เกิ่นก่อนว่า แต่ก่อนผมมีความฝันว่าอยากเป็นนักฟุตบอล เป็นคนเวลาแข่งขันอะไรจะจริงจังมากๆถึงขั้นหัวร้อนกับเพื่อนอยู่บ่อยๆ แข่งที่ ม บ้างอะไรบ้าง ความสามารถก็เก่งเป็นบางนัด เป็นตัวแบกสาขาในบางที แต่ไม่ได้เก่งถึงขั้นอาชีพนะครับ เรียกว่าพอจะมีความสามารถในระดับ สาขา ใน ม

แต่หลังๆส่วนใหญ่ผมไม่ได้มีอารมณ์อยากชนะขนาดนั้นแล้ว เวลาเตะบอล หรือ แข่งขันอะไรอื่นๆก็ขำๆ เพราะคิดว่าสุดท้ายเราก็ไม่ใช่นักบอลอาชีพอยู่แล้ว เตะเหยาะแหยะๆ ใครจะมองยังไงก็ช่างเขา

แต่เมื่อวานได้มีโอกาสเตะอุ่นเครื่องกับพวกนักเตะกึ่งอาชีพครับ ผมก็มาเตะกับเพื่อนๆตามปกตินี่แหละ ผมก็เตะแบบเหนื่อยๆ เพราะโควิดไม่ได้ซ้อม และดูแลร่างกาย รู้ตัวว่าเล่นได้ไม่ค่อยดี พอจบเกม เพื่อนผมมันก็แซวผมครับ อารมณ์ประมาณว่าผมอ่อนเหมือนไอเพื่อนอีกคนหนึ่งเลย ตอนแรกผมก็ไม่ได้คิดอะไร แต่มันแทงใจผมลึกๆยังไงไม่รู้อะครับ เหมือนว่าผมกระจอกไม่มีความสามารถ ทั้งที่แต่ก่อนผมเคยเล่นฟุตบอลได้ดีกว่านี้มาก (ผมไม่ได้โกรธใครทั้งนั้นนะครับ)

หลังจากนั้นควา่มรู้สึกว่าเราไม่เคยทำอะไรสุดสักอย่างมันก็เข้ามาในหัวอะครับ ความรู้สึกในหัวผมเหมือนกับผมเป็นพวกขี้แพ้เลยอะครับ ผมหงุดหงิดตลอดทั้งวันเลยครับ ทำอะไรก็รู้สึกซึมๆปนหงุดหงิด บางอารมณ์ก็อยากจะพิสูจน์ให้ทุกคนเห็นความสามารถ บางอารมณ์ผมก็ไม่แคร์ว่าใครจะมองยังไง

ปล.อยากถามทุกคนว่ามีใครเป็นเหมือนผมไหมครับ มันเป็นเพราะผมกระหายชัยชนะ หรือมันเป็นเพราะความฝันของผมในตอนเด็กมันยิ่งใหญ่ใช่ไหมครับ หรือว่าผมเป็นคนขาดความอบอุ่น เพราะเหมือนเคยได้ยินมาว่าคนที่เป็น แบบนี้เพราะมีปมด้อย

ตราบใดที่ท่านไม่ได้เป็นนักเตะอาชีพ อย่าเอาเรื่องพวกนี้มาใส่หัวเลย ผมเองมีเพื่อนเป็นนักเตะอาชีพ เวลาเล่นกับเพื่อนๆ ยังไม่เล่นเต็มที่เลย

ไม่ได้เป็นคนเดียวครับ วิ่ง แบด ปิงปอง บอล
ที่ผมเคยอยู่มาส่วนใหญ่เขาจริงจังกันนะ แนะนำ
ให้จัดตารางซ้อมจริงจังครับ แล้วค่อยหาทีมลง

ต้องซ้อมครับ ต้องฟิตครับ ต้องไม่อ่อนในสนามครับ ไม่ได้เป็นนักบอลอาชีพก็ไม่เป็นไร แบกทีมได้ก็พอ

ยังไงดีล่ะ ผมคงแนะนำปล่อยผ่านๆไปแหละครับ นานๆเราก็คงทำอย่างอื่นแล้วลืมๆไป

ส่วนถ้าลืมไม่ได้ ยังไงก็ยังติดอยู่ แนะนำจิตแพทย์ครับ

ถ้าหายเองได้ ก็โอเคครับ แต่ถ้าไม่ไหว ใช้มืออาชีพเถอะครับ

ลองไปให้สุดหรือยัง นายก็เอาหน่อยสิ

ผมคิดว่าตัวท่านเองรู้ดีที่สุด ว่าเราดีหรือเราไม่ดี มันไม่มีใครคนที่ไหนที่ผ่านเหตูการณ์ทุกอย่างไปกับท่านตลอดเวลา
ที่ท่านเพื่อนท่านพูด ท่นาเอามาเก็บหรือปล่อย มันออกไปก็ได้นิครับ ไม่จำเป็นต้องเก็บทุกอย่างมาที่สำคัญ เราไม่ได้จะมีความต้องการมุ่งไปด้านนนั้นแล้วนิ
ปล่อยผ่านไปครับรกสมอง ไม่ใครทำให้เรารู้สึกแย่ได้นอกจากตัวเราเองครับ
สู้ๆ

คือมันก็คงเป็นโมเมนต์นึงแบบนี้ไหมครับ

สุดท้ายเราต้องปล่อยวางครับไม่ต้องยึดติด

ถ้าครั้งหน้าท่านฟิตกว่าเดิมก็คงเล่นดีกว่าวันนี้เพื่อนท่านคงเเซวว่าท่านคนเดิมกลับมา

ผมไม่รู้ด้วยบุคคลที่สองสามที่แซวนั้นเป็นคนยังไงนะเพราะบางทีท่านรู้สึกจี๊ดๆอาจจะเป็นเพราะบุคคลดังกล่าวหรือเปล่า