[RE: ในที่สุดวันนี้ก็มาถึง คำว่าตายรัง มันเป็นแบบนี้สินะ "ฮันนี่" ยังจำได้ไหม ?]
milktea พิมพ์ว่า:
หนังสือเล่มเดิม ตอนจบก็จบเหมือนเดิม
นอกใจถึงสองครั้ง มันต้องมีครั้งที่ 3 อยู่แล้ว
ระแวงไปแล้วกลับมาเชื่อใจยาก
ยิ่งตัดใจแล้วด้วย ยาก
Greenwood พิมพ์ว่า:
มหากาพย์เลย
แก้วที่มันเคยแตก ทากาวยังไงก็ยังเห็นรอยร้าว ไม่นานก็แตกเหมือนเดิม
popoing พิมพ์ว่า:
ไม่กลับไปตัดใจได้ก็ดีแล้วแข็งเข้าไว้ แต่ผมคิดอีกอย่างด้วยนะ...
ก็เตือนพ่อ แม่ไว้บ้างก็ดีอย่าเปิดบ้านให้เข้ามานักคนสมัยนี้น่ากลัว เกิดหน้ามืดวางแผนปล้นฆ่าขึ้นมามันจะแย่ครับอย่าไว้ใจ คนมันจนตรอกขึ้นมาจริงๆ มันทำได้หมด
Silence พิมพ์ว่า:
ถ้าคุณกลับไป ตอนจบ มันก็แค่หนังเรื่องเดิม คนเล่นคนเดิม แค่เปลี่ยนเวลาแค่นั้นเอง
ผมเคยให้โอกาสผู้หญิงคนนึงเหมือนกัน คิดว่าความรักที่เป็นผู้ใหญ่มากขึ้นจะทำให้คนเราคิดพิจารณาความสำคัญของชีวิตคู่อย่างจริงจัง เห็นความสำคัญของการประคองชีวิตคู่
สุดท้าย แม่ง หนังเรื่องเดิม แค่ remake ใหม่ตอนแก่ขึ้นแค่นั้นเองแหละ
EDIT เอาจริงๆ แฟนปัจจุบันของฮันนี่ เขาพยามคุกคามผมด้วยนะ
แบบประมาณหวง กลัวผมกับฮันนี รีเทิร์นมั้ง แต่ผมไม่ได้สนใจอะไร
คงเห็นแชทที่ฮันนีส่งมาให้ผมมาละมั้ง นี้ขนาดผมอยู่เฉยๆไม่อะไรเลยนะ
แต่อย่างว่า คนที่พรากของสำคัญของคนอื่นไป มันก็ต้องกลัวอยู่แล้ว
ว่าจะมีใครมาพรากของสำคัญของมันไปอะไรยังไง ก็เลยมีการระแวง
ปล. ถ้าไม่อยากสูญเสียอะไรไป ก็อย่าพรากของสำคัญของคนอื่น
#ผมเพิ่ง EDIT ใหม่ครับ