ความเครียด ความกดดัน การให้เวลากับคนรักและครอบครัว สำหรับคนที่ทำงานประจำรายได้ 100,000 ขึ้นไป
พอใจกับงานที่ทำไม หรือมีความคิดยังไงกับงานที่ตัวเองทำและรายได้ครับสำหรับคนที่ไปถึงหลักแสนแล้ว หรือมีโอกาสกำลังจะก้าวไปถึงจุดนั้น

อย่างของผมที่คนรู้จักเป็นหมอเฉพาะทาง ไอนี้รายได้เค้าถึงสบายๆ แต่ก็ต้องให้เค้าเพราะกว่าจะเรียนจบเฉพาะทาง สอบบอร์ด อายุก็ 30 กว่าๆแล้ว ถามมันบอกตอนเรียนก็เครียด ทำงานก็กดดัน วุ่นวายปัญหาเรื่องคน แต่พอมาถึงจุดนึงก็เป็นงาน Routine แล้ว ถ้าไปทำคลินิคเองคงได้เยอะกว่านี้ แต่ happy กับรายได้และความรับผิดชอบ เพราะอยู่กรุงเทพไม่อยากเหนื่อยมาทำคลินิคเอง ถ้าต้องการเงิน ก็ไปรับ partime ก็ได้เกือบหมื่นแล้วต่อวัน

หรือเพื่อนอีกคน จบวิศวะคอมรายได้ 7 หมื่นกว่าๆ และมีโอกาสขึ้นไปเป็น supervisor รายได้รวมๆเกินแสน แต่เครียดมาก ต้องรับผิดชอบเยอะ ต้องประชุม ต้องมีผลงาน ถูกประเมินหนัก มันก็บอกรายได้ดี แต่ทำแล้วเครียด พักผ่อนน้อย กลัวอายุมากๆสุขภาพที่เสียไปจะไม่คุ้ม เงินที่หามาจะไปจ่ายค่า รพหมด แค่เสียภาษีก็เงินเดือนเกือบ 1 เดือนเลย ลดหย่อนแค่ไหนแล้ว ก็ยังเสียเยอะหลายหมื่น
สุดท้ายลาออกมารับช่วงต่อทำธุรกิจที่บ้าน กำไรต่อเดือนอาจไม่เยอะเท่าเดิม เหนื่อยเหมือนกัน แต่มันบอกอย่างน้อย เป็นเจ้านายตัวเองมันมีอิสระมากกว่า ได้มีเวลาให้ครอบครัวมากกว่า

บอกตรงๆ อยู่ที่องค์กรล้วนๆเลย ว่ามีระบบงานที่ดีมั้ย อย่างของผม ทำมาหลายที่ เงินเดือนผมไม่ถึงหรอกนะ แต่ ที่ที่ทำอยู่ล่าสุด งานมั่วมาก งานก็เยอะ กดดันอีก เหนื่อยเครียด นอนไม่หลับ เริ่ม เบรินเอ้าท์

ผมว่างานทุกอย่างมันก็มีความเครียด ณ จุดๆนึงนะ แต่ความเครียดมันจะต่างกันถ้าเราอยู่ในจุด ที่มีอำนาจตัดสินใจ และอิสระในการจัดการกับมันครับ ผมกำลังจะจบเฉพาะทางเหมือนกัน แต่ผมไม่เคยคิดว่าอาชีพนี้มันสามารถอยู่ได้โดยไม่เครียดเลย เพราะบางครั้งเราก็ต้องดีลกับสิ่งที่ไม่รู้บ้าง เราไม่สามารถรู้อะไรหรือถนัดอะไรได้ทุกอย่างบนโลก แต่ประสบการณ์ จะทำให้เรามีเครื่องมือในการจัดการปัญหาที่หลากหลายมากขึ้นครับ

สำหรับผมความเป็นอิสระคือปัจจัยที่สำคัญมากๆครับ

ขอตอบในฐานะคนที่เข้าเกณฑ์นะครับ มันมีหลายปัจจัยครับ

1. บริษัท culture เป็นยังไง อันนี้ผมไม่พูดถึง ทุกคนน่าจะรู้อยู่แล้ว

2. คุณมีภาระทางการเงินขนาดไหน ถ้าคุณไม่มีภาระ มันก็ไม่มีปัจจัยอื่นมากดดันการทำงาน เครียดน้อยลง

