ไม่ครับ ขนาดบ้านที่ไม่มีคนอยู่ผมก็ไม่ให้อ่ะ

จะว่าใจดำก็ใจดำล่ะ แต่ เรื่องของญาติไม่เกี่ยวกับครอบครัวผม

แต่ถ้าน้องแท้ๆก็ให้อยู่ แต่ปกติก็ไม่ค่อยอยากอยู่บ้านเดียวกันอยู่ล่ะ ไม่ได้โกรธหรือเกลียดอะไรนะ แต่เป็นพวกโลกส่วนตัวสูงทั้งคู่ บางทีมาก็ไม่ค่อยเจอหน้ากัน 555

คงไม่ให้เพราะตอนนี้ห้องเต็มหมดแล้ว
แต่ถ้ามาแวะนอนสักคืนสองคืนได้อยู่

ไม่ครับ

บริบทแล้วแต่ครอบครัวใครครอบครัวมัน ส่วนตัวเคยหนีร้อนไปพึ่งเย็นน้าชายในช่วงที่ตัวเองลำบาก แกก็มีเมียนะ แต่ให้เงินกินอีก แล้วน้าก็รักเรามากให้ที่อยู่ที่กินในตอนที่หางาน ก็อยู่จนได้งานแล้วก็แยกไปพักอพาร์ทเม้นท์แทน ตอนอยู่ช่วยงานบ้านแกทุกอย่างซักผ้า ถูบ้าน ล้างถ้วยจานแล้วแต่แกจะใช้ด้วย ทุกวันนี้ผมมีรถมีบ้านบ้านเป็นของตัวเองก็สำนึกในบุญคุณ เปรียบก็เหมือนพ่อคนที่สองแหละ ตอนโบนัสออกก็เอาไปให้แก จำได้ว่าได้โบนัสครั้งแรกตอน 10กว่าปีก่อนเอาให้ 2พันแกดีใจร้องไห้ แต่ไม่ใช่แกไม่มีนะ แกพูดว่าดีใจที่ส่งมึงถึงฝั่งแล้วนะ มีการมีงานมั่นคงทำแล้วน้าก็สบายใจ ทุกวันนี้ไปไหนมาไหนผมก็ไปรับไปส่งแก มีตังค์ก็ให้สม่ำเสมอจนถึงทุกวันนี้

แค่อยากจะบอกว่าบริบทในแต่ละบ้านในแต่ละครอบครัวมันต่างกัน วันนี้เป็นผู้ให้สักวันนึงเราก็จะเป็นผู้รับเอง ที่สำคัญครอบครัวผม พี่ป้าน้าอา แกเป็นผู้ให้มาตลอด วันครอบครัวบ้านอื่นผมไม่รู้นะ แต่บ้านผม ญาติพี่น้อง ลูกพี่ลูกน้องรักกันทุกคน ที่ทางใครไม่มีทำมาหากินก็แบ่งก็ปันให้ทำกิน เพราะเวลาทุกข์มันก็มีแค่พี่ๆน้องๆนี่แหละที่ดูแลกัน

บ้านผมเลยหรอ ปกติไม่อยากนะ
ถ้าเป็นญาติผู้ใหญ่ ป้าๆ ได้นะ
ให้อยู่กับแม่นั่นแหละ เค้าเคยอยู่ด้วยกัน
ป้าๆ ก็เคยเลี้ยงผมด้วย แม่เคยเล่าให้ฟัง

ถ้าไม่ใช่ ก็จะเช่าบ้านให้ ผมตื่น-นอน เวลาไม่เหมือนชาวบ้าน ขี้รำคาญ

ส่วนหนึ่ง​ขึ้นกับความสนิทสนมกลมเกลียว​กันในหมู่พี่น้อง​ ทีปู่ยา​ ตายาย​สร้างกันไว้​ในสมัยก่อน ให้ช่วยคอยดูแล​ ช่วยเหลือ​ สนับสนุน​ คุ้มครอง​ สั่งสอนรักษา​ ลูกหลานที่อยู่ภายใต้อาณัติ​ ที่บ้านก็โตกันมาแบบนี้​ หลายรุ่น​ หลายคน ครอบครัวในสายตระกูล​ยังคงไปมาหาสู่​ ช่วยเหลือกันเฉกเช่น​สมัย​ รุ่นปู่ย่าหรือสูงขึ้นไปอยู่ครับ

