(ผมของตั้งสองกระทู้นะครับเพราะอักษรค่อนข้างเยอะมาก)



คำถามแรก
1.หลังแขวนสตั๊ด มีแผนจะทำอะไรต่อครับ ?
อดุล : ก็ได้ตอบไปแล้วในส่วนการเนื้อหาการสัมภาษณ์นะครับผมศึกษาทั้งช่วงเวลาที่เจ็บหนักและตอนนี้ยังไงก็มีแผนอยู่แล้วครับ
2.อยากเป็นโค้ชมั้ย ถ้าเป็นจะกลับไปพัฒนาเด็กที่ใต้หรือเปิดอคาเดมี่มั้ย
อดุล : อคามี่ยังไม่แน่นอนนะครับ แต่หากมีโอกาสได้กลับไปพัฒนาบ้านเกิดเนี่ยผมไปแน่นอน ไม่จำเป็นว่าที่พัทลุงภาคใต้หรือที่ไหน ผมมีโอกาสผมจะไปต่อยอดและสร้างโอกาสให้น้องๆแน่นอน ผมก็จะให้คำแนะนำในเป้าหมายของเยาวชนในสิ่งที่เขาชอบคือฟุตบอลว่าจะต้องทำอย่างไรถึงจะสำเร็จ
3.ความต่างระหว่างฟุตบอลไทยกับญี่ปุ่นครับ สโมสร J3 ความมืออาชีพเป็นยังไงเมื่อเทียบกับไทยลีค1-2บ้านเรา
อดุล : ถ้าเทียบเวลานะครับหากย้อนไปประมาณสักสิบปีเศษที่ผ่านมาลีคบ้านเราตอนนั้นก็มีทีมใหญ่ๆก็ ชลบุรี เอฟซี , ธ.กรุงไทย, บีอีซี เทโร
ก็มุมมองก็ยังห่างอยู่ค่อนข้างมากเลยนะครับเพราะที่ญี่ปุ่นตอนนั้นเนี่ย JFL3 เนี่ย เขามีสนามซ้อมไว้สำหรับลงทีมและมีสนามซ้อมแนกช่วงฤดูหน้าหนาวอีกด้วยคือความเป็นมืออาชีพเขาไปถึงขั้นเป็นมืออาชีพแล้วช่วงในบ้านเราช่วงนั้นพึ่งก้าวมาปีแรกๆพึ่งจะมาเป็นมืออาชีพพึ่งเริ่มเองเหมือนยังเริ่มตั้งไข่แต่ญี่ปุ่นนี่มืออาชีพแล้วละครับ ไม่ว่าจะ JFL3 , JFL2 แต่ถ้ามองในมุมเราตอนนี้ T1 T2 บ้านเราไม่เป็นรองเขาแล้วในด้าน JFL3 นะเผลอๆเราจะเบียดเขาด้วยแต่หากเป็น J.League 1 เราอาจจะเป็นรองเขาอยู่แน่นอนแต่ในเรื่องของความเป็นฟุตบอลอาชีพฟุตบอลไทยในปัจจุบันก็มีบางทีที่อาจเทียบกับทีมในญี่ปุ่นได้แล้ว แต่ก็จะมีจุดในทุกๆอย่างที่ยังนำเราอยู่ก้าวสองก้าว ผมคิดว่าเราสามารถมองเขาเป็นแบบอย่างและก็นำมาพัฒนาได้สบายๆอยู่แล้วครับ
4.คิดว่านักเตะไทย สโมสรในไทยจะฝึกหนักในระดับเดียวกับเจลีคได้ไหม แล้วเป็นไปได้ไหมที่สโมสรใดสโมสรหนึ่งจะผลักดันเรื่องนี้
อดุล : ฝึกหนักได้ครับจะเห็นโค้ชต่างชาติบางคนเขาอาจจะเคยไปคุมทีมในระดับสูงมาเพราะฉะนั้นการฝึกหนักนักเตะไทยต้องการพัฒนาต้องฝึกหนักให้ได้รับให้ได้ ช่วงเวลากับบุรีรัมย์ ช่วงนั้นก็ฝึกค่อนข้างหนักโค้ชมีความละเอียดมากด้วยนักเตะก็ทำได้นะ แต่เราสักเกตุโค้ชใน J.League บางคนนะครับโค้ชไม่ให้ซ้อมหนักมากนะครับแต่ในส่วนตัวนักเตะเองเนี่ยจะมีวินัยค่อนข้างสูงดูแลตัวเองดีมีความเป็นมืออาชีพค่อนข้างมากเลยแข่งขันกันสูงมีความเครียดสูงด้วย ผมคิดว่าหากจะแตกต่างจริงๆก็คงเป็นเรื่องเฉพาะตัวของนักเตะมากกว่า ซึ่งเวลาที่เขาว่างแล้วเนี่ยพวกเขาจะไปดูแลตัวเองจะไปฟิตเนสและพัฒนาตัวเองเสมอตรงนี้แหละมันสำคัญ
5. อยากให้เล่าถึงโค้ชทีมชาติแต่ละคนที่เคยทำงานด้วยหน่อยครับ
อดุล : ค่อนข้างแตกต่างในหลายๆคนนะครับตั้งแต่ในยุคของ ปีเตอร์ รีด , เชฟเฟอร์ , โค้ชหรั่ง หรือ พี่โก้ พี่ง้วง มาโน่ ก็เคยคุมอยู่ช่วงเวลาหนึ่ง ก็แตกต่าง ถ้าต่างชาติมักใช้จิตวิทยาเข้ามาสอนเราและก็กระตุ้นเราเพราะเขารู้ว่านักฟุตบอลนักเนี่ยมีความเป็นมืออาชีพอยู่และเฉพาะฉนั้นพวกเขาใช่แท็คติกและจิตวิทยาค่อนข้างสูง และในขนาดเดียวกันโค้ชชาวไทยพี่โก้เอง (เกียรติศักดิ์ เสนาเมือง) เขาจะเน้นในเรื่องของระเบียบวินัยสะมากกว่าความเป็นพี่เป็นน้องความเป็นไอดอลน้องรุ่นหลังมาคุมนักฟุตบอล เขาเข้าใจนักฟุตบอลไทยว่ายังไม่ถึงขั้นเป็นมืออาชีพมากนักก็เลยเน้นในเรื่องของกฏระเบียบมาตีกรอบเพื่อทีมส่วนการฝึกซ้อมก็มีข้อดีข้อเสียกันคนละแบบครับผม

