ถ้าย้อน 10 ปี ที่แล้ว 2010-2012 แล้ววางแผนอนาคตตัวเองอีก 10 ปีข้างหน้า คือ ณ ตอนนี้

ท่านพอใจกับตัวเองแค่ไหน หรือ ทำได้ตามฝันที่ตัวเองวางไว้ หรือยังครับ

โคตรกาก โคตรกระจอก แต่ข้อดีคือผมหลุดพันธะจากคนเฮียๆในครอบครัวได้
ตอนนี้สำหรับผม ถือว่ามีความสุขครับ

10 ปีก่อนจบมหาลัยพอดี เกียรตินิยมมหาลัยรัฐ มีแต่คนคิดว่าต้องไปได้ไกลเป็นเจ้าคนนายคนแน่นอน ชีวิตพลิกผัน ตอนนี้เป็นเกษตกรเต็มตัวแต่ไม่ได้ลงแรงเองหรอกมีลูกน้องแหละ ลงแต่ทุนกับสั่งงาน บางคนก็บอกว่าไม่เอาดีด้าน IT ให้มันสุดไปเลยเงินเดือนหลักแสนสบายๆ ผมโคตรเหนื่อยเลยช่วงเวลาที่เป็น Programmer แต่ผมยอมรับนะว่าผมรักการ Coding แต่ร่างกายโคตรแย่เลยตอน 4-5 ปีก่อน เลยมาสานต่องานที่บ้านในสิ่งที่ไม่ได้สนใจเลยแม้แต่น้อย เอาจริงๆคือไม่ค่อยพอใจกับงานที่ทำเท่าไหร่หมายถึงไม่ได้ชอบ แต่ชีวิตสุขสบายดีมาก

ถ้าพูดถึงว่าสมัยนั้่นมีคนมาบอกว่าเราโตมาแล้วเป็นแบบนี้่ก็ถือว่าพอใจนะครับ

ตอนนั้นผมคงอยู่ ม.ปลาย

ถ้าเทียบกับตอนนั้น กับตอนปัจจุบันนี้ เรียกได้ว่าพลิกจากหลังเท้าเป็นหน้ามือได้เลย

จากเด็กที่ติด 0 ร มผ หลายตัวจนเรียนจบช้ากว่าคนอื่นเขา พอเข้ามหาลัยได้ก็ได้สังคมเพื่อนที่ดี และตอนนี้กลับได้มาบรรจุรับราชการด้านกฎหมายที่มั่นคง

เพื่อน ๆ ยัง งง ว่าสอบติดได้ไง

พอใจกับชีวิตตอนนี้ระดับหนึ่งเลย

รู้นะว่าเรียนคณะนี้แล้วจะเหนื่อย แต่ใครจะไปรู้ว่าเหนื่อยขนาดนี้ แถมจนกระจอกอีก

สมัยนั้นยังงงๆกับชีวิตเลยครับ ไม่รู้จะไปทางไหน

ผ่านมาตอนนี้มีเงินเก็บ 8 หลักต้นๆ ก็สบายใจแล้วครับ อย่างน้อยคงไม่อดตายแล้ว

พอใจครับ พอใจจนอยากย้อนเวลาไป 10 ปีก่อนหน้าแล้วเอาความรู้ ทัศนคติและความจำตอนนี้กลับไปด้วย ถึงแม้ตอนนั้นจะมีความพลาดที่เป็นบทเรียนมาจนถึงตอนนี้แต่ถ้าเลือกได้ผมขอกลับไปจัดเต็มดีกว่าครับ รู้สันดานล่วงหน้าแล้วก็ขอทีเหอะ



จัดเต็มนี่ไม่เกี่ยวกับลงไม้ลงมือนะครับแต่เป็นการขุดหลุมเพื่อให้อีกฝ่ายตกแล้วเน่าหนอนหาทางกลับมาไม่ได้ชนิดต้องขายบ้านแล้วไปนอนข้างถนนครับ

10 ปีที่แล้ว ผมจะช่วงอายุประมาณ ม.ปลาย
ถ้าประเมินตัวเองตอนนี้ ในแง่ของบุคลิกภาพ หรือเรื่องความคิด ถือว่าพอใจอยู่ครับ
อันนี้คือ มุมมองที่ผมมองตัวผมเองนะครับ ได้รู้จักโลกมากขึ้น ได้เรียนรู้การใช้ชีวิต
แต่ก็อนาคตยังอีกยาวไกลเลยครับ ยังถือว่าเด็ก และประสบการณ์ชีวิตน้อยเทียบกับหลายๆท่านในบอร์ดนี้
หรือหลายๆคนที่ผมเคยคุยมา รู้จักในชีวิต
ผมใช้ชีวิตค่อนข้าง play safe ไม่อยากให้ลำบากพ่อกับแม่

