คือผมเป็นคนที่ไม่ถูกกับพ่อมาตั้งแต่มัธยม พอเริ่มมีความคิดความอ่าน ก็จะเถียงกันตลอด ผมก็จะใช้เหตุผล พ่อก็จะใช้แต่อารม ไม่ฟังเหตุผลใดๆในจักวาลนี้ทั้งสิ้นนอกจากความคิดตัวเอง ผมโคดเบื่อ แม่ก็ได้แต่บอกว่าทนๆเค้าไปเพราะกับแม่ก็ไม่ฟัง ผมก็รู้แหละว่าทำได้แค่ทนเพราะเกิดมาเป็นลูกจะผิดถูก ผมก็ผิดถ้าพ่อเค้าคิดว่าเหตุผลเค้าถูก แต่แค่อยากรู้ประสบการณ์ของแต่ละยูส รับมือกันยังไง

ล่าสุดคือไม่กี่นาทีก่อนทะเลาะกันเรื่องเต่าตาย เต่าบกของแฟนตายตัวเท่ากระปุกยาหม่อง แฟนอยู่คอนโด ผมเลยบอกแฟนว่านั้นเดี๋ยวผมไปฝังให้ที่กระถางต้นไม้หน้าบ้าน ผมเอามาฝังพ่อถามทำไรผมบอกฝังเต่า ใส่ผมชุดใหญ่ ไม่ฟังอะไรเลยบอกของเน่าของตายเอาเข้าบ้านทำไม ผมบอกผมไม่ได้เอาเข้าบ้าน ฝังอยู่หน้าบ้าน(นอกรั้วบ้าน) บอกผมรักคนอื่นมากกว่าพ่อแม่ ผมงงเลยเกี่ยวไรกันวะ เลยเถียงไปด้วยความโมโหว่า แล้วทำไมคนตาย ถึงมาสวดในบ้านได้ พ่อตอบผมว่ามันไม่เหมือนกัน ไม่มีหัวคิดเรียนสูงซะป่าวเราก็ได้แต่หัวเสียแล้วก็หนีขึ้นห้องแล้วก็ว่าๆด่าๆบ่นๆตามหลังผมมา

เงียบแล้วถอยดีกว่าครับ ดีที่สุดไม่ต้องพูดอะไร

มันเป็นมาแทบจะครึ่งชีวิตผมแล้วที่ต้องทนสุขภาพจิตเสียแบบนี้ผมเบื่อแต่ทำได้แค่ทน ขนาดผมเป็นโรคซึมเส้า(รับรองโดยแพทย์) เค้าบอกผมจะไปเป็นทำไม จะเส้าไรนักหนา ผมนี่อยากโหม่งบกทุกวัน ติดที่ยังห่วงแม่

บ้านผมก็แบบนี้แหละ ผมเดินหนีเอา แต่ก็ยังด่าตามหลังอยู่ดี ก็ทนกันไป ไงๆก็พ่อแม่

ของผมจะเคสแบบท่าน แต่ไม่ใช่กับพ่อนะ เป็นคนใกล้ตัวคนนึงที่ต้องเจอหน้ากันทุกวัน แต่สถานการณ์และนิสัยเหมือนพ่อท่านเด๊ะ คือที่ใช้ว่าคนใกล้ตัวความจริงแล้วก็คือคนในสายเลือดเดียวกันนี่แหละ แต่ผมเหม็นขี้หน้า+ไม่อยากยุ่งกับมันจนไม่อยากนับแล้ว แล้วผมก็มั่นใจว่ามันรู้สึกแบบเดียวกับผมนี่แหละ

คือมันไม่ได้มีเรื่องร้ายแรงอะไรมากหรอก นิสัยกับมุมมองนี่แหละ เหมือนหมากับแมว แต่มันก็ถึงขั้นนี่แค่เห็นหน้ากันผมก็อยากจะอ้วกละ หากอยู่ห้องเดียวกันสองต่อสอง ถ้าประเทศนี้มีวันแบบthe purgeผมคงจัดการมันไปละ

คือพวกนี้ในมุมมองเหมือนไฟครับ เราเอาไฟสู้เราอาจชนะแต่เราก็เจ็บ+เหนื่อย เราเอาน้ำสาดให้ไฟดับดีกว่า (แต่ถ้าผมดับเรื่อยๆแล้วยังไม่หยุด จะไม่เอาน้ำสาดละ เตรียมเจอระเบิดมือแน่)

