สมมุติ ท่านมีงานแต่ง งานบวช หรือ ขึ้นบ้านใหม่ เพื่อน2แบบที่อยู่ไกลเหมือนกัน
แบบแรกมางานกินฟรีแต่ไม่ช่วยใส่ซอง กับอีกแบบ ไม่มางานแต่ใส่ซองให้

มางานสิครับ อยากเจอมากกว่าอยากได้เงิน

ผมไม่เคยซีเรียสเรื่องซองเลยแม้แต่นิด รู้สึกมันหยุมหยิมไป เพราะสาเหตุที่เราจัดงานอะไรก็ตามก็ไม่ใช่เพราะอยากได้ซองอยู่แล้ว

ส่วนใครมาไม่ได้แล้วไม่มีซองให้ผมก็เฉยๆ แค่ทักมาหาก็พอแล้วสำหรับผม

เพื่อนกันไม่ต้องคิดไรมากมาย

ตลอดชีวิตผม ไม่ว่าเพื่อนสนิทแค่ไหนผมไม่เคยไปงานแต่งกับงานขึ้นบ้านใหม่ เพราะผมเห็นว่าไม่รู้จะไปทำไม เอาก็เอามานานแระ เสียเวลาไปนั่งรอพิธีสุดท้ายก็มานั่งกินเหล้ากัน แต่งานบวชนี่แค่คนรู้จักก็ไป

งานแต่งมันเป็นอีกขั้นของชีวิตครับ เอากันรึยังไม่ใช่ประเด็น

คนที่ผมสนิทผมจะไปให้ได้หมด ไปแสดงความยินดีกับเพื่อนครับ

ยิ่งบางคนที่เราเห็นคู่มันมานานยิ่งรู้สึกอยากไปอวยพรเพื่อนครับ

แบบไหนก็ได้ครับ แค่นี้ก็รู้สึกดีที่เพื่อนใส่ใจเราแล้ว แต่จะให้ดีผมก็อยากให้เพื่อนมาเป็นหนึ่งในส่วนร่วมงานสำคัญของเรามากกว่านะ

ใส่ซองก็ตามมารยาท จนกลายเป็นเกณฑ์บังคับแล้ว

ผมเองก็เพิ่งเห็นในเฟสบุ๊คมีดราม่าใส่ซองน้อยกันอยู่เลย มีแบบกำหนดขั้นต่ำ ถึงเรียกว่าเพื่อน ...

คือผมอยากให้เปลี่ยนความคิดเรื่องนี้กันใหม่ งานแต่งของเรา เราชวนคนมาร่วมเป็นสักขีพยายาน ส่วนซองนั้นแล้วแต่ปัจจัยที่ผู้มาร่วมจะยินดีกับเรา

แต่ปัจจุบันนี้สังคมเปลี่ยนไป ความคิดก็เปลี่ยนไปด้วย บางคนเลือกที่จะชวนแต่เพื่อนมีเงินเพราะหวังเงินใส่ซองก็มี

คือมันมีอ่ะ ผมนี่ล่ะที่โดน งานแต่งเพื่อนผมต้องไปอยู่แล้ว แน่นอนสนิทกันถึงขนาดพูดแบบไม่ต้องอ้อมค้อมกันเลย บอกงานแต่งตูใส่มาเยอะๆด้วยนะโว้ย

--------

ถ้าให้เลือก ผมคบได้ทุกประเภท เพราะผมไม่คิดมากเรื่องนี้ เพราะบางครั้งความเป็นเพื่อนมันตีเป็นราคาไม่ได้เหมือนกัน

มันเลือกไม่ได้หรอก

บางทีคนมาร่วมงานไม่ได้จริงๆ มันก็มี แต่อย่างน้อยเขาก็มีน้ำใจฝากซองมาให้

ส่วนคนมาร่วมงาน เขาไม่มีงเงินก็จริง แต่เขาก็มาแสดงความยินดีด้วยใจแทน

เห็นด้วยกับท่านเรื่องซองครับ หากเพื่อนจัดงานแล้วมาตีค่าเราจากซอง มันก็น่าเสียใจนะ

