สำหรับผมนะ


1. ก่อนอื่นเลยแน่นอนว่าต้องมี "ความรัก" ให้กัน คือต้องชอบเค้าก่อนอ่ะว่าง่ายๆ ถ้าไม่ชอบก็ไม่จีบกันหรือไม่เป็นแฟนแต่แรกละ ซึ่งก็อาจจะมาจากรูปลักษณ์ สเน่ห์ หรือลักษณะนิสัย ความน่ารักที่เค้าแสดงออกมา ทำให้เราชอบเค้า

2. ตามมาด้วยความ "เข้ากันได้" ที่อยู่ด้วยกันแล้วไม่อึดอัด ไปด้วยกันได้ดี ถ้าเข้ากันไม่ได้ก็จบอ่ะ ถึงขั้นแต่งงานคงไม่ไหว (เรื่องลักษณะนิสัยของแต่ละฝ่ายอย่างเช่นความเจ้าชู้ หรือนอกใจ ก็รวมอยู่ในนี้ด้วยนะ ถ้าอีกฝ่ายรับไม่ได้ก็คือเข้ากันไม่ได้อ่ะ ซึ่งผมเป้นคนนึงที่รับไม่ได้หากใครทำกับผม และไม่เคยคิดที่จะทำเอง)

3. "ฐานะ" และ "อนาคต" อันนี้สำหรับผมก็มีส่วนบ้างแหละ แต่ไม่มากขนาดนั้น ขอแค่มีงานมีการที่โอเคทำ แสดงให้เห็นว่ารับผิดชอบตัวเองได้ก็สบายละ

4. อันนี้เป็นสิ่งที่ผมเริ่มคิดว่าสำคัญมาก ไม่รู้จะมีใครเป็นเหมือนผมรึเปล่า คือ "ทัศนคติ" และ "วิธีคิด" ทั้งต่อตัวเองและคนรอบข้าง และต่อสังคม ทุกอย่างเลย คือผมคิดว่าเค้าจะต้องเป็นคนที่มีความรับผิดชอบครึ่งนึงในการเลี้ยงลูก และดูแลสั่งสอนลูกของผม (ช่วยกันเลี้ยง) ถ้าคุณยังมีทัศนคติที่ไม่โอเค ยังไม่มีความรับผิดชอบต่อสังคม หรืออะไรต่างๆ ผมก็คงไม่ไว้ใจที่จะให้คุณมาเลี้ยงลูกผมอ่ะ เห็นสังคมและวิธีคิดคนหลายๆคนทุกวันนี้แล้วปวดกบาลบอกตรงๆ ต่อให้ชอบเค้ายังไงถ้าตรงนี้ไม่โอเคก็ไม่ไหว




ผมยังไม่ถึงช่วงอายุที่จะคิดเรื่องแต่งงานนะ(ยังไม่ถึง 25) ตอนนี้ก็โสดมานานพอสมควร(ในแบบที่ไม่อยากมีแฟนเอง)

แต่มาลองคิดอะไรแบบนี้ดูเล่นๆ เลยอยากถามเพื่อนๆพี่ๆในนี้ว่ามีความคิดยังไงกันบ้างครับ

ส่วนตัวแต่งงานมา 8 ปีละ ลูก 5ขวบกว่า
สำคัญที่สุดสำหรับผมคือ ทัศนคติ และวิธีคิดอ่ะครับ เพราะเวลาอยู่กับคนทัศนคติไม่ดี ประสาทจะกิน

เข้ากันได้เรื่อง sex

ไม่พอ ต้องมีเหตุผลและความเหมาะสมด้วย

แต่ถ้า รวยมากๆ ก็อยู่เหนือเหตุและความรักได้

อ่อนายลืมอีกอย่างความรักไม่ใช่แค่เรื่องของคน 2 คน แน่นอน

ส่วนตัวแต่งงานมา 8 ปีละ ลูก 5ขวบกว่า
สำคัญที่สุดสำหรับผมคือ ทัศนคติ และวิธีคิดอ่ะครับ เพราะเวลาอยู่กับคนทัศนคติไม่ดี ประสาทจะกิน

