เป็นคนในครอบครัว ไม่ได้ส่งข้อความมาที่ผมโดยตรง

แต่ใจความ มีการตัดพ้อ ขอบคุณหลายๆคน ชีวิตที่ผ่านมามีความสุขมากๆ แต่ทิ้งความทุกข์ไม่ได้ พอแล้วชีวิตนี้ เชื่อว่าจากไปแล้วจะดีกว่า ลงมือไปแล้ว แต่รอดมาได้

ปล.ไปหาหมอและรับยาเป็นประจำ


ทุกคนเครียด และระแวงไปหมด

ข้อความที่เค้าพิมพ์มามันดูนิยายมากๆ การเปรียบเปรย สวยงามอะไรประมาณนี้

ผมว่าต้องให้คนเฝ้านะ

แต่ไปเยี่ยมคงไม่พอ

ตอนแรกจะให้กลับตจว. แต่เค้าไม่ไป ครอบครัวก็ตามใจนึกว่าดีขึ้นแล้ว

ในฐานะที่เคยทำโปรเจคกับโรคซึมเศร้ามานะครับ
คือ ต้องมีคนที่เค้าอยู่ด้วยแล้วสบายใจอยู่เป็นเพื่อนครับ คอยรับฟังเค้า พาไปพบแพทย์ครับ แล้วบอกว่ามันไม่ได้น่ากลัวอย่างที่คิด พยายามอย่าให้คิดว่าเค้าอยู่คนเดียวบนโลกไม่ให้เค้าโดดเดี่ยว ห้ามบอกให้เค้าสู้หรือเอาไปเปรียบเทียบกับคนอื่น ต้องคอยบอกว่าเป็นกำลังใจให้นะ

รู้สาเหตุไหมครับ ถ้าไม่รู้ลองถามแพทย์รักษาน่าจะได้

แนะนำคือ
1.อย่าปล่อยให้อยู่คนเดียวนาน

2.พาออกไปเปิดโลกข้างนอกบ่อยๆ ถึงแม้บางครั้งอาจไม่เป็นผลแต่ค่อยตื้อไปครับ

3.หากเห็นอะไรผิดปกติรีบติดต่อแพทย์เลย เช่นวันนี้นอนตื่นสายผิดปกติ ข้าวกินน้อยลง หรือซึมๆขังตัวเองไว้คนเดียว

4.ทานยาสม่ำเสมอและมีวินัยในการทาน

ปล.ผมไม่รู้ว่าผมแนะนำได้ดีรึเปล่านะ แต่คหสต.ผมเอง ผมรู้สึกดีขึ้น ปกติเวลาผมมีอาการคือจะตัดขาดจากโลกข้างนอกเลย แต่ก็ดีที่ครอบครัวและแฟนรับรู้เรื่องนี้แล้ว แล้วคอยช่วยแบบข้อที่ผมบอกมา

ตอนนี้พยายามชวนกลับตจว. เพราะตอนนี้อยู่ห้องใครห้องมัน ดูแลกันยาก

กินยาอย่างเดียวไม่พอจริงๆ

คนซึมเศร้าเอาจริงๆ มันรักษายากมาก
เพราะคนที่จะรักษาเขาได้คือตัวเขาเองเท่านั้น

กรณีที่เราต้องอยู่ข้างเขา ให้คุยกับเขาแต่ไม่ต้องไปแนะนำ
ให้รับฟังแต่ไม่ต้องไปเสริมความคิดเห็นอะไรลงไป

เราทำตัวเป็นปกติแบบนั้นแหละ แต่ระวังคำพูดที่
อาจไปกระทบจิตใจของเขาพอ คำพูดเชิงกูทำได้
ทำไมมึงทำไม่ได้ อะไรแนวๆ นี้อย่าพูดเด็ดขาด

เป็นกำลังใจให้ทุกท่านครับ

คุย รับฟัง และแสร้งว่าเข้าใจ โดยที่เค้าไม่รู้สึกสงสัย

และอย่าใช้ความคิดดเห็นส่วนตัวคุยกับเค้า

โรคนี้เค้าจะไม่เห็นความรู้สึกใครสำคัญทั้งนั้น

ไม่มีอะไรสำคัญ แม้แต่ตัวเค้าเอง

เคยไปช่วยเพื่อนถ่ายสารคดีโปรเจคเกี่ยวกับโรคซึมเศร้า ต้องไปสัมภาษณ์จิตแพทย์ที่เชี่ยวชาญด้านนี้
ถ้าจำไม่ผิดเค้าเคยบอกว่าวิธีดูแลผู้ป่วยเคสแบบนี้ ต้องห้ามให้กำลังใจ ห้ามแสดงท่าทีสงสาร หรือแสดงอาการให้เค้ารู้สึกว่าตัวเองอ่อนแอ หรือเป็นภาระใครซักคน ให้ปฎิบัตกับเค้าเหมือนคนธรรมดาทั่วไปคนนึง ดูแลอยู่ห่างๆพอ
ที่สำคัญ คนดูแลอย่าไปวิตกจริตเกินเหตุ กลัวนู่นนี่นั่น คิดแทนผู้ป่วย จะทำให้ผู้ป่วยเครียดแล้วอาการเค้าจะหนักขึ้น