งานบวชผมไม่รับซองนะ เอาพุ่มตั้งไว้ข้างหน้าใครจะติดก็ติด เสร็จก็ถวายวัด ขอให้มาเถอะ

แบบไหนก็ได้แล้วแต่เพื่อนคนนั้นสะดวก ส่วนตัวผมถ้าเพื่อนมาได้อยากให้มามากกว่า

แล้วก็มีอีกเคส ผมเพิ่งจัดงานศพพ่อเมื่อเดือนธ.ค.
มีเพื่อนคนนึง งานศพพ่อมันที่จัน งานแต่งมันที่กทม. ผมไปตลอด ผัวทิ้งเสียใจจะเป็นจะตาย ไม่มีที่อยู่ ผมให้มันไปอยู่ห้องผม แล้วผมไปอยู่ห้องเพื่อนอีกคน เพราะมันเป็นผู้หญิง
แต่งานพ่อผม ไม่มาไม่ใส่ซองไม่ว่า ไม่มีแม้แต่คำแสดงความเสียใจเลย

มีอีกเคสนึง เพื่อนของเพื่อน(ไม่เคยคุยกันสักคำ) เคยเตะบอลด้วยกัน1ครั้ง เป็นเพื่อนเฟสกันได้ไม่นาน ขับรถมางานศพพ่อผมระยะทางไปกลับ200โล มาถึงงานเดินเข้ามาแสดงความเสียใจ ใส่ซองเขียนหน้าซองเป็นชื่อเฟส แบบนี้ผมโคตรซึ้งเลย

ผมได้หมดนะ มากินฟรี นั่งคุยชิวๆ

ไม่มาแต่ฝากตังค์ อันนี้ขอบใจ&เข้าใจ คนเรามีอะไรต้องทำเยอะแยะ

ผมคิดไปหลายมุมเลยแฮะ ถ้าอ่านมุมที่เพื่อนๆเม้นกันว่า คนที่มาดีกว่าดิเราไม่ได้สนใจเรื่องตัง

แต่อีกมุมสมมติคิดว่าเป็นงานเรา เห้ยมันไม่ว่าง หรือไม่รู้เราชวนรึเปล่า แต่มันยังนึกถึงและอยากมาจริงๆเลยใส่ซองมา

ผมเคยแบบเพื่อนมันแต่งงานเพราะน่าจะทำเด็กท้อง 555 ไปแต่งไกลด้วย ไม่ใช่ บ้านเกิด ไม่ใช่ กทมที่มันทำงานปกติ แล้วก็ไม่ได้ชวนอะไรทางการ กับผมไม่ได้ชวน คือผมรู้ต่อๆกันมา แต่ผมก็ฝากซองไปอ่ะ(ด้วยความรู้สึกว่าอยากไปจังงานเพื่อนคนนี้ยินดีด้วย) เลยมองมุมตัวผมน่ะ

คนละมุมครับ โพลนี้เหมือนปักธงในใจไปแล้ว

ไอ้เรื่องใส่ซองนี่เป็นอะไรที่ดัดจริตสำหรับผมมาก

เชิญชวนมาร่วมพิธีมงคลสมรส
เชิญชวนมาร่วมพิธีอุปสมบถพระ....
เชิญชวนมาไว้อาลัยแม่....

ยังงี้คนก็มา
สุดท้ายก็มานั่งหวังซองกัน

ถ้าผมแต่ง
ผมบวช
ผมตาย

ผมไม่เอาซองซักซอง
อยากมามา เพราะงานจะจัดแค่ตามกำลังพอไม่ได้เอาเลิศหรู
แขกจะกินกันแค่ไหนเรื่องของแขกเลย เพราะเราเต็มใจเลี้ยง ไม่มีคำว่า มาแดกฟรี

ถ้าคิดแต่เรื่องซองทำไมไม่เขียนเจาะจงไปเลย
ถ้าแดกเบียร์เยอะใส่มา 1500 ขั้นต่ำ
ถ้ากินข้าวอย่างเดียว 500 พอ

โคตรรังเกียจเลยไอ้เรื่องซองเนี่ย
เกลียดพอกับสินสอดอ่ะ