อีกเรื่องคืออย่าเก็บมาคิดให้หัวเสียครับ เมื่อก่อนเวลาทะเลาะกับมันผมมักจะหัวร้อนข้ามวันข้ามคืน ระบาย บ่นกับตัวเอง ต่อยผนัง บลาๆ แต่เริ่มคิดได้ละว่าถ้าเราเก็บเอามาใส่ใจมันก็เหมือนเราแพ้ครับ เขาทำให้เราอารมณ์เสียได้ ในขณะที่พวกมันไม่ได้ใส่ใจอะไรกับสิ่งที่พูดออกมาเลย เพราะชะนั้นปล่อยไปครับ ช่างหัวมันซะ

ฟังธรรมมะดับความโกรธ

จะเอายาแรงไหม ?

ถ้าเอายาแรง ก็ออกจากบ้านเลยครับ ออกไปใช้ชีวิตตัวเองแล้วตัดเรื่องการขอเงินจากทางบ้านเลย 100% ทำงานหาเงินได้ ก็เอาไปให้แม่ แล้วบอกฝากให้พ่อด้วย อันนี้คือยาแรง

แต่ถ้ายังไม่อยากโดนยาแรง ก็ต้องทน

เท่าที่อ่าน อย่าหาว่าผมหาเรื่องนะ
แต่ท่านก็ไม่ฟังใครเหมือนกัน จะไปทางตัวเองเหมือนกัน

บางทีผู้ใหญ่ เค้าอาจจะถือ อาจจะมีเคล็ดอะไร
ถ้าแค่ฝังในบ้านไม่ได้ ก็ออกไปฝังที่สวนสาธาณะ หรือ ที่โล่งๆอื่นๆก็ได้
จะได้สบายใจทั้งสองฝ่าย

บางที ก่อนเราจะอยากได้เหตุผลจากใคร
ก็ควรฟังเหตุผลจากเค้าก่อนเช่นกันครับ

พ่อผมอายุมากแล้ว บางทีก็ทำอะไรไม่มีเหตุผลเหมือนกัน
แต่ผมตัดรำคาญด้วยการ หาเหตุผลให้แกเองเลย
คือพอแกทำอะไรที่ผมไม่ชอบ ผมก็จะ คงจะ... งั้น... งี้ แบบดีๆ ให้สบายใจตัวเอง

คิดดูดีๆนะครับ พ่อผมอายุ60กว่าแล้ว
คนเราอยู่อย่างมากๆ ก็80กว่าๆ
20ปี 1ปีมี42สัปดาห์ พ่อผมเหลือเวลาอยู่กับผมแค่840สัปดาห์เอง
ไวมากนะ วีคๆหนึ่ง ไปไวมากสำหรับผม เพราะผมทำงานหนัก
เหนื่อย รอเสาร์ทิตย์555
ท่านลองนับเลข1-840ดูครับ ผมว่าแปปเดียวเองนะ
สัปดาห์หนึ่งๆก็ผ่านไปไวมากเช่นกัน

อะไรยอมได้ก็ยอม อะไรปล่อยผ่านได้ก็ปล่อย
อย่าเก็บมาคิดให้เยอะ

เชื่อผมเถอะ สมัยท่านเป็นเบบี๋ ท่านเป็นเด็ก
พ่อท่าน ยอมให้ท่านมาเยอะแยะแน่นอน ทั้งที่ท่านรู้และไม่รู้
เพราะผมก็รู้ซึ่งดี เพราะมีลูกหลายคนแล้ว มีทั้งเด็กเล็กและเด็กโต
หลังจากผมมีลูก ผมเข้าใจเหตุผลของผู้ใหญ่อีกหลายๆข้อเลย
ถึงแม้บางอย่างจะไม่เห็นด้วย แต่ผมก็มองเห็นเหตุผลที่เป็นอย่างนั้น...

