ออกตัวเหมือนทุกๆกระทู้ก่อนหน้าเลยว่า ผมผิดหวังที่ทีมชาติไทยไม่ได้เเชมป์ในรายการนี้ ก็คงเหมือนกับความรู้สึกทุกๆคน แต่กระทู้นี้ผมอยากให้ลองมองที่เเทคติคที่ราเยวัชใช้เป็นสำคัญ ส่วนตัวผมมองได้สองด้าน

1. เเทคติคราเยวัช มีส่วนโดยตรงไม่มากก็น้อยที่เป็นเหตุทำให้ทีมชาติไทยไปไม่ถึงรอบชิง

อันนี้ปฏิเสธไม่ได้ครับ เพราะทีมชาติไทยในรอบ 5 ปีที่ผ่านมาเราไม่เคยเล่นในเเนวทางนี้เลย คือเน้นเกมรับไว้ก่อน เเล้วใช้วิธีการสวนกลับด้วยจังหวะการเล่นที่น้อยที่สุดเท่าที่จะทำได้ ซึ่งการเล่นเเบบนี้ ต้องอาศัยวินัยในเกมรับมาก เเละต้องมีความเข้าใจเกมสูง นอกจากนั้นในเวลาที่เล่นเกมสวน จะต้องอาศัยเบสิคพื้นฐานของการเล่นที่เเน่นมากๆอีกด้วย เเผนนี้จึงจะเวิร์ค ทีนี้ถ้าเราลองสังเกตในทัวร์นาเมนต์นี้ เราจะเห็นเลยว่า ทุกคนพยายามเล่นตามเเทคติคที่ราเยวัชวางไว้มาก เเละมันทำให้เราเห็นภาพว่า เราโดนทีมระดับอาเซียนบุกเข้าใส่เป็นว่าเล่น เเต่อย่างไรก็ตาม ก็ต้องไม่ลืมว่านี่คือความตั้งใจเเต่เเรกและไม่ใช่เพราะเราสู้ไม่ได้ซะทั้งหมด ... ถึงอย่างนั้น สิ่งที่เกิดขึ้นก็คือ

ในเรื่องเกมรับตามเเทคติค : เรายังขันเกมรับได้ไม่เเน่นพอ เเละบ่อยครั้ง เราเปิดพื้นที่หน้ากรอบเขตโทษให้คู่ต่อสู้มีพื้นที่มากจนเกินไป เป็นเหตุให้เราเสียประตูจากนอกกรอบเขตโทษถึง 3 ลูกในทัวร์นาเมนต์นี้ เเละยังไม่นับที่คู่ต่อสู้ยิงเเป๊กไปเองอีกมาก ซึ่งถ้าเป็นระดับเอเชีย คงจะโดนเยอะกว่านี้ เพราะคู่ต่อสู้ระดับเอเชียล้วนมีตัวยิงเเถวสองประสิทธิภาพสูงเเทบทั้งนั้น เเละยิงกันได้ทุกคน

ในเรื่องเกมรุกตามเเทคติค : เมื่อถึงเวลาที่ต้องสวน เราจะเห็นได้ในหลายจังหวะ ว่าราเยวัช พยายามวางเกมสวนให้เล่นน้อยจังหวะที่สุด เเล้วให้หลุดถึงหน้าโกลล์ของคู่ต่อสู้ในเวลาอันรวดเร็ว เพื่อไม่ใ้หคู่ต่อสู้ที่กำลังทำเกมบุกในจังหวะก่อนหน้านั้นกลับไปตั้งรับได้ทัน เเต่สิ่งที่เกิดขึ้นคือ เราเสียบอลง่าย ไม่ว่าจะเพราะอะไรก็ตาม ทั้งการเคลื่อนที่ที่ไม่เร็วพอ การจับบอลเเรกที่ไม่ดีพอ การออกบอลในน้ำหนักที่ไม่ได้ ไม่เเม่นกันเองบ่อยมากเเละไม่สามารถจบได้ หรือมีจังหวะจบหลายครั้ง ก็ไม่สามารถทำได้ซักเท่าไหร่ ทั้งนี้ก็เพราะการที่ต้องเร่งทำเกมอย่างรวดเร็วตามเเทคติคที่วางไว้ ซึ่งผมคิดว่า มันขึ้นบอลเร็วกว่าเเทคติคของซิโก้สมัยบุกเเหลกช่วงปี 2014 อีก เพราะสมัยซิโก้นั้นเน้นต่อบอลหลายจังหวะกว่าจะถึงหน้าโกลล์ เเละเน้นขึงเกมรุกกว่าราเยวัชมากอย่างเห็นได้ชัด

