ผมไม่ใช่แฟนเชลซี แต่ชอบการรักษามาตรฐานของเชลซี

ที่สามารถอยู่ในระดับบนและมีถ้วยประดับตู้ตลอด ทั้งๆที่เปลี่ยนโค้ชบ่อยมาก

ส่วนหนึ่งคือรายชื่อโค้ชที่เสี่ยหมีเลือกเข้ามา ชื่อชั้นไม่ธรรมดา

แต่มุมมองจากแฟนทีมอื่นอย่างผม อีกส่วนที่สำคัญคือ นักเตะ

เชลซีมีนักเตะที่พร้อมใช้ตลอด บวกกับไม่หยุดเสริมนักเตะดีๆ ให้โค้ชแต่ละคน

มันเป็นความต่อเนื่องที่มีนักเตะแกนหลักส่งต่อไปให้โค้ชคนต่อๆไป

ทำให้ทีมไม่เป๋ ถึงแม้เปลี่ยนโค้ชบ่อยและคนละสไตล์

อันดับลีกไม่ดี ก็ได้บอลถ้วย บางปีก็ได้แชมป์ลีก ทั้งที่พึ่งเปลี่ยนโค้ช

ต่างจากผี เปลี่ยนโค้ช เปลี่ยนนักเตะ หาความต่อเนื่องไม่ได้ เป๋ยาวๆ มาเกือบสิบปี

และส่วนสำคัญสุดท้ายที่แอบอิจฉา คือ มีเจ้าของทีมที่ทุ่มให้ทีมจริงๆ

เชียร์ทีมที่รักต่อไปครับ... ผมแฟนเชลซี ก้มองเห็นว่า...

แมนยู เริ่มนิ่ง และดูอันตรายขึ้นในทุกๆสัปดาห์ ติดแค่บางครั้งจัดตัวเกมส์รุกสลับไปมา ไม่ต่อเนื่อง

กับเกมส์รับที่ตัวสำรอง อาจจะทดแทนไม่ค่อยได้

แต่ภาพรวม ตัวหลัก ผมว่าแน่นอยู่

ทุกทีมต้องใช้เวลาในการ Tune ตัวเองให้อยู่ในมาตรฐาน เชลซีเป็นทีมที่ปัจจัยในทีมเปลี่ยนแปลงได้ตลอดเวลาเลย
เปลี่ยนโค้ชบ่อย นักเตะหน้าใหม่เข้ามา หน้าเก่าย้ายทีม ทุกอย่างเกิดในห้วงเวลาไม่กี่ปี มันเลยกลายเป็นภาพที่ว่า
เชลซีเนี่ย เหมือนเป็นทีมที่สามารถปรับตัวได้ไว จะบอกว่ามีทุกอย่างครบก็พูดได้ไม่เต็มปาก แต่ที่ชัดเจนมาก ๆ เลย

คือการที่การจัดการทีมมีความยืดหยุ่นมากพอ คนในทีมมีความกระตือรือร้นพร้อมรับการเปลี่ยนแปลงอยู่เสมอ
บางคนใช้เวลามากน้อยต่างกันไป ทีมชนะบ้าง แพ้บ้าง แต่ทั้งหมดที่เกิดขึ้นและจบลงไปมันทำให้เชลซีเป็นทีม
ที่มีความสม่ำเสมอในเรื่องของผลงานพอสมควร แม้ไม่ได้มองลึกลงไปในปัจจัยอย่างความคิดจิตใจของคนในทีม

แต่ก็พอมองออกเล็ก ๆ ว่าถ้าทีมปรับตัวช้าไม่ว่าในยุคไหน ๆ ก็ตามผลงานคงแย่กว่านี้นานแล้ว

สิ่งแรกเลย เจ้าของดี = อะไรๆมันก็ดีตามมา
และเชลซีเป็นทีมที่ลงทุนสูงมาตลอด ลงทุนกับนักเตะดีๆ ลงทุนกับโค้ชดังๆมีโปรไฟล์


อีกอย่างเชลซีไม่มีวัฒนธรรมเดิมครอบ คือ ไม่ต้องยึดติดว่าจะต้องให้เวลาโค้ชมาก
เทียบกับ Manutd มันชัดเลย วันสุดท้ายของ SirAlex แกพูดถึงเรื่อง stand by your manager

จะเห็นได้ว่า มอยส์ และ โซลชา ได้เวลาถือว่าเยอะมาก
ถ้าอยู่เชลซีมอยส์คงไปก่อนคริสมาสต์ และโซชา คงมีชะตากรรมแบบแลมพาร์ดไปแล้ว ไม่ได้อยู่เกิน 2 ปีแบบนี้

เชลซีไม่มีวัฒนธรรมให้ต้องส่งเสริมดาวรุ่งมากเท่ากับผีแดง
การให้โอกาสดาวุรุ่งเยอะ มันก็เหมือนการดรอปศักยภาพ squad ในปัจจุบัน เพราะปั้นดาวรุ่งมันต้องรอ


ในขณะที่เชลซีไม่รอ วิถีของเชลซีคือไปข้างหน้าให้เร็วที่สุด มันจึงเป็นเหตุผลว่า
ยังไง De bruyne, Salah, Lukaku ไม่มีทางได้เกิดกับเชลซี
(ในบริบทแบบนั้น ยิ่ง front 3 แดนหน้า Salah-Lukaku ยิ่งลืมไปเลย เพราะมันคือตัวยิงประตูให้ทีม
มีแต่ผีแดงนี่แหละ เอาดาวรุ่งปั้นเองมาเป็นตัวหลัก)

เพราะตอนนั้นยังไม่โตพอและวิถีเชลซีคือไม่รอ เดินหน้าอย่างเดียว อะไรไม่เวิร์คคิดเร็ว เปลี่ยนเร็ว
ส่วนผีแดงก็เป็นวัฒนธรรมอีกแบบ หวังว่าจะปรับตัวเดินหน้าเข้าสู่ยุคใหม่ได้ในเร็ววันนะ

แลมป์เด้ง หลักๆเลยเพราะไป พยายามพลักดันชื้อตัวไรส์ครับ แต่บร์อดมองว่าถ้าชื้อกลับมาคือเสียหน้าเลยไม่ยอมทำตาม แล้ว สุดท้ายเลยทเลาะกับบร์อด เพื่อนแลมป์ยังเตือนเลยว่า จะโดนเด้งเพราะไปยุ่งกะบร์อดนี้เเหละ สุดท้ายก้อโดนจริงๆ ส่วนผลงานมีส่วนน้อยครับที่เป็นเหตุให้โดนเด้ง หลักๆเลยคือมีปัญหากับบร์อดนี้เเหละ

วัฒนธรรมองค์กรเห็นภาพชัดเลยครับว่าต่างกัน

โค้ชทุกคนที่มาคุมผี ต้องให้สัมภาษณ์ถึงดาวรุ่ง

แต่โค้ชเชลซีไม่ต้องมีกรอบนี้มาครอบ

และอีกหลายเรื่องที่ยืดหยุ่นน้อยกว่า เวลาเปลี่ยนโค่ข เปลี่ยนนักเตะ

เลยรับแรงกระทบมากกว่า ถ้าแนวทางการทำทีมเปลี่ยนไป

แฟนเชลซีหลายคนชอบคิดว่าการเปลี่ยนผู้จัดการทีมบ่อยไม่ดีทำให้ทีมไม่มีแผนระยะยาว ตอนแรกผมก็คิดแบบนั้น แต่ตอนนี้ผมไม่คิดแบบนั้นแล้ว ผมเชื่อในเสี่ยหมีและบอร์ดบริหารมากกว่าเพราะมีผลงานให้เห็นมาแล้วว่าคิดถูกหลายเรื่องถึงแม้จะผิดบ้างก็ตาม 20 ปีมานี้เชลซีไม่เคยตกตํ่ามากกว่า 1 ปี ยกเว้นปีแลมพาร์ดและโดนแบน อย่างเรื่องปลดแลมพาร์ดตอนปลดมีแต่คนด่าว่า ทีมจะถอยหลัง เบื่อเสี่ยหมี ไม่เชื่อแลมพาร์ดที่บอกว่าทีมต้องใช้เวลา 3-4 ปี สร้างทีมใหม่ แต่ตอนนี้เป็นไง บอร์ดอ่านเกมขาดว่าแกยังขาดประสบการณ์ถ้าปล่อยไว้นานกว่านี้ทีมดิ่งแน่เลยตั้งทูเคิ่ลมาได้โค้ชที่เก่งจริงมีประสบการณ์ทีมก็เล่นกันได้ ปีหน้าเปลี่ยนแค่ไม่กี่ตำแหน่งก็ยังพอลุ้นแชมป์ได้แล้ว

