คงจะเรียกว่าเป็นความซวยและไม่มีดวงมากกว่า ที่เสียโอกาส fast track (ก้าวหน้า) แถม 2 ปีเลย

ปีแรก..ผิดพลาดเรื่องการสื่อสารกับหน่วยงานภายใน ทำให้ส่งเอกสารไม่ทัน วางใจเขาเกินไป

ปีที่สอง..ระเบียยยุ่งยากขึ้น ประกอบกับผมได้ทุนอบรมต่างประเทศปีหน้า ผมเลยเลือกทิ้ง แล้วไปต่างประเทศแทน

พึ่งมารู้ว่าถ้าผ่าน (ซึ่งคุณสมบัติผมผ่านหมดในด้านเอกสาร เหลือแค่ด่านสัมภาษณ์) แล้วจะได้ซี 8 เลย เรียกว่าพลาดจริงๆ ผอ.ใหม่ ผมมาบอก เสียดายที่เขาไม่ได้แนะนำ เป็นเขาจะเลือก fast track ดวงคนมันจะไม่ได้จริงๆ ต้องยอม

แต่คิดอีกแง่ fast track ไปก็กลัวเรื่องการยอมรับ บารมี แถมต้องย้ายไปทำงานใกล้ชิดเจ้านายที่อื่น เพื่อความก้าวหน้า ไม่เป็นหลักแหล่ง ผมเองก็มีครอบครัวแล้ว ก็คิดถึงปัจจัยนี้หนักพอควรเลย (แต่ถ้ารู้ว่าได้ตำแหน่งคงยอม เพราะอยากเกษียณไวๆ)

ยังไม่รู้ชีวิตเหมือนกัน คือ..เห็นพวกข้าราชการที่ทุ่มเทแล้วก็เหนื่อยแทน ที่สำคัญ หลายๆ รุ่นผ่านไปตัวเองได้ตำแหน่งแต่ไม่รู้ประชาชนได้อะไร?

โอกาสมันผ่านไปแล้ว ไม่ใช่ว่ามันจะไม่มีมาอีกครับ
บางครั้งโชคชะตามักจะลิขิตเส้นทางให้เราโดยที่ไม่ได้คาดหวัง
บางทีการที่ยอมช้าในวันนี้อาจจะมีอะไรดีๆรอท่านอยู่ก็ได้ครับ

ผมเชื่อว่าโลกนี้ไม่มีเรื่องดวงครับ

ดวง = โอกาส+การเตรียมตัว

จากนี้ไปท่านได้ประสบการณ์เพิ่มอีก รอบหน้าท่านจะตัดสินใจได้ดีกว่านี้ครับ สู้ๆ

ผมว่าปีแรกท่านอาจจะพลาด
แต่ปีที่ 2 ท่านเลือกทุนอบรมต่างประเทศ ผมว่าไม่พลาดนะ
ผมทำงาน 2 ปี เลือกมาเรียนต่อ เพื่อนๆได้ C8 + อัพเงินเดือนกันไปหลายคนแล้ว แต่พอเรียนจบมาทำงานปีแรก ผมก็ทำวิจัยยื่นขอ C8 แล้วก็ผ่านไปอย่างไม่ยากเย็นนัก เงินเดือนอาจจะน้อยกว่าเพื่อน เพราะเงินเดือนช่วงเรียนต่อถูก fix ไว้ แต่ความรู้ที่ได้มาทำให้มีโอกาสเข้ามาในชีวิตมากขึ้น
ป.ล.ตอนนี้ก็ลามาเรียนต่ออีกรอบ แล้วค่อยกลับไปทำ C9 ประสบการณ์ที่ได้จากการอบรม จะทำให้เรามีลู่ทางในการพิชิตความก้าวหน้ามากขึ้น แม้ว่าช่วงเรียนต่อ เราอาจจะเสียโอกาสที่เงินเดือนจะเพิ่ม โอกาสที่จะอัพตำแหน่ง หรือรายได้ที่หดหายไป สู้ๆครับ

อย่าเสียใจ และ เสียดาย กับทางที่เราเลือกเดินครับ

เราได้เลือกและตัดสินใจไปแล้ว ทางเดินมันถูกกำหนดไว้แล้ว อย่าหันไปมองย้อนหลัง จงมองไปข้างหน้า แล้วทำมันให้ดีที่สุดในทางเดินที่คุณได้เลือกแล้ว

ที่ผ่านมาถือว่าเป็น ปสก ชีวิตให้เราได้เรียนรู้ และช่วยในการตัดสินใจในอนาคตให้มันดีมากยิ่งขึ้นครับ