ด้วยเหตุผลที่กล่าวในข้างต้นนั้น ผมจึงบอกได้ว่า เเทคติคของราเยวัชในด้านหนึ่ง เป็นสาเหตุหลักที่ทำให้ทีมชาติไทยต้องตกรอบในซูซูกิคัพครั้งนี้ ... แต่

2. ในอีกด้านหนึ่ง นี่คือเเทคติคที่ทีมชาติไทยจำเป็นต้องเข้าใจเเละผู้เล่นต้องปรับตัวมาให้เข้ากับเเทคติคให้ได้

ที่พูดเเบบนี้คืออะไร คือผมกำลังจะบอกว่า เมื่อไปในระดับที่สูงกว่านี้ เราจะโดนทีมระดับเอเชียเเละระดับโลกมาดาหน้าบุกใส่เราเเน่นอน เเละเราจะไม่มีโอกาสเซตเกมรุก หรือขึงเกมรุกได้เลย เเละการเล่นเกมรับเเบบที่ราเยวัชวางเเทคติคไว้จะเป็นสิ่งที่ทีมชาติไทยไม่สามารถจะหลีกเลี่ยงได้เมื่อต้องเล่นในระดับที่เคี่ยวมากขึ้น เเละไม่มีพื้นที่ให้สำหรับความผิดพลาดของเกมรับ โอกาสในการเข้าทำของเราจะมีน้อยมากถึงน้อยที่สุด เเละเพราะเหตุผลนี้ ราเยวัชถึงจำเป็นต้องทำให้นักเตะไทยเข้าใจเเทคติคนี้เเละต้องปรับมาเล่นให้ได้ ซึ่ง ในทัวร์นาเม้นต์ซูซุกิคัพ เป็นทัวร์นาเม้นจริงจังครั้งเเรกที่ใช้ระบบนี้มาปรับใช้ เเละผมไม่คิดว่าผู้เล่นจะสามารถเข้าใจเเละทันกับเเทคติคนี้ได้ในเวลาเท่านี้ ผลเสมอกับมาเลเซียเมื่อวาน สองลูกที่เสียคือความผิดพลาดชั่วขณะเท่านั้น ผมไม่ได้มองว่าเป็นความผิดพลาดของเเทคติค ... ลูกเเรกที่เสีย มันผิดพลาดเพราะไม่มีกลางรับเข้าไปบีบเลย เหมือนเหม่อกัน หรือเล่นติดประมาทกันมาก ซึ่งผมเชื่อว่าตามเเทคติคมันต้องมี ส่วนลูกที่สองนั้นเป็นจังหวะต่อเนื่องที่กำลังถูกบุกกดดันอย่างหนัก เเละตัวประกอบหายไปตัวนึง ทำให้นอชารูลได้จับบอลเเละมีเวลาซัดโล่งๆขนาดนั้น ซึ่งล้วนเป็นความผิดพลาดที่ตัวผู้เล่นที่มันเเก้ไขได้ ไม่ใช่ที่เเทคติค

นอกจากนั้นในเกมสวนกลับ ด้วยเหตุผลที่ผมบอกด้านบน ว่าในระดับที่สูงขึ้นไป เราจะมีโอกาสเเละเวลาไม่มากในการเข้าทำ เมื่อมันมีโอกาส เราจะต้องทำให้ได้ เเม้จะมีเวลาเพียงน้อยนิดก็ตาม การสวนกลับเเบบราเยวัช จึงจำเป็น เเละผู้เล่นของเราจะต้องพัฒนามาให้ทันเเทคติคตรงนี้ให้ได้ ซึ่งผมมองว่าในอีกไม่นาน เราจะมีชุดผู้เล่นที่มีความเข้าใจเเทคติคเหล่านี้ มีทักษะที่เหมาะสมกับเเทคติคเเบบนี้ขึ้นมาเล่นกับทีมชาติชุดใหญ่มากขึ้นเเน่นอน