เป็นทีมที่โผล่มาคว้าแชมป์ตลอด ไม่สนว่าจะเป็นยุคแมนยูหรือแมนซิ
บางปีเหมือนจะไม่ได้ แต่มาเร่งตอนท้ายๆชนะรัวๆจนคว้าแชมป์
ขยันซื้อตัวดังๆมาอีก ถ้าผมเชียร์เชลซีคงหมดเงินกับเสื้อสกรีนชื่อนักเตะเยอะแน่ๆ
ส่วนเสื้อหงส์ผมมีสกรีนเสื้อแค่สองตัวคือ แอกเกอร์กับฟานไดค์

ขอบคุณสำหรับข้อมูลส่วนนี้ครับ เรื่องเกี่ยวกับบอร์ด

แต่จะบอกว่าผลงานมีส่วนน้อยก็คงยากนะครับ
8 นัดสุดท้ายในลีกของ แลมพ์ แพ้ 5, ชนะแค่ 2 อยู่อันดับ 9


ไม่ใช่อะไรที่แปลกเลยสำหรับมาตรฐานการปลดโค้ชระหว่างซีซั่นของเชลซี
ยิ่งปีก่อนก็ไม่ได้มีผลงานที่จับต้องได้เป็นถ้วยรางวัลด้วย

ใช่ครับ มันไม่ดีหรอกที่จะต้องเปลีย่นโค้ชบ่อย
เมื่อไหร่ที่ต้องเปลี่ยนคือเมื่อนั้นแย่ละ

แต่ที่แย่กว่าคือ ยอมให้มันแย่จนไม่มีโอกาสพลิกสถานการณ์

ลองมองไปทีมที่มาตรฐานสูงมาตลอด ก็จะพบว่าทีมเหล่านั้นพร้อมจะเปลี่ยนโค้ชได้ทุกเมื่อ
ก็แล้วถ้า มาดริด บาเยิร์น บาร์ซ่า ยูเว่ ก็ยังทำ แล้วมันมีอะไรให้ต้องติดขัด

บางวัฒนธรรม บางค่านิยมที่ไม่สอดคล้องกับยุคสมัยก็มีโอกาสที่จะ out ได้เหมือนกัน
อยู่ที่ว่าแต่ละทีมจะจัดการยังไง แต่มาตรวัดว่ามาถูกไหม รูปธรรมที่สุดก็คือความสำเร็จครับ

มันต่างวัฒนธรรมกันจริงๆ เชลซีวัฒนธรรมของเขา ค่อนข้างแปลกว่าที่อื่น เป็นยุคบุกเบิกของกลุ่มทุนนิยมเข้ามาบริหารมากกว่าวัฒนธรรมที่อื่นที่ขัลเคลื่อนด้วยแฟนบอล คำถามต่อมาแล้วแฟนทีมเชลซีไม่สำคัญหรืออย่างไร
ก่อนเชลซีจะได้เสี่ยหมีบริหาร เขาก็อยู่ระดับค่อนไปทางบนตาราง แต่ที่แน่ๆได้เล่นบอลถ้วยยุโรปตลอด จนได้รับฉายาในสมัยก่อน ว่าสิงห์บอลถ้วย การที่เสี่ยหมีเข้ามาพร้อมกับประกาศว่าจะนำความสำเร็จมาเติมเต็มสโมสร โดยจะใช้ทุกวิถีทาง มันก็สอดคล้องกับความต้องการของแฟนบอลที่ต้องการความสำเร็จ เพราะคุ้นเคยวัฒนธรรมที่ต้องการความสำเร็จจับต้องได้ ระบบการบริหารของเชลซีไม่ต้องไปเทียบกับสโมสรใหญ่อื่นๆ เอาแค่ในลอนดอน จะมีซักกี่ทีมที่เหมือน ความสำเร็จที่ฉาบฉวย แต่เป็นการฉาบฉวยที่แฟนบอลเข้าใจและยอมรับได้ เพียงขอให้ประสบความสำเร็จก็พอ นี่คือสิ่งที่ผู้บริหารแรกๆของเชลซีตีบท่อนข้างแตกเลย ทำการบ้านมาดีมาก
ไม่เพียงแต่การวางเป้าหมาย แต่รวมถึงวิธีการที่จะได้มา ลิ้งค์โยงต่อยอดความสำเร็จด้านการตลาด การขยายสปอนเซอร์ แฟนบอล ทุกอย่างกระทำโดยสอดคล้องกันทั้งหมด ใช้อำนาจทั้งฮาร์ดพาวเวอร์และซ้อฟต์พาวเวอร์
จะเปลี่ยนโค้ชกี่ยุคสมัย ก็มีเงินให้ซัพพอร์ตตลอด เพียงแต่คุณต้องทำไปถึงเป้าถึงKPIที่ต้องได้
เป็นกรณีที่น่าสนใจกับรูปบบวิธีการแบบหนึ่ง ส่วนข้อเสียก็แล้วแต่อยู่ที่มุมมองของแฟนบอลทีมอื่นจะมอง
เรือ สิงห์ เป็นที่น่าศึกษาในรูปแบบฟุตบอลยุคสมัยใหม่กับฟุตบอลในอดีต มันเหมือนจุดประกายว่ามันมีวิธีการอื่นๆให้ประสบความสำเร็จได้เช่นกัน การเปลี่ยนโค้ช การเติมพลังด้วยการเงิน มันเหมือนเป็นเอกลักษณ์ของเชลซีไปแล้ว

