เห็นด้วยกับท่านทุกเรื่องครับ ยกเว้นเรื่องกฎหมาย

ถ้าจะแก้มันก็ต้องทำตามวิธีการของมัน ถ้าไม่ยอมแก้เราอาจจะก่อม้อบหรือทำประชามติเพื่อแก้กฎหมายได้ครับ

แต่จะละเมิดเลยมันจะดีหรอครับท่าน ต่อให้มันเป็นกฎหมายปัญญาอ่อนแค่ไหนก็ตามก็ไม่ควรละเมิดนะครับ

หรือถ้าอยากให้การแก้กฎหมายมันง่ายกว่านี้เราก็ทำได้แค่สนับสนุนพรรคการเมืองที่ชูนโยบายเรื่องการแก้กฎหมาย

จริงแบบที่พี่ติ๊กว่าแหล่ะครับ ที่พวกเราทำอยู่ก็ตามนั้นไม่ใช่หรอ เล่นไปตามกฎหมาย

แล้วพรรคที่เราสนับสนุนก็กำลังโดนกฏหมายที่ว่าเล่นงานอยู่

แต่กฏหมายบางตัวก็มีที่มาโดยไม่ชอบและหมดยุคไปแล้วเหมือนกันนะครับ อย่าลืม

หยกอาจจะเป็นเด็กหนึ่งในหลายล้านที่โผล่มา อันนี้ก็ไม่ใช่เรื่องที่ผมแปลกใจเหมือนกัน

ที่ว่า สว.เลือกนายก นั้นเป็นตามรัฐธรรมนูญครับ

แต่ เครื่องแบบนักเรียน เป็น พระราชบัญญัติ

พระราชบัญญัติ คือ กฎหมายที่พระมหากษัตริย์ตราขึ้นโดยคำแนะนำและยินยอมของรัฐสภา เนื้อหาของพระราชบัญญัตินั้นจะกำหนดเนื้อหาในเรื่องใดก็ได้ แต่ต้องไม่ขัดหรือแย้งกับรัฐธรรมนูญ

ล่าสุด ก็พระราชบัญญัติเครื่องแบบนักเรียน พ.ศ. 2551 ซึ่งมีก่อน รัฐธรรมนูญ 2560

การแก้รัฐธรรมนูญ กับ การแก้พระราชบัญญัตฺิ ความเข้าใจของผมแตกต่างกันมากนะครับ

จะเทียบกันได้ยังไงครับ ผมหาข้อมูลจากอินเทอร์เน็ตเลยอยากขอขอความรู้เพิ่มเติมครับ

บางทีทำอะไรเกินไปก็ไม่ไหว น้องควรเซฟตัวเองก่อน คนอื่นเค้าเหนื่อยช่วยมาเยอะแล้ว

สมมุติว่าน้องหยกเป็นแอร์โฮสเตสสายการบินนึง ซึ่งกฎของสายการบินก็คล้ายๆกับกฎโรงเรียนในเรื่องการแต่งกาย ทรงผมต้องสุภาพและต้องสวมยูนิฟอร์ม

และถ้าน้องหยกไปย้อมสีผมแล้วใส่ชุดไปรเวทไปทำงาน ทางบริษัทไม่ให้ขึ้นบินก็จะพยายามปีนเครื่องบินขึ้นไปให้ได้

คุณว่าบริษัทจะทำอะไรกับน้องหยกครับ

ก้าวไกลยังเซฟหยกเลย

ถ้าคนส่วนมากเห็นด้วยเมื่อไรมันก็ไม่นอกคอก แล้วมันก็จะผลักดันให้เกิดการเปลี่ยนแปลงไปเอง
ก็เหมือนจะแก้ 112 พอถึงจุดนึงก็เข้าไปแก้ในสภา เมื่อแก้ได้ก็แก้ แต่ไม่ใช่ทำผิดกฏหมายตั้งแต่เดี๋ยวนี้ตอนนี้

ผมแค่ไม่เห็นด้วยกับ"วิธีการ" แต่ถ้าเอาตามภาพรวมคือ save

save เรื่อง 112

save แนวคิด การเรียกร้องสิทธินักเรียน

แต่ไม่ save วิธีการ

อย่างที่บอก ผมไม่ชอบการแสดงออกของพวก ทะลุแก๊ส ทะลุวัง

ใจความคือความ สต ของกฏครับ ไม่ใช่ว่ากฏที่ว่าเป็นประเภทไหน ของ สว คืออำนาจที่มากจนเกินไป มันไม่ควรมีอำนาจมาเลือกนายก

