ใครจะไปคิดว่าเชลซีสามารถล้มยักษ์อย่างบาเซโลน่าได้ ทีมที่เต็มไปด้วยยอดแข้งทุกตำแหน่ง แต่เชลซีก็สู้ได้ไม่กลัว เกมออกมาสนุกอีกต่างหาก



นี่ก็ผ่านมา 10 กว่าปี ผมยังจำอารมณ์ตอนนั้นได้เลย ยังไงๆทีมก็น่าจะจบอยู่รอบนี้ แต่ก็ทำได้
เทียบกับทีมปัจจุบัน ต่างกันคนล่ะขั้ว ดูแล้วง่วงนอน ขนาดบางทีเตะหัวค่ำก็ง่วง จังหวะเข้าทำไม่มีอะไรตื่นเต้นเหมือนแต่ก่อน ความสุขที่เคยมีเริ่มหายไป ไม่มีอรรถรสเลยจริงๆ หรือผมเป็นคนเดียวไม่รู้น่ะ ถ้าเลือกได้อยากจะโล๊ะทีมทั้งหมด แล้วหานักเตะใหม่ๆเข้ามาจริงๆ

สำหรับผมเซลซีบาซ่าแมทที่สุดสำหรับผมคือเกมที่ เสมอ 2 - 2 นั้นละ ที่ บาซ่านำก่อน 2 - 0 แถมเทอรี่โดนไล่ออกอีก ตอนนั้นสำหรับผมคือจบแล้วนะ แต่รามิเรสทะลึ่งยิงเป็น 2 - 1 ได้แบบที่อะไรก็ไม่รู้ แถม เมสซี่ยังพลาดจุดโทษอีก แถมคนยิงดับฝัน บาซ่า คือ ตอเรสอีก

ยุคนั้นมูยังไม่บัสขนาดนี้เลย

เป็นคลิป 11 นาทีที่โคตรมัน

ทำไมผมไม่เห็นเป็นบัสเลยหว่า รู้สึกว่าแลกหมัดกันด้วยซ้ำ ดูตำแหน่ง Makelele ยืนเกมรับอย่างสูง

ยุคนั้นเป็นยุคที่มันส์สุดละ มูไม่ได้เน้นรับมาก วางตำแหน่งรอสวน

แถมเกมรุกก็หลากหลายมาก ไม่ว่าจะต่อบอล ลูกครอส วางยาว ยิงไกล ลากไปยิงมีหมด

เสียอย่างเดียวคือไม่สวยงามเนี่ยแหละ

ชอบลูกยิงโรนัลดิญโย่ เชลชีโหดจริง

จำได้ว่าบาร์ซ่าไม่ฟูลทีม ไม่แน่ใจว่านัดนี้หรือนัดแรก ต้องเอากองกลางไปเล่นเซนเตอร์

เชลซียุคนี้ เราไม่ได้มีตัวดีๆเท่าเมื่อก่อน

แต่ราคากับค่าแต่ละตัวนี่

โทษทีครับพิมพ์ตกไปตัวนึง ผมจะบอกว่าไม่บัสขนาดนี้

บาซ่าบุคนั้นยังไม่มีฉายาต่างดาวเลย

เป็นแค่ทีมใหญ่ทีมนึงในยุโรป

ช่วงนั้นมีหลายแมตซ์ กับบาร์ซ่าให้จดจำ อิเนียสต้ายิงเสาสอง เหยินยิงนอกเขตโทษ

กับแมตซ์ เทอรี่ยิงจุดโทษลื่น นัดชิงแมนยู และแมตซ์ ลุยซ์กาเซีย หงษ์ยิงบอลกระดกข้ามเช็ค

แต่ละลูกเจ็บปวดแท้ แต่สนุกดี

เกมนั้นสนุกมาก เชลซีมีกุ๊ดยอนเซ่น กองหน้าเชลซีที่ผมชอบมาก

ตั้งแต่เสี่ยหมีเข้ามา ก็ทุ่มซื้อกองหน้าดาวดังเข้ามาสู่ทีมทุกปีๆ

ส่วนพี่กุ๊ด ก็จะถูกคาดหมายว่าต้องย้ายออกตลอด แต่ไหงได้ อยู่ยกคงกระพันและพึ่งพาได้เสมอ

ถ้าในSS เพิ่งมาใช้ฉายา ต่างดาว ในยุคเป๊บ ยุคเมสซี่เองมั้ง ก่อนหน้านั้นก็น่าจะใช้เจ้าบุญทุ่ม ตามสื่อเจ้าใหญ่อย่างหยามปอด

กึ่งหน้ากึ่งกลางรุก หาไม่ได้แล้วนักเตะแบบนี้