สไตล์การทำงานของเสี่ย(ของบอร์ด)เลย อะไรที่คิดว่าไม่ดี ตัดสินใจเปลี่ยนเลย

แล้วเสี่ยไม่ได้เป็นเจ้าของประเภทหวังกำไรจากสโมสรมากนัก(เพราะธุรกิจแกได้มากกว่าอีก) เป็นพวกเศรษฐีบ้าบอลชัดๆ

ผมว่า จุดแข็ง เชลซี คือเจ้าของ

นักเตะที่ต้องได้ แฟนเชลซีแทบไม่ต้องลุ้น เสี่ยจัดให้ไม่อิดออด

แต่แมนยู ต่างกัน กว่าจะได้แต่ละตัว ลุ้นแล้วลุ้นอีก

ง่ายๆก็มีเงินนั่นแหล่ะ

คือไม่ใช่งบซื้อนักเตะนะอันนั้นผมว่าอำนาจซื้อเชลซีเป็นรองทีมท็อปหลายทีมเลยในยุคปัจจุบัน แต่มีเงินจัดการทีมค่อนข้างไม่จำกัดน่ะ มีปัญหาก็แก้ด้วยเงิน ทีมฟอร์มแย่ก็มีตังจ้างออกจ้างเข้าหัวเรือใหม่ นักเตะขาดก็ซื้อ คือไม่เยอะแต่ไม่ขาดมือ เห็นได้ชัดก็วิกฤติโควิดนี่แหล่ะ นอกจาก back office จะไม่กระทบแล้วยังมีเหลือไปเผื่อประชาชนรอบข้างอีก

ส่วนแฟนบอลนั้นก็คงเคยชินไปล่ะกับการเปลี่ยนแปลง ถ้าร่ายยาวก็ว่ากันตั้งแต่เบตต์ด้วยซ้ำ(มีหลายอีเว้นท์ที่แฟนบอลกับบอร์ดทะเลาะกันใหญ่ๆ) แต่เอาว่าเฉพาะเรื่องเปลี่ยนโค้ชนี่หนักมาตั้งแต่รานิเอรี่ล่ะ อันนั้นคือไม่ได้ผิดพลาดอะไรเลยซักนิดแต่ทีมอยากได้คนที่เก่งกว่าอย่างมู เลยทำให้แฟนบอลทั้งเห็นด้วยและคัดค้านจนตีกัน บอร์ดเชลซีไทยแลนด์ยุคนั้นถึงขั้นตีกันบอร์ดแตกยุบเว็บบอร์ดไปเลย แต่พอดีผลงานมันดันเข้าทางบอร์ดพอดีว่าเปลี่ยนแล้วดีขึ้นจริงไง หลายคนเลยเริ่มเชื่อมั่นล่ะ ว่าการเปลี่ยนแปลงมันมีโอกาสดีขึ้นจริงๆ แม้ว่าหลายครั้งต่อมาจะแป๊กบ้าง แต่เมื่อมันเคย"ได้"มาแล้ว คนมันก็เชื่อน่ะว่าเดี๋ยวก็มีดีเข้ามาบ้าง เหมือนคนเล่นหวยจนติดน่ะจะอ้างว่าเคยถูกหวยมาแล้วแม้จะเสียหวยไปเช่นกันก็จะมองข้ามไปได้