จากกระทู้ล่างที่มีคนขอวิธีโน้มน้าวฝ่ายตรงข้ามทางการเมือง

และเห็นหลายคนมาบอกว่าเคยอยู่อีกฝั่งมาก่อนแล้วเปลี่ยนได้เอง

ผมจึงอยากทราบว่า แต่ละคนคิดว่า อะไรคือสารตั้งต้น หรือ จุดไหนที่กระตุกความนึกคิด (เบิกเนตร) ของแต่ละคนบ้าง

ส่วนตัวผมถ้าลองมองย้อนกลับไป มีเหตุการนึงที่กระตุกจิตใต้สำนึกความเป็นคนผม คือเหตุการณ์สลายการชุมนุมเสื้อแดง ปี 53 ตอนนั้นอาจเรียกได้ว่าคนยังตามข่าวสารออนไลน์ไม่เยอะเท่าทุกวันนี้ เพียงแต่ผมชอบเซิจนั่นนี่ในกูเกิ้ลมาแต่ไหนแต่ไร จนมีโอกาสได้ไปเห็นคลิปวีดีโอ ทหารซุ่มยิงอยู่บนสถานีรถไฟฟ้า อย่างชัดเจน ตอนนี้หาคลิปนั้นไม่เจอละ ยิงจริงเจ็บจริงตายจริง กลางเมืองใกล้กับมหาลัยที่ผมเรียน ยิ่งทำให้รุ้สึกได้เลยว่ามันเรียลมาก แต่รอบตัวผมตอนนั้นหลายคนมาก ไม่รู้สึกว่าการยิงคนตายกลางเมืองมันไม่ถูกต้องอะไรเลย ทำตัวปกติมากๆ ปกติจนผมเริ่มมองว่าบรรยากาศรอบตัวผมแม่งไม่ปกติ

ผมเปิดกะลาจากการเริ่มต้นเรียนภาษาอังกฤษครับ

ตอนเด็กๆผมโง่บัดซบเรื่องภาษา กลัวการเรียนการพูดภาษาอังกฤษถึงขึ้นวิ่งหนีอ. เจอฝรั่งแล้วเป็นไบ้ไปเลย

แต่พอโตมาก็คิดว่าตัวเองอยากทำอะไรต่างประเทศ ซึ่งการจะไปตปท.หรือทำงานข้ามชาติได้ต้องมีภาษาอังกฤษก่อนเลย

ผมเลยค่อยๆฝึกไปครับ ทุกวันนี้สาบานเลยว่าแกรมม่ายังสอนใครไม่ได้เลย แต่คือมันฝึกพูด ฝึกเขียน ฝึกใช้กับทั้งคนไทยหรือฝรั่ง จนมันเขียนถูกพูดถูกโดยอัตโนมัติ

พอได้ภาษาแล้วก็ได้อ่านข่าวตปท. หนังสือวิชาการต่างๆ แต่ก่อนก็เหมือนคนอื่นแหละครับ นึกว่าไทยดีเลิศเลอ มีสถาบันกษัตริย์ทำเพื่อประชาชน

แต่พอได้ไปอยู่ตปท. ก็เอ้ ใช่เหรอวะ... จากที่เคยด่าเพื่อนคนนึงว่าทำไมมึงยอมเผด็จการวะ ทำไมประชาชนไม่สู้ ทำไมยอมเป็นทาสมัน มีสงครามกลางเมือง? เคยดูถูกเกาหลีเหนือว่าประชาชนแม่งโง่มาก
แต่พอได้เจอรัฐประหาร ครั้งแล้ว..ครั้งเล่า.. เพื่อนที่เราเคยด่าก็กลับมาถามเราว่า ทำไมประเทศไทยถึงเอาดอกไม้ไปให้กบฏที่ออกมารัฐประหารยึดอำนาจ ประชาชนพวกยูเป็นอะไรกันมากมั๊ย? ผมได้แต่นั่งน้ำลายบูดอยุ่ท่ามกลางวงเพื่อนที่เริ่มปิดประเด็นเรื่องการเมืองของประเทศตัวเอง
ฝรั่งดีอย่างเค้ามีวัฒนธรรมที่ไม่เหมือนไทยที่สามารถพูดเรื่องการเมืองการปกครองได้ทุกเวลา อย่างเวลากินข้าวหรือจิบชานี่คือสถานที่ที่ดีเลยในการเสวนาเรื่องนี้ ผมก็ซึมซับว่าการเมืองมันคือเรื่องของเรา ของประชาชนทุกคน ไม่ใช่แค่ชนชั้นปกครองนี่หว่า..

ส่วนเรื่องสถาบัน ผมโดนเพื่อนผมถามแถบทุกคนแหละว่าทำไมk.ยูแบบนั้นแบบนี้(คนเก่านะ) ทำไมถึงทำตัวเป็นslave ทำไมเค้าไม่มองยูว่าเป็นคนเหมือนๆกัน? (โดนคำนี้ทีไรไปไม่เป็นทุกรอบอายชิบหาย)
จริงๆคนต่างประเทศเค้ารู้มากกว่าเราอีกนะ เรื่องบางเรื่องผมพึ่งมารู้ตอนติดตามSSJ แต่เพื่อนผมรู้นานแล้ว ทุกวันนี้ก็ยังคุยกันอยู่เลยเรื่องการเมืองและสถาบันยันไอ้ไข่เลย ยืนยันครับข่าวเรื่องพวกนี้ตปท.ออกกันเยอะมาก ยิ่งเพื่อนบ้านเรานี่ตามข่าวไทยยิ่งกว่าซีรีย์ หลายๆครั้งผมได้แต่อายที่ตอบคำถามอะไรไม่ได้ หลายๆรอบถึงกับอายที่เกิดเป็นคนไทย
แต่ตอนนี้ผมไม่อายแล้วครับ เพราะน้องๆทำให้ผมพูดได้แล้วว่าประเทศไทยก็มีคนรุ่นใหม่ที่ไม่ยอมเผด็จการและอำนาจเก่าๆแล้ว

พิมพ์มาซะยาว อยากระบายมานานเรื่องนี้ คนอยู่ตปท.น่าจะเข้าใจดีที่ต้องอดทนตอบคำถามบ้าๆบอๆพวกนี้ในทุกๆวันที่มีคนถาม

ของผมคือเหตุการณ์อุ้มคุณวันเฉลิมครับที่ทำให้มาสนใจเรื่องพวกนี้

ก่อนหน้านั้นไม่เคยสนใจอะไรเลยแต่รักรุ่นก่อนหน้านี้นะครับ กับการเมืองนี่ผมคิดว่ามันคือเรื่องไกลตัวแบบมากๆ

ปัจจุบันรู้เรื่องราวพอสมควรก็เลิกรักไปแต่ไม่ถึงกับเกลียด
ในชีวิตไม่เคยเกลียดใครจริงจังเลย(จริงๆผมแอบเป็นคนโลกสวย มองแต่ด้านบวกของคนอื่นมากเกินไป)
แต่ปัจจุบันมีคนที่เริ่มจะใช้คำว่าเกลียดขี้หน้าละก็คือ ปว. ให้สัมภาษณ์แต่ละทีนี่แบบ

ปล.ผมมีรอยสักในตำนานด้วยนะครับ แต่ลบไปแล้ว

ของผมไม่เคยอยู่ฝั่งโน้นนะ ไม่เคยรักเจ้าด้วย ผมอาจจะอายุน้อยหน่อย

ผมเริ่มสนใจการเมืองตอนอายุ 20 ตอนที่ลุงมันเข้ามาแล้วประมาณปีนึง แล้วมีเคสพวก Single Gateway และคดีอุทยานราชภักดิ์ รวมถึง ม.44 ครอบจักรวาล คือแค่เห็นก็รู้แล้วว่าแบบนี้มันไม่ถูกต้อง ทุเรศสุดๆ ก็เลยตามด่าทหารตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา

พ่อผมฟังวิทยุเสื้อแดง ดูช่องเสื้อแดง

แต่ผมไม่เชื่ออะไรทั้งนั้นนะ

ตั้งคำถามเอง ตกผลึกเอง เรียนรู้เอง

ถ้าอยู่บนพื้นฐาน ความเป็นจริง

ผมมองว่าม็อบเสื้อแดง มีน้ำหนักมากกว่า เสื้อเหลืองสมัยก่อน

อะไรที่มันเอียงมากๆแหละครับ จากที่ผมเฉยๆกับการเมือง จนตอนนี้รู้สึกเกลียดตั้งแต่หัวยันหาง โชคดีหน่อยที่ครอบครัวผมไม่ขนมหวาน

ตอนเข้าปี1 หลังรปห.ไม่กี่เดือน อาจารย์คนนึงที่สอนพูดว่าที่คสช.ทำมันแค่การเอาก้อนหินไปทับไว้บนหญ้า(ปัญหา) ไม่ใช่การแก้ปัญหาจริงๆ

ตอนนั้นผมก็ไม่ได้ตามข่าวการเมืองมากแต่คณะที่เรียนทำให้ติดตามมาตลอดแล้วก็คิดตามคำพูดอาจารย์