ผมเชื่อว่าแค่รักกันจริงก็พอแล้ว

เพราะถ้าเรารักกันจริง เราจะมองข้ามข้อเสียได้ทุกอย่าง และต่างฝ่ายจะต่างยอมให้กันได้เสมอ

ส่วนคนที่มีปัญหาเรื่องการนอกใจกัน เรื่องเงิน อะไรแบบนี้ผมว่ามันไม่ได้รักกินจริงตั้งแต่แรกอยู่แล้ว

ทีนี้พออยู่ๆกันไป ด้วยความที่มันไม่รักกันจริง มันก็รับข้อเสียของอีกฝ่ายไม่ได้ มันก็ต้องเลิกกันละ

คำว่า รัก คงยังไม่พอ

สำหรับผม ความซื่อสัตย์​และความเชื่อใจ หลายคู่พังเพราะความไม่ซื่อสัตย์​ต่อกันนี้แหละ

ผมกลับคิดว่าปัญหามันมีมากกว่านั้นนะ

สมมุติเรื่องทัศนคติ ลองคิดว่าเรารักกันมาก แต่มีลูกด้วยกัน แล้วเลี้ยงลูกแบบสปอยจัด ใครห้ามแตะต้อง เตือนก็ไม่ฟัง จนลูกเสียคน(ผมเห็นตัวอย่างมาเยอะมากกกกกก) หรือแบบประเภทขี้เกียจจัดวันๆไม่ทำงานทำการ ไปทำไหนก็มีปัญหาโดนไล่ออก ให้เราเลี้ยงอย่างเดียว เป็นภาระเราอย่างเดียว แบบนี้ก็ไม่ไหว

ผมว่าเรื่องพวกนี้มันไม่ใช่เรื่องเล่นๆ ที่แบบว่าจะรับได้หรือมองข้ามได้ง่ายๆแน่นอน

อันนี้จริงครับ เรื่องทัศนคตินี้ไม่ใช่เฉพาะชีวิตอยู่ เอาแค่การมีคนรู้จักทัศนคติดีกับไม่ดีก็เห็นผลละ
ที่ทำงานมีคนนึงทัศนคติติดลบมาก มองทุกอย่าง ทุกคนในแง่ลบ บ่น ด่าทุกอย่าง ไม่มีอะไรที่เขาพอใจเลย อยู่ใกล้แล้วมันรู้สึกไม่จรรโลงใจ

เท่าที่ประสบมา ศีลเสมอกัน อย่างแรกเลย และต้องคุยกันรู้เรื่อง ทันกัน ถ้าผญบื้อๆ เอาใจไม่เป็น ให้เราบอกทุกเรื่องเหมือนเราไม่มีคนคอย support บอกเลยชีวิตเศร้า

เลือกคู่ชีวิตดู mindset ทัศนคติ นิสัยใจคอ
ความรักมันไม่แน่นอนหรอก วันนึงมันก็ลดลงได้ เข้ากันได้เรื่องนี้ แต่บางเรื่องมองตามมุมเข้ากันไม่ได้ก็มี
ดูดีๆนะครับ อยู่ก่อนแต่งได้ลองอยู่ครับ อย่าเลือกผิดแบบผม ชีวิตหลังแต่งงานเหมือนลงนรก
ไอ้เรื่องดูดีภายนอกมันดีได้ไม่ตลอดหรอก เปลี่ยนแปลงไปตามเวลา

ผมแต่งงานแล้ว ตอบตรงๆเลยว่าไม่พอครับ ความรักแบบแฟนจะเริ่มหมดไปตามเวลาเป็นธรรมดา ทัศนคติที่ตรงกันสำคัญกว่า รสนิยมและจริตก็อีกเรื่อง สุดท้ายอีกองค์ประกอบคือครอบครัวทั้งสองฝ่ายครับ

แผล่บๆๆๆๆๆๆๆ

ทำไมเรารักกันมาก มันถึงทำให้เราต้องสปอยล์ลูกด้วยหรอครับ

มันสัมพันธ์กันยังไง

ทัศนคติ สำคัญมากก ผมเลิกกับแฟนเก่าเพราะเรื่องนี้เลย เหมือนคิดไปคนละทาง