เท่าที่ผมได้ทราบมานะครับว่านักเรียนนักศึกษาสมัยปัจจุบัน
มักจะไม่มีความตั้งใจจดจ่อเพียงพอที่จะฟังบรรยายแบบยาวๆได้.

ดังนั้นการเรียนการสอนยุคใหม่จึงจำเป็นที่จะต้องปรับเปลี่ยนจากเดิมที่เป็นการบรรยายมาตลอดให้เป็นอย่างอื่นเช่นมีกิจกรรมนั้นนนนี่

การที่เด็กนักเรียนนักศึกษาไม่จดจ่อเองมันเป็นความรับผิดชอบของคนสอนที่จะต้องปรับตัวให้เข้ากับเด็กยุคใหมเหรอครับ

ผมว่ายุคเก่าก็ฟังได้ไม่นานนะ แต่มันทำไรไม่ได้ เลยต้องทน

ถ้ายุคใหม่มีวิธีที่ดีกว่า เราก็ควรปรับมาใช้แหละ

ผมเคยเห็นโรงเรียนทางเลือกอะ แม่งโคตรเจ๋ง เด็กนั่งจับกลุ่มเรียน

เน้นปฏบัติ มีอุปกรณ์ตรงหน้า ดีกว่าฟังบ้างไม่ฟังบ้าง แล้วไปท่องมาสอบ

มันต้องเน้นการสอนควบคุมกับปฏิบัติแล้วก่อเกิดความเข้าใจมากกว่าท่องจำ .. หลักสูตรไทยสมัยก่อนมันเน้นแต่ท่องๆๆๆๆจำๆๆๆๆ

ใช่ครับ

ผมตั้งใจจดจ่ออยู่นะ แต่แปบเดียวก็ง่วง ง่วงโคตรๆ พอฟุบไป ก็โดน อ. บางท่านว่า

มันก็ไม่ใช่ความผิดผมนะ คือร่างกายคนเราไม่เหมือนกัน พยายามฝืนแล้ว แต่มันไม่ได้จริงๆ ไม่ได้นอนดึกด้วย

ผมว่าควรจะหาวิธีสอนที่มันน่าสนใจ เรียนไปด้วยคิดไปด้วย น่าจะดีกว่า

ไม่ครับ...prof.ดังๆ ต่างประเทศนี่แค่การจะมีโอกาสไปฟังบรรยายในคลาสยังยากเลย ส่วนแกจะสอนยังไงก็แล้วแต่แก บางทีเขียนเต็มสองกระดานก็มี ใครเก็บได้แค่ไหนเขาก็ไม่สนใจหรอก เรียนไม่ได้ก็ออกไป....เรื่องจะให้มาตามเด็กฝันไปเถอะ....
บ้านเรามันแปลกเยอะครับ ลองไม่เอาเรื่องการจำนวนการจบ การออกของเด็กมาประเมินดูสิ

ยุคผมสิบกว่าปีก่อนผมก็ฟังไม่เกินครึ่งชั่วโมงนะ ที่เหลือวาดรูปเล่นกับส่องสาว

มันก็ต้องเป็นหน้าที่ผู้สอนที่จะหาอะไรมาจูงใจเด็กครับ คนเราตั้งใจวิชาการอะไรนานๆไม่ได้หรอกถ้าเรื่องนั้นมันไม่น่าสนใจ

ธรรมชาติของมนุษย์ฟังบรรยายอะไรนานๆไม่ได้หรอกครับ

มันต้องหาทริคให้ได้อ่ะ อย่างอาจารย์ผมถ้าเลคเชอร์ยาว 3 ชม
ช่วง 40 นาทีแรกเขาจะอัดเนื้อหาแบบเน้นๆ หลังจากนั้นก็คุยเล่น
สัก20นาที ปล่อยพักอีก 10 นาที ช่วงคุยเล่นนี่แหละเหมือนได้ทบทวน
คนที่ไม่เข้าใจก็จะมีโอกาสได้ถาม คนง่วงก็ได้งีบ เสร็จแล้วก็มาอัดต่อ
อีก 40 นาที ละปล่อยเลิกเลย ผมเห็นจดกันตาตั้งอ่ะ

แต่โดยส่วนตัวเท่าที่สังเกตนะถ้า อ.คนไหนเชี่ยวชาญในเรื่องที่สอนมากๆ
มักจะสอนได้สนุกและนิสิตจะสนใจเป็นพิเศษ

ผมว่าเป็นมาทุกยุคแหละที่ต้องมีคนฟังสอนนานๆไม่ได้ ผมคนนึงนะที่เป็นแบบนี้

สมัยเรียนคอร์สเอนท์ เรียนทั้งวัน โคตรทรมาน
ขอไม่ระบุสถาบันนะ เดี๋ยวคนรู้

จำได้คร่าวๆว่า มีบางวิชาในคอร์สเอนท์ เช่น คณิต และ เคมี
จะเรียนครั้งละประมาณ 5 ชั่วโมง มักจะมีพักครึ่งคั่นกลางราวๆ 10 นาที

ทนง่วงผมพอทนไหวนะ แต่มันเรียนแล้วไม่ค่อยเข้าหัวเลย หลังผ่าน 3 ชั่วโมงแรกไป
แต่มันจำเป็น เพราะรอบเวลามันจัดสรรได้เท่านี้จริงๆ

แล้วหลังจากมื้อเที่ยงจะต้องเรียนวิชาอื่นต่อยันถึงตอนเย็นๆ
กลับบ้านทีก็ร่างแทบพัง
ป.ล. ตอนผมเรียน ผมไม่เคยเอามือถือมาเล่นนะ เพราะงั้นเบื่อมากในบางวิชา
ทำได้แค่นั่งจดและฟัง วิชาไหนตามเนื้อหาคนสอนไม่ทันคือโคตรนรกเลย
เพราะมันจะเท่ากับว่าผมต้องนั่งจดอย่างเดียว

ยุคนี้มันยุคอินเทอร์เน็ตแล้วอะ ข้อมูลมันมาเร็วมาก พอเราเจออะไรอยู่กับที่นานๆ ก็เลยเบื่อ มันไม่ใช่ความผิดคนสอนหรอกครับ แต่ทั้งผู้สอนและผู้เรียนต้องหาทางปรับตัวให้ได้ ตอนผมเรียนมหาลัยก็พยายามไม่เปิดมือถือเด็ดขาด ไม่งั้นหลุด แล้วก็พยายามเขียนอยู่ตลอดอะ มันดึงสมาธิดี

ที่ทำงานผมมีคนมาดูงานบ่อยๆ
ผมยังต้องปรับ powerpoint ให้น่าสนใจใส่ vdo แทนข้อความเยอะๆ

ใส่มุกตลกระหว่างบรรยาย เพราะเคยไปเจอพวกนำเสนอน่าเบื่อๆเราเองก็ไม่ชอบ

ดังนั้นถ้าคนสอนหนังสือต้องปรับตัวผมว่าก็เป็นสิ่งที่ควรทำ

ผมว่า เด็กไทย ไม่ตั้งใจเรียนเท่าในมหาลัยต่างประเทศอะ

ต้องปรับทั้งสองฝั่งครับ ถ้าวัตถุประสงค์ของการเรียนเพื่อให้ผู้เรียนเกิดความรู้ วิธีการสอนก็ควรปรับให้มีประสิทธิภาพมากขึ้น (คนเราเรียนจากการฟังอย่างเดียว ไม่สามารถจำหรือเข้าใจได้ดีเท่าการได้ปฏิบัติร่วมด้วยนะครับ คนสอนก็ต้องรู้จักปรับวิธีสอน)

ส่วนคนเรียนก็ต้องตั้งใจและให้ความร่วมมือเต็มที่เท่าที่ทำได้ครับ ไม่ว่าวิธีสอนจะมาในรูปแบบไหนก็ตาม ถ้ามัวแต่โทษคนสอนก็เหมือนยอมรับว่าตัวเองอ่อนหัด ไม่สามารถเรียนรู้ได้ (วิธีสอนแบบโบราณก็สร้างคนเก่งมาได้เยอะแยะครับ ถ้าคนเรียนมันรู้จักวิธีเรียนมันก็เก่งได้)

ปล. ผมเองก็เพิ่งมารู้ตัวตอนโตเนี่ยว่าฟังคนสอนตั้งแต่ศูนย์ไม่รู้เรื่อง ต้องอ่านเองแล้วทำความเข้าใจเองก่อน แล้วค่อยไปฟังคนสรุปอีกทีถึงจะรู้เรื่อง

ปลปล. แต่เด็กสมัยนี้เท่าที่สังเกตโดยรวมๆสมาธิสั้นลงจริงครับ ความอดทนก็น้อยลง รอไม่ค่อยได้