สัจธรรม = เต๋า ถนน มรรค ทาง วิชา เหตุผล

เต๋าของเล่าจื๊อมีความหมายคือ

1.สัจธรรม หลักธรรมสูงสุดของเล่าจื๊อ เป็นปรมัตถ์ธรรม
2.เป็นกำลังในการสร้างโลกขึ้น
3.เป็นกฎเกณฑ์การเคลื่อนไหวเปลี่ยนแปลงของธรรมชาติ เพื่อสร้างสรรพสิ่งขึ้น
4.เป็นหลักพฤติกรรมของมนุษย์



ปรัชญาประมุขบริหารราชการ

เมื่อทุกคนทราบว่าความสวยนั้น มันมีความสวยได้เพราะเหตุใด ความรู้สึกต่อความไม่สวยก็จะเกิดมีขึ้น เมื่อทราบว่าความดีนั้น มันดีได้เพราะเหตุใด ความรู้สึกต่อความไม่ดีก็จะเกิดขึ้น

มีกับไม่มี เกิดขึ้นเพราะการเทียบกัน ยากกับง่ายเป็นผลขึ้นเพราะการเทียบกัน ยาวกับสั้นเห็นชัดขึ้นเพราะการเทียบกัน สูงกับต่ำลบล้างพึ่งพากันเพราะการเทียบกัน ดนตรีกับเสียงขับร้อง ประสานกันด้วยการเทียบกัน เสียงดนตรีกับเสียงขับร้อง ประสานกันด้วยการเทียบกัน หน้ากับหลังเป็นลำดับกันด้วยการเทียบกัน ฉะนั้น อริยบุคคลจึงบริหารด้วย การไม่กระทำ อบรมสั่งสอนด้วยการไม่พูด ปล่อยให้สรรพสิ่งเกิดขึ้นและดำเนินชีวิตไปตามธรรมชาติ โดยตนเองไม่เข้าไปครอบครอง การเติบโตของสรรพสิ่ง ไม่ถือว่าเป็นผลงานของตน ความสำเร็จในการสร้างสรรค์ ไม่ถือเป็นความสามารถของตน มีความสำเร็จใดๆ ไม่ถือว่าเป็นคุณความดีของตน

ด้วยเหตุที่ท่าน ไม่ถือว่าเป็นความดีของท่าน คุณความดีของท่านจึงไม่สูญหายไป ....

ฟ้ามีอายุยาวนาน ดินอยู่ได้ยั่งยืน ฟ้ากับดินสามารถมีอายุยาวนานกับอยู่ได้ยั่งยืนนั้น เพราะการเคลื่อนไหวของฟ้ากับดิน ไม่ได้กระทำไปเพื่อตนเองจึงมีอายุยาวนานและอยู่ได้ยั่งยืน

ฉะนั้น อริยะบุคคลต้องถ่อมตัวเป็นผู้อยู่ท้าย จึงจะได้รับความเคารพยกย่อง ต้องไม่เห็นแก่ชีวิตตน จึงสามารถมีชีวิตอยู่ได้นาน และมิใช่ความไม่เห็นแก่ตนหรือตน จึงได้รับความสำเร็จของตนเอง

การปกครอง ในยุคที่ประเสริฐยิ่ง คือราษฎรไม่รู้ว่ามีการปกครองอยู่ รองลงมาราษฎรยกย่องชื่นชม รองลงมาราษฎรกลัวเกรง รองลงมารษฎรดูหมิ่นเยาะเย้ย

ประมุขที่ดี เป็นผู้มีเวลาว่าง ไม่มีงานมาก ไม่ออกคำสั่งพล่อยๆ กิจการใดที่ทำสำเร็จผลไปแล้วราษฎร จะพากันกล่าวว่าสิ่งนี้เป็นสิ่งที่เราต้องการมานานแล้ว...

ผู้ที่เดินทางได้ดี ไม่ทิ้งร่องรอยไว้ ผู้ที่พูดได้ดี พูดไม่มีผิด ผู้ที่คำนวณได้ดี ไม่ต้องใช้ติ้ว ผู้ที่ปิดประตูได้ดี ไม่ต้องลงกลอน แต่ไม่มีใครเปิดได้ ผู้ที่ผูกได้ดีไม่ต้องใช้เชือก แต่ไม่มีใครแก้ที่ผูกมัดไว้ได้

ฉะนั้นอริยะบุคคลใช้คน ย่อมใช้ตามความสามารถของคนคนนั้น จึงไม่มีคนไหนที่ใช่ไม่ได้และสามารถใช่สิ่งของให้เกิดประโยชน์ ได้ทุกสิ่ง โดยไม่มีสิ่งของใดต้องทิ้งเปล่า

ดังนั้นคนดีจึงเป็นครูของคนไม่ได้ คนไม่ดีจึงเป็นข้อเตือนใจของคนดี

หาก (คนไม่ดี) ไม่เคารพครู (ซึ่งเป็นคนดี) (หรือคนดี) ไม่รักข้อเตือนใจ (คนไม่ดี) จะถือว่าที่ตน ทำไปนั้น เป็นความฉลาด แต่ความจริงกลับเป็นการกระทำของคนโง่เขลา นี่คือหลักธรรมที่ประเสริฐลึกซึ้งซับซ้อนอย่างยิ่ง...

ทะเลสามารถเป็นแหล่งรวมของแม่น้ำทั้งหลายได้ ก็เพราะตั้งอยู่ในที่ต่ำ ฉะนั้นจึงเป็นที่รวมของแม่น้ำทั้งหลาย

ดังนั้นเมื่ออริยบุคคลจะอยู่ในตำแหน่งที่เหนือกว่าราษฎร จะต้องทำใจกายให้อ่อนน้อมก่อน เมื่อคิดจะอยู่เบื้องหน้าราษฎร ต้องอยู่เบื้องหลังราษฎรก่อน

เหตุนี้อริยบุคคลจะอยู่ในที่เหนือกว่าราษฎร แต่ราษฎรไม่รู้สึกว่ามีภาระหนัก แม้จะอยู่ข้างหน้า ราษฎรไม่รู้สึกว่าเป็นภัย เหตุนั้น ราษฎรจึงยินดีสนับสนุนและไม่เบื่อหน่าย

เพราะอริยบุคคลไม่แย่งชิงอะไรจากใคร จึงไม่มีใครคิดจะแย่งชิงอะไรจากอริยบุคคล

ในโลกนี้ ไม่มีอะไรอ่อนไปกว่าน้ำ แต่ถ้าเข้ากระทบของแข็ง ก็ไม่มีอะไรดีไปกว่าน้ำ และไม่มีอะไรแทนน้ำ

ความอ่อนโยนชนะความแข็งกร้าว ของอ่อนชนะของแข็งทุกคนรู้ดีอยู่แล้ว แต่ไม่มีใครทำ...





คำพูดที่เป็นความจริงไม่ไพเราะสละสลวย
คำพูดที่ไพเราะสละสลวยไม่เป็นความจริง
ผู้ที่มีความเข้าใจดีไม่มีความรู้กว้างขวาง
ผู้ที่มีความรู้กว้างขว้างไม่ใช่คนที่เข้าใจดี