แม้อาจจะ เจอกันบ่อยๆ หรือ ไม่ค่อยเจอก็ตาม

ได้ครับ ถ้ามันล้ำเส้นหรือกระทบกับเรื่องที่สำคัญกว่าจริงๆ
มันก็ต้องเลือกตัด ผมก็เคยผ่านทั้งสองจุดนั้นมาหลายรอบ

ถามเหตุผลเค้าครับว่าเพราะอะไร ถ้าเหตุผลดูแล้วมันไม่โอเคก็เลิกยุ่งตามนั้นแหละครับ

ได้ครับ จะเหตุผลอะไรก็ช่าง ขอแค่เอ่ยปาก

ใครมาพูดแบบนี้ พร้อมไปทันที
ไม่ถามด้วยว่าเพราะอะไร

คนสนิทไม่ใช่ออกซิเจนครับ เวลาชีวิตยังมีอีกเยอะ ค่อยหาคนสนิทใหม่เอาครับ

ทุกอย่างมีมูลอยู่แล้วครับ ถ้าสนิทมากก็ถามให้หายคาใจ แจ่ถ้าเขายืนยันจะไม่พูดก็ตามนั้น แมนๆมีคนกล้าเอ่ยปากให้ห่างก็ห่าง

คนเราความคิดเปลี่ยนตลอดเวลาครับ มากน้อยแล้วแต่คน คนที่ท่านสนิทในตอนนั้น อาจจะไม่ใช่คนเดียวกับตอนนี้ก็ได้

เคยเจอคล้ายๆแบบนี้
สนิทมากๆ อยู่ดีๆ หายไปจากชีวิต ตัดการติดต่อทุกช่องทาง โคตรงงว่า ผมทำอะไรผิด

ถ้าพูด ก็ง่ายต่อการตัดสินใจครับ ยินดีทำตาม ไม่น่ามีปัญหาอะไร
.
.
.
ผมนี่ ล่าสุด เจอเพื่อนสนิท(ผมอาจจะคิดไปเองว่าสนิทกัน) ทำงานด้วยกันในตำแหน่งระดับเดียวกันมาเกือบสิบปี ช่วยวิ่งขายวิ่งหาลูกค้าทั้งๆที่ไม่ใช่หน้าที่ ลุยไหนลุยกัน ลากกันไปทำงานต่อเนื่องอีก 2-3 บริษัทและได้ผลตามเป้าหมายตลอด
มาเมื่อต้นปี บริษัทล่าสุดมีนโยบายใหม่โดยไม่ส่งชาวต่างชาติมาคุมล่ะ แต่เอาคนใดคนนึงจากผมสองคนเป็นCountry Managerซึ่งด้วยทักษะความสามารถ เด็กมองว่าผมควรขึ้นไป แต่สายงานผมไม่ค่อยมีโอกาสอยู่แล้ว ก็ไม่มีปัญหา คุยสนับสนุนให้เพื่อนขึ้นไป และผมยอมเป็นแบ็คอัพให้เต็มที่เหมือนเดิม

กลายเป็นว่า ผมเป็นเป้าหมายแรกที่บีบออก...ซะงั้น
ไม่มีการพูดจา ไม่มีการกำหนดแนวทาง หรือบอกความต้องการในการคุมทีม/บริหาร

ก็ไม่ว่ากัน ลาออกให้

มีเพื่อนผญ ที่สนิทกันมากไปไหนไปด้วยกัน นอนด้วยกันได้ ผมดันไปรู้สึกดีกับเขาและบอกเขาไป หลังจากนั้น..

เคยครับ ก็เฉยๆ นะ ตอนคืนสู่เหย้าเจอก็ไม่คุยอะ ทั้งที่ผมก็คุยเยอะ คุยทุกคน

แต่ให้เลิกยุ่งก็คือเลิกยุ่ง ไม่ได้แคร์ครับ

เพื่อนเค้าผมก็คุยปกติ แต่เำอนสนิทเค้าก็ไม่คุยกับผม ผมก็ไม่ได้สนอะไรนะ คนยังมีอีกเยอะ

กลับกันมีอีกคนที่เคยทะเลาะกันใหญ่โตลั่นชมรมเลย นิสัยไม่เข้ากันเลย แต่คืนสู่เหย้าก็คุยได้ปกติ

แล้วก็อีกคนที่สนิทกัน ทะเลาะเหมือนกันแต่ขอโทษขอโพยกันแล้วก็กลับมาสนิทเหมทอนเดิมได้ เจอกันก็นั่งด้วยกันตลอด