เล่น transition กันหมดจากโค๊ชเกาหลีสามคน มาเลย์เข้าบอลไม่ถ่อยเหมือนเหงียน แต่เข้าบอลดุ เข้าบอลเร็ว(เตะยับสรุปคือเจอใครก็เตะ ตัดแล้วต้องอยู่เริ่มเหมือนเหงียน) แต่โครงสร้างแนวทางทำทีมเหมือนเวียดนามคือบอลทีมชาติเน้นผล(เล่นทัวร์นาเมนต์) คือรับเอาไม่แพ้ไว้ก่อน มาเลย์รับแน่นแล้วออกปีกอาศัย individualเข้าทำ ส่วนเหงียนtransitionเร็วโยนให้หน้าเก็บแล้วเล่นบอลสอง สามทีม อินโด มาเลย์ เวียดนามดีขึ้นหมด แต่ผมให้เกมส์รุกอินโดวูบวาบสุด transition น่ากลัวสุดในสามทีมนี้ ถ้ารอให้ ชิน แต ยัง ทำทีมอีกปีสองปีผมว่าแซงเหงียน

ส่วนไทยตอนนี้ ความฟิต สภาพร่างกาย (ไม่นับตัวโอนสัญชาติหรือลูกครึ่งมันฟิตกว่าแข็งแกร่งกว่าอาเซียนอยู่แล้ว) ตัว local อาเซียนแท้ค่าเฉลี่ยเรื่อง physical ความฟิต ความอึด การยืนระยะในเกมส์ เรื่องแรงปะทะ การระเบิดกำลังขาตอนสปริ้นท์ ตอนนี้สามทีมนี้แซงไทยไปแล้ว ถ้าไม่พัฒนาร่างกาย ความฟิต วิทยาศาสตร์กีฬา ถ้าไม่สร้างร่ายกาย (ผมที่ยังคิดว่าเราดีกว่าในแง่ เทคนิคการเล่น การสร้างโอกาส การเข้าทำ) อนาคตจะสู้พวกนี้ไม่ได้ เพราะฟุตบอลสมัยนี้ ตอนนี้ถ้าแรงปะทะจังหวะแรกสู้ไม่ได้ก็คือแพ้ไปครึ่งตัวแล้ว อย่างอื่นดีบ้างหรือพอๆกัน ปรับแก้พัฒนาได้หมด แต่ร่างกายถ้าไม่ทำไม่สร้าง เล่นบอลสู้ทีมในอาเซียนไม่ไหวนะในอนาคต

จุดเด่นของไทยคืออะไรผมยังไม่รู้เลย ความสามารถเฉพาะตัวเหรอหรือว่าทีมเวิร์คยิ่งดูเเล้วไม่ใช่ใหญ่

เมื่อก่อนผมมั่นใจนะ ว่าความสามารถเฉพาะตัวไทย ดีสุดในอาเซียน แต่หลังๆ เห็นอินโด มาเล เล่น เริ่มไม่ค่อยแน่ใจละ

แต่ผมว่า เรายังมีความสามารถเฉพาะตัว ดีกว่าเวียดนามนะ เพียงแต่เวียดนาม มีความเป็น teamwork+ฟิต มากกว่าเรา ไอ้ที่น่ากลัวจริงๆ คือ อินโด มาเล นี่แหละ บอลบ้านเขาพัฒนาขึ้นเรื่อยๆ

จริงๆพวกอินโด มาเลย์ สไตล์พลิ้ว ลีลาชั้นเชิงดีมาตั้งแต่ยุคก่อนหน้านี้นานแล้ว เพียงแต่สองทีมนี้เล่นไม่มีระบบ แต่ถ้าสกิลความพลิ้วไหว ไหวพริบ ชั้นเชิง ผมว่าสองทีมนี้เหนือกว่าไทยมานานแล้ว เพียงแต่ยุคก่อนถ้านับรวมๆ ของเราจะดูเฉลี่ยแล้วดีกว่า แต่ถ้าให้เทียบตัวต่อตัวผมว่าปีกด้านข้างสองทีมนี้จี๊ดจ๊าดกว่าเราเกือบทั้งนั้น ยุคก่อนเราได้ทีมเวิร์คความเข้าใจกันสูงเลยผลงานดี แต่มายุคหลังจาก afc บีบนโยบายต่างๆมาเพื่อยกระดับทั้งทงีป หลังจากนั้นแหละแต่ละทีมไม่มีใครอยู่เฉยๆแล้ว

ในเเมตซ์เเข่งจริงผมเเทบไม่เห็นประโยชน์จากจุดเด่นของเราเลยครับ เลยสงสัยว่าสรุปที่บอกว่าเราเก่งๆ มันเก่งเพราะอะไร

ไม่แปลกทำไมวิทยาถึงบ่นแล้วบ่นอีก เร่งแล้วเร่งอีกให้สมาคมกับสโมสรในลีก เร่งพัฒนาระบบเยาวชนให้ได้โดยเร็ว

แต่บอลไทยยังคิดเป็นทัวร์นาเมนต์ เป็นนัดๆไป ไม่แปลกจะวนลูปครับ

ผมก็ยังมั่นใจว่าในทัวร์นาเม้นท์จริง ที่มีเวลาซ้อมทีมกันนานๆ ไทยชนะพวกนี้ได้ทุกทีมครับ ถ้าตัวครบนะ
ลองดู aff ตอนต้นปีสิครับ ไทยยำอินโดของชิน แต ยัง ขาด 4-0
ทั้งที่มาโน่เข้ามาคุมทีมได้แค่3-4เดือน ส่วนชิน แต ยัง มาคุมอินโดตั้งแต่ปี 2019

จุดเด่นคือ เรา อยู่กันแบบครอบครัวครับ

สิ่งที่เห็นชัดเลยคือ พัฒนาวิธีการเล่น พยายามจะเล่นบอลแบบสมัยใหม่ ไล่เพรสซิ่ง
แต่ความฟิตก็ยังระดับอาเซียน เพรสไปสักพักก็เริ่มหมด ตรงนี้ยังไงก็ต้องพึ่งระดับสโมสร
ไทยเองผมว่าไม่พัฒนารูปแบบการสร้างเด็กเลย รูปแบบวิธีการเล่นก็ไม่ชัดเจน

เห็นข่าวไทยจะใช้โค้ชเกาหลีเหมือนกัน
แต่ผมกลับมองไม่เห็นว่านักเตะไทยจะเข้าระบบการซ้อมแบบโค้ชเกาหลีได้เลย
นักเตะไทยจะยอมรับสไตล์เกาหลีแบบเวียดนาม อินโด มาเลย์ หรือเปล่า
ผมนี่ไม่มั่นใจเลย

ตอนนี้โทษอะไรดี ระบบบริหารละกัน แต่เหมือนช๊อตไปช่วงโควิดละยังกลับมาไม่ได้สักที ที่แพลนไว้พังหมด เอโคโน สนามกีฬาฟุตบอลแห่งชาติทับที่สนามกอล์ฟ ศูนย์ฝึกกรุงเทพธนก็เงียบ แนวทาง ชุดใหญ่ U23 20 19 16 เยาวชน เป็นไงบ้างแทบไม่รู้เลย Youth ลีกรับสมัครแต่ไม่รู้ไปถึงไหน คนนอกอย่างผมรู้สึกสะเปะสะปะ มาก ๆ แทบไม่ต้องพูดถึงนักบอล ผมว่าโทษเขาไม่ได้เลย เขาซ้อม กิน เตะ แข่ง ตามระบบที่วางไว้ ตามมีตามเกิดเหมือนบอลโบราณสมัย VV VJ ประมาณนั้น

ไทยจะรับสภาพโค้ชเกาหลีไหวหรอ​ สภาพร่างกายความฟิตส่วนใหญ่คือไม่น่าไหว​ บางคนดาวรุ่งผ่านมา3_4ปีแล้วสภาพร่างกายยังแทบไม่เปลี่ยนเลยยังผอมบางรูปร่างแทบเหมือนเดิมเจอปะทะนิดหน่อยก้อไม่ไหวแล้ว​

โค้ชญี่ปุ่นเน้นระบบยังไม่รอดเลย เอาโค้ชเกาหลีเน้นพละกำลังจะไหวไหมน้อ

ผมนั่งดูบอลไทยเพราะไม่ได้ดูนานนัดเจอมาเลย์

สิ่งที่ดูแปลกๆ คือ สปีดบอลเขา เร็วกว่าเราไปแล้ว

เราเหมือนได้บอลต้องคิดก่อนทำ แต่เขาได้บอลแล้วออกเลย

หรืออาจจะเป็นเพราะความเคบชินในการฝึกซ้อม

ดูบอลไทยสู้กับพวกเหล่าอาเซี่ยนช่วงหลังมา สนุกดีนะ เพราะว่าเราไม่ได้เหนือเค้าเหมือนแต่ก่อนแล้ว ลุ้นสนุกดี