เราควรพยายามเข้าใจโลกของเขาจริงๆอะครับ ต้องอธิบายอย่างนี้ ทุกคนมีความจริงในมุมมองของตัวเอง ในทุกเรื่องๆคนนึงก็จะเข้าใจความจริงในหัวคนละแบบกัน โดยจะเชื่อ และมีความมั่นใจในความจริงตัวเองมากๆ

ยังไม่ต้องมองในมุมผู้ป่วยโลกซึมเศร้าก็ได้ ในชีวิตปกติใครที่เห็นต่างกัน คิดว่าความจริงเป็นคนละแบบ ทุกคนใช้วิธีสร้างเหตุผล หาเห็นผล สร้างหลักฐานมาสู้กัน อธิบายๆๆๆๆๆ หลังจากนั้นก็จบที่เหตุผลของอีกคนหนึ่งชนะ น่าเชื่อถือกว่า อีกฝ่ายแพ้ไปและจำเป็นต้องรับฟัง แต่มาดูอีกที 80% ของคนที่เหตุผลแพ้ ไม่ได้อยากยอมรับจริงๆหรอกว่านั่นคือความจริง ยังเชื่ออยู่ดีว่าตัวเองถูก แค่หาเหตุผลมาสู้ไม่ได้ ส่วนคนที่เหตุผลดีกว่า ก็ไม่ได้รับฟังอีกคนอย่างแท้จริง ไม่ได้พิจารณาเลยว่าเหตุผลอีกฝ่ายอาจมีส่วนถูก หรือบางทีเหตุผลตัวเองมีส่วนผิด

เพราะคนส่วนใหญ่ "ไม่เคยมีใครฟังใครจริงๆ" และผมจะบอกให้ว่า ไม่ว่าคนจะเจอเรื่องอะไรมา เรื่องที่ผมพูดมาเมื่อกี๊ทั้งหมด เป็นสาเหตุหลักของการเป็นโรคซึมเศร้านะครับ ต่อให้คนเจอเรื่องใหญ่อะไรมาก็ตาม หากมีที่พึ่งทางใจในชีวิตให้เขาได้ระบาย ได้Discuss ตั้งแต่แรก โรคซึมเศร้าจะมีโอกาสเกิดน้อยมาก รวมถึงโรคทางจิตอื่นๆก็จะน้อยลงตามด้วย แต่หากมีเรื่องในใจที่ไม่ได้ระบาย หรือไม่มีคนเข้าใจ ต่อให้เป็นเรื่องเล็กๆ มันก็จะสะสมจนส่งผลต่อสารเคมีในสมองในที่สุด

ดังนั้น ปล่อยวางความคิดที่ว่าตัวเองถูก แล้วเข้าไปฟังสิ่งที่เกิดขึ้นในหัวของเค้าจริงๆ โครงสร้างของเขาเป็นยังไง ปล่อยวางมุมมองที่บอกว่าความคิดของเขางี่เง่า ไม่สมเหตุสมผล เข้าไปฟังและรับรู้ชีวิตของเขาจริงๆว่าเขาอยู่ตรงจุดไหน

การช่วยผู้ป่วยซึมเศร้า จำเป็นมากที่จะต้องลงมือทำอะไรบางอย่าง

หากเขารู้สึกว่าไม่มีใครรักเค้า จงแสดงความรักผ่านการกระทำไม่ใช่คำพูด
หากเขารู้สึกว่าชีวิตมันยาก จงเข้าไปแก้ปัญหาให้เค้า ไม่ใช่แค่แนะนำ
หากเขารู้สึกว่าตัวเองเป็นภาระ สร้างความมั่นใจให้เค้าโดยการพาไปทำอะไรบางอย่างที่เค้าทำได้

ที่สำคัญที่สุดคือบริบทในการทำ เราต้องทำโดยเชื่อจริงๆว่าเขาเป้นคนๆหนึ่งที่ควรค่าแก่การใช้ชีวิตบนโลกใบนี้ ไม่ใช่ทำไปโดยที่รู้สึกว่าหน้าที่นี้เป็นภาระหรือคิดว่าเขาเป็นภาระ ไม่ใช่ทำไปโดยรู้สึกสงสาร ไม่ได้ทำไปแบบเสแสร้ง ไม่ได้ทำไปเพราะรู้สึกผิด ไม่ได้ทำไปเพราะอย่างโอ๋เฉยๆ จงทำไปอย่างมีความรับผิดชอบพร้อมกับความคิดที่ว่า ในเรื่องความสัมพันธ์เราควรทำอย่างนี้ตั้งนานแล้วไม่ว่ากับใครก็ตาม