6. นักเตะไทยที่พี่เคยเล่นด้วยและชอบมากที่สุด
อดุล : จริงชอบหลายคนนะครับช่วงเวลาที่ขึ้นมาชลบุรีใหม่ๆนักเตะไทยเล่นเข้าขากันก็มีเยอะมากๆด้วยเราอยู่ด้วยกันมานานเล่นแล้วอุ่นใจทุกครั้ง แต่หากชอบมากที่สุดคงเป็นพี่ เปรม สุรีย์ สุขะ

นักเตะต่างชาติที่พี่เคยเล่นด้วย และ เข้าขามากที่สุด
อดุล : ปฏิเสธไม่ได้จริงๆครับผมเข้าขากับ คาซูโตะ คูชิดะ มากที่สุดเลย เพราะเป็นตำแหน่งคู่กันกลางรับคู่กัน คือเขาเป็นคนที่พูดน้อยใช้ภาษากายสบตาก็รู้ใจว่างั้นเถอะครับ
7.อยากรู้ว่า เด็กแต่ละยุคเนี่ย เอาตั้งแต่ยุคที่บังดุลเล่นบอลใหม่ๆ ถึงยุคปัจจุบันเลย มีความเปลี่ยนแปลงอะไรบ้าง ทั้งเรื่องแนวคิด ทัศนคติต่างๆต่อฟุตบอล ต่างกันอย่างไร เท่าที่สัมผัส
อดุล: ต่างนะครับยังมีความต่างอยู่ชัดเจนเลยในเรื่องของทัศนคติการเล่นฟุตบอล เด็กสมัยนี้เขามีทัศนคติที่จะเล่นฟุตบอลเนี่ยดีมากเลยนะเขารู้ว่าความเป็นมืออาชีพเป็นอย่างไร การแต่งตัวมาสนาม การแต่งตัวข้างนอกพบปะแฟนบอลเขาจะรู้หมดแล้ว เขาจะอยู่ในโซเชี่ยลติดตามข่าวสารอยู่เสมอรู้เรื่องฟุตบอลเยอะมาก เด็กสมัยนี้เติบโตมาจากอคาเดมี่ แต่หากสมัยก่อนคือฟุตบอลนักเรียนนั่นแหละที่ดังๆ และสมัยก่อนคู่แข่งมีไม่เยอะด้วยใครติดทีมชาติแล้วเนี่ยจะยึดยาวเลยนะ 4-5 ปีเลยละถ้าไม่เจ็บก็คนอื่นไม่ได้เล่นเลยละครับ แต่สมัยนี้ถ้าใครเจ็บเนี่ยมาคนอื่นมาเสียบทันทีเพราะมีตัวเลือกค่อนข้างมาก เพราะสมัยก่อนตัวเลือกน้อยและยังไม่มืออาชีพมากพอด้วย
8.กับตำแหน่งมิดฟิลด์ตัวตัดเกม ส่วนสูงที่ค่อนข้างไม่มากของบัง ส่งผลให้เกิดข้อเสียเปรียบใดๆบ้างหรือไม่
อดุล: หากมองในข้อเสียก็คือเรื่องของลูกกลางอากาศและเรื่องของการโดนบังโดนพิงจะเสียเปรียบ แต่ในเรื่องของความเร็วกัดไม่ปล่อยผมสามารถเรียนรู้ได้ดูตัวอย่างเช่น กองเต้ (กลางรับ 168 ซม เชลซี เอฟซี) ใช้ความคล่องตัวในการแย่งบอลเข้าใส่ซึ่งเลี่ยงการปะทะ
9.กับบุรีรัมย์ ยูไนเต็ด ช่วงเวลานั้นให้อะไรกับเรา
อดุล : ต้องยอมรับก่อนนะครับแต่สำหรับผมไม่ใช่ข้ออ้างเพราะปีที่ผมไปช่วงเวลานั้นผมผ่าเข่าข้างซ้ายไปด้วยสภาพร่างกายที่ไม่ 100% แท็คติคบุรีรัมย์ ยูไนเต็ดต้องการการปะทะที่หนักหน่วงการแย่งบอลที่รวดเร็วทำให้เราทำได้ไม่เต็มที่ซึ่งส่งผลถึงฟอร์มก่อนเล่น เพราะมันชัดเจนว่ามิดฟิลตัวรับเนี่ยมันต้องเจอ 1-1 เราต้องไม่แพ้นั่นคือจุดเด่นของมิดฟิลตัวรับ และถ้า 1-1 เราแพ้นั่นคือเราเป็นจุดด้อยแล้วเพราะจุดเด่นในตอนนั้นเราไม่สามารถทำจุดเด่นของเราได้พอไปเล่นแล้วไม่ 100% แต่ก็ไม่ใช่ข้ออ้างในเมื่อเขาให้โอกาสเราเล่น เราก็เต็มที่ให้ได้มากที่สุด ก็เป็นช่วงเวลาที่เราเอวก็จดจำและก็พยายามไม่อยากให้มันเกิดขึ้นเลยเพราะถ้าไม่ 100% อันที่จริงก็ไม่ควรเล่นครับผม


