คือผมชอบทุกอย่างที่เป็นทะเลนะ แต่เวลาก้มหน้าดำน้ำ สกูบ้า ดำปุ๊ป ใจนี่เต้นรัวเลย

อยากดำน้ำลึกบ้าง/เล่นเซิฟบ้าง แต่คงไม่ไหวแน่ๆ แค่ก้มหน้าจิตใจเตลิดมาก 55

มีวิธีแก้บ้างมั้ยครับ เห็นเพื่อนโพสรูปกัน บางคนดำแบบไม่ใส่เสื้อชูชีพงี้ ใส่ถังออกซิเจนดำน้ำงี้ อิจฉาครับบ

ปล.ผมว่ายน้ำไม่เป็น นี่เป็นสาเหตุหลักเลยมั้ยครับ

พวกนี้ไม่รู้แก้ได้ไหมนะ อย่างผมก็กลัวความสูง เเต่ผมขึ้นชิงช้าเอเชียทีคกับไม่กลัว

เพื่อนผมคนนึงว่ายน้ำไม่เป็น แต่พออกหักนางอยากหาอะไรทำเลยไปเรียนดำน้ำ
เริ่มจากดำน้ำเลยเหมือนกัน ก็ผ่านตามคอสได้นะครับ
ท่านอสจจะต้องทำตัวให้ชินก่อน ไปเรียนกับรร.ที่มีสระให้ฝึกก่อนมั้ยครับ พอคุ้นชินค่อยลงทะเลจริง

ผมเป็นโรคกลัวทะเลมากกว่า

เพราะจิตชอบไปคิดว่าเดินๆอยู่ด้วยความที่เราไม่เห็นอะไรมันอยู๋ใต้ทรายหรือใต้เท้าไรบ้าง

กลัวเดินๆไปจะไปเหยียบเศษหอยหรืออะไรคมๆแล้วบาดเท้า หรือไม่ก็ไปเจอกับแมงกะพรุนมีพิษ

หรือถ้าลงทะเลเลยนี่คือโคตรกลัวฉลามเลย สงสัยตอนเด็กๆดูหนังแนวปิรันยากับฉลามมากเกินไปเลยจิตปรุงแต่ง

ซื้อเรือดำน้ำครับ เท่เลย ดำน้ำตัวไม่เปียก

ตอนเด็๋กเคยจมน้ำ เป็นโรคกลัวน้ำไปเลยแบบไปหลี่เป๊ะกับเพื่อนได้แต่ว่ายแบบเกาะเชือกอะ เสียดายชิบ

ไม่กล้าดำน้ำลึกอย่างเดียวใช่ไหมครับ ต้องลองครับ แนะนำ ถ้าอยากดำน้ำให้ดำเป็นคู่ หรือเป็นกลุ่มครับ บ่อยๆเข้าก็ไม่กลัว แรกๆ ผมก็กลัวครับ แต่พอลองบ่อยๆเข้า ก็ชินครับ จากคนเคยลงให้อาหารปลาในอควาเรียม 555 เคยดำเก็บขยะ ใต้ทะเล ด้วย สนุกดี แต่ลำบากตอนใส่กับถอดชุดอุปกรณ์เนี่ยแหละ

ผมไม่ได้กลัวดำน้ำอะ แต่กลัวอาการหูอื้อ

เวลาเล่นน้ำทะเล ดำน้ำตื้นนี่ เวลาโผล่มาจากน้ำล่กๆตลอดเลย น้ำมันจะอยุ่ในหูแปปนึง

ผมก็กลัวนะ แต่ตอนแรกไม่กลัวหรอก

คือผมว่ายน้ำเป็น เวลาเล่นน้ำก็เคยเล่นแต่ที่ที่มันมองก็เห็นพื้นแหละ

แต่มีอยู่ครั้งนึง ผมไปเขื่อนภูมิพล ก็กระโดดลงน้ำปกตินี่แหละ

แต่ครั้งนี้ผมกระโดดจากเรือสูงๆโดยไม่ใส่ชูชีพนะ

กระโดดลงไปเอาเท้าลงตรงๆ กะลงแบบให้แรงเสียดทานน้อยที่สุด

แต่มันกลายเป็นว่า มันลงไปลึกเกิน ยิ่งลึกแม่งยิ่งมืด

แล้วมันคงลงไปลึกมาก กว่าจะขึ้นเหนือผิวน้ำโคตรนาน

คิดว่าตัวเองจะหมดลมหายใจก่อน

ตั้งแต่นั้นเวลาใส่ชูชีพ แต่ก้มลงไปใต้น้ำทะเลหรือเขื่อนก็ใจหวิวละ

มันก็ไม่ได้แบบกลัวมากๆอะไรแบบนี้ แต่ใจมันหวิวๆแทน 555

ผมก็กลัวการว่ายน้ำนะ ไม่รู้แก้ไขไงเหมือนกัน

1. หัดว่ายน้ำให้เป็นครับ อันนี้แหละสาเหตุหลักที่ทำให้กลัว

2. เลิกดูหนังเกี่ยวกับทะเล หนังพวกนี้มันเวอร์ ทำให้เราคิดหลอกตัวเองไปเรื่อย มันอยู่ที่ใจล้วนๆครับ

ผมเคยจมน้ำทะเลเพราะตอนนั้นเด็กมากละพื้นมันเป็นเหวลงไป

โคตรเป็นปมในใจเลยผมกับทะเลแต่ผมดำน้ำลึก Open Water ได้นะครับ

แต่โช๊คออกซิเจนเยอะมาก+ต้องว่ายแบบอยู่ข้างๆครูฝึกตลอดเวลา

ลำบากนิดหน่อยแต่คุ้มค่ามากเพราะข้างใต้มันอีกโลกนึงจริงๆ

ต้องไปลงเรียนครับละทำใจให้สบายผ่อนคลายเยอะๆ+อยู่กับครูฝึกตลอดช่วงทางด้านจิตใจได้มากๆครับ

เมื่อก่อนแฟนผมเป็น คือเที่ยวทะเลจะไม่ไปสน็อคเกิ้ล เล่นบานาน่าโบ้ท หรือดำดูปะการังเลย

ผมฝึกจากการพาไปสระว่ายน้ำบ่อยๆก่อนไปทะเล ให้ว่ายน้ำแข็งขึ้น

ให้ดำลงสระเตี้ย ค่อยๆไปสระลึก มีดำลงไปเก็บเหรียญก้นสระ

สุดท้ายเธอก็เข้าใจร่างกายตัวเอง เข้าใจน้ำ แล้วก็สน็อคเกิ้ลได้สบายๆ

นางไปเรียนดำน้ำลึกเองแล้วด้วย

ว่ายน้ำให้เก่งๆเลยครับ เราจะรู้สึก In control มากๆ ไม่ตกใจกับใดๆทั้งสิ้น

ผมก็ว่ายน้ำไม่เป็นครับ ลอยตัวยังไม่ได้เลยแต่ดำน้ำนี่สบายมากครับ
มันไม่เกี่ยวกันเลย ส่วนเรื่องดำสกูบานี่มันใส่แท๊งอากาศนะดำน้ำลึกอ่ะ
ก่อนปล่อยอากาศลงใต้น้ำหัวใจเต้นโครมครามทั้งนั้นแหละพอลงข้างล่างปุ้บ
อาการนี้หายไปในทันทีโดยอัตโนมัติครับสบายใจได้

ปล.บรรทัดแรกที่ท่านพิมพ์หมายถึงดำสกิลหรือดำสน็อกเกิ้ลรึเปล่า