ถ้าสนิทก็ต้องรู้อยู่แล้วว่านิสัยเป็นยังไง แต่ด้วยคำว่าสนิทแปลได้อย่างหนึ่งว่า น่าจะนิสัยดี เราถึงสนิทด้วย ก็อยู่ได้นะครับ ถ้าอยู่แล้วญาติเขาช่วยเหลือดูแลบ้านช่วยเราด้วย ไม่มีปัญหาเลย

สนิทแค่ไหนก็ไม่อ่ะ ไม่ชอบให้ใครมาบ้านที่สุดละ

ที่ให้ได้คงเป็นเเค่พ่อ-เเม่ พี่น้อง เเล้วต้องคุยกับเเฟนให้เรียบร้อยด้วยนะ ถ้าไม่โอเคคือไม่ได้

พ่อผมมีบ้านทาวเฮ้าส์หลังนึงอยู่เเถวบางเเคเเต่ไม่มีคนอยู่ ญาติฝั่งเเม่ผม (น้า) วันดีคืนดีมาขออยู่ พ่อผมก้ให้อยู่ฟรีๆไป จนตอนนี้จะ 10 ปีละยังไม่ยอมออกเลย

พออยากจะให้ออก เเม่ก้จะมางุ้งงิ้งไม่ให้ไล่ จะเอาไปปล่อยเช่าก้ไม่ได้ เสียโอกาสสุดๆ

ไม่จ้า

ถ้าสนิทกันก็ให้แหละ แต่ก็ต้องอยู่แบบไม่วุ่นวายเดือดร้อน

จะให้ไม่ให้ ขึ้นกับว่า ถ้าให้เค้าออกแล้วจะมีปัญหาไหม หรือ ถ้ามีอะไรไม่โอเคเราคุยกันรู้เรื่องไหม แค่นั้น ถ้าเอาอยู่คุมอยู่ เด็ดขาดจัดการได้ ก็ให้อยู่

ปัญหามันไม่ได้แค่เรามองเผินๆ บางทีกับเราเค้ามาอยู่ได้ แต่เค้าเข้ากับ แฟนเรา ลูกเราไม่ได้

บางอย่าง มันค่อยๆซึม พอรู้ตัวอีกทีเราอึดอัดไปแล้ว พอเราไปคุยบางคนก็ไม่พอใจประมาณว่าอ้าว แต่ก่อนทำได้ ทำไมตอนนี้ทำไม่ได้ ถ้าคนดีๆหน่อย เค้าก็จะไม่ทำแต่แรก หรือถึงแม้ทำไปแล้วก็จะปรับปรุงไม่ทำ

มันเหมือนง่ายนะ สำหรับบางคน แต่บางคนมันเหนื่อย

เจอมาเยอะพอสมควร เพื่อน และคนรู้จัก เสียสุขภาพจิตกันไปก็เยอะ ไม่มีปัญหาก็มี ขึ้นกับการจัดการและความเด็ดขาด

ระดับ 5-10 ปี ไม่ไหวคับ บ้านคือพื้นที่ส่วนตัว ถ้าให้คนอื่นมาอยุ่ด้วย มันลำบากทำอะไรไม่สะดวก

ผมเคย เจอเหตุการณ์แบบนี้ พ่อให้น้ามาอยุ่บ้าน มาอยุ่แบบครอบครัวเลย สงสาร อยุ่เปนปีๆ แรกๆก็เข้าใจนะเขาไม่มีทีไป แต่นานวันเข้า ใันก็อึดอัด ทำไรไม่สะดวก อยุ่ได้ 2-3 ปี พวกน่าๆเลยย้ายไปเช่าบ้านอยุ่

ของหายแน่นอน

ทรงนี้บิดเจ้าหนี้หนีมาทั้งนั้น

ถ้ารู้นิสัยว่าเป็นยังไง เช่น นิสัยดีอาจจะให้อยู่ครับ แต่ถ้านิสัยแย่ จนถึงขนาด สามี ภรรยา หรือลูกไล่ออกจากบ้าน คงไม่ให้อยู่ครับ