เริ่มสนใจตอนมีเสื้อเหลือง ว่าไปไล่เขาทำไม แต่พออีกฝั่งฝั่งได้เป็น รบ. ก็มีเสื้อแดงมาไล่อีก พอกันทั้งคู่ 5555

ส่วนยุคลุงตู่ไม่ชอบบริหารห่วยแล้วยังโกงอีก ไล่ก็ไม่ไป

เพจ กูkult จะเข้าไปดูล้อลูก

เลื่อนๆไป มันตัดล้อซะครบ

ก็เลยสงสัยว่าล้อเลียนท่านทำไม ท่านไปทำอะไรไม่ดีรึป่าว


จริงๆ ก็หลายเหตุการณ์แหละฮะ ผสมกันไป

ผมแต่ก่อนสายเกลียดนัดการเมือง แต่รักเจ้า จนเริ่มมีคนพูดถึงเจียมก็เลยลองเข้าไปอ่านดู
ตอนแรกก็ยังไม่ได้เชื่อแต่เริ่มเอ๊ะ พอหาข้อมูลไปเรื่อย ฟังอ.ธงชัยเข้าไปอีก ก็เลยเริ่มคิดเริ่มวิเคราะห์

ผมเปิดกะลาจากการเริ่มต้นเรียนภาษาอังกฤษครับ

ตอนเด็กๆผมโง่บัดซบเรื่องภาษา กลัวการเรียนการพูดภาษาอังกฤษถึงขึ้นวิ่งหนีอ. เจอฝรั่งแล้วเป็นไบ้ไปเลย

แต่พอโตมาก็คิดว่าตัวเองอยากทำอะไรต่างประเทศ ซึ่งการจะไปตปท.หรือทำงานข้ามชาติได้ต้องมีภาษาอังกฤษก่อนเลย

ผมเลยค่อยๆฝึกไปครับ ทุกวันนี้สาบานเลยว่าแกรมม่ายังสอนใครไม่ได้เลย แต่คือมันฝึกพูด ฝึกเขียน ฝึกใช้กับทั้งคนไทยหรือฝรั่ง จนมันเขียนถูกพูดถูกโดยอัตโนมัติ

พอได้ภาษาแล้วก็ได้อ่านข่าวตปท. หนังสือวิชาการต่างๆ แต่ก่อนก็เหมือนคนอื่นแหละครับ นึกว่าไทยดีเลิศเลอ มีสถาบันกษัตริย์ทำเพื่อประชาชน

แต่พอได้ไปอยู่ตปท. ก็เอ้ ใช่เหรอวะ... จากที่เคยด่าเพื่อนคนนึงว่าทำไมมึงยอมเผด็จการวะ ทำไมประชาชนไม่สู้ ทำไมยอมเป็นทาสมัน มีสงครามกลางเมือง? เคยดูถูกเกาหลีเหนือว่าประชาชนแม่งโง่มาก
แต่พอได้เจอรัฐประหาร ครั้งแล้ว..ครั้งเล่า.. เพื่อนที่เราเคยด่าก็กลับมาถามเราว่า ทำไมประเทศไทยถึงเอาดอกไม้ไปให้กบฏที่ออกมารัฐประหารยึดอำนาจ ประชาชนพวกยูเป็นอะไรกันมากมั๊ย? ผมได้แต่นั่งน้ำลายบูดอยุ่ท่ามกลางวงเพื่อนที่เริ่มปิดประเด็นเรื่องการเมืองของประเทศตัวเอง
ฝรั่งดีอย่างเค้ามีวัฒนธรรมที่ไม่เหมือนไทยที่สามารถพูดเรื่องการเมืองการปกครองได้ทุกเวลา อย่างเวลากินข้าวหรือจิบชานี่คือสถานที่ที่ดีเลยในการเสวนาเรื่องนี้ ผมก็ซึมซับว่าการเมืองมันคือเรื่องของเรา ของประชาชนทุกคน ไม่ใช่แค่ชนชั้นปกครองนี่หว่า..

