ไม่รู้ว่าบ้านอื่นเป็นมั้ย แต่บ้านผมตั้งแต่เด็ก คือพ่อสั่งห้ามเปิดทีวีตอนกินข้าวเด็ดขาด(พ่อผมเจ้าระเบียบหน่อย) กินเสร็จค่อยแยกย้ายไปดูกัน พ่อให้เหตุผลว่า กินข้าวควรให้ความสนใจกับข้าวและกับข้าว หรือคนที่กินข้าวด้วยก่อน (คงจะคล้ายๆกินไปเล่นไปแบบเด็กๆ) ทีวีไว้ไปดูทีหลังเมื่อไหร่ก็ได้ (อันนี้ผมแย้งนะ เพราะถ้ามีบอลถ่ายตอนนั้นผมก็ดูไม่ได้ 555) จนอายุประมาณม.ปลายที่มาอยู่หอนุ่นแหละ ผมถึงกินไปดูไปได้ ทุกวันนี้กินข้าวหน้าคอมครับ ดูยูทูปไปเรื่อย แต่เวลากลับบ้านไป ก็ปิดทีวีอยู่ดี มันชินไปแล้ว

มือถือมากกว่า เดี๋ยวนี้นั่งกินข้าว ต้องเปิดอ่านข่าว อ่านการ์ตูน ไม่ได้เล่นเฟซหรืออะไรนะ แค่อ่านเฉยๆ

เหมือนมันติดไปแล้ว น่าจะติดมาตั้งแต่เมื่อก่อน ที่กินข้าว ต้องอ่านหนังสือไปด้วย

ส่วนทีวีไม่ต้องพูดถึง ไม่เคยดูมานานมากแล้ว...

ไม่เปิดครับ ตอนเด็กทีวีมีเครื่องเดียว มันอยู่ไกลจากโต๊ะกินข้าว โตมาก็เลยติดๆหน่อยไม่รู้สึกว่าต้องเปิด นั่งคุยกันเวลากินข้าวกับพ่อแม่ ครอบครัวสนุกกว่าด้วยมั่ง ตอนเรียนก็แบบนั้นนั่งคุยกับเพื่อนมากกว่าที่จะดูทีวีกัน

จะดูบอลก็รีบกิน แล้วไปนั่งตั้งใจดูกันทีเดียวเลย

เปิดแท็บเล็ตดู NR ครับ

เปิด youtube เลย หาซิทคอมดู บางทีดูแล้วก็ดูอีก

ผมก้เปิดคอมดู nr แทบจะทุกมื้อกลางวัน

พยายามจะไม่ดูอะไรแต่มันทำไม่ค่อยได้ครับ

เปิดครับ ทั้งทีวี ทั้งมือถือ ที่บ้านผมแม่ค่อนข้างปล่อยอิสระตั้ฃแต่เด็กครับ จะทำอะไรก็ทำอย่าให้ชีวิตตัวเองเดือดร้อนพอ

เปิด แต่ดูยูทูป

ไถหาคลิปยูทูป 10 นาที กินข้าวจริง 5 นาที

มีบ้างแต่น้อยมาก ถ้าไม่ใช่สิ่งที่อยากดูจริงๆ

ถ้าอยู่บ้านจะรีบกินแล้วไปนั่งดูหรือนอนดูสบายๆ

ถ้าอยู่นอกบ้านก็จะรีบกินแล้ว ไปทำธุระให้เสร็จก่อน

แต่ที่เดียวที่ดูมือถือ แท็ปเล็ท คือร้านกาแฟ

มีแต่ไม่ควรพูดคุยขณะกินข้าวครับ

กินข้าว ดูทีวี คุยกันตามปกติคับสำหรับบ้านผมเวลากินอาหารเหมือนเปนเวลาที่ครอบครัวจะได้มานั่งเจอกัน คุยเล่นดูทีวีกันเต็มที่เลย

บ้านผมคือโต๊ะกินข้าวยังไงก็ต้องมีทีวีตั้งอยู่

พ่อแม่ผมชอบดูไปกินไป ผมก็ติดแบบนี้มาแต่เด็ก

อาจจะเพราะแกทำงานทั้งวันไม่ค่อยมีเวลา ว่างก็คือกินข้าว ไหนๆก็ควบดูทีวีไปด้วยเลย

เดี๋ยวนี้ก็เปลี่ยนเป็นกินไปไถโทรศัพท์ไป

เปิดคอมดูพวกเว็บกาตูน แทนทีวี