สมัยผมนะ

ยังจำได้ว่านั่งดู เทปบันทึกการเเข่งขัน ช่อง 7 ด้วยทีวีจอนูน
แถมต้งมานั่ง หมุนเสาอากาศ ที่ทำด้วยไม้ไผ่ ตีหนึ่งตีสอง

มุมมองภาพก็เทียบไม่ได้กะยุคนี้
ภาพมีสี เเต่ก็ เป็นลายๆ(อันนี้คนเก่าๆจะทราบดี) คือ ช่อง7เเถวบ้านเป็นอะไรที่เเบบ มีสีนะเเต่มันลายๆเหมือนมีจุดขาวๆวิ่งพล่านตามจอ ทีวี NEC 14 นิ้วมั้ง เเถมจอนูน

แต่ทำไมมันอินจัด ทั้งที่ก็ไม่ใช่ สด หรือ HD เท่าปัจจุบัน

เกมส์การเล่นมันดูแบบมีคลาส เเต่ก็ใช่จะมีทีมที่มีเงินถุงเงินถังสักหน่อย ค่าตัวนักเตะสมัยนั้น 1-2ล้าน ก็หรู ล่ะ

ทีมที่ช่องเจ็ดเอาออกจอมากสุดสมัยนั้น คือ ผีเเดง ยุคเด็กคลาส92

นำโดย เบ้คเเฮม ,สโคล ,บัต ,แกรี่ ,ฟิล ,และ เหล่าบรรดาตัวเก๋า
นำโดย พัลลิสเตอร์ ,เออวิ่น ,กิ้ก(มาก่อนตั้งเเต่เด็ก),สตีฟ บรูซ

จำได้ว่า เอฟเอคัพ เจอกับ แก้ง วินนี่โจน จอมโหด
วิมเบิลดัน แมร่งเตะโหดชิป

สมัยนั้นเอาจริงๆ เบ้คเเฮมยังใส่ No 24มั้ง เเล้วมาใส่ No 10
สุดท้ายก็สร้างตำนานผีเเดง กะเบอร์ 7

น่าจะยุคเดียวกับ ก้อดฟาเธอร์หัวทอง สตีฟ เเม้กก้าของ หงส์

เเละ เอียนไรท์ อดัม ซีเเมน ดิกซั่น โบล สมัยยนั้นนิ พอลอิน ก็เป็น คนที่เล่นให้ทั้งผีเเดงเเละหงส์ โอเว่นยังเรียน อยุ่มั้งนั่น

