คือผมกินเผ็ดได้นะ ยิ่งกินน้ำพริกนี่ชอบมาก ต้องมีตลอด

แต่แบบเวลาสั่งอาหารตามสั่งผมไม่ชอบใส่พริกอะ รู้สึกว่ามันเสียรส พริกมันกลบรสหลักของอาหาร แต่พอเวลาสั่งไม่ใส่พริกทีไรจะโดนถามยิ้มๆประจำ "กินเผ็ดไม่ได้เหรอ"

เราแค่กินได้แต่ไม่ชอบอะ คนโตแล้วกินเผ็ดไม่ได้นี่มันน่าเขินเหรอ

สั่งอะไรละกะเพราหรอ

ทีแรกไม่กินเผ็ดนะ แต่ไปๆ มาๆ ไปเริ่มกินเผ็ดจากที่ไหนไม่รู้ ต้องเผ็ดตลอด

อาหารตามสั่งแทบทุกอย่างอะท่าน แต่ถ้าอยากกินพริก ผมจะมาตักพริกเอาจากพริกน้ำปลาเอง หรือถ้าสั่งรวมกับคนอื่นก็ใส่ๆพริกมานั่นละ กินได้เหมือนกันแค่ไม่ชอบ

พริกนี่ผมกินได้คู่กับอาหาร/กับแกล้มบางอย่างอะ อย่างน้ำปลาพริก,หรือพริกสดแกล้มกับพวกไส้กรอกอีสาน ,ข้าวเกรียบปากหม้อ ไรงี้



แต่ถ้าเป้นพริกที่ผสมรวมกับอาหารไปแล้วผมกินไม่ไหวอ่ะ

ตอนเด็กๆกินแต่แบบไม่เผ็ด เพราะที่บ้านทำกับข้าวไม่เผ็ด พอไปอยู่หอตอนไปกินส้มตำ

กับเพื่อนนี่กินไม่ได้เลยเหยื่อท่วมทั้งตัว555 ทำไปทำมา ต้องกินเผ็ดตลอดแต่ไม่เผ็ดมากนะ

ถ้ากวยเตี๋ยวก็พริก1ช้อน ส้มตำก็พริก10เม็ด สาวๆเค้ากินกันพริก20-30เม็ดนี่ผมก็ไม่ไหว

ก็ไม่แปลกหรอกกินไปตามปกติแหละ แต่ถ้าไปสั่งกะเพราไม่ใส่พริกคนขายเขาคงแปลกใจเฉยๆแหละคงไม่มีอะไร

จาตุรงค์ครับ

ผมเป็นคนนึงที่โตแล้ว แต่กินไม่เผ็ดครับ แล้วก็ไม่อายนะครับ ที่จะบอกคนอื่นว่าเราไม่กินเผ็ด ผมคิดว่ามันเป็นรสนิยม/ความชอบในการกินอาหารแบบนึง หรือบางคนอาจจะกินไม่ได้จริงๆ

ถ้าเทียบให้เห็นภาพถ้าคนปกติที่กินเผ็ดได้ทั่วไป ไม่เผ็ดจัด ผมจะกินได้นิดหน่อย
หรือ2-3ระดับจากที่คนประเภทนี้กินได้ ประมาณกะเพราใส่พริกตบเม็ดเดียวอะไรประมาณนี้
คือกินได้ในระดับที่เผ็ดอ่อนๆเลย แต่ถ้าเทียบกับคนที่กินเผ็ดจัด ผมจะเป็นคนที่กินแบบไม่เผ็ดเลย

แล้วอีกอย่างเลย ผมไม่อยากทรมาณตัวเอง พยายามกินได้มั้ย จะได้กินเผ็ดได้ ตอบว่าได้
แต่ไม่เอา เพราะมันทรมาณ แล้วถ้ากินไปแล้วมันทรมาณ ทำให้ไม่อร่อย ก็ไม่รู้จะทำไปทำไม

ชีวิตประจำวัน กินข้าวเช้า/กลางวันที่ทำงาน เบื่ออาหารมากๆ
พริก คือสิ่งที่ดีมากๆในการแก้เบื่ออาหาร ใส่มาเม็ดใหญ่แค่ไหนก็ต้องกินอ่ะ