ยิม-ย้า อดีตที่ 1 ของรุ่น
วันนั้นเห็นทีมชุด U23 ไปนั่งดูทีมชุดใหญ่แข่ง ซึ่งเดี๋ยวนัด UAE ก็น่าจะโดนพาไปนั่งดูอีก
เห็น ยิม กับ ย้า แล้วลองนึกเล่นๆว่า พวกเขาจะรู้สึกอย่างไรที่ต้องมานั่งดู เพื่อนๆ น้องๆ
ที่เคยเป็นแค่เงาของตัวเองในสมัยก่อน ทั้งเจ้าเช็ค เจ้าอาร์ม เจ้าบุ๊ค หรือเด็กอย่างเจ้าแบงค์
แซงหน้าตัวเองกลายเป็นกำลังสำคัญในทีมชุดใหญ่ไปแล้ว โดยที่ตัวเองไม่ได้ใกล้เคียงจะติดเลย
ตัวรุกเหมือนกันอย่างอานนท์ เจริญศักดิ์ ยังเคยถูกเรียกไปซ้อมกับชุดใหญ่ แต่สองคนนี้ไม่เคยเลย
เอาจริงๆ อย่างเจ้ายิมผมยังเฉยๆนะ โอเคเทพบอลเด็กจริง แต่ไม่ได้รู้สึกว่า potential มันสูงขนาดนั้น
ด้วยสไตล์การเล่นเทียบกับบอลยุคใหม่ คุณสมบัติด้านกายภาพต่างๆ รู้สึกว่าไม่ใช่คนที่จะเป็นซูเปอร์สตาร์ได้
อย่างผมดูเด็ก academy ทีมในพรีเมียร์ลีก หรือนักบาสระดับมหาลัย บางคนเล่นระดับเด็กเก่งมาก
แล้วก็ไม่ได้มีปัญหาด้านวินัยอะไรด้วย พอมาลีกระดับสูงจริงๆ ก็แจ้งเกิดไม่ได้เยอะแยะ ระดับมันต่างกันมากจริงๆแหละ
อย่างเจ้ายิมก็ไม่ใช่ว่าไม่เก่ง แต่ผมว่าไปได้แค่ระดับไทยลีกอ่ะ เพดานแกผมว่าน่าจะได้ราวๆสรรวัชญ์ สุมัญญา ไม่เกินนั้น
แต่อย่างเจ้าย้าไม่ใช่เลย เห็นๆเลยคุณสมบัติแม่งพร้อมทุกอย่าง ยกเว้นวินัย ซึ่งเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุดซะด้วย
เห็นต้นฤดูกาลโดนรีดน้ำหนักลงมา ผ่านมาล่าสุดเห็นพุงเริ่มพลุ้ยอีกละ เล่นดีก็จริงแต่แบบนี้ระยะยาวไปไม่ไกลหรอก
ทั้งๆที่ความสามารถแบบนี้ ถ้ามีวินัยแบบเพื่อนๆหลายๆคน น่าจะไปแจ้งเกิดในเจลีกสบายเลย ดีไม่ดีหวังได้ไกลกว่านั้นอีก
เห็นล่าสุดเจ้าตัวออกมาพูดเรื่องไปดูเพื่อนๆเล่นแล้วอยากทำได้บ้างไรนี่แหละ ก็หวังว่าจะตั้งใจได้จริงซักทีนะครับ
ขอพูดถึงซักหน่อยละกัน เพราะปกติผมจะไม่ใช่คนที่ออกมาโหยหาเทพบอลเด็กอย่าง 2 คนนี้ หรือสรรเสริญมากนัก
อาจคิดจะไม่เหมือนคนอื่น ผมรู้สึกว่า เราก็มีเด็กคนอื่นที่เก่งเหมือนกัน ที่พร้อมจะทุ่มเทและพัฒนาตัวเองมากกว่านี้อีกหลายคน
เพราะฉะนั้น ถ้าน้องๆเปลี่ยนตัวเองและขึ้นมาได้มันก็ดี แต่ถ้าทำไม่ได้หรือไม่คิดจะทำ ก็ไม่ได้ง้อนะ เรามีตัวเลือกอีกเยอะ