ลองนั่งคิดดูแล้ว ผมว่าถ้ามีเงินเยอะๆ ความสุขย่อมหาได้ง่าย โดยที่ความทุกข์ใจ แทบจะเหลือ 0.5 % ของชีวิตเลย

ใครมองต่างไปจากนี้บ้างครับ อยากรู้เหตุผลมุมอื่นๆบ้าง

มีเงินแก้ได้ทุกอย่างครับ ยกเว้นสุขภาพ

ใช่

ได้สิครับ

ไอประเด็นที่บอกว่ามีเงิน ก็ซื้อสุขภาพดีๆไม่ได้ คนรักดีๆไม่ได้

แต่ตอนปกติที่เป็นอยู่ทุกวันนี้ที่ไม่ค่อยมีเงินมาก มันก็ซื้อ มันก็หาไม่ได้เหมือนกันนิ
บางคนไปคิดสุดโต่งว่า คนที่ไม่มีเงินแล้วร่างกายสุขภาพจะแข็งแรง มีคนรักจริงใจ เหยียบขี้ไก่ฝ่อ กว่าคนมีเงิน

งั้นในเมื่อปัญหามันก็เหมือนกันไม่ได้ต่างกันอะไรเลย.. กรูสู้มีเงินดีกว่าาาาาา
ถ้ากลัวคนหาประโยชน์หาเราก็ไม่ต้องอวดรวยอะไรทำตัว low profile ก็ได้

พบแพทย์ อุปกรณ์ฟิตเนส อาหารดีๆ ที่อยู่ดีๆ พวกนี้ใช้เงินนะครับ

ถามว่าแก้ปัญหาทุกอย่างได้ไหม ก็ไม่อะครับ
สมมติคนที่รักจากไป หรือป่วยระยะสุดท้าย เราจะทำให้เขากลับมาสุขภาพดีอีกได้ไหม ก็ไม่

แต่ถามว่าเงินซื้อความสุขได้ไหม
ใช่

ความสุขผมมักแบ่งเป็น 3 ระดับ
ความสุขที่ใช้เงินซื้อได้ โดยมากเป็นความสุขระยะสั้น
เช่นเวลาที่อยากได้อะไรมากๆ มักจะจบตรงการจ่ายเงิน
แต่พอได้มา บางชิ้นบางอัน ก็ยังอยู่ในกล่องพัสดุ ลืมแกะ ก็มี
หรือใช้แป๊ปๆก็เบื่อ เช่นเครื่องเล่นเกมส์ หรือเสื้อผ้าเก่าๆที่แทบไม่หยิบออกมาอีก ทั้งที่ตอนนั้นอยากได้มาก

ระยะกลางก็อาจจะเป็นการซื้อประสบการณ์
เช่นการท่องเที่ยว การไปทานอาหารกับคนที่อยากไป
และอื่นๆ


ความสุขระยะยาวจริงๆ สำหรับผมคือความสัมพันธ์
การได้ความรักจากคนที่เราต้องการให้รักตอบ (ครอบครัว, เพื่อนฝูง, แฟนๆ)
การเห็นคนที่รักมีความสุข การได้ทำอะไรดีๆร่วมกันและไม่มีปัญหาในความสัมพันธ์
เวลาที่เราต้องการคนซักคน แล้วเราหันไป พบว่ายังเจอเขาอยู่ นี่อะครับความสุขระยะยาว

แต่ถามว่ามีเงินมาเกี่ยวข้องไหมกับความสุข 3 ระดับ
เช่นซื้อของ การท่องเที่ยว ความรัก หรือ การหย่าร้าง
มีแน่นอน แต่เงินก็เกี่ยวข้องกับทุกอย่างแหละ
และใช่มีเงินเยอะย่อมส่งผลดีกว่า

ไม่ทุกอย่างแต่เกือบทุกอย่างครับ มีแค่ 3 สิ่งที่เงินซื้อไม่ได้แน่ ๆ คือความชรา ความตายตามธรรมชาติและสันดานที่ดีครับ (ความซื่อสัตย์เป็นตัวอย่างนึง)