มองอีกมุมคือ สิ่งที่ทำให้เราสามารถดูแลผู้ป่วยซึมเศร้าได้ดีขึ้นโดยที่ไม่รู้ตัวคือ ลดอีโก้ในตัวเองซะ หัดฟังคนอื่นซะบ้าง ความจริงมันมีหลายด้าน เลิกคิดว่าตัวเองถูกอย่างเดียว เลิกมองว่าคนอื่นงี่เง่า มองตัวเองเป็นต้นเหตุหลายๆอย่าง (ไม่ใช่ต้นเหตุแห่งความผิดนะ แต่เป็นต้นเหตุแห่งการเกิดอะไรบางอย่าง เช่นเป็นต้นเหตุที่ทำให้เขาหายโรค เป็นต้น) หมายถึงพัฒนานิสัย เปลี่ยน Mindset ตัวเองนั่นแหละครับ

ไม่รู้ว่าจะเข้าใจที่ผมบอกหรือเปล่านะ อาจจะเข้าใจยากไปสักนิด ผมบอกในมุมมองของคนที่เคยเป็นซึมเศร้ามาก่อน และตอนนี้กำลังอย่ในฐานะการดูแลผู้ป่วยคนอื่น เข้าใจเลยว่าโรคนี้ทำให้เราคิดมาก หรือมีเสียงในหัวแย่ๆได้ขนาดไหน และตอนนั้นผมเชื่อมากๆว่าเรื่องพวกนั้นเป็นเรื่องจริง เชื่อมากกว่า 1+1=2 อีกอะ ละที่บ้านไม่มีใครเข้าใจเลยแม้แต่คนเดียว พยายามแย้งความคิด อธิบายเหตุผล มันทำให้แย่ลงไปอีก

โชคดีที่มีแฟนที่ดี เขาเป็นคนที่ไปเข้าแลนมาร์คมา(มันเป็นคอร์สพัฒนาตัวตน) ทำให้เขาสามารถฟังในสิ่งที่เราเป็นได้จริงๆ ละผมก็ได้แฟนนี่แหละเป็นที่พึ่งทางใจจนผ่านมาได้ถึงทุกวันนี้ วันที่ไม่ต้องกินยาแล้ว วันที่แกร่งพอที่จะไปสร้างพลังให้คนเป็นโรคซึมเศร้าคนอื่นผ่านวิกฤตนี้ได้เช่นกัน

อย่างจะแชร์ให้ฟังสั้นๆอีกอย่างนะครับ ยาช่วยได้แค่นิดเดียว ยาช่วยได้แค่ช่วงแรก คือจะช่วยฉุดเราจากเหวที่ลึก ขึ้นมาตรงขอบเหวตื้นๆหรือไม่ลึกมาก แต่การที่ผู้ป่วยจะขึ้นไปได้จริงๆคือต้องมีคนข้างๆคอยช่วยเสมอนะครับ หากใครดูแลผู้ป่วยซึมเศร้า อย่าผลักภาระไปให้ยาอย่างเดียว เพราะมันช่วยได้แค่ช่วงแรก สุดท้ายก็จะดื้อยาในที่สุด ถ้าเราไม่ช่วยเขาจากใจจริง ยาพวกนี้ก็ทำได้แค่ยืดอายุเท่านั้น แต่ถ้าเราอุทิศตัวช่วยเขาจริงๆ เรานั่นแหละจะเป็นคนถึงเขาขึ้นมาได้ครับ

ให้นอน รพ.

ลองเปลี่ยน​หมอไหมครับ​ คนไข้แต่ละคนอาการไม่เหมือนกัน​ แนวทางรักษาของหมอแต่ละคนก็ต่างกันครับ

จากเคสของตัวผมเอง​ ผมคิดว่าเจอหมอที่ใช่​ หมอให้ผมนั่งเล่าเรื่องราวอะไรก็ได้ที่เกี่ยวกับผมในอดีตครั้งละ​ ชม.ถึงชม.ครึ่ง​ ทุกๆครั้ง​ มีร้องไห้บ้าง​ หัวเราะบ้าง​ จนคุณ​หมอเข้าใจตัวตนของผมจริงๆ​ แล้วก็หาทางโน้มน้าวผมให้รู้สึกอยากมีชีวิต​อยู่​ต่อไป​ครับ

ตอนนี้ผมดีขึ้นมาก​ครับ

ยังไงก็ขอให้​ หาทางแก้ไขได้นะครับ