10.ถ้าอยากประสบความสำเร็จในชีวิตนักฟุตบอล บังจะแนะนำยังไงครับ?
อดุล : ต้องเข้าใจว่าเด็กสมัยปัจจุบันมีอคาเดมี่มีโอกาสเติบโตมากได้เจอแนวทางฟุตบอลที่มันถูกต้องได้เจอโค้ชเจอผู้เล่นหลากหลายที่ได้สอนฟุตบอลเขาอย่างถูกต้อง แต่ข้อเสียอย่างหนึ่งคือคู่แข่งเขาเยอะมากนะ 1 ตำแหน่งในปัจจุบันนี้เนี่ยผมคิดว่าไม่ต่ำกว่า 50 คน ถ้านับใน 1 ทีมชาตินะครับ แต่ว่าจะก้าวไปสู่นักฟุตบอลอาชีพที่ดีได้เนี่ย 1 เลยคือต้องตั้งเป้าหมายก่อนและก็ต้องซื่อสัตย์กับสิ่งที่ตนเองทำสิ่งไหนที่ไม่ดีมีผลกระทบต่อฟุตบอลก็อย่าไปทำและอย่าหยุดพัฒนาที่สำคัญคือวินัยสู้กับตัวเองไม่ต้องเปรียบเทียบกับใคร ซึ่งผมเชื่อว่าวินัยความขยันซื่อสัตย์ต่อตนเองและอดทนเนี่ยสามารถเบียดและทดแทนคนที่มีพรสวรรค์ได้เลย !!!! อย่ายอมแพ้ เอาชนะตัวเองให้ได้ครับ

อดุลนี่ตอนย้ายมาบุรีรัมย์นี่ผมมีความหวังมากเลยนะ

ช่วงบุรีย์รัมถ้าดูทรงการเล่น โดยเฉพาะใน afc ทรงแกก็ยังถือว่าท๊อปในไทยนะ เทียบตามตำแหน่ง ดูการยืนตำแหน่งเป็นตัวรับได้ดีมากๆ การเข้าปะทะ หรือผ่านบอล คือยังดีอยู่ โดยเฉพาะการเก็บบอลและผ่านบอลถือว่าดีกว่าหลายคนที่เล่นตัวรับในไทยลีกสมัยนั้น แต่สภาพร่างกายน่าจะไม่ 100% อย่างที่บอก แล้วน่าจะลากยาวจนถึงช่วงสุพรรณปีแรกๆด้วย

สู้ๆนะบัง เอาใจช่วยเสมอ คนบ้านเดียวกัน

โธ่ท่านก้น่าจะไปโพสต์ลงเรปแรกในกระทู้ล่างเลยก็ได้นี่

อยากให้บังดุลมาตรัง เอฟซี บ้านผมมากๆเลย

ชอบเป็นการส่วนตัว

โอ้ ขอบคุณที่เอาคำถามผมไปด้วยนะครับ

ถ้าเป็นแบบที่บังพูดจริงๆก็ดีมากๆเลย เยาวชนรุ่นต่อไปจะต้องมีแนวคิดที่เป็นมืออาชีพแต่เด็ก ส่งผลดีต่อตัวเด็กเองและทีมชาติด้วย การแข่งขันสูงเรายิ่งจะได้ของดี

ผมส่งคำถามของทุกๆคนในบังแกตอบหมดเลครับ พิมกัยนิ้วเปื่อยเลยสัมภาษเสียงนะ

ผมชอบการเล่นของบังดุลมากครับ ทั้งการประทะแบบกัดไม่ปล่อย แถมออกบอลให้เพื่อนได้เปรียบด้วย