ส่วนกฏ รร มันก็เรื่องการแต่งกายละก็ทรงผมนี่แหละ ที่มันไม่ควรมาจำกัดสิทธิในการเข้าเรียน ผมเข้าใจก็คือแบบนี้นะ




ถ้าตอบความเห็นของมู้นี้ อิเรื่องการแต่งกาย หรือคนนอกเข้าๆออกๆสถานศึกษาเนี่ย ไม่เห็นมันจะเป็นปัญหาอะไรเลย เรียนมหาลัยหลายคนก็ไม่แต่งชุดนักศึกษาก็เยอะ ไม่มีผลอะไรด้วยกับการเรียนด้วย สิ่งที่น้องหยกทำลงไปเรื่องการแต่งกายผมถือว่าเฉยๆ ยกเว้นแต่แก๊งรุ่นพี่ที่ไปด้วยไปเหยียดพี่ยามนี่แหละ

save ค่ะ
ไม่ว่าเหตุผลกลใด น้องก็เป็นเหยื่ออยู่ดี
แยกเรื่องที่ไม่ชอบไว้ก่อน

ตามนั้นครับ มันก็แค่นี้จริงๆแหละ

ตอนแบม ตะวันอดข้าว ผมก็ไม่เห็นด้วยนะเรื่องวิธีการ แต่เจตนารมณ์หรืออุดมการณ์ของพวกน้องๆ เราโอเคอยู่แล้ว

ออกมาจากสถานพินิจ ก็เลิกเซฟแล้วครับ

ผมคิดว่าผมเข้าใจในสิ่งที่ท่านสื่อ นะครับ

แต่บางเรื่อง เป็นข้อเท็จจริงตามข้อกฎหมาย ครับ

ส่วนที่ท่านบอกมันคือความรู้สึก ความคิดเห็นนะครับ "อิเรื่องการแต่งกาย หรือคนนอกเข้าๆออกๆสถานศึกษาเนี่ย ไม่เห็นมันจะเป็นปัญหาอะไรเลย เรียนมหาลัยหลายคนก็ไม่แต่งชุดนักศึกษาก็เยอะ ไม่มีผลอะไรด้วยกับการเรียนด้วย" แต่สำหรับคนอื่น เขาก็จะบอกเป็นกฎของโรงเรียน ท่านจะไม่ทำตามไม่ได้

เรื่องนี้พูดคุยกันไปก็ลำบาก เพราะมันเป็นความคิดเห็นส่วนตัวครับ

ถ้าเอาส่วนตัวผม ว่าด้วยเรื่องของวิธีการ ผมก็ไม่ได้เห็นด้วยหรอก เหมือนตอนอดอาหารประท้วง เราก็ไม่ได้เห็นด้วย
แต่ถือว่า ทุกคนมีสิทธิ์เลือกวิธีการของตัวเอง
จะรณรงค์ หรือจะทำอารยะขัดขืนแบบนี้ ผมก็โอเค เพราะนั่นคือสิ่งที่เลือกเอง ทุกอย่างไม่มีผิดไม่มีถูก ลองผิดลองถูกได้

แต่ข้อเสียคือ การเลือกเวย์อารยะขัดขืนแบบนี้ แรงกระทบในด้านลบมันจะเยอะกว่า
หากไม่สามารถ"สื่อสาร"ให้เข้าใจได้ว่าเราทำไปทำไม จากมูฟเมนต์ของนักสิทธิมนุษยชน มันจะกลายเป็นตัวปัญหาคนนึงในสังคมทันที

แต่ก็อย่างว่าแหละ อุดมการณ์ดี แต่ประสบการณ์ยังต่ำไปหน่อย
อารมณ์เหมือนเอาเด็กที่มีโพเทนเชี่ยลว่าจะเก่ง แต่ไม่มีประสบการณ์ในการลงสนาม แล้วมาลงในทีมชุดใหญ่ของทีมใหญ่ๆเลย

ส่วนบางคนที่อ่านๆมา ตรรกะเลอะเทอะ
ถ้าวิจารณ์วิธีการแบบอ.เจียม ผมไม่ว่าซักคำ
แต่พวกที่โยงทุกอย่างมาเรื่อยเปื่อย เพื่อบอกว่าตัวเองไม่เห็นด้วย อันนั้นคืออะไร