ยกเว้นงานราชการนะครับ เช่น สักตั้งแต่ต้นแขนออกมาถึงข้อมือ ประมาณนี้ครับ

อยู่ที่มุมมององกรณ์นั้นๆมากกว่า ผมไม่สักทุกวันนี้ยังไม่มีงานทำเลย เพราะงั้นไม่เกี่ยวหรอก

เพื่อนผมสักเต็มแขนอย่างกะนอนทับหนังสือพิม ยังทำงานอยู่ช่องทีวีช่องนึงได้เลย

ถึงจะบอกว่ายุคใหม่แล้วไม่มีใครสนใจ แต่ผมว่าเกี่ยวแน่นอนครับท่าน เคยอ่านเจอกระทู้ HR ใน pantip เค้าว่างั้น

อยู่ที่งานที่ทำอะ ถ้าคุณขับรถส่งน้ำแข็งเซเว่นก็คงไม่มีใครอะไรคุณ แต่ถ้าคุณเป็นบริการตามโรงแรมหรือร้านอาหารหรูๆ หรือพนักงานต้อนรับที่ต้องอยู่หน้างานพบปะกับแขกอันนี้มีผลแน่ๆ

ถ้าทำงานในออฟฟิศล่ะครับ

ทำออฟฟิศ วันๆอยู่แต่หน้าคอมพ์ มันไม่มีผลอะไรหรอก แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นอยู่ที่องค์กรและเจ้าของบริษัทอะ ความคิดไม่เหมือนกันแน่ๆแต่ละคน

แล้วท่านเห็นคนที่สักแบบที่ว่าทำงานที่ท่านพบเห็นประจำป่าว อย่าง7-11, ยาม, พนักงานบริษัทที่ท่านติดต่อ ตอนผมทำบริษัทตรวจร่างกายยังให้ถอดเสื้อตรวจนะครับ

อยู่ที่ลักษณะงาน แต่ตอบแบบรวมๆก็มีแน่ๆครับ

คำถามนี่คำตอบคือทัศนคติของสังคมที่มีต่อคนสัก

ถ้าทัศนคติยังมีมุมลบ คนที่สักก็ต้องเข้าใจผลที่จะตามมาจากการสักด้วย

จะไปเรียกร้องสิทธิมนุษยชนก็คงไม่ได้อะไร เพราะบริษัทและเจ้าของกิจการก็ต้องเลือกสิ่งที่ดีที่สุดให้กับตนเอง

มีผลแน่นอน แต่จะมากหรือน้อย แล้วแต่บริษัทหรือองค์กรนั้นๆ

ถ้าเป็นงานที่จะต้องพบเจอผู้คน ติดต่อลูกค้า เป็นหน้าตาขององค์กร และตำแหน่งงานของเราเกี่ยวข้องกับภาพลักษณ์ขององค์กรโดยตรง ยังไงรอยสักที่อยู่นอกร่มผ้าก็มีผล แน่ ๆ ล่ะครับ

ถ้าจะคิดต่อไปให้สุดทาง ที่ท่านบอกว่า ทำงานออฟฟิศ หากวันนึงเราไปถึงขั้นที่ได้ candidate เพื่อเป็นผู้บริหาร ผมว่า รอยสักที่อยู่นอกร่มผ้ามันก็มีผลอีกอยู่ดีอ่ะครับ

ยังไงก็มีผลครับ

อาชีพที่ต้องใช้ความน่าเชื่อถือ ภาพลักษณ์ ยังไงก็ไม่ควรมี

อาชีพพนักงานออฟฟิสทั่วไปส่วนใหญ่ที่เห็นเค้าก็ไม่เอานะครับ มันดูไม่สุภาพหรือเรียบร้อย เหมือนเจาะหู เจาะจมูกเเหละครับ

