คอลัมน์ ชั้น 5 ประชาชาติ

โดย กฤษณา ไพฑูรย์

ตอนนี้เดินไปไหน มักได้ยินเสียงบ่นทำนองเดียวกันว่า กำลังซื้อเงียบมากการค้าขายฝืดเคือง มนุษย์เงินเดือนที่เคยเป็นลูกค้ากลายมาเป็นแม่ค้าเพราะตกงาน

ด้านผู้ส่งออกก็บ่นว่า เศรษฐกิจโลกชะลอตัว คำสั่งซื้อลดลง อีกทั้งค่าเงินบาทไทยแข็งโป๊ก ทำให้ไม่สามารถส่งออกไปแข่งขันกับประเทศอื่นได้ ต้องลดกำลังการผลิต ลดจำนวนคนงาน บางแห่งก้าวสู่การปิดโรงงานชั่วคราว โดยใช้มาตรา 75 หรือบางแห่งถึงขั้นเลิกกิจการ

ทางออกของปัญหาหลายคนเรียกร้องให้ภาครัฐ “กระตุ้นกำลังซื้อภายในประเทศ”

ซึ่งในช่วงปีที่ผ่านมา ภาครัฐออกมาตรการหลากหลายมากระตุ้น เช่น โครงการชิม ช้อป ใช้ เรียกว่า “ควักกระเป๋าแจกเงินกันเป็นว่าเล่น” แต่ผลที่หวังจะให้เงินสะพัดหมุนเข้าไปในระบบหลาย ๆ รอบ เพื่อกระตุ้นเศรษฐกิจให้กระเตื้อง ดูเหมือนมันออกอาการ… ฝืด ๆ !

เพราะเงินกระจุกตัวไม่กระจาย คนไม่ได้ไปเที่ยวต่างจังหวัดจริง ๆ เพราะส่วนใหญ่เป็นคนต่างจังหวัดที่มาทำงานต่างถิ่นอยู่แล้ว

ล่าสุดได้มีโอกาสคุยกับ คุณปรัชญา สมะลาภา ประธานคณะกรรมการพัฒนาเศรษฐกิจพื้นที่ภาคตะวันออก หอการค้าไทย ได้บอกเล่าถึงสาเหตุที่กำลังซื้อภายในประเทศส่วนหนึ่งที่หายไป เพราะคนไทยไปช็อปปิ้งซื้อสินค้าออนไลน์ของเว็บในต่างประเทศกัน

“ยิ่งเราซื้อสินค้าออนไลน์จากต่างประเทศมากขึ้น เงินไม่เกิดการหมุนเวียนภายใน ประเทศไทยไม่ได้ประโยชน์ เว็บค้าออนไลน์ระหว่างประเทศ ทำให้เศรษฐกิจภายในประเทศไม่หมุน”

ที่สำคัญ สินค้าที่สั่งซื้อมีต้นทุนการผลิตต่ำกว่าผู้ผลิตไทย โดยเฉพาะสินค้าจากเมืองจีน ทำให้ขายสินค้าได้ราคาถูกและส่งผลกระทบต่อยอดขายของโรงงานระดับ SMEs ของไทยอย่างมาก

ถือเป็นการทำลายเศรษฐกิจภายในประเทศ ทำลายอุตสาหกรรม SMEs ภายในประเทศทั้งหมด เรื่องนี้ถือเป็นเรื่องใหญ่ โดยที่ภาครัฐไม่สามารถควบคุมได้

และผู้นำเข้าเลี่ยงการเสียภาษีนำเข้า หากสินค้าที่สั่งมูลค่าต่ำกว่า 1,500 บาท ไม่ต้องเคลมภาษี ไม่ต้องดีแคร์ว่าเป็นอะไร นำเข้ามาได้เลย

ทำให้ใน 1 ตู้คอนเทนเนอร์ของสินค้านำเข้าจากจีน ถูกแบ่งเป็นแพ็กเล็ก ๆ ลักษณะเดียวกันนี้บรรจุมาเต็มตู้คอนเทนเนอร์

เท่ากับเราเปิดให้ต่างชาติเข้ามาขายสินค้าได้ แต่ไม่เกิดประโยชน์กับประเทศไทย

โรงงานทุกวันนี้ ไม่ใช่ว่าเศรษฐกิจไม่ดี ขายไม่ออก แต่โรงงานไทยถูกจีนนำสินค้าราคาถูกมาขายถล่ม

“หากเทียบราคาต่อการผลิตระหว่างในเมืองไทยกับจีน ยกตัวอย่าง แก้วเซรามิก หากผลิตในไทย ราคา 60-70 บาท แต่สินค้าแก้วเซรามิกจากจีน ราคา 10 กว่าบาท ผมเคยถามผู้ผลิตในประเทศไทยบอกผลิตขายไม่ได้ราคานี้”

“รัฐบาลบอกเศรษฐกิจดี ตัวเลขดี ทำไมชาวบ้านบ่น เพราะร้านค้าขายสินค้าไม่ได้ เพราะเท่าที่สอบถามตอนนี้ทุกบ้านซื้อสินค้าออนไลน์กันเกือบหมด”