ส่วนเรื่องสถาบัน ผมโดนเพื่อนผมถามแถบทุกคนแหละว่าทำไมk.ยูแบบนั้นแบบนี้(คนเก่านะ) ทำไมถึงทำตัวเป็นslave ทำไมเค้าไม่มองยูว่าเป็นคนเหมือนๆกัน? (โดนคำนี้ทีไรไปไม่เป็นทุกรอบอายชิบหาย)
จริงๆคนต่างประเทศเค้ารู้มากกว่าเราอีกนะ เรื่องบางเรื่องผมพึ่งมารู้ตอนติดตามSSJ แต่เพื่อนผมรู้นานแล้ว ทุกวันนี้ก็ยังคุยกันอยู่เลยเรื่องการเมืองและสถาบันยันไอ้ไข่เลย ยืนยันครับข่าวเรื่องพวกนี้ตปท.ออกกันเยอะมาก ยิ่งเพื่อนบ้านเรานี่ตามข่าวไทยยิ่งกว่าซีรีย์ หลายๆครั้งผมได้แต่อายที่ตอบคำถามอะไรไม่ได้ หลายๆรอบถึงกับอายที่เกิดเป็นคนไทย
แต่ตอนนี้ผมไม่อายแล้วครับ เพราะน้องๆทำให้ผมพูดได้แล้วว่าประเทศไทยก็มีคนรุ่นใหม่ที่ไม่ยอมเผด็จการและอำนาจเก่าๆแล้ว

พิมพ์มาซะยาว อยากระบายมานานเรื่องนี้ คนอยู่ตปท.น่าจะเข้าใจดีที่ต้องอดทนตอบคำถามบ้าๆบอๆพวกนี้ในทุกๆวันที่มีคนถาม

มีเพื่อนคนนึงที่ด่ารัฐบาล เหน็บเจ้าแต่ตั้งรัชกาลที่แล้ว ตอนนั้นก็ได้แต่สงสัยว่าทำไม

จนได้ไปรู้จัก อ.ธงชัย วินิจกุล ข้อมูลมหาศาลก็ทะลักมาไม่หยุด

มีดวงตะวันส่องเป็นเเสงสีทอง พลตรีจําลองอดอาหารตั้งเจ็ดวัน

ถูกทหารไล่ยิงอพยพจนตัวสั่น คือรางวัลแด่ความฝันอันยิ่งใหญ๋

เพลงนี้เลย ดังสมัยประถม

เพราะเข้ามหาลัย ได้อ่านตำราหลายแบบมากกว่าตำราอวยลูกเดียวในมัธยม + เรียนวิชา discuss การเมือง เจออ.ดีพาเปิดกะลา เสียดายตอนนั้นปสก.การเมืองน้อย เลยอภิปรายอะไรที่มันฟังดู ignorant ไปเยอะเหมือนกัน คิดแล้วอายอ.แกจริงๆ มาตกผลึกจริงๆก็หลังจบคอร์ส อยากย้อนเวลากลับไปแก้ตัวใหม่มาก

แปลกใจตัวเองเหมือนกัน ตอนเสื้อแดงโดนยิงตอนนู้นผมยังเข้าข้างประชาธิปัตย์อยู่เลย แต่เผอิญมีโอกาสได้เข้าไปสัมผัสบางคนในพรรคช่วงนั้นเริ่มรู้สึกขึ้นมาเองว่าประชาธิปัตย์นี่ก็ส่วนหนึ่งของการสร้างปัญหาเลย หลังจากนั้นมันเหมือนมุมมองเปลี่ยนไปเอง ตอน กปปส นี่โพสต์ด่าสุเทพทั้งวัน 55

แต่สังเกตเถอะ คนถ้าจะเปลี่ยนมุมมองมันจะ เอ๊ะ ขึ้นมาเองอะ อ่านเรื่อยๆ ติดตามเรื่อยๆ ตอนแรกก็เฉยๆหรืออยู่อีกฝั่ง แต่มันจะค่อยๆเห็นอะไรไม่เข้าท่าเรื่อยๆ มันจะเริ่มเอะใจขึ้นมาเอง คนเราบังคับกันไม่ได้หรอก ยิ่งใช้วิธีแบบรุนแรงผ่านคำพูดหรือการกระทำ สารที่จะสื่อมันตกไป

ส่งต่ออะไรที่มันเป็น fact จับต้องได้ อย่างกระทู้ที่คุยว่าจะโต้เหตุผลสนธิยังไงดีข้างล่าง ผมว่าดีออก ถ้าตอบได้ยาวๆมีเหตุผลเชิงวิชาการ ตอบไว้ก็อปๆต่อกันไป ระยะยาวพอมันมีคน เอ๊ะขึ้นมา มาอ่าน seach google เจอ เขาก็คิดได้เอง ที่สำคัญผมว่าอย่าด่าคนที่เขาอยู่อีกฝั่งอะ พูดเชิงแซวๆกัน เขียนเชิงบวกให้น่าอ่านไว้ มันช่วยเพิ่มความน่าจะเป็นในการกระตุกต่อมมากกว่า

เบิกเนตรเรื่องสถาบัน ก็คงพฤติกรรมของ สึนะ เป็นตัวจุดชนวน