พ่อผมเคยบอกน้องผมคำนึงตอนน้องผมกำลังเรียน น้องผมมันอยากสักที่ข้อมือมาก พ่อเลยพูดเตือนน้องมา "คนไม่มีรอยสักอยากทำงานอะไรก็ทำได้ถ้าตัวเองมีความสามารถ เเต่ถ้ามีรอยสักมันจะเป็นข้อจำกัดในการหางานที่ดีหลายๆที่ทันที เพราะอย่าลืมว่าคนที่รับสมัครเราไปก็มักจะเป็นคนรุ่นเดียวกับพ่อนี่เเหละ เรื่องรอยสักมันยังเป็นอะไรที่ไม่เปิดรับ เเละเเก้ไขอะไรภายหลังไม่ได้ " ประมาณนี้ โดยปกติพ่อผมเเกไม่ค่อยเเย้งอะไรเลยนะ นั่นเเหละเป็นสิ่งที่เเกเห็นเเย้ง

ที่ตลกร้ายคือสุดท้ายน้องผมคนนี้ทำงานเป็นนักจิตวิทยาที่โรงพยาบาลรัฐสังกัด กทม. ยังเคยเเซวมันขำๆเลยว่าเกือบไปเเล้วมั้ยล่ะเอ็ง

เเต่ที่เห็นพวกงานสายศิลป์ ออกกล้อง สื่อ บางทีเค้าไม่ถือก็คงโอเค เเต่ผมว่ามันเป็นส่วนน้อยเเฮะ

คือที่ถามเพราะว่ากำลังตั้งใจไปสักใช่ไหมครับ ? ในความคิดเห็นผมเลยนะ รอยสัก มันเป็นเสน่ห์และเป็นเครื่องสะท้อนตัวตนคนเราอย่างนึงได้ดีเลยนะ เพราะส่วนตัวผมเองก็สัก

ดังนั้นผมคิดเสมอว่า คนสัก ถ้าใจรักและชอบจริง ๆ ทำเลยครับ แต่แนะนำมาก ๆ ว่า พยายามเลี่ยงจุดนอกร่มผ้าดีกว่าครับ พวกท่อนแขน, น่องขา โดยเฉพาะบริเวณคออ่ะ ถ้าไม่ใช่งานสายบันเทิงจริง ๆ ผมว่าควรเลี่ยงสุด ๆ มันมีผลกับ First Impression เวลาไปสัมภาษณ์งานน่ะครับ

อันนี้ตอบในมุมมองของคนที่กำลังหางาน และคนที่มีรอยสักเลยนะครับ

ราชการสักถึงต้นคอยังรับเข้าทำงานเลยครับ ทุกวันนี้เห็นมันใส่เสื้อปิดคอเอา ละเมิดกฎขนาดนี้ ขออื่นก็ทำได้ ไม่ยุติธรรมคนที่เข้ามาถูกเลย

ดังนั้นมันขึ้นอยู่กับกระบวนการแรกรับมากกว่าว่าผ่านตอนนั้นรึเปล่า

ปล.ไม่ได้มีปัญหากับคนสักลายหรอกนะ

ที่ไปสมัครงานมาช่วงนี้เป็น 10 ที่ ไม่มีที่ไหนว่าเลย
แม้แต่พนักงานขายของในห้าง

ผมบอกไปว่า สักเต็มแขนครับ
ตอนสัมภาษณ์ผมก็เลิกแขนเสื้อให้ดู

ไม่ซีเรียสครับทุกที่เลย

แต่ไม่รับกูซักที่เลยครับ โดน over spec ไป 3 ที่ เห้อ ต้องเข้า กทม ซะมั้งกู

มีมันมีแน่ๆละครับอย่างที่หลายๆท่านแนะนำ

เว้นแต่ตอนนี้ท่านมีงานทำแล้ว แล้วไม่คิดที่จะเปลี่ยนงานไปทำอย่างอื่น หรือจะไม่โดนเรียกคุยแน่ๆ ก็ลุยเลยครับ

แล้วก็ถ้าจะสักหาร้านสักสวยๆนะครับ บางร้านสักไม่สวยแล้วมันไม่น่ามองอะครับ