เริ่มเลยแล้วกันครับ คือแม่ของลูกผมเนี่ยเขามาจะรับลูกไปค้างคืนที่คอนโดเขา คือผมเนี่ยไม่อยากให้ลูกไปพบเลย ถ้าผมไม่ให้ลูกไปหาเขาจะดูโหดร้ายสำหรับเขาไปไหมครับ หรือผมควรให้ลูกไปพบแล้วผมไปรับตอนเย็นดีครับ คือที่ผมไม่อยากให้ลูกไปหาก็คือผมโกรธตอนที่ลูกป่วยเข้าโรงบาลนอนไป3คืนเขาไม่มาหาลูกเลยอ้างงานตลอด แต่มันมีประเด็นที่เขาเสือกว่างไปเที่ยวกับแฟนใหม่แล้วบอกลูกไปทำงานต่างจังหวัดอีก ผมเลี้ยงลูกเองมาตั้งแต่หย่ากันตอนนี้ลูก2ขวบ ตอนนี้ก็ผ่านมา2ปีแล้วลูกสาวผมอนุบาล1 ผมขอคำปรึกษาหน่อยนะครับ

ถามลูกดีกว่า ตัด อคติในตัวแม่ออกไปแล้ว คิดถึงลูก

นานๆทีครับ

ให้เค้าได้เจอกันเถอะครับ ไหนไหนถ้าเค้าจะมีแม่ไม่ดีแล้ว ก็ให้เค้ามีพ่อใจดี ใจกว้าง เนอะ

แล้วท่านก็ไปรับตอนเย็นครับ ถ้าไม่อยากให้ค้าง

ความเห็นผมนะ ถ้าลูกไม่ได้อยากเจอแม่ผมก็คงไม่ให้ไปอะ
เอาตามใจลูก ถ้าลูกอยากเจอก็ให้เขาเจอเถอะ แล้วค่อยไปรับตอนเย็นก็ได้

ผมพูดในฐานะคนที่ไม่ได้อยู่จุดนนั้นมาก่อน แต่จากประสาการณ์น้องสาวในฐานะ single mom นะว่า คุณจะโกรธอะไรกับเมียก็แล้วแต่ แต่ลูกต้องมีพ่อและแม่ จนกว่าเขาจะเข้าใจอะไรๆ เป็นอะไร เขาจะรู้เองว่าพ่อแม่มีเหตุผล

ดังนั้นควรให้ลูกไปพบแม่เขาบ้าง ตามกติกาที่กำหนด

ตามมมมม ใจลูกเจ้าเถิดหล่าาาาา

ท่านยังมีอคติอยู่ ก็คิดไม่ดี ไม่อยากให้ไป กลัวนั้นนี่

แต่จริงๆแล้ว ท่านว่า ภรรยาเก่า ท่านเป็นคนยังไงล่ะ

ถ้าท่านว่า เขาก็นิสัยดีอยู่บ้าง ก็ควรจะให้ลูกไปเจอกับแม่เขา

แต่ถ้าท่าน คิดว่าภรรยาเก่า นิสัยแย่มาก ท่านก็ให้เขาเจอแค่ช่วงเวลานึง

การห้ามไม่ให้เจอเลย ไม่ดีหรอก

ขอบคุณครับ ใช่เลยผมยังมีอคติอยู่ในใจ ถ้าผมมองข้ามมันไป ผลดีก็คงตกอยุ่ที่ลูกสาวผม ผมมองในมุมของผมคนเดียวเลย โดยไม่ได้มองในมุมของลูกสาวหรือในมุมภรรยาเก่าผมเขาก็คงคิดถึงลูกสาวผมเช่นกัน ผมได้คำตอบแล้วครับ ผมคงให้ลูกไปหาแม่เขาบ้างแล้วแต่ตามโอกาสครับ ขอบคุณทุกคำตอบนะครับ

ผมโตมาในครอบครัวที่มีปัญหา และพ่อแม่แยกทางกันครับ ในมุมของผมตอนเป็นเด็ก ผมอยากเจอแม่นะ
แต่ไม่ต้องบ่อย เพราะผมรู้ว่าแม่ก็อยากเจอผม ผมเห็นแม่ผมร้องไห้เพราะไม่ได้เจอกับผม ผมทำใจไม่ได้จนพอผมโตขึ้น
ต้องยอมโกหกพ่อเพื่อไปเจอกับแม่ ความรู้สึกอยากเจอแม่คงไม่เท่าที่แม่อยากเจอผมหรอก ผมแค่ไม่อยากให้แม่เสียใจครับ

แชร์ในมุมของคนเป็นลูกให้ฟังครับ