ชีวิตเรามีทางเลือกเข้ามาในชีวิตตลอดละครับ ถ้าทางเดินที่คุณเลือกไม่ได้ทำร้ายใคร ไม่ได้ทำให้คนอื่นเดือดร้อน ก็แสดงว่าคุณเลือกทางเดินไม่ผิดหรอกครับ

ผมผ่านทางเลือกที่ critical มาหลายครั้งในชีวิต และไม่เคยนึกเสียใจในทางที่เราเลือกเพราะเราเป็นคนที่เลือกที่จะเดินไปทางที่เราเลือกเอง สิ่งที่ผมทำคือ ทำมันให้ดีที่สุด และผมก็ประสบความสำเร็จในทางที่ผมเลือกเดินครับ คุณก็จะเป็นเช่นนั้นเหมือนกันครับ

ชอบบรรทัดสุดท้าย "ประชาชนได้อะไร?"

ถ้าเป็นข้าราชการที่ดี ประชาชนได้ประโยชน์แน่ๆ แต่ทางตรงข้ามถ้าเป็นข้าราชการห่วยแตกแถมคอรัปชั่นดูแลเจ้านายไม่ดูแลประชาชน อันนี้ประชาชนเสียเงินแน่ๆเช่นกัน...

ปัจจัยครอบครัวสำคัญจริงแหละครับ ผมคือหนึ่งในนั้น การย้ายงานมันช่างรำบากมีเรื่องให้คิดเยอะมาก มันทำให้เสียโอกาสดีๆไปเหมือนกัน แต่ทำไงได้

รับราชการมาสามปี สองกรม ผมก็ยังสอบเล่นไปเรื่อยๆ ผ่านบ้าง ไม่ผ่านบ้าง (ตอนนี้มีขึ้นบัญชีอยู่อีกสามที่) ถ้าได้หน่วยงานที่น่าสนใจก็ยอมไปเริ่มใหม่

ไปสังกัดทั้งใต้ เหนือ ตอนนี้อยู่ส่วนกลาง เจอมาหลายแบบทั้งดีและไม่ดี
คิดว่าจะเกษียณที่ ชก. จะไม่ทำ ชพ. ไม่อยากรับผิดชอบอะไรมาก ทำตามหน้าที่และคำสั่งที่ได้รับพอละ ผมเลยเอาเวลาว่างไปพัฒนาตนเองด้านอื่นกับหาความสุขกับคู่ชีวิต

งานราชการมันขึ้นกับหลายปัจจัย ทั้งหน่วยงาน นาย เพื่อนร่วมกลุ่ม/กอง
ช่วงมีไฟ นายดี มันช่างแสนสั้น เพราะคนมาเป็นนายอยู่ไม่กี่ปีก็ไปละ ไม่ย้ายที่ก็เกษียณ
ตอนนี้ได้ ผอ.กอง มากเรื่องมาคุมเลยเซ็งๆ ทนอีกปีกว่าแกก็เกษียณละ

ยังไงสายงานราชการ ถ้าท่านมีโอกาสก็คว้าไว้เถอะ อยู่ใกล้นายนอกจากเรื่องเติบโตในสายงานแล้ว เวลาไปประชุมสัมมนาจะได้เจอทั้งนักธุรกิจ นักการเมือง (แล้วแต่หน่วยงานที่สังกัด ผมได้ไปประชุมข้างนอกแทน หน.บ่อยอยู่) อาจจะเห็นโอกาส ลู่ทางอย่างอื่นอีก เช่น ขรก.สภาพัฒน์หลายๆ คน พอเกษียณแล้วก็ผันตัวไปเป็นที่ปรึกษา รมต.ต่อได้อีก

ขอให้ท่านเจริญก้าวหน้าในหน้าที่การงานครับ

ผมเคยเสียโอกาสไปสอบเรียนต่อหลายต่อหลายปี เพราะอยากจะคงความสัมพันธ์ไว้กลับแฟน ที่อยู่ห่างกันกว่าครึ่งประเทศ ผมต้องขับรถไปกลับ ทุก ๆ เดือนเพื่อให้ความรักไม่ล่มลงไปซะก่อน เพราะถ้าเลือกความก้าวหน้า ผมไปสอบแล้วต้องเรียนต่อ คงได้เลิกกันแน่

สุดท้ายก็จบลงที่แต่งงาน มีลูก มีครอบครัว

ถ้าให้ย้อนเวลากลับไปได้ ผมยังคิดจะเลือกทางเดิมอยู่ไหม ตอบตัวเองไม่ได้จริง ๆ ครับ