แตกกระทู้ ถ้าลิเวอร์พูลได้แชมป์...โลกจะไม่สงบสุข
ขออนุญาตแตกกระทู้ของท่าน Boulevard ที่ผมอ่านแล้วจับใจความได้ว่า ไม่เข้าใจว่าทำไมแฟนทีมอื่นถึงไม่อยากให้ลิเวอร์พูลได้แชมป์พรีเมียร์ลีก ผมเลยอยากแชร์ประสบการณ์ส่วนตัวเพื่อแลกเปลี่ยนกัน ถ้าไม่ถูกใจใครก็ต้องขออภัยล่วงหน้า แค่อยากให้ทราบว่าเป็นเพียงความคิดและประสบการณ์ส่วนบุคคล
ผมเกิดมาในยุคที่รู้จักฟุตบอลผ่านรายการเจาะสนามของอา ย.โย่ง สมัยนั้นเราไม่ได้เข้าถึงการถ่ายทอดสดฟุตบอลเหมือนสมัยนี้ ที่เราทำได้ก็เพียงติดตามชมไฮไลท์ของแต่ละสัปดาห์ บอกตามตรงเลยว่าในวัยเด็กต่ำกว่า 10 ขวบตอนนั้น ผมชื่นชอบสไตล์ของ 2 ทีมสีแดง แมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ดที่มีปีกพ่อมดไรอัน กิ๊กส์ และปีกจรวดยูเครน แคนเชลสกี้ส์ลากเลื้อยอยู่ 2 ฝั่งสนาม คือดูแล้วมันสะเด่าไปเลยอีน้องมากๆ อีกทีมนึงคือทีมที่มีนักเตะวัยรุ่นสุดเฟี้ยวฟ้าวอย่างร๊อบบี้ ฟาวเลอร์ และสตีฟ แม๊คมานามาน ซึ่งมีลีลาไม่แพ้นักเตะของฝั่งแมนเชสเตอร์ ผมมีเสื้อฟาวเลอร์สกรีนเบอร์ 23 เป็นเสื้อตัวโปรดที่ผมหยิบมาใส่ทุกวันจนคนแถวบ้านคิดว่าผมเป็นเด็กหงส์มาตลอด
ถึงจุดๆหนึ่ง ผมรู้สึกว่าตัวเองมีใจเอนเอียงไปทางฝั่งแมนเชสเตอร์มากกว่า อาจเพราะความฮาร์ดคอร์ของเอริค คันโตน่าที่กระโดดถีบหน้าแฟนบอล หรืออาจจะเพราะความหล่อเท่ห์ของเดวิด เบ็คแฮ่ม ที่ทำให้ผมเลือกที่จะขายวิญญาณให้ปีศาจแดง แต่การเลือกเชียร์ปีศาจแดงก็ไม่ได้ทำให้ผมชื่นชอบลิเวอร์พูลน้อยลงแต่อย่างใด ผมยังคงแอบเชียร์ลิเวอร์พูลอยู่ลึกๆ เมื่อไรที่ศึกแดงเดือดมาถึงผมจะเชียร์ให้แมนยูชนะ แต่ขอให้ฟาวเลอร์ยิงได้ และก็มักเป็นเช่นนั้นเสมอ
แล้วจุดเปลี่ยนมันเกิดขึ้นตอนไหน บอกเลยว่าคนรอบตัวผมทั้งน้าชาย น้องชาย และคนแถวบ้านเชียร์ลิเวอร์พูลกันเยอะมาก แล้วเราก็เริ่มที่จะสัมผัสถึง "ความมั่นใจ" แบบเกินไปมากเลย อารมณ์แบบ "กูโคตรมั่นใจ" ว่าทีมกูโคตรเก่ง เอาจริงแฟนขี้โม้ขี้คุยมีกันทุกทีม แฟนแมนยูก็จะโม้เยอะหน่อยเพราะช่วงนั้นแชมป์เยอะ แฟนปืนยุคอินวิซิเบิ้ลก็ฝีปากใช้ได้ หรือจะแฟนเชลซียุคเสี่ยหมี แต่สำหรับผมความต่างของแฟนทีมอื่นกับแฟนลิเวอร์พูลอยู่ตรงที่แฟนทีมอื่นเขาโม้แล้วทีมเขาทำได้จริง แต่ลิเวอร์พูลมันไม่ใช่ คือพูดตรงๆลิเวอร์พูลยุคหลังรอย อีแวนส์เป็นต้นมาไม่ได้เก่งเหมือนในอดีตแล้วอ่ะ แต่ทำไมแฟนบอลมั่นใจชิบหายเลยวะว่าทีมกูโคตรเก่ง แชมป์ยุโรป 5 สมัย แต่ตอนนั้นผมก็ไม่ค่อยอะไรเท่าไร ก็เป็นแค่การบลัฟกันในหมู่เพื่อนพี่น้องแถวบ้าน
จุดพีคอยู่ตรงที่ผมมมาเข้าเรียนมหาวิทยาลัยในกรุงเทพ ได้เจอผู้คนที่หลากหลายมากขึ้น แน่นอนว่าเด็กหงส์เพียบบบ นั่นเองที่ทำให้ผมได้รู้จักเด็กหงส์ที่แท้ทรู คือแม่งโคตรมั่นใจกว่าคนแถวบ้านผมไปอีกเลเวลนึงเลย คือถ้าคุณไม่ได้ติดตามฟุตบอลแล้วมาคุยกับแฟนทีมนี้คุณจะคิดว่าทีมนี้แม่งอารมณ์ประมาณรีลมาดริด หรือบาร์ซ่ายุคครองโลกเลยอ่ะ คือแม่งโคตรเก่งเว่อร์วังอลังการมากๆ ขนาดแฟนแมนยูที่ตอนนั้นได้แชมป์รัวๆผมว่ายังไม่กล้าคุยเท่าแฟนลิเวอร์พูลอ่ะ
และนี่คือประสบการณ์ส่วนตัวที่ทำไมผมรู้สึกหมั่นแฟนลิเวอร์พูลเอามากๆ ผมยังยืนยันว่าผมไม่ได้เกลียดสโมสรลิเวอร์พูล แต่ผมแค่หมั่นไส้แฟนบอลทีมนี้ซึ่งผมก็ไม่เข้าใจว่าทำไมเขามีลักษณะคล้ายๆกันเยอะมาก (ขอโทษแทนแฟนบอลดีๆด้วยครับ) คือที่แฟนลิเวอร์พูลชอบบอกว่าแฟนแมนยูมุดลงรูตอนผลงานทีมไม่ดีอ่ะ ผมเห็นด้วยนะ ก็ผลงานห่วยแตกจะใครจะไปกล้าซ่าวะ ก็สงบเสงี่ยมเจียมตัวดิ แค่แฟนลิเวอร์ไม่ช่าย ขนาดทีมกากร้างแชมป์มาเกือบ 3 ทศวรรษยังซ่าส์มาตลอดอ่ะคิดดู ยอมใจพี่เขาจริงๆ
ใครมีประสบการณ์อะไรก็มาแชร์กันได้ครับ พร้อมจะแลกเปลี่ยน อันนี้ไม่ได้จะมาหาเรื่องหรือมาว่าอะไรนะ แค่อยากมาแชร์ประสบการณ์ส่วนตัวว่าทำไมผมถึงคิดว่า ถ้าลิเวอร์พูลได้แชมป์แล้วโลกจะไม่สงบสุข ลองคิดดูดิลิเวอร์ไม่ได้แชมป์ลีกมาเกือบ 30 ปี แฟนทีมอื่นเขายังอยู่กันลำบากเพราะฝีปากเด็กหงส์ แล้วถ้าเกิดได้แชมป์ขึ้นมา แฟนทีมอื่นเขาจะอยู่กันยังงั้ยยย นั่นแหละที่มาของการก่อตั้งพันธมิตร