ความรู้สึกแรกหลังจากผ่านไป 20 นาทีคือความคิดนี้แหละ

สมัยก่อนนักเตะผีมันเท่ มันเด่น มันเร็ว มันแกร่ง มันดุ ดูแล้วอะดรีนาลีนพรุ่งปรี๊ดๆ เทสโทสเตอโรนฉีดเป็นว่าเล่น จังหวะคนกล้าเล่นแล้วมีพวกกล้าชนใส่เดี่ยวกัน ลุ้น 50/50 ใครจะอยู่จะไป ไปแล้วไงต่อเพื่อนมาประสานหรือจะโดนแย่ง

บางเกมเผลอเอามือปิดปากกลัวตะโกนออกมาเพราะดึกแล้ว บางเกมจบแล้วน้ำตารินเลย กำมือแน่นยืดอกชูกำปั้น เสียงเนือยๆของบิ๊กจ๊ะกลายเป็นแหกปาก

ถ้านั่งในร้านแล้วถ่ายแมนยู วันนั้นไม่สนว่าจะเมาตามใครไม่ทันหรือสาวโต๊ะข้างๆจะสวยยังไงละ หมูกระทะจะไหม้จะดิบ ขอบอลสนุกพอ

ตอนนี้อะไรก็ไม่รู้ก๊องแก๊งนุ้งนิ้งไปหมด มีแต่พวกภูมิใจในทรงผมตัวเอง กุมาดูบอลนะไม่ได้มาดูทรงผม ไม่งั้นไปนั่งดูไลฟ์สดพวกบาร์เบอร์ก็ได้ ไอ้ที่พลาดแล้วพลาดอีกจนเดินเล่นก็ยังมี เกมกับท๊อฟฟี่ผมดูไปนั่งเล่นเกมไปยังเปลี่ยนช่องไปมาตั้งหลายที

ก็ได้แต่หวังว่าโอเล่จะเอาบรรยากาศแบบนี้กลับมาหน่อย ตอนนี้กลายเป็นหงส์ที่เล่นเร้าใจกว่าเยอะแล้ว ทั้งเกมรับเกมรุก

ไม่ครับ

ไม่เบื่อ ?

.
.
.

ไม่ได้ดู...

เหมือนกัน นานๆดูเต็มที

ดูเต็มตลอด แต่แบบ

เหมือนเสียเวลาชีวิตโคตรๆ

ถ้าได้ดูหงส์ชุดคอนเชสสกี้แบบพวกผมท่านอาจจะสบายใจขึ้น 5555

สมัยนั้นผมก็เบื่อแมนยูครับ(ทีมตำนานนั่นแหละ)

ทีมอะไรชนะง่ายๆ แพ้ยาก แช่งไม่ขึ้น โกงตายบ่อย

ครองลีกเลยช่วงนั้น

อยากมีพลังพิเศษลดอายุนักเตะชุดเมื่อคืนมากเลยครับ พูดไปก็เหมือนกับยึดติด เพ้อฝันอยู่กับอดีต แต่ปัจจุบันตอนนี้มันลุ้นไม่ขึ้นจริงๆ 555

อย่ายึดติดอดีตเลย มาดักดานกับพวกกากๆปัจจุบันดีกว่า

ตอนช่วงแรกที่โอเล่มาคุมนี่ ดูบอลสนุกมาก นึกว่าจะกลับมาได้ละ
พอหมดโปรเท่านั้นแหล่ะ กากเหมือนเดิม

ณ ปัจจุบันไม่ได้เชียร์ผีนะ แต่ชุดเมื่อคืนคือ ชุดที่พ่อผมดูบอลตอนผมวัยกระเตาะเลย ย้อนอดีตโคตรๆ ดูแล้วมีความสุข

ดูทีมเมื่อคืนล่ะโครตมีความสุขเลย.
ได้บรรยากาศเก่าๆกลับมา ทีมเวิร์ค การเล่น การขึ้นเกม การเติมของแบ็ค. ของพวกนี้อยู่ในสายเลือด
เกมเมื่อคืน ผมว่าป๋าไม่ต้องพูดไม่ต้องสั่งอะไร ลูกทีมก้อรู้อยู่แล้วว่าจะต้องเล่นแบบไหน
หลายคนแก่แค่อายุ. แต่หัวจิตหัวใจ สไตล์การเล่น. นี่แหละคือยูไนเต็ดที่ผมคุ้นเคย

อารมณ์แบบพอจะตั้งใจเชียร์จริงๆจังๆ กลายเป็นว่า รัชฟอร์ด ลินการด์ ตัวจริงงี้ มันบั่นมอนจิตใจแฟนบอล ตัวดีๆอย่างพ๊อกบางี้เล่นส้นตีนไปวันๆ แต่ตัวมุ่งมั่นก็เป็นพวกที่ว่ามาข้างบน คือมันกลับทิสไปหมด คำนวนดูว่าดูบอลนัดนึงเสียเวลา 2ชั่วโมง ให้ผมมานั่งดูรัชฟอรืด ลินการืด สมองลิ่ง ผมเอาเวลาไปดูชนาธิปเล่น 2 ชั่วโมงยังคุ้มกว่า ยอมรับเลยว่าครั้งสุดท้ายที่ดูทุกนัดคือยุคมูริญโญ่ช่วงต้นสมัยอิบรา สมัยเฟอร์กี้ถึงฟาลกัลจะกากขนาดไหนก็ยังดูทุกนัด สมัยนี้นี่ดูทุกนัดแทบไม่ไหว พอ ทีมมันเละขึ้นๆ อย่างชุดนี้อะให้ผมมาดู รัชฟอรืด งี้ผมก็ไม่อยากดูนะ มันไม่มีอะไรให้แฟนบอลกลับเลยทั้งความสร้าง สรรค์ บันเทิง หรือ ความสนุกสนาม สำหรับแฟนบอลที่ติดตามทีมเป็น 10 กว่าปีมันทำร้ายจิตใจกันเกินไป

ขนาดเลิกเล่นไปนานแล้วและเป็นบอลการกุศล แต่ละคนยัง passion เต็มเปี่ยม ุทุกครั้งที่บอลอยู่ใกล้สโคลส์ สตัม ผมต้องลุ้นว่าอย่าเสียบนะพี่ เข้าบอลเบาๆนะพี่ กลัวอีกฝั่งจะเจ็บ

หันมาชุดปัจจุบันที่ได้ค่าเหนื่อยกันมหาศาล ผมหงุดหงิดตลอดว่าพวกเมิงเข้าบอลกันหน่อยเหอะ มาติชนี่ปล่อยเลี้ยงผ่านเป็นกรวยเลย

การเข้าทำยืนตำแหน่ง ยังคงให้อารมณ์แมนยูแบบยุคป๋าเต็มๆ

ชุดนั้นมันมีสเน่ห์หลายๆอย่าง ทั้งผลงานในสนามและความเท่ของทีม คนไม่ดูกีฬาเลยยังรู้จักเบคส์ รู้จักเซอร์

เอาชุดไหนไปเทียบก็น่าสงสารเกิน