พูดถึง เหตุการณ์ก็มีตั้งมากมาย ที่ล่าไม่หมด

ถึงจะทีวีจอนูน สีเเบบลายๆ แต่บอกเลย

ฟุตบิล มันอินเนอร์ มากกว่าสมียนี้


รึเหตุผลนึงคือ พอเราแก่เอาเเต่ทำงาน
เลยไม่ค่อยตาม ว่าใครเป็นใคร

ได้ยินเเต่ชื่อ โอริกี้ เวลเบคซาก้า

ทุกวันนี้ฟุตบอลไม่เหมือนเมื่อก่อนแล้วครับ สมัยก่อนฟุตบอลคือฟุตบอล ไม่มีอะไรต้องคิดมากกว่านั้น คือกีฬา คือความมันที่เอาความดิบความเดือดมาใส่กัน แต่สมัยนี้มันมีปัจจัยหลายอย่างเพิ่มเข้ามาครับ อย่างเช่นเรื่องของธุรกิจ ฟุตบอลมีเรื่องของเงินเข้ามามากขึ้น มีการลงทุนในฟุตบอลที่ค่อนข้างสูงมากขึ้นอย่างมาก รวมถึงเรื่องโซเชียลมีเดียที่ทำให้ภาพลักษณ์ของนักฟุตบอลสมัยนี้แตกต่างไปจากสมัยก่อนอย่างเห็นได้ชัด นักฟุตบอลสมัยก่อนคือนักฟุตบอลจริงๆ ไม่มีมูลค่าทางการตลาดอะไร ไม่มีอะไรให้โฟกัสนอกจากฟุตบอล ถ้าไม่ขยันซ้อมจะให้ทำอะไรอีก แล้วลองตัดภาพมาที่ปัจจุบัน เราเห็นก็อย่างที่เห็นแหละครับว่าโซเชียลมีเดียมันสามารถสร้างมูลค่าได้ ไม่ใช่แค่เรื่องเงินอย่างเดียวนะ มันยังมีเรื่องการสร้างภาพลักษณ์ทางโลกออนไลน์อะไรอีกมากมาย นี่ยังไม่พูดถึงประเด็นเรื่องการพัฒนาของเทคโนโลยีที่ทุกอย่างมันง่ายขึ้นนะครับ อย่างที่ท่านเล่าว่าสมัยก่อนดูลำบากมากแต่ละทีแต่รู้สึกมีความอยากดูมากกว่า ผมมองว่าความยากในการดูอาจเป็นเสน่ห์อย่างนึงด้วยแหละครับ ในขณะที่สมัยนี้มันหาดูได้ตลอด อยากดูตอนไหนก็ได้ ตามใจ มันง่ายไปหน่อย ทั้งนี้ทั้งนั้น ปัจจัยหนึ่งอาจเป็นเพราะเราแก่ตัวลง ความสนใจเลยน้อยลง หรือเพราะว่าฟอร์มของทีมท่านไม่ได้ดังใจก็ได้ครับ

ให้เลือกผมก็ไม่กลับไปอินแบบนั้นหรอก หาบอลดูยากฉิบ

สมัยนี้ดีกว่าหาดูได้ง่ายดี

สำหรับผมนะ

ปัจจัยที่ทำให้อินตอนนี้คือ ทีมกำลังลุ้นแชมป์อยู่

ที่ผ่านๆมาผมก็เคยรู้สึกงี้แหละ

เอาจริงๆอาจไม่ใช่เพราะไม่อิน แต่เพราะเบื่อที่ทีมไม่มีอะไรให้ลุ้นมากกว่า

นั่นแหละความลับของผม กัปตัน

ผมดูEPL เพราะโอริกี เวลเบค ชาก้า

ถ้าจากที่พิมพ์มาความอินไม่น่าเกี่ยวแล้วนะขนาดเวลเบ็คยังไม่รู้จักนี่คือไม่ได้ดูบอลตั้งแต่ปีไหนกันละนั่น

ผมก็ยังอินนะ ดูซิตี้ ลิเวอร์พูล ก็รู้สึกเหมือนมีนักเตะแบบที่ จขกท พูดน่ะแหละ

แมนยูอยู่ในช่วงเปลี่ยนถ่ายน่ะแหละ ป๋า กับ เดวิด กิล วางมือพร้อมกัน

ลิเวอร์พูลกว่าจะ บิวท์ทีมกลับมาก็ 10 ปี อะ ต้องเริ่มจาก ผบห ที่ใช่ โคชที่ใช่ก่อน อย่างแรก คือ ต้องมี Vision ว่าจะเอาสโมสรไปตรงไหนแบบไหน

อย่าง FSG/กลุ่ม อาบูดาบีของซิตี้ เริ่มจาก ต้องมี ฟุตบอล เกมรุก โดยมอบ โคชที่ใช่อย่าง เป๊ป กับ JK

คนที่เลือกเข้ามา คุณสมบัติพื้นฐานโคช นักเตะที่เลือกเข้าทีม มันต้องไปด้วยกัน

พอมันหล่อหลอม มันถึงเป็น สโมสร แฟนบอล-ผบห-ธุรกิจ-ทีมโคช-นักเตะ พอทุกอย่างมันไปทางเดียวกัน ไอ้ อินเนอร์ที่ว่าก็มาเอง

แต่ แมนยู ยังหาจุดนั้นไม่เจอ ยังไม่เจอ สไตล์ฟุตบอลที่ต้องการ รูปแบบการลงทุนทำทีมก่อนนี้ยังไม่ชัด ความคาดหวังจากลุ้นแขมป์ทุกแชมป์ ตกมาที่ไป UCL - บอลถ้วยรอง คือมันยังไม่ลงตัวอะ ต้องใช้เวลา