ขณะที่ผู้ประกอบการไทยไม่สามารถทะลุเข้าไปขายสินค้าให้คนจีนถึงบ้านได้ อย่างที่ไทยเปิดให้ค้าขายออนไลน์กันอย่างเสรี

ดังนั้น หากรัฐบาลไทยยังปล่อยให้สถานการณ์เป็นเช่นนี้ คงได้เห็นโรงงาน SMEs ไทย ปิดตัวกันอีกมากมายในไม่ช้า นั่นหมายถึง “พนักงานในโรงงาน” จะตกงานกันตามมา และสภาพเศรษฐกิจของไทยอาจจะวิกฤตยิ่งกว่าครั้งต้มยำกุ้ง เพราะบาดแผลครั้งนี้ลงบาดลึกในระดับรากหญ้าอย่างแท้จริง

https://www.prachachat.net/columns/news-398564

ปรับตัวสิครับ

เศรษฐกิจดีจะตาย เข้าห้างคนเต็มเลยที่จอดรถไม่มี

Grab Kerry วิ่งเต็ม

Economy of scale เราสู้จีนไม่ได้เลยครับ ค่าแรงพอๆ กัน แต่ผลิตปริมาณมากๆ ส่งเข้ามาขายถูกๆ แถมให้สิทธิพิเศษด้านภาษีอีก รายย่อยบ้านเราจะเอาอะไรไปสู้อะครับ

SME เจอแบบนี้รอดยากอะ จะให้ลด Cost การผลิตหรือให้รัฐสนับสนุนยังไงก็สู้จีนไม่ได้อยู่ดี เค้าไปไกลละ

อีกอย่างคนไทยไม่ค่อยสนับสนุนของไทยด้วยแหละ แม้ว่าราคาจะใกล้เคียงกัน เพราะบางคนมีความเชื่อว่าถ้าราคาพอกันไปซื้อของที่พอมียี่ห้อหรือยี่ห้อดังดีกว่า สุดท้ายก็วนอย่างนี้ไม่ไปไหนสักที

ปรับตัวสิครับ

เศรษฐกิจดีจะตาย เข้าห้างคนเต็มเลยที่จอดรถไม่มี

Grab Kerry วิ่งเต็ม

ตามนี้เลย ยิ่งเดี๋ยวนี้คนเอาเงินกู้ เงินอนาคตมาใช้ผ่อนนู่นนี่ เงินที่เหลือจะไปจับจ่ายใช้สอยทั่วไปยิ่งลดลง

ความจริง SME ไทยก็ผลิตราคาแข่งกับจีนได้เหมือนกันนะ ปัญหามีอย่างเดียวแหละ เงินทุน ถ้าจะกดต่ำเท่าเค้าต้องลงทุนไม่รู้กี่สิบกี่ร้อยล้าน พอลงทุนไปแล้วก็ยังไม่มีอะไรการันตีว่าจะได้เงินก้อนนั้นกลับมา จะบอกว่ารัฐบาลส่งเสริมด้านทุนให้ SME มั้ย เอาจริงๆ คือน้อยมาก ถึงมีโครงการกู้ 1% แต่การกู้ก็ยากมาก รายละเอียดยิบย่อยเยอะ ขนาดหาของไปค้ำประกันได้ ธนาคารยังไม่ค่อยปล่อยเลย หันไปดูอีกเรื่องคือการส่งเสริมการขาย ผ่านมาตั้งหลายปีละ ยังไม่เห็นดีลเจรจารการค้ากับต่างประเทศเลย ผลิตได้แล้วก็ไม่รู้จะไประบายออกที่ไหน มีแต่ไปพรีเซ็น EEC บ้าบอ ซึงเอื้อให้กับคนไม่กี่กลุ่มมากกว่า

จะสภาวะไหน ถ้าอยู่ในกลุ่มที่ได้รับผลกระทบมันก็ต้องปรับตัวทั้งนั้นอ่ะ

ถ้าไม่รู้ราคาของมาก่อนนี้ อาจจะได้ของแพงกว่าร้านในห้างเลยนะครับ

นอกจากของตปท.แล้วเรื่องค่าโฆษณา ตอนนี่ผ่านทั้ง google Facebook lazada เงินออกไปนอกประเทศหมด เก็บภาษีก็ไม่ได้ เหมือนเสียค่าต๋งให้ อเมริกา เวลาจะขายของ

ฝรั่งเศสจะออกกฎหมายเก็บภาษีออนไลน์ก็โดนทรั้มขู่ทันที ว่าจะเก็บภาษีของแบรนเนม และไวน์(สินค้าหลักฝรั่งเศส) 100%

สองประเทศมหาอำนาจตอนนี้นอกจากตีกันเองแล้ว ยังแย่งกันสูบอีกต่างหาก โดนเหมือนกันหมด ลำบากแท้

เพิ่ม ลองเราหือกับจีนสิ คงไม่มาลงทุน ไม่ท่องเที่ยว ไม่รับสินค้าส่งออกของไทย(ไทยรับผลิตชิ้นส่วนให้จีนเยอะมาก) รับรองเละ ถ้าหือกับอเมริกานี้ไม่ต้องสืบหนักๆเน้นๆแน่ บ้านเราพึ่งรายได้จากต่างประเทศทั้งนั้น ทั้งส่งออกทั้งท่องเที่ยว

ไหนอนาคตอันใกล้จะเจอ technology distribution อีก ตายๆ เตรียมตัวกันแล้วหรือยัง

ถ้านำเข้าละทำให้ living cost ของเราถูกลงก้นำเข้าเถอะครับ

หรือไม่อย่างนั้นก็ต้องลด cost การผลิตขอเรา

ส่วนเราก็ต้องเปลี่ยนไปขายของที่คุณภาพสูงกว่า หรือมี value added เยอะๆ

ถ้ายังคิดว่าต้องซื้อของแพงภายในประเทศเพื่อให้คนทั้งประเทศมีกิน แปลว่าประเทศเราไม่มีศักยภาพอะไรเลยนะ


หรือไม่อย่างนั้นต้องเข้ามงวดเรื่องมาตรการีดกันทางการค้าเหมือนตะวันตก เช่น พวก ISO GHGs อะไรพวกนี้ แต่ต้องมั่นใจว่าของในประเทศก็ผ่านมาตรฐาน​นี้ในราคาที่ถูกกว่าก่อนนะ

ผมรู้สึกว่าทำแบบนี้เงินมันจะไม่หมุนเวียนในประเทศนะ
(หมนุเวียนในปรเทศของผมหมายถึง เงินจากคนไทยให้คนไทย และอยู่ในประเทศไทย)
ไอ่สะดวกอะสะดวก แต่รัฐน่าจะหาทางจัดการให้มันดีกว่านี้ได้

ผมแปลใจ ทำไมสินค้า OTOP,ของพื้นบ้านเรา รัฐถึงทำออนไลน์เชิงรุกออกไปขายต่างประเทศไม่ได้แบบเค้ามั่ง

มองอีกด้านก็เป็นประโยชน์ต่อผู้บริโภคที่ได้สินค้าถูกลง

ถามว่าเงินไหลออกประเทศไหม ประเทศเราเกินดุลหลายปีติดต่อกันแล้วนะ ค่าเงินบาทเลยแข็งขนาดนี้

Economy of scale เราสู้จีนไม่ได้เลยครับ ค่าแรงพอๆ กัน แต่ผลิตปริมาณมากๆ ส่งเข้ามาขายถูกๆ แถมให้สิทธิพิเศษด้านภาษีอีก รายย่อยบ้านเราจะเอาอะไรไปสู้อะครับ

SME เจอแบบนี้รอดยากอะ จะให้ลด Cost การผลิตหรือให้รัฐสนับสนุนยังไงก็สู้จีนไม่ได้อยู่ดี เค้าไปไกลละ

อีกอย่างคนไทยไม่ค่อยสนับสนุนของไทยด้วยแหละ แม้ว่าราคาจะใกล้เคียงกัน เพราะบางคนมีความเชื่อว่าถ้าราคาพอกันไปซื้อของที่พอมียี่ห้อหรือยี่ห้อดังดีกว่า สุดท้ายก็วนอย่างนี้ไม่ไปไหนสักที

ประเทศอื่นเค้าพยายามตั้งกำแพงภาษี เพื่อปกป้องคนในชาติ

ประเทศเราเน้นขายสัมปทาน ขายสิทธิ์ ขายทรัพยากร
สงสัยผลประโยชน์มันเยอะ อิ่มกันทั้งบาง

ของพื้นบ้านบางอย่างมันเฉพาะกลุ่มเกินไป โดยเฉพาะพวกอาหารแปรรูปอะ มันไม่ใช่ของปกติที่คนต่างชาติ (ที่ไม่ใช่จีน) ซื้อ ยิ่งไปขายพวกตะวันตกด้วยแล้ว พวกนี้เลือกมาก มาตรฐานต้องสากล กินแล้วไม่เจ็บไม่ป่วย ถ้าเป็นอะไรขึ้นมาโดนฟ้องหมดตัวได้เลย

ถ้าให้เลือกได้ ผมเลือกจะส่งเสริมของ standard ที่คนทั่วไปรับรู้ได้เหมือนกันหมดมากกว่าครับ ซึ่งแบรนด์ไทยมันไปถึงระดับนั้นโคตรยาก

ก็จัดการเรื่องภาษีก่อนดิ เพราะสามารถรู้ราคาได้อยู่แล้วนี่

สงสัยครับว่าทำไมต้นทุนการผลิตเราถึงไม่สามารถกดให้ต่ำขนาดจีนได้ สั่งผลิต+ขนส่งมายังคุ้มกว่าอีกเหรอครับ