ผมลองตั้งข้อสังเกตุว่าดีลที่เกิดขึ้นระหว่างนักเตะไทยไปเล่นที่เจลีคนั้นมีการเอื้อกันระหว่างสองชาติคือไทย กับ ญี่ปุ่น นั้นมีเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ มันมาจากสิ่งไหน ? หรือตั้งแต่สมาคมมีทางโค้ชเฮงเป็นประธานเทคนิคในช่วงเริ่มต้นที่มีความเชื่อมโยงกับสมาคมฟุตบอลญี่ปุ่น หรือ มาจากดีลของ ชินจิ โอคาซากิ ที่ไปเป็นแชมป์กับเลสเตอร์ซิตี้ (ไม่แน่ใจว่าดีลนี้เจตนาทำเพื่อเชื่อมสัมพันธ์ไหม) หรือ เป็นเพราะนักเตะเราเก่งเองเลยไปเตะตาทีมในญี่ปุ่น แต่ก็สงสัยว่าทำไมไม่ไปเคลีค หรือ ไชน่าซุปเปอร์ลีค ที่ค่อนข้างแข็งแรงเช่นกัน เพื่อนๆมีมุมมองว่าอย่างไรครับ

ไชน่ากับเคลีคผมว่าไม่เหมาะกับนักเตะไทยนะ ไปเจลีคแหละดีละ

ต้องให้เค้าเปิดโควต้าอาเซี่ยนด้วยครับ จะง่ายในการดึงกว่าที่เราเป็นโควต้าเอเชียเยอะเลย เห็นมีข่าวว่าเคลีกเปิดแล้วด้วยมั้ง

ไทยเปนโควต้าพันธมิตรขอเจลีคครับ มีค่าเท่ากับคนญี่ปุ่นเลย แล้วอีกอย่างไทยทำตลาดได้ และนักเตะมีโอกาสที่จะมีฝีเท้าอยู่ในระดับเล่นได้ มากกว่าชาติอาเซียนอื่นๆ

เดาล้วนๆ 5555

ถ้าวิเคราะห์ว่าเกี่ยวกับเมืองทองจะดูใกล้เคียงกว่า เพราะข่าล่าสุดก็สารัส

รัฐบาล ญี่ปุ่นมีความเมตตรา

ผมเข้าใจว่าญี่ปุ่นยื่นมาหลายๆทีมนะ แต่ไม่ค่อยปล่อยกัน ส่วนเมืองทองก็สถานะการเงินอย่างว่า เลยปล่อยตัวท๊อปง่ายหน่อย ดันเด็กแทน ใจอยากให้บรร กะ เชียงรายปล่อยเด็กหน่อย ทีมชาติจะได้แข็งแกร่งกว่านี้

นักเตะไทยเก่งมานานแล้วครับ

แค่..โอกาสกับวินัย

สองสิ่งนี้ ถ้ามาพร้อมๆกัน คนนั้นได้ดีแน่นอน

เพราะเค้าจะเปิดตลาดอาเซียน ให้มีคนดูบอลเค้า เลยให้โควต้าอาเซียนเท่ากับคนในชาติเค้าเลย ไม่ต้องนับเป็นนักเตะโควต้าเอเชีย

1.ลงในฐานะนักเตะญี่ปุ่น ไม่เสียโควต้าต่างชาติ
2.การตลาด
3.ฝีเท้าถึงเล่นได้ (เคสนี้จะบอกว่าเจเป็นตัวเปิดตลาดให้ไทยก็ได้ ถ้าเจทำได้ไม่ดีคนอื่นก็ยากที่จะตามมา)
ถ้าครบทั้ง 3 อย่างนี้ แม้แต่เหงียนก็ไปเล่นได้ แต่คนไปเปิดตลาดเหงียน มันทำได้ไม่ได้ คองเฟืองมันยังไม่ใช่ ถ้าเป็นแบ็คซ้ายฮีโรวีน กับ คองไฮ 2 คนนี้ อาจจะทำให้ตลาดเหงียนบูมก็ได้