แต่ในแง่ของความสำเร็จ หรือการทำตามความฝันนี่ยังไม่บรรลุสักอย่างเลยครับ
ทั้งเรื่องบ้าน เรื่องรถ เรื่องสถานะความเป็นอยู่ ยังมองไม่เห็นภาพรวม หรือภาพใหญ่ในอนาคตเท่าไหร่
ยังต้องดิ้นรนกันต่อไป ในยุคที่อะไรๆก็ไม่ค่อยเป็นใจแบบนี้

ส่วนถ้าเป็นเรื่องอาชีพ หรือการงานในฝัน เคยคิดฝันไว้ครับ ว่าอยากเป็นโปรแกรมเมอร์
ไม่ก็ไปทางสายสถาปัตย์ interior ประมาณนี้ แต่ไปไม่ถึงฝั่งฝันครับ

ย้อนกลับไป 10 ปีนี้ผมเพิ่งขึ้น มปลายเองครับ ถ้าถามว่าพอใจไหม พอใจมากครับตอนนี้จบมามีงานทำ มีเงินเดือนมั่นคง มากพอที่เราจะได้เริ่มทำบางอย่างที่เราโหยหาตั้งแต่วัยเด็กงานอดิเรกที่เราอยากจะทำ เช่น เก็บสะสมโมเดลฟิกเกอร์ หรือ ซื้อเสื้อบอลของแท้ อะไรทำนองนี้ก็ถือว่าเป็นจุดที่ผมพอใจกับตัวเอง และก็ภูมิใจนะ ที่เราก็ใช้ชีวิตมาได้อย่างดี

จาก 10 ปีก่อนที่ตัวเองมีความสามารถ
แล้วก็ประสบการณ์ + โอกาสไม่มากพอ
ทั้งหมดนี้มันต้องอาศัยใช้เวลาเรียนรู้
มาถึงตอนนี้ก็บอกว่าภูมิใจตัวเองพอสมควรครับ ผ่านอะไรมาเยอะ
ผลลัพธ์ที่ได้มาคือ ตัวเองและครอบครัวหมดห่วง
สบาย ไม่ได้ถึงกับรวยมาก แต่ก็อยู่อย่างสบาย
ไปจนแก่เฒ่าจนหลังจากนี้ก็ได้เลย

โคตะระเฟลกับตัวเองมากครับ

ไม่เลยแต่ยังดีที่มีความสุขกับการใช้ชีวิตตอนนี้แต่ไม่ได้พอใจชีวิตตอนนี้เท่าไหร่

ผมพอใจกับตัวเองมากถึงมากที่สุดครับ

ย้อนไป 10 ผมก็เรียนปวช. ไม่ได้วาดฝันว่าต้องร่ำรวยเงินเดือน 100k++ ต้องมีบ้านมีรถ ไม่ได้วางแผนเลย ใช้ชีวิตสนุกไปวันๆ กว่าจะเริ่มคิดอนาคตจริงจังก็ป.ตรีปี2 แต่ก็ไม่ได้วางอะไรไว้จริงจังขนาดนั้น แค่คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตให้คุ้มที่สุด กิน เที่ยว มีแฟนดีมีครอบครัวที่ดี

ซึ่งวันนี้ยังไม่ได้แต่งงานแต่ก็มีความรักที่ดี ครอบครัวผมแข็งแรงกันดี ครอบครัวรักกันดีไม่แตกแยก หน้าที่การงานวันนี้ก็ยังดีและมี potential ที่ดีเช่นกัน ภูมิใจกับตัวเองที่สุดเรื่องนึงคือเอาตัวเองมาพ้นเงาของที่บ้านได้สำเร็จ และภูมิใจมากกว่าที่พ่อแม่ยอมรับในสิ่งที่เราพยายามพิสูจน์มาตลอดว่านี่แหล่ะ ไอ้เด็กที่ชอบแหกกฎของบ้านมันก็โตมาเป็นผู้เป็นคนมาเป็นหนึ่งในเสาของครอบครัวได้

ไม่พอใจตัวเองตั้งแต่ 10 ปีที่แล้ว 10 ปีผ่านมาก็ยังไม่พอใจเหมือนเดิม