ขอเหตุผลกน่อยครับเพราะอะไร
แฟนผมอยากมีมาก แต่ผมไม่อยากเลย

ผมละ1ครับ

เคยได้ยินว่าทำไรกับแม่ไว้จะโดนลูกเอาคืน2เท่า

อีกอย่างคิดว่าถ้ามีจริงๆจะดูแลลูกได้ไม่ดีเท่าที่แม่ดูแลผมมาอ่ะครับ ทุนเดิมไม่ค่อยรักเด็กอยู่แล้วด้วย

0/
ตอนนี้ยังไม่อยากเพราะ ยังไม่รู้สึกว่าตัวเองอยู่ในจุดที่ดูแลใครได้ ด้วยสภาพสังคมแบบนี้ พูดตรงๆยากมาก

และกลัวตัวเองตามเทคโนโลยีไม่ทันกลัวสอนลูกไม่ได้

มีก้ดีอย่างไม่มีก้ดีอย่าง มีคนเดียวก้ดีอย่างมีหลายคนก้ดี

ตอนนี้ไม่อยากมีครับ เพราะไม่มีแฟน

ตอนเด็กๆ สมัยวัยเรียน วัยโลกสวย เคยอยากมีมาก

ปัจจุบันไม่อยากมีอ่ะ ตัวเองจะเอาไม่รอดอยู่ละ

อีกอย่าง รู้สึกสงสารชีวิตคนๆนึงต้องมาใช้ชีวิตบนโลกนี้ต่อ เหมือนเป็นเวรเป็นกรรมต่อยังไงไม่รู้

ผมครับ
สงสารลูกที่เกิดมา+ไม่มั่นใจว่าจะประคองลูกหรือสอนลูกให้อยู่ในสังคมได้ดีแค่ไหน

ผมคนนึงเคยไม่อยากมีครับ แต่พอมีลูกทำให้ผมเปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้นจริงๆ

ผมขยันมากขึ้น คุณภาพชีวิตดีกว่าเดิมมาก เพราะผมเอาเวลาที่เคยหายใจทิ้ง

ไปทำให้ก่อเกิดรายได้และให้เวลาครอบครัวมากขึ้น เหนื่อยๆเครียดๆได้อยู่กับลูกแล้วหายเหนื่อยครับ

ตอน20ต้นๆ จนถึง30ต้นๆไม่อยากมีไม่ชอบเด็ก พอน้องชายมีลูกแต่นั้นแหละ อยากมีเป็นของตัวเองมากกกก แต่ผมน่าจะเป็นหมันด้วย เลยเลี้ยงหลานสาวแทนก็ด้ายคิดไว้ถ้าตายไปไม่น้องชายก็หลานนี่แหละที่จะยกที่ยกทางให้

ผมเองมี2คนก็มีความสุขดีนะ แต่ก็เหนื่อยโคตรๆเหมือนกัน

เข้าใจแหละทุกวันนี้ปัจจัยในการมีลูกหรือเลี้ยงลูกคนนึงให้มีคุณภาพมันค่อนข้างเยอะ

แต่ถ้าแต่งงานมีครอบครัวแล้ว ฐานะเริ่มลงตัว ผมว่าควรมีนะ

ผมเห็นพวกเพื่อนที่เมื่อก่อนเฮฮาปาร์ตี้ ปากบอกไม่อยากมีลูก พอมีลูกจริงๆทุกกวันนี้หลงลูกจะตาย

ผมครับ ตอนแรกนะคิดว่าไม่อยากมีลุก ไม่อยากให้ลูกเจอสังคมขยะที่ไทย
เจอรัฐบาลกากๆที่ไทย เจอสภาพความเป็นอยู่ที่ไทย เจอการศึกษากากๆที่ไทย อยากรวยก่อนและอยากมีลูกถ้าอยู่นอกแบบถาวร

แต่ตอนนี้ความคิดเปลี่ยนแล้วครับ
ทำไมต้องเป็นเราที่หนีจากไทยเพราะความเน่าเฟะของสังคมที่ไอพวกที่คิดว่าตัวเองเป็นเจ้าของประเทศทำระยำตำบอนไว้?

เห็นน้องๆละยังคิดเลยว่าเกิดมาเร็วไป ไม่งั้นชีวิตคงไม่ต้องเสียเวลาเป็นทาสอยู่นานขนาดนี้ ถ้าไทยเป็นประชาธิปไตยจริงๆ อะไรๆคงดีกว่านี้ ลูกผมก็คงเกิดมาในสังคมและประเทศที่ดี ไม่ต้องคอยส่งส่วยให้เสี่ยที่ไหนละใช้ชีวิตกากๆในประเทศเฮงซวย

แฟนผมตอนแรกไม่อยากรีบมีนะ แต่ทุกวันนี้มีสอง แฟนผมและผมรักลูกมาก เหมือนเฝ้าดูแลการเติบโตของลูกจากเล็กจนโต..

ผมมีปัญหาที่สำคัญกว่ามีลูกหรือไม่มีลูกคือ หาแม่มันให้ได้ก่อน

ผมครับไม่อยากมีลูกเลย ซึ่งก็โชคดีที่แฟนก็ไม่อยากมีเหมือนกัน

เหตุผลหลากหลายน่ะครับ กลัวเลี้ยงเขาไม่ดีพอบ้าง กลัวสังคมที่เป็นอยู่บ้างและตัวอย่างจากคนรอบๆกาย ที่เห็นแล้วปวดหัวเลย

ไม่อยากมีครับ หลักๆคือ ไม่ไว้ใจสังคมที่ลูกจะต้องเติบโตมา

อีกอย่าง หลังจากเจอลูกเพื่อนลูกญาติทุกวัยตั้งแต่เด็กเล็กจนถึงเด็กโต

คิดตรงกับแฟนว่าการมีลูกคงไม่ทำให้มีความสุขกว่าที่เป็นอยู่แน่นอน

อนาคตตอนแก่ก็ไม่กังวล เพราะเราทั้งคู่ไม่โอเคกับคำว่ามีลูกไว้ดูแลเรายามแก่

แต่กับพ่อแม่เราให้ไม่เคยขาดนะ แต่ถ้ามีลูก ควรให้เค้าเป็นอิสระในการสร้างชีวิตหลังจากหมดหน้าที่พ่อแม่

จึงสรุปว่าไม่มีดีกว่า แล้วช่วยกันสร้างความมั่นคงรอใช้ชีวิตหลังเกษียณในสังคมผู้สูงอายุแบบสบายๆดีกว่า