดี้ผม ผมเลยไปคืนนั้นเลย พอวันเสาร์ก็นัดกันไปงานศพ ซึ่งวัดจะอยู่ห่างจากวิลัยประมาน 16โล ก็นัดขับมอไซค์กันไป ขากลับมาฝนตกปรอยๆ ก็แวะกินข้าวกันที่ปั้มน้ำมันผมก็รู้สึกว่ามีใครตามตลอดแต่ไม่ได้เล่าให้ใครฟัง กลับมาถึงหอตัวเปียกหมดต่างคนต่
างแยกย้ายเข้าห้องใครห้องมัน ตอนนั้นเวลาประมาน 5ทุ่มกว่าๆ ผมออกไปตากผ้าที่หนัาห้องก็รู้สึกผิดสังเกตว่าทำไมเพื่อนๆปิดไฟนอนกันหมดทั้งๆที่ปกติจะนอนกันดึกมากๆ แต่ก็ไม่คิดไร ก่อนนอนผมนึกไงไม่รู้เอาพระไปไว้ตรงขอบประตูห้อง เอาเหรียญหลวงพ่อที่นับถือไว้ใกล้หมอน กางมุ้งเรียบร้อยสวดมนต์นอนทั้งๆที่ไม่เคยสวด จำได้ว่านอนสักประมานเที่ยงคืน พอนอนหลับไปได้สักพักก็สะดุ้งตื่นเพราะมีคนมาเคาะประตูห้อง ก๊อก ก๊อก ก๊อก ซึ่งก็เหมือนปลุกเราให้ตื่นเคาะเฉยๆไม่ได้เรียกไร ก็คิดว่ารุ่นพี่เพื่อนๆคงมาแกล้ง ก็หลับต่อพอเคลิ้มจะหลับก็มีเสียงเคาะอีกแต่ดังขึ้นเคาะเท่าเดิมแต่เหมือนเอากำปั้นทุบก็ตกใจตื่นเริ่มกลัวละ พยายามข่มใจหลับ พอเคลิ้มอีกทีคราวนี้หนักกว่าเก่าเสียงเคาะประตูเหมือนคนกระโดดถีบพยายามจะเข้ามา ซึ่งมันเป็นไปไม่ได้เพราะถ้าดังขนาดนั้นเพื่อนๆห้องข้างๆก็ต้องตื่น ผมก็คลุมโปงใจก็นึกถึงเพื่อนคนที่เพิ่งตายแล้วดันไปพูดในใจว่ามึงจะเข้ามาก็เข้าอย่าทำแบบนี้ พอสิ้นคำที่คิดไว้มุ้งที่ติดอยู่กับแขนมันไหวเหมือนมีลมพัดทั้งๆที่ผมไม่ได้เปิดพัดลม แค่นั้นแหละอาการเหมือนคนเป็นเหน็บมันขึ้นไต่มาจากขาเลย ลองนึกภาพหนังที่น้ำแข็งมันไล่เย็นๆขึ้นมา แล้วอาการก็หยุดตรงหน้าอก ผมพยายามใช้มือซ้ายไปคว้าเหรียญหลวงพ่อไว้แล้วถยายามเอามือขวามาพนมมือ กว่าจะเอามือประสานได้ผมใช้เวลานานมาก พอพนมมือได้ก็สวดแผ่เมตตา ท่องนะโมไปเพราะทำได้แค่นั้น ทำไงก็ไม่หาย ในใจเลยคิดแล้วพูดว่า กูรู้แล้วถึงรีบมาพรุ่งนี้จะไปเผาศพ หมดคำที่พูดอาการทั้งหมดหายเป็นปลิดทิ้ง สรุปคืนนั้นนอนหลับๆตื่นๆ รอจนเช้า พอเช้ามาไปอาบน้ำกลับมาหาเหรียญหลวงพ่อ หาไงก็หาไม่เจอ พอเช้าไปวิทลัยเล่าให้รุ่นพี่ฟัง รุ่นพี่บอกว่ามึงโดนยังน้อย พวกกูนี่โดนซ้อนมอไซค์ โดนมานั่งกินเหล้าด้วย ถึงว่าคืนที่กลับมาจากงานศพจริงๆทั้งหอมีผมคนเดียวที่นอนหอ พวกคนอื่นไปนอนหอเพื่อนกันหมดถึงว่าทำไมถึงปิดไฟนอนกันเร็ว จริงๆก็มีอีกเรื่องไว้โอกาสหน้าจะมาเล่าให้ฟังครับ

เคย

เคยเจอเต็มๆ 1 ครั้งครับ ช่วงทำบุญเยอะกว่าปกติ

ตอนลบหลู่หนักๆไม่เจอนะ

เยอะเลย

1.กลับบ้านตอนตีสาม มีคนวิ่งเงาดำวิ่งหน้ารถ เราเบรครถปัดเลย สุดท้ายไม่มีใคร ตรงนั้นมีคนเจอเยอะมาก สะพานเก่ามีคนจมน้ำตาย5ศพ

2.เพื่อนพ่อเพิ่งตาย เราไปเที่ยวมา ฝนตกแรงมาก เห็นคนนั่งหน้าบ้านเพื่อนพ่อ เราเลยเปิดไฟต่ำ พอขับมาถึงม้านั่งไม่มีใครเลย

3.นอนในบ้านตัวเองแท้ๆ ลืมตาแต่ตัวขยับไม่ได้ มีอะไรขาวๆลอยมาจากห้องเสื้อผ้ามาหมุนตรงหน้าเราที่นอนอยู่ ขยับก็ไม่ได้ เสียงก็ไม่มี สุดท้ายมันก็วนเข้าห้องผ้าเหมือนเดิม พอขยับได้ร้องลั่นบ้านเลย

4.ไปเติมเงิน5ทุ่ม พอมาถึงบ้านมีคนเดินเข้าไปห้องผ้าห้องเดิม จะไปด่าเมียว่าทำไมไม่นอน เมียนอนในห้องกับลูกแล้ว แล้วใครเดินเข้าไป

5.อันนี้ไม่รู้ผีหรือคน ไปเฝ้าลูกป่วย เปิดประตูลิฟฟ์มา มีพยาบาล1คนหันหน้าเข้าผนัง พนมมืออยู่ จากชั้น7ลงมาชั้น1ก็ไม่หันหน้ามา ผมเลยเดินออกก่อน ไม่ได้หันกลับไปดู