หลายปีที่แล้ว ไม่อินเลยเชียร์ลิเวอร์. แต่ 2 ปีหลังมานี่โครตอินเลย ทีมทำผลงานดี

ผมต้องไปเช่าวีดีโอ จาก สตาร์ซอคเกอร์ เซ็นทรัลลาดพร้าว

มาดูฟอร์มของทีมรัก

หลังจากแข่งไปแล้ว อย่างต่ำ 2-3 สัปดาห์หลังเตะ

อินมั๊ยละท่าน 555

ผมว่าไม่เกี่ยวกับยุคสมัยหรือเทคโนโลยีหรอกครับ น่าจะอยู่ที่แพสชั่นมากกว่า
ผมดูบอลอินจัดกับสเปอร์สมา 20 กว่าปีแล้ว ยังเหมือนเดิม
ปีที่หนีตกชั้นก็ลุ้นอย่างนึง ปีที่มีลุ้นแชมป์ก็อีกอย่างนึง

ไม่เปนครับ อินเหมือนเดิม อ่านข่าวเยอะขึ้นด้วย ตปท-SS ทุกวัน จนภาษาอังกฤษดีขึ้นจากตอนที่เด็กๆ ผมไม่เอาเลย Eng เนี่ย
เวลาวันแข่งก็เปิด MUTV Airplay ขึ้นจอใหญ่ ดูรอก่อน1ชม. ทุกนัด เวลาเชียร์เวลาลุ้นก็ลุ้นทุกจังหวะ เวลายิงหรือโดนบุกก็เสียวเหมือนเดิมเวลาดูจังหวะเกมส์ก็วิเคราะห์ตามไปในหัวตลอดครับ

Edit ที่ต่างไปคือเมื่อก่อนนั่งดูกับคุณพ่อ เดี๋ยวนี้แต่งงานออกมาแล้วมีแต่คุณเมียนั่งเล่นมือถือบ้างหลับบ้างอยู่ข้างๆ

ทีมที่คุณเชียร์ฟอร์มไม่ดีหรือเปล่า เลยไม่อยากติดตาม แล้วไปบอกว่าไม่อิน

ผมก็งานเยอะ ก็ลุ้นบอลเหมือนเดิมโดยเฉพาะ 1-2 ปีที่ผ่านมา ฟอร์มทีมที่ผมเชียร์ มันเล่นดี แต่ถ้าย้อนไปในยุคปู่รอย ผมก็ไม่อิน

ไม่รู้นะแค่ผมอินตลอดอะ ตั้งแต่ยุค หาดูยากๆ ต้องรอดูไฮไล ช่อง 7 ฟังพี่โย่งพาก จนมาถึงยุคมืดสุดๆ อย่างยุคปู่รอย ก็อิน ผมว่าความสุขของผมไม่ได้อยู่ที่ทีมที่รัก ชนะ หรือ ได้แชม แต่เป็นการได้แชร์ ความรู้สึก ไม่ว่าจะแพ้เราก็เซง เสียใจ นั่งด่าคนนู้นคนนี้ หรือชนะ ก็ดีใจไปกับนักเตะ คิดให้ดีครับว่าคุณอินทีมที่เชียรเพราะอะไร

เพราะตอนนั้นยังเด็ก เห็นอะไรก็ตื่นเต้นรึปล่า ตอนนี้เห็นมาเยอะแล้วเลย burnout

หลักการเดียวกับเพลง หนัง การ์ตูน ละคร เทคโนโลยี แฟชั่น ฯลฯ ที่เราคิดว่ายุคอดีตมันเจ๋งสุดเพราะเราไปคิดถึงช่วงเวลาที่เห็นมันในวัยที่มีไฟลุกโชน

ลองเชียร์ฟุตบอลไทย ท้องถิ่นตัวเองดู แพ้ ชนะ ยังไงก็อินจัด