ผมเป็นอีกคนที่ไม่ค่อยถูกกับพ่อ ตอนเด็กพ่อจะชอบบ่น ชอบจู้จี้จุกจิก
ผมอยู่ ตจว. เลิกเรียนมาแทบไม่ได้ดูการ์ตูนเหมือนลูกบ้านอื่น
ถ้าว่างต้องทำงานบ้าน ต้องอ่านหนังสือ ความรู้สึกตอนนั้นคือแบบว่า
ไม่ค่อยอยากให้พ่ออยู่บ้านเลย เป็นแบบนี้จนผมเข้ามหาลัยอะ
สุดท้ายพ่อเสียกระทันหัน ไม่มีเวลาได้สั่งเสียอะไรเลย ผมเลยตกเป็นเสาหลักของบ้าน
มาวันนี้ผมรู้เลย ว่าที่ผ่านมาท่านหวังดีกับผมมากแค่ไหน ตอนนั้นผมคิดไม่ได้
ตอนนี้มันสายไปแล้ว ท่านยังมีพ่อ อยากให้ลองคุยกันดีๆทำความเข้าใจกันดีๆ
ก่อนที่มันจะสายไปแบบผมครับ

จริงๆพ่อก็รู้ว่าตัวเองผิด แต่ฐานะที่สูงกว่า ถ้าเถียงแพ้ก็เสียฟอร์มสิ

ขนาดฐานะเดียวกัน เช่นเพื่อนกัน เถียงแพ้ยังเสียฟอร์ม

ดังนั้นคงอย่าไปเถียงด้วยจะดีกว่า

ใจเย็นครับๆ ก็คนไม่มีเหตุผลคนนี้แหละครับที่เลี้ยงเรามาจนโต

วันนึงพอเรามีลูก เราก็อาจจะเป็นคนไม่มีเหตุผลในสายตาเค้าเหมือนกันครับ

อย่าพยายามชนะใจคนด้วยเหตุผลเพียงอย่างเดียวครับ โรงเรียนอาจจะสอนเราเรื่องเหตุผล แต่นั่นไม่ใช่สิ่งเดียวที่ทำให้คนอยู่ร่วมกันได้อย่างมีความสุขในสังคม

สมัยผม 18 ฝนนี่กับพ่อเยอะมาก 555555

ถึงขั้นพ่อเอาปืนมาเดี๋ยวยิงตัวตายให้ดู (พ่อเป็นตำรวจ) เหมือนในข่าวสมัยนึงแหละ

แต่พ่อผมคงคิดได้ไม่ให้ 555

ทนๆไปเหอะท่าน มองเป็นเรื่องฮาๆ หัวเราะซะ เงียบซะ ถ้าทนไม่ไหวก็ออกไปอยู่นอกบ้าน

แต่พ่อก็คือพ่อ ทุกวันนี้ท่านก็แก่เฒ่าละ ลดความเก๋าละ 55 ผมก็พาแกไปกินข้าวทุกอาทิตย์นะ

ปล.ผมย้ายออกมาอยู่คนเดียว

ไม่เชิงไม่ถูก หรือ เกลียดนะ

แต่คุยกับพ่อน้อยมาก

จะมีก็โทรให้ซื้อนู่นนี้เข้าบ้าน

แต่แม่ผมจะบอกเสมอ บ้านเรามีทุกวันนี้ได้เพราะพ่อ

แต่หลังๆพี่สาวมีหลานให้แก แกก็ดูอารมณ์ดี ไม่บ่นเยอะเหมือนแต่ก่อน

คนับผมก็ไม่ได้ฟังครับ อันนี้นอมรับ เพราะผมมองว่ามันควรเป็นปุ๋ยย่อยสลายไป ดีกว่าไปทิ้งขยะไม่เกิดประโยชน์ แต่เค้าเล่นไม่ฟังผมเลยแค่บอกว่าฝังเต่าก้ใส่ชุดใหญ่ แต่ก็ขอบคุณครับสำหรับความเห็น ยินดีรับฟังครับ

คล้ายกับผมมากจนอยากจะทำนายว่า
เมื่อถึงเวลานึงจะได้รู้ว่าพ่อผู้ขวางโลก เอาแต่ใจ ไร้เหตุผลนี้ กลับเป็นคนที่ห่วงใยเรามากที่สุด
แต่ไม่เก่งเรื่องการแสดงออก และเมื่อถึงจุดวิกฤตจะกระโดดเข้ามาช่วยอย่างเต็มแรงก่อนที่เราจะขอความช่วยเหลือด้วยซ้ำ