3. ข้อนี้สำคัญ: ผมว่าขึ้นอยู่กับคุณตั้งเป้าหมายในชีวิตยังไง

อย่างเมื่อก่อน เป้าหมายผมคือประสบความสำเร็จในด้านการงาน อยากโต ได้แสนนึงไม่พอ จะเอาแสนห้า ไปเรื่อยๆ ตอนนั้นก้อเครียดมากครับ เพราะเราต้อง push ตัวเองไปให้สุด จริงจัง งานคือทุกอย่างของชีวิต

ตอนนี้ เงินเดือนผมเพิ่มขึ้น อยู่ในจุดที่พอใจแล้ว ผมเลยเปลี่ยนเป้าหมายเป็น ความสุขในชีวิตแทน ไม่ได้เอาเป้าหมายของบริษัทมาเป็นเป้าหมายในการทำงาน คิดแค่ว่า ทำงานให้มีความสุข เราไม่ทำให้มันแย่ แต่ก็ไม่ได้คาดหวังเรื่องต้องโตอะไรมากมาย ไปตาม cycle ของมัน ก็เครียดน้อยลงเยอะครับ สนุกกับการทำงานมากขึ้น

สรุปคือ แน่นอนว่าเงินเดือนเยอะขึ้น หนักขึ้นแน่นอน เพราะไม่มีใครจ่ายคุณฟรีๆ แต่ถ้าคุณมีเป้าหมายในชีวิตชัดเจน มันก็จำกัดความเครียดได้ครับ

การจะมาอยู่ตำแหน่งนี้ เงินเดือนขนาดนี้ คุณต้องผ่านการเคี่ยวกรำมาพอสมควรนะ

ส่วนตัวไม่ถึง

แต่เคยต้องทำงานแทน ผจก ตอนแกไปเที่ยวยุโรปครึ่งเดือน

บอกเลยว่าโคตรตึง แล้วแก consult ผมเวลางานไม่ได้เลย เพราะคนละไทม์โซน ตอนนั้นเวลอัพยับๆ อะไรที่ไม่แม่นไม่เป็น แม่งเป็นตอนนั้นเยอะ 55555

แล้วช่วงนั้นลูกค้า hana เข้ารัวๆ เรียกว่าตึงงงงงง

ตอนนี้แสนนิดๆ

กว่าจะถึงตรงนี้ได้ก็ผ่านการทดสอบ
ผ่านการเรียนรู้มาเยอะครับ

คำตอบผมไม่อยู่ในช้อยส์โหวตนะ
สถานะตอนนี้ ไม่เครียดครับ สบายๆ
ทำงานตาม Policy ที่บริษัทวางไว้
บรรยากาศที่ทำงานก็เรื่อยๆชิลๆ
อายุพนักงานส่วนใหญ่อยู่ในช่วง 25-35 ปี

อีกอย่างที่ดีคือตอนนี้ผม WFH มา 2 ปีละครับ
โดยที่ไม่ได้ถูกลดเงินเดือนแต่อย่างใด
และจะทำงานอยู่บ้านแบบนี้ตลอดไป
เข้าออฟฟิศประมาณเดือนละ 1 วันครับ

นอกเรื่องนิด ถ้าเป็นหน่วยงานราชการ ผมไม่โอเคกับพวกที่รับเงินเดือนเป็นแสนตอนนี้มาก

ทำงานไม่เป็น สอนงานไม่เป็น บริหารงานก็ไม่ได้เรื่อง รอวันเกษียณ

ทำลูกน้องระดับปฏิบัติการเหนื่อยคูณสอง เพราะต้องแบกพวกนี้

มาแอบอ่าน

ทำไอที บริษัท ญี่ปุ่นครับ เงินเดือนบวกโอที แสนนิดๆ ทำงานให้เขาเหมือนทำงานให้บริษัทตัวเองครับ ทำทุกอย่าง present แนะนำ meeting คิดราคา ต้ดตั้ง ตรวจรับ support เหนื่อยครบั แต่ดีไม่ได้เข้าออฟฟิตเลย ทำงานที่บ้านตลอดจนจะ 2 ปีละครับ หางานนอกช่วงว่างได้ ไปรับส่งลูกได้ จัดสรร เวลาดีๆ ก็ happy สุดๆ แต่เมื่อไรงานเข้าพร้อมกันนี้เครียดมากครับ บางวันทำถึงเช้าข้ามไปอีกวันไม่ได้นอนเลยก็มี ดีที่ครอบครัวเข้าใจคอย support ก็ช่วยแบ่งเบาได้เยอะครับ

