นั่งดูเกมส์ที่สำคัญที่สุดเกมส์นึงในฤดูกาลนี้ สิ่งที่เห็นคือ
- ตลอด90นาที แทนที่จะวิ่งลุยบดขยี้ไม่ให้เค้าตั้งเกมส์ได้ เปล่าเลย เล่นโคตรชิลเหมือนบอลนำ
- เวลาตัดบอลได้จะเตรียมบุก แม่งต้องส่งกลับหลังก่อน1จังหวะ ไม่รู้ทำเพื่ออะไร
- ตอนจะขึ้นเกมส์บุกจากแดนตัวเอง กลายเป็นโดนเค้าเพลสแล้วลนกันไปหมดซะงั้น
- จะทำเกมส์บุกในแดนคู่ต่อสู้ นักเตะแทบจะไม่วิ่งหาช่องไม่ขยับกันเลย
- ลูกเปิดเข้าไปจะให้กองหน้าโขกทำประตู ควรจะเลิกได้แล้ว โคตรน่ารำคาญเลย

ทำไมผมมองว่าปัญหาพวกนี้มันคล้ายกับตอนเวนเกอร์ยุคท้ายๆ กับอุไนช่วงก่อนโดนปลดเลย เปลี่ยนคนใหม่มาคุมมันจะเป็นแบบเดิมอีกมั้ย เพราะนักเตะซีเนียร์ในทีมก็มาจากยุคเวนเกอร์ทั้งนั้น

ตอนต้ามาทำทีมปีที่แล้ว ระบบทีมมันยังดูดีกว่านี้อีก

ยกตัวอย่างเชลซีแล้วกัน แล้วจะเห็นภาพว่าโค้ชมีบทบาทสำคัญที่สุด

Both

โค้ชต้องรับผิดชอบสิครับ

นักเตะที่ว่ากากๆ กัน หลายๆ คนก้ติดทีมชาติ หลายๆ คนก้ดูดีกว่าทีมเล็กๆ ในลีกเดียวกัน

ถ้ากากจริง โค้ชไม่ดรอป ให้เล่นแบบเดิมๆ โค้ชก้ต้องรับผิดชอบสิครับ

หรือนักเตะเล่นไม่ตามคำสั่งโค้ช ก้ต้องดรอป ถูกมั้ยครับ?

ไม่ว่าจะทางไหน ถึงโค้ชไม่ผิดทั้งหมด แต่ก้ต้องรับผิดชอบแทบทั้งหมดอยู่ดี

กากคู่ แต่โค้ชเป็นคนเลือกนักเตะลงสนาม

ตลาดหน้าโละทั้งโค้ช นักเตะแหละ

คนอาจจะมองว่า อูไนชนะเข้ารอบได้ ดังนั้น ผจก เป็นส่วนหลักแน่ๆ

แต่ผมมองว่า อูไนตอนคุมน่อล เจอนัดชิงก้โดนตบง่ายๆเลย แสดงว่านักเตะมีผลแน่ๆอะ

ผจก ต้องรับผิดชอบก่อนเป็นคนแรก แต่ถ้าเปลี่ยน ผจก แล้วนักเตะไม่มีการเปลี่ยนแปลง

มันก็กระเตื้องไม่เยอะหรอกครับ ถ้าจะให้ดีควรเปลี่ยนมันทั้งระบบอะเห้นผลเร็วสุด

ผมให้นักเตะเกินครึ่งอะ ถ้านึกถึงกรณีโอเล่ตอนใช้ลินการ์ดเปเรร่า

แผนการเล่นล้วนๆ

โค้ช 70 / ผู้เล่น 30

จะบอกว่าเพราะนักเตะกากเพราะมรดกเวนเกอร์ไม่ได้นะ เพราะตัวหลักเหลือแค่เบเยรินตัวเดียวเอง กับโฮลดิ้ง ที่ก็ไม่ใช่ตัวหลักยุคเวนเกอร์ด้วยซ้ำ