ผมเห็นว่า เราต้องพัฒนาผู้เล่นตั้งเเต่เด็ก ขึ้นมาให้ทันกับรูปเเบบการเล่นเหล่านี้ในช่วงต้นของการดิ้นรนขึ้นไปสู่บอลระดับที่สูงกว่า ไม่ใช่เปลี่ยนเเทคติคให้เข้าความสามารถผู้เล่นที่มี เพราะไม่งั้น เราก็จะไม่สามารถไปไหนได้เลย ... ตั้งเเต่ช่วงเวลานี้ ไปจนกว่าเราจะมีผู่เล่นที่เล่นในลีคชั้นนำของเอเชียมากกว่านี้ ไปเล่นเกาหลี ญี่ปุ่นได้มากกว่านี้ เริ่มมีผู้เล่นไปเล่นในยุโรปได้มากกว่านี้ เเทคติคเเบบรับเเล้วสวนก็ยังคงมีความจำเป็นกับทีมชาติไทยต่อไป เพราะเราจะไม่สามารถขึงเกมรุกใส่ใครได้เลย จนกว่าผู้เล่นเกินครึ่งทีมชาติจะได้สัมผัสกับบอลระดับสูงมาเเล้ว อย่าง ชนาธิป ธีรศิลป์ ธีราทร เเละกวิน

โดยสรุปก็คือ
1. ผมคิดว่าทีมชาติต้องเล่นเเทคติคเเบบที่เราเห็นกันในทัวร์นาเมนต์ซูซูกิคัพต่อไป
2. เเต่ต้องพัฒนาระดับผู้เล่น ให้มาเข้าระบบนี้ให้ได้ ไม่ใช่เปลี่ยนระบบกลับไปเล่นเเบบเดิม

ส่วนที่เหลือเป็นเรื่องการบริหารความคาดหวังเเละความกดดันจากรอบด้านของสมาคม จะทำอะไรก็หวังว่าจะคิดมาเป็นอย่างดีเเล้ว เเละต้องหนักเเน่นกับสิ่งที่ทำ นอกจากนั้นเเล้วก็ต้องระวังในการกระทำต่างๆของตัวสมาคมเอง "โดยเฉพาะคำพูดต่างๆนาๆ" ทางที่ดีคือทำงานเงียบๆเเล้วให้ผลงานมันเป็นกระบอกเสียงจะเป็นการทำงานที่ฉลาดที่สุดเเละควรจะทำเเบบนั้น ยิ่งพูดเยอะ ยิ่งเป็นภัยเข้าตัว เพราะสมาคมฟุตบอลเป็นสมาคมที่ความกดดันสูงลิ่ว ที่ถ้าพลาดขึ้นมา (ซึ่งก็พลาดเเล้วในรอบนี้) ก็จะต้องถูกถาโถมด้วยสิ่งต่างๆนาๆมากมายเป็นธรรมดามาก ทุกยุคทุกสมัยมันก็เป็นเเบบนี้ ถ้าไม่เเกร่งพอที่จะยืนหยัด ก็กลัวจริงๆว่ามันจะล้มเอาอีก เเล้วก็กลายเป็นสะเปะสะปะเหมือนเดิม วนลูปไปไม่มีที่สิ้นสุด

ตรงท่อนท้ายสีแดงนั่นแหละที่ยากสุด อ่านแล้วเพลีย

ผมว่าสำคัญสุดคือ พลาดเเล้วก็ควรจะเงียบๆก่อน ให้อะไรมันซาๆ ไม่ใช่มาทำให้มันยิ่งไปกันใหญ่ ตัวผมเองยังอยากให้พ้นเอเชียนคัพก่อน เเล้วจะอะไรก็มาว่ากัน ไม่อยากให้ออกมาพูดจนเป็นเชื้อไฟให้มันไหม้จนพังซะก่อน

เมื่อวานแค่ครึ่งเดียว ถึงกับโดนเปลี่ยนออก

เห็นภาพจับไปที่ ราเยวัช หลายครั้ง แกโมโหที่ เสียบอลกันกลางสนามง่ายไป

จ่า นี่เป็นเกมส์ที่ 2 ละนะ ที่ลงไปเสียโควต้าเปลี่ยนตัวฟรี



ยังไม่เข้าใจอยู่ดีว่าเรียกมาทำไม

ผมเข้าใจในแทคติด รับแล้วโต้นะ
แต่ๆๆๆ ไอจังหวะที่สวนไม่ได้ จังหวะขึงเกมบุก มันไม่มีทรงเลย
มีแต่โยนยาวทั้งเกมเลย ไม่ว่าจะทั้งจังหวะโต้กลับ หรือ จังหวะที่เค้าลงไปกองหน้าประตูหมดแล้ว
มันมีหลายจังหวะที่ ควรจะค่อยๆต่อเกมบุกขึ้นไป แต่ก็ยังโยนจากแนวหลังอย่างเดียว
มันมีหลายจังหวะที่ทั้งกองหน้า ทั้งปีก ทั้งกองกลางตัวรุก ไปยืนกองกันอยู่ข้างหน้า
แต่มิดฟิลตัวรับ และกองหลัง กองกันอยู่ข้างหลัง
หลายๆๆๆจังหวะที่เป็นบอลจังหวะสองมาเลย์เก็บได้หมดเลย เพราะมันไปกองไม่หน้าก็หลังกันหมด
ไม่รู้เป็นที่แทคติค หรือนักเตะไม่เข้าใจตำแหน่ง
แล้วไอบอลรับแล้วสวน มันเล่นเท้าสู่เท้าไม่ได้หรอ มันต้องโยนอย่างเดียวหรอ

ผมเห็นด้วยที่การต่อบอลแบบซิโก้ พอใช้กับระดับเอเชียบางทีก็ใช้ไม่ได้ แต่บางทีก็ใช้ได้อย่างนัดเจอซาอุกับอิรัก แต่ระดับอิหร่าน ญี่ปุ่นเราแพ้

แต่ทำไมเราต้องเน้นรับแบบสุดโต่งแบบนี้ แล้วพอได้บอลก็จะไดเร็คขึ้นหน้าอย่างเดียว กลางต่อบอลน้อย แบ็คเติมเกินครึ่งสนามน้อยมาก แล้วที่สำคัญเกมรับที่ตั้งใจว่าจะขันให้แน่นก็มีช่องให้เจาะเต็มไปหมด

แต่ราเยวัชอาจจะอยากทำทีมไทยให้เป็นแบบกรีซของอ็อตโต้ เรฮาเก้ล ที่ได้แชมป์ยูโร 2004 ยุคนั้นเรฮาเก้ลเน้นผู้เล่นสูงใหญ่ ตั้งรับอย่างเหนียวแน่น ชนะ 1-0 เพราะฟรีคิกบ่อย จนชนะเลิศก็เป็นได้

ไม่แน่ใจที่แพ้เพรา แทคติก ราเยวัช สู้โค้ช มาเลย์ ไม่ได้

หรือ นักเตะเล่นไม่ได้ตามแผน

แต่ยังไงก็ตาม รายการนี้ เล่นแปลกๆ ตั้งแต่ให้แบ็คสองข้างถอยลงไป ให้เค้าเลี้ยงมาเปิดแล้ว

ราเยวัชสั่งอะไรผู้เล่น อันนี้ผมก็ไม่รู้นะ ทำไมไม่เล่นเหมือนตอนเจอพวกตรินิแดดตอนอุ่นเครื่อง

นักเตะดูสมาธิไม่ดีเลย ไม่รู้พะวงเอเชียนคัพ มากไปหรือเปล่า ดูคิดเยอะกันทุกคนเลย

แต่เชื่อว่าแผนนี้ถ้าได้ มุ้ย อุ้ม เจ ตอง กลับมา ดีกว่านี้เยอะแน่นอน

ยิ่งตำแหน่งผู้รักษาประตูนี่มีผลเยอะนะ ถ้าเป็นตอง หรือสินทวีชัย ผมว่าตะโกนด่ากองหลังยับไปแล้วที่ไม่เข้าบล็อค หรือไม่ประกบตัว

แต่กับฉัตรชัยเหมือนจะมีดีแค่ที่การเปิดบอลเร็วกับ "ปาก"

แผนดีนะ แต่นักบอล ทำตามแผนไม่ได้ คือซ้อมแม่นพอลงจริง ผลงานไม่ถึง เลยเหมือนเป็นความผิด ของราเยวัช
แต่ที่แกพลาดจริงๆ คือ เกมมันก็หลายเกม ควรดูออกว่าคนไหน เล่นได้แค่ไหน บางคนก็เล่นดร็อปแบบหนักๆ แผนมันเลยรวนหมด สี่คนกลับมาผมว่า เราจะเห็นรูปเกมของราเยวัชที่ดีขึ้นแน่นอน

ตรงสีแดงเห็นด้วยครับ คือรู้เลยว่าคนแบบเขา เสียหน้าไม่ได้ ทำงานแบบนั้นมา มันติดเป็นนิสัย แถมระบบของงานนั้นก็ อย่างเรารู้กันทั้งประเทศ