เจลีก จะขยายฐานแฟนคลับ เนื่องจากในประเทศโตเต็มที่แล้ว

แรกๆ ไปดึงอินโด ก็เงียบ เวียดนามก็เงียบ

เลยมาดึงไทย ปรากฎว่า ได้ผล ดีทั้งผลงานในสนามและนอกสนาม

ประกอบกับออกกฎใหม่ นักเตะบางประเทศ ได้โควต้าพิเศษ

หลังๆถึงกับให้นักเตะไทย มีสถานะเท่ากับนักเตะญี่ปุ่นอีก

ด้วยความที่นักเตะไทย ฝีเท้าก็ไม่ได้ได้ห่างจากนักเตะญี่ปุ่นในประเทศมากนัก

เลยมีแต่ได้กับได้ ทั้งไทย และญี่ปุ่น

สองคนนี้ก็ยังไม่ถึงครับ ไม่สามารถสร้างอิมแพคได้ บอลเวียดนามมันคือระบบที่ พาร์คฮังซอ รีดพลังนักเตะออกมาเป็นบอลเล่นด้วยยากเน้นผลเต็มรูปแบบ และถึงตอนนี้ผมมองว่าจะใช้ได้แค่กับทีมชาติ พอแยกรายตัวเวียดนามออกมาก็จะไม่หนีค่าเฉลี่ยเท่าไหร่ แต่พอพูดถึงตัวอาเซียนที่จะไปญี่ปุ่น/เกาหลี มันต้องสามารถสร้างอิมแพคได้และมีความสามารถเฉพาะตัวที่โดดเด่น เล่น individual ได้ ซึ่งบ้านเรามีแค่คนเดียวคือเจ และ โชคดีที่เป็นตัวแรกที่ส่งไป

ส่วนตัวผมว่านักเตะอาเซียนจริงๆที่ไม่ใช่ลูกครึ่ง อินโด เวียดนาม หรือ มาเลย์ นับเฉพาะตัวที่เล่นในลีกตัวเอง ผมว่ายังไม่มีใครจะดีกว่าค่าเฉลี่ยนักเตะไทย และต้องใช้เวลาอีกไม่ต่ำกว่าสามปีถึงค่อยไปได้ นอกจากกรณี่ที่ยะโฮร์ทะลุเข้ารอบ16หรือ8ทีมACL และมีตัวมาเลย์ที่เด่นออกมาเหมือนเมืองทองสมัยก่อน อย่างงั้นอาจได้ไปเร็วกว่านี้ แต่ถ้าไม่มีก้ประมาณสองหรือสามปีข้างหน้า ซึ่งกว่าจะถึงตอนนั้นทีมชาติไทยก็น่าจะมีตัวหลักที่เล่นลีกนอกไม่ต่ำกว่าครึ่งทีมไปแล้ว

ผมถึงใช้คำว่าอาจจะแหละครับ พวกนี้มันยังอายุน้อยอยู่ ถ้าซัก25 อาจจะได้ก็ได้ เพราะผมคิดว่า2คนนี้ มีการอ่านเกมส์ เล่นเป็นทีม การตัดสินใจดีกว่าคองเฟืองเยอะ นอกจากเท็คนิค พื้นฐาน ความเข้าใจการตัดสินใจ จังหวะในควรเลี้ยง ควรจ่าย ควรยิง ควงไฮ มันดูดีกว่าคองเฟืองเยอะนะครับ แต่ตอนนี้อาจไม่เท่าเจ แต่อีก3-4ปีก็ไม่แน่ ถ้ามันยังพัฒนาอยู่นะ

มาเลย์ผมว่าไปยากอะ ต่อให้ฝีมือถึง

เพราะต้องยอมหั่นค่าเหนื่อยเยอะแน่ๆ ถ้าจะไปเจลีก

เป็นไปได้ครับเพราะค่าเหนื่อยมาเลย์ดีมากอาจมีส่วนในการตัดสินใจ แต่เอาจริงๆไม่ได้ไปก็ดีแล้วครับ เล่นเองอวยกันเองเล่นอยู่ในมาเลย์นั่นแหละยาวๆอิๆ