คนรอบตัวเค้าจะอายบ้างไหมนะ

ให้ผมวิเคราะห์นะ

คนที่ไปอยู่ต่างประเทศแบบมีอายุแล้ว ส่วนใหญ่ไปเมื่อ 10+ ปีแล้ว ซึ่ง ณ ตอนนั้น ประเทศไทย ไม่ได้มีทักษะอะไรที่ต่างประเทศต้องการ ดังนั้น ก็เลยไปแบบไปมีแฟนเป็นคนต่างชาติ และถูก treat แบบประชากรชั้นสองที่ไม่สามารถ contribute อะไรให้กับประเทศเค้าได้ นอกจากมาใช้ทรัพยากร/ภาษี ซึ่งจะโดนดูถูกก็ไม่แปลก (อยู่เฉยๆ ไม่ทำงาน ใช้ทรัพยากรประเทศ/ส่วนรวม เป็นคนประเทศนั้นเอง ก็โดนรังเกียจ) ประกอบกับ คนรุ่น GenX - Baby boom เค้าเติบโตมากับความเป็นประชากรไทย จะโหยหา คิดว่าประเทศไทยดี ก็ไม่แปลก เพราะเค้าถูกใส่หัวมาแบบนั้น

ในทางกลับกัน เด็ก Gen Z - Gen Y เค้าเติบโตมากับ Internet เติบโตกับการเป็นประชากรโลก ประกอบกับ ทักษะที่เค้ามี คือทักษะของโลกยุคใหม่ ดังนั้น ไม่แปลกเลยที่ต่างชาติเค้าจะอ้าแขนรับ เค้าไป contribute ให้กับประเทศ ทำให้ประเทศพัฒนา ทำไมจะไม่อยากรับ มองง่ายๆ ย้ายประเทศมันก็เหมือนการเปลี่ยนงาน มันดึงตัว. ซื้อตัวกันปกติ เด็กสมัยนี้เค้าไม่ได้เติบโตมากับ propaganda ล้างสมอง เค้าเรียนวิทยาศาสตร์ เค้ามี critical thinking เค้าคิดแบบ evidence

ผมในฐานะ Gen Y ที่เริ่มมีอายุละ (30 กลาง) ผมยังคิดเลยว่า เราสู้ไป เค้าจะเปลี่ยนตัวเองหรอ มองโลกในแง่ร้าย เผลอๆ 10 ปี ยังไม่เปลี่ยนเลย ผมยังอยากย้ายเลย ถ้าไม่ติด พ่อแม่ พี่น้อง เพราะตอนนี้ผมเป็นหัวหน้าครอบครัว ถ้าตอนนี้ตัวคนเดียวนี่ผมย้ายจริงจังนะ

ผมว่าอยู่ที่ไหนก็สบายถ้ามีรวย อยู่ที่ไหนก็ลำบากถ้ายากจน

อยู่ประเทศไหนก็ได้ที่ทำให้เรารวยก่อนครับ แล้วชีวิตจะเลือกได้

เหมือนคนบอกเป็นทหารได้อะไรเยอะแยะ

ดีนักไม่พาลูกพาผัวกลับมาเมื่องไทย

โอ้ยยยย ไม่ย้อนแย้งไม่ใช่สลิ่ม

จะอ้วกจริงๆๆ วลีแบบนี้ ย้อนแย้งชิบ

"ถ้าจบสูงเป็น ดอกเตอร์ คงหางานไม่ยากในเมืองไทย"

เมิงกลับมาดูนี่ จบกันจนล้นตลาดแล้ว แถมไปเป็น อาจารย์ เงินเดือน กะจ๊อยร่อย อีก