ผมอยู่สายฟรีแลนซ์ เป็นพวก Multiple job มีงานหลักเป็นของตัวเองสองสาย มีงานรองคือช่วยธุรกิจที่บ้าน บอกเลยว่าอยากพักผ่อนมากๆครับตอนนี้ อยากมีเวลาให้ที่บ้าน อยากกลับบ้านไปนอนโง่ๆให้แม่มาปลุก แต่ทุกวันนี้งานโคตรรัดตัว นอนวันละ 5 ชม.จนเป็นปกติไปแล้ว

แรกๆโอเคอยู่ เห็นเม็ดเงิน แต่ตอนนี้ยอมเสียได้นะ 20-30k ถ้าแลกกับผมจะได้เวลาว่างหลังสองทุ่มเหมือนคนอื่นบ้าง

โชคดีที่แฟนเข้าใจ เพราะมันก็ไม่มีเวลาเหมือนๆกัน ไม่งั้นพังยับแน่นอน

ตื่นเช้าตี 5 ลุกไปดูสวน พอ8โมงก็ไปเปิดคลินิกถึงเที่ยง ปิดกินข้าวเที่ยงเสร็จแล้วเข้าไปดูสวนอีกรอบ เปิดอีกที 4 โมงเย็นถึงทุ่มนึง ปิดคลินิกกินข้าวเย็น เล่นกับลูกอย่างชิลอ่ะบอกเลย

แต่อย่างผมนี่ไม่ถือว่าเป็นเงินเดือนนี่หว่า

ผมผ่าน criteria ที่จขกท.ถามมาได้ซักพักแล้วนะครับ

ถ้าตอบตรงๆ ยังไงๆมันก็เครียดครับ มันหนีไม่พันอยู่แล้ว เพราะรายได้ที่บ.เค้าจ่ายเค้าก็คาดหวังจากคุณอยู่แล้วครับ ความเครียดอาจจะไม่ได้มาจากงานที่หนักซักทีเดียว แต่มาจากการต้องตัดสินใจอะไรยากๆ เช่นเรื่องคน หรือเรื่องงานที่หลายๆครั้งคุณต้องตัดสินใจวันนี้ โดยที่ข้อมูลอาจจะมีไม่ครบด้วยซ้ำ แต่ต้องรับผิดชอบต่อการตัดสินใจครับ

การแบ่งเวลาก็จะมีปัญหาตามมาบ้าง อย่างช่วงนี้ผมมี workshop นอกสถานที่ เลิกแล้วก็ยังต้องมาทำงานหรือประชุมต่อ (ซึ่งแน่นอน พอตำแหน่งสูงขึ้น เค้าก็ไม่มีโอทีอยู่แล้ว) อันนี้ก็ถือว่าเป็นความรับชอบที่ต้องแบกให้ได้เหมือนกัน

อย่างไรก็ดี บ.เองก็ไม่ได้จ่ายค่าตัวคุณเป็นแค่ค่า workload หรือ hard skill เพียงอย่างเดียว แต่เค้าจ่ายเพราะ character ของคุณด้วยเช่นกัน ผมรู้จักหลายๆคนที่”แค่พอ”ทำ operations/execution ได้ แต่สิ่งที่เค้าเก่งคือ soft skills อื่นๆเช่น ความสามารถในการรวมจิตใจคน เป็น motivator ที่เก่งมากๆ เช่นผมเคยเจอคนที่คุมทีมประมาณ 20 คน แต่ไม่เคยมีใครลาออก ไม่มีมีปัญหาในทีม นอกทีม และ result ก็ยัง delivered เกินเป้าได้ตลอด โดยที่พี่เค้าแทบไม่ต้องลงมือทำอะไรเองเลย แค่คุมคนเก่งๆพอ หรือบางคนก็อาจจะเป็น growth hacker, task decoder, etc… พวกนี้ก็ช่วยให้บ.พร้อมจ่ายตัวที่มากขึ้นเช่นกัน

แต่สุดท้ายนะ ให้ผมใช้ชีวิตแบบอื่นที่”น้อย”กว่านี้ ผมก็คงทำไม่ได้เหมือนกัน ผมชอบทำงานเยอะๆแบบนี้ ผมชอบทำงานภายใต้ความกดดันและผมรู้สึกถึงคุณค่าของตัวเองผ่านการทำงานครับ self-esteem ผมผูกอยู่กับงานเลยก็ว่าได้ อย่างที่ผมเคยตอบไปที่นี่แหล่ะ ว่าทุกอย่างมัน no pain no gain ทั้งนั้นครับ