ถ้าไม่มีเงิน แทบจะแก้ปัญหาอะไรไม่ได้เลย

ถ้า "ทุกอย่าง" เลย ก็คงไม่

แต่แก้ปัญหา "ส่วนใหญ่" ของชีวิตในสังคมทุนนิยมได้แน่นอน

ตัวอย่างนึงของปัญหาที่เงินแก้ได้ยาก ก็เช่นการสร้างคน คนที่รวยมาก ๆ ส่วนใหญ่(ผมเดานะ) จะอยากให้ทายาทดียิ่งขึ้นไปกว่าตัวเองอีก และมีข้อดีมากที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ แต่ส่วนใหญ่ผลลัพธ์มักไม่เป็นไปอย่างใจ

คนเรามักถวิลหาสิ่งที่เรายังไม่มี โดยคิดเอาเองว่ามีแล้วต้องดีแบบนั้น ดีแบบนี้ ตราบใดที่บุคคลยังไม่รู้จักพอ หรือพอเพียง ก็ยังจะทุกข์อยู่ร่ำไปอยู่ดีครับ คนเราไม่ว่าจะเป็นคนแบบไหน ฐานะอะไร วัยอะไร ก็คิดว่าปัจจุบันของตัวเองนั้นทุกข์ทั้งนั้น

แก้ไม่ได้คือ อุบัติเหตุฮะ

ท่านคิดถูกแล้วถ้ามี เก็บส่วนนึง เที่ยวให้มีความสุขส่วนนึง

และดูแลคนที่เรารักให้ดีอีกส่วนนึง

ชีวิตไม่มีอะไรแน่นอน เราเตรียมตัวพร้อม
แต่อีกฝ่ายไม่ได้ตั้งใจ เผลอเรอ นี่แหละ เงินช่วยไม่ได้

มีเงินซื้อสุขภาพที่ดีไม่ได้ ช่วยให้ไม่แก่ตายไม่ได้ คนที่รักจากไปหรือป่วยระยะสุดท้ายเราไม่สามารถทำให้เค้ากลับมาสุขภาพดีอีกครั้งได้



แต่



ถ้าไม่มีเงินยามคุณสุขภาพไม่ดี ตังซื้อรถเข็นไม่มีตังหาหมอก็ไม่มี นอนทรมานจะเป็นจะตายอยู่บนพื้น คนดูแลไม่มีตังจ้าง
คุณห้ามไม่ให้แก่ตายไม่ได้ แต่ถ้าคุณมีเงินคุณจะได้แก่ตายอย่างสบายแน่ๆ เผลอๆตอนคุณนอนในหลุมแล้วยังนอนสบายกว่าคนแก่ใกล้ตายที่ไม่มีเงินซะอีก
หากคนที่เรารักป่วยระยะสุดท้ายใกล้ตายมีเงินกี่ล้านก็ทำให้หายไม่ได้ แต่คุณสามารถพาเธอไปไหนที่อยากไป กินอะไรที่อยากกิน ทำอะไรที่อยากทำก่อนตายได้ง่ายๆ แต่ถ้าคุณไม่มีเงินแฟนคุณจะนอนตายอยู่ตรงเตียงนั่นแหละ

ถ้าเงินมันไม่ได้แลกมาด้วยไอเรื่องพวกนี้ เงินมันซื้อความสุขได้ทั้งหมดแหละครับ

ซื้อได้ทุกอย่างฮะ ส่วนไอ้ที่ว่าความสุข ความรัก ความจริงใจ ซื้อไม่ได้ เพราะมันไม่มากพอฮะ แล้งไอ้ที่ว่าๆมานี่ ไม่มีเงินก็.ื้อไม่ได้เหมือนกันฮะ

เงินซื้อได้เกือบทุกอย่างละกันครับ
ซื้อความสุขได้
ความรักก็ซื้อได้นะ อย่างน้อยมีตังดูแลผู้หญิงก็มีโอกาสจีบติดมากกว่าคนไม่มีอ่ะ
ซื้อเวลาได้ ระหว่างนั่ง บขส ไปเชียงใหม่ กับนั่งเครื่องบินอะไรเร็วกว่า
ซื้อสุขภาพได้(ระดับนึง) ดูโควิดนี่รู้เลย ตายไปกี่คน ไม่มีเตียง ไม่มียา แต่ถ้ามีเงินก็หาเตียงหายาได้ง่ายกว่าคนไม่มี

มีเงินดีกว่าไม่มี เป็นของที่มีเยอะไว้ไม่เสียหาย

สุขภาพไมจะไม่ได้ อาหารดีๆ กับอาหรไม่ดี ก็ต่างละครับ