โอบาไม่อยากนับ เพราะมาอยู่ทันเวนเกอร์แปปเดียวเอง

โค๊ชสิครับ โค๊ชเป็นคนวางแผนการเล่น แก้เกมส์ หรือแม้แต่กระตุ้นนักเตะให้มีความหึกเหิมหรือกระตือรือร้น
สำหรับผมโค๊ช 80 นักเตะ 20 เชลซีนี่เห็นได้ชัดสุด

รวมๆกันอะ

นักเตะเป็นตัวตั้งครับ ยกเว้นทีมที่ลงทุนจริงจังกับนักเตะแบบเชลซีหรือแมนซิ
ตรงนี้โค้ชจะมีผลเยอะละ แต่นักเตะก็ต้องดีเช่นกัน

ทั้งสองอย่างอ่ะ คือนักเตะไม่ดีมันก็ต้องแก้ที่รูปแบบการเล่น ผู้เล่นความสามารถไม่ดีมากก็เล่นอะไรที่มันไม่ยากมาก


แต่นี่อาร์เตต้าทำแต่ละอย่างเซ็ทบอลจากแดนหลังงี้ แผงหลังทั้งแผงต้องเข้าใจกัน มันดูเหมือนไม่ยากมาก แต่เล่นจริงมันต้องคอยวิ่งประครองกัน เซนเตอร์กับแบ็คต้องรู้จังหวะวิ่งกัน ส่งให้เท้าไหนได้บ้าง โกลต้องก็มีสมาธิตลอด


เล่นบอลออกปีกในยุคนี้ก็ไม่เหมือนเมื่อหลายสิบปีก่อนที่โยนๆไปเถอะ ทีมรับมันถอยไปป้องกัน 4 คนในกรอบ โยนยังไงก็ไม่ชนะหรอก ถ้าไม่มีแผนการมา

ลองดูลิเวอร์พูลโยนกับอาร์เซน่อลโยนก็ได้ เวลาโยนเข้าไป แผงกองหน้าลิเวอร์พูลมันวิ่งเข้าหาปากประตูเลย ใครเข้าเสาใกล้ เสาไกล ใครอยู่กรอบ 6 หลา พวกนี้มันซ้อมมาทั้งนั้น กองกลางก็เข้ามาใกล้เขตโทษรอเก็บจังหวะสอง แล้วถ้าเทรนท์เป็นคนโยน โรเบิร์ตสันมันไปรออีกฝั่งแล้ว เผื่อลูกเลยมาก็เก็บมาเล่นต่อได้

แต่อาร์เซน่อลมันขยับเหมือนไม่ได้ซ้อมกันมาก บางทีก็วิ่งไลน์เดียวกัน


นักเตะก็ไม่เก่งพอ โค้ชก็ไม่ได้เจนจัดด้านแทคติคขนาดนั้น มันก็ออกมาดีบ้างแย่บ้างสลับกัน พอเกมส์ใหญ่อาร์เตต้าอาจจะวางแผนมารับมือดี สู้ได้บ้างในบางเกมส์ แต่พอเจอคู่แข่งต่ำกว่า กลับกดไม่ลง ถ้าแก้อันนี้ไม่ได้ก็นี่แหละวิถีทีมกลางตาราง

ผมถามจริงไๆนะ ทรงบอลแบบนี้ยังอยู่กลางตาราง ยังเข้ายูโรป้าได้นี่เพราะนักเตะบางคนในทีมนี่แหละ เอา นักเตะวิลล่า เวสแฮม มาทำแบบนี้ผมว่ามีลุ้นตกชั้น

เอา ไทรอนมิ้ง มาทำเกมงี้

เวลาเห็นปัญหา ผมโทษบนลงล่าง
ถ้าบนมันได้เรื่อง มันไม่ปล่อยให้ล่างๆทำเรื่องหรอก