เหนื่อยครับ เครียดมากด้วย มันไม่ใช่แค่เราไง แต่ต้องดูแลคนอื่นอีกเป็นร้อยชีวิต ใหนจะหัวหน้าที่ต้องทำงานด้วย บางคนดีก็ดีไป บางคนไม่ดีก็แดกทั้งทาง เหมือนมีคนปล่อยฮาติตลอดเวลา

เวลามีนะมันได้หยุด แต่ก็นอนอย่างเดียว แต่ไม่ชอบสุดคือตื่นนอนไม่เป็นเวลา ภาายนอกดูดีภายในนี้ดูไม่ได้เลย ภาษีก็เสียแพงชิบหาย

พอมองย้อนกลับไป แม่งไม่คุ้มซักนิดเลย เสียสุขภาพกายและจิต

คงต้องบอกว่า งานที่ทำคืออะไร ความเครียดมาจากอะไร

ส่วนตัว งานที่เพิ่งออกมา คือทำงานสายบริการ ตำแหน่งสูงพอสมควร
แต่ถามว่าเครียดมั๊ย มันก็คือการทำงานตามหน้างาน หมดวันหมดเวลางาน ก็ใช้ชีวิตปรกติครับ

อาจจะเป็นเพราะผมชินกับการทำงานด้วย เพราะงานผมค่อนข้างจะ 7/24 คือปัญหามันเกิดได้ทุกนาที และทำงานนี้มานานเกินครึ่งชีวิต ก็เลยชิลด์แล้ว
ส่วนในเนื้องานบริหาร อันนี้ก็ถ้าจับทิศทางตลาด มองภาพล่วงหน้าได้ นำเสนอได้ถูกต้องแม่นยำ ก็ค่อนข้างเบาแรงไปเยอะ ซึ่งจากประสบการณ์ที่ค่อนข้างทำมารอบด้านทุกตำแหน่งในสายงานนี้ ตั้งแต่เล็กสุดยันระดับบริหาร เลยค่อนข้างจะมองขาด และไม่ค่อยเป็นปัญหาที่ต้องขบคิดมากนัก...แทบจะเรียกว่ากลายถูกยกให้เป็นที่ปรึกษากับทีมบริหารเลยมากกว่า

ส่วนในด้านการบริหารคน บริหารทีม ผมทำตัวเป็นหัวโจก พี่ชายใจดี...ที่ดุ ฮาาาา
เลยไม่ค่อยมีปัญหากับเด็ก เพราะเด็กที่รั้น ส่วนใหญ่ก็ลาออกหนีไปเอง เหลือที่อยู่ก็สนิทกันยาวๆ
ที่สำคัญผมจะไม่ใช้การสั่ง แต่เป็นการสอนให้เข้าใจเนื้องาน เด็กที่อยู่ด้วยกันเลยชอบ เพราะความรู้ทั้งนั้น ซึ่งผมพูดกับเด็กเสมอให้เข้าใจให้ถ่องแท้เพื่อให้เป็นอาวุธสำหรับก้าวเดินต่อในชีวิตของพวกเขาเอง

และที่สำคัญ งานที่ทำ ผมทำมานานจนชิน และรักงานนี้
การได้ขบคิด ได้นำเสนอ ได้วิเคราะห์ ได้ให้คำปรีกษา รวมถึงสอนเด็กๆ/ผู้เชี่ยวชาญในสายงานด้วยกัน
กลายเป็นความสนุกในการทำงานของผม ก็เลยแบ่งเบาความเครียดไปได้เยอะ และสนุกกับการได้ทำงานมากกว่าครับ
อีกอย่างคือ ผมไม่ค่อยยึดติด ไม่ค่อยสนใจภาพพจน์/หน้าตาในสังคม ไม่ซีเรียสและเอาเก็บมาใส่หัวเรื่องการนินทาลับหลัง มันก็ช่วยได้อีก

ปัจจุบัน ก็ขยับไปเรื่อยๆ มีคนมาขอทาบทามซื้อตัวอยู่เรื่อยๆ จนได้มีโอกาสเอาประสบการณ์ที่มีไปจอยกับการสอนหนังสือล่ะ เลยยิ่งสนุกเข้าไปใหญ่เลย