เมื่อวานผมไปแข่งบอลชิงถ้วยรายการเล็กๆประจำตำบล
ไฮไลท์การแข่งขันอยู่ที่ กองหน้าของทีมฝ่ายตรงข้าม จะเล่นบอลนัดนี้เป็นนัดสุดท้าย และจะเลิกเล่นแล้วเพราะสังขารไม่ค่อยอำนวย แถมเมื่อวานยังเป็นวันเกิดพี่แกอีก และแกยังนำดาวซัลโวรายการนี้อยู่ที่ 6 ประตูด้วย มิตรรัก แฟนบอล เพื่อนสนิท คนรู้จัก และครอบครัวจึงแห่มาให้กำลังใจพี่แกเยอะมาก เพราะตั้งแต่แข่งฟุตบอลรายการนี้มา พี่แกยังไม่เคยได้แชมป์ หรือตำแหน่งดาวซัลโวเลย
ก่อนรายการนี้จะเริ่มขึ้น ผมได้ยินกองเชียร์ฝั่งตรงข้ามคุยให้ฟังว่า พี่แกตั้งใจกับรายการนี้มาก ลงทุนฟิตหุ่น รีดน้ำหนัก เค้นฟ่อร์มการเล่นจนดังเปรี้ยง ยิงกระจายจนนำดาวซัลโวและพาทีมเข้าชิงจนได้
บทพระเอกไปแล้ว ต่อมาก็บทตัวร้ายจำเป็น ได้แก่ ผมเอง ซึ่งเป็นกองหน้าทีมคู่แข่ง และยิงรายการนี้ไป 5 ประตู แย่งดาวซัลโวกับพี่แกอยู่ แต่ผมเล่นรายการนี้ได้ฟอร์มตกดิ่งเหวมาก ยิงประตูแบบ open play ไม่ได้เลยแม้แต่ประตู่เดียว 5 ประตูที่ผมยิงได้ มาจากจุดโทษล้วนๆ
ผมจึงมีกองแช่งคอยตะโกนโห่ให้กำลังใจเพื่อไม่ให้ยิงได้ในนัดชิง เพื่อให้พี่แกได้ดาวซัลโวแบบหล่อๆ
เกมนัดชิงเริ่มต้นขึ้นได้แปบเดียว ทีมผมได้จังหวะโต้กลับเร็ว และผมถูกทำฟาล์วในกรอบเขตโทษ กรรมการไม่ลังเล ชี้เป็นจุดโทษทันที
ขณะผมจะวิ่งเข้าไปยิง กองเชียร์ทั้งสนามประสานเสียงเชียร์ผมเป็นเสียงเดียวกันว่า "ไม่เข้าๆ" พอผมยิงเข้าไป แฟนบอลก็ตะโกนโห่ ร่วมดีใจกับผมกันใหญ่
ตอนนี้ ทีมผมนำ 1-0 อันดับดาวซัลโว 6-6 ประตูเท่ากัน
เกมผ่านมาครึ่งชั่วโมง กองหน้าฝ่ายตรงข้ามที่ลุ้นดาวซัลโวยิงไกล ผู้รักษาทีมผมรับกระฉอก แล้วก็ไม่รอด ถูกผู้เล่นฝ่ายตรงข้ามคนอื่นตามซ้ำ
เกมเสมอกัน 1-1 อันดับดาวซัลโว 6-6 ยังเท่ากันอยู่
ช่วงท้ายครั้งแรก ทีมผมเสียจุดโทษบ้าง กองเชียร์ทั้งสนามตะโกนเป็นเสียงเดียวกันว่า "เข้าๆ" แต่ดาวซัลโวฝ่ายตรงข้ามยิงข้ามคานไปไกล เกมจึงยังเสมอกัน 1-1
ช่วงพักครึ่ง โค้ชทีมผมเปลี่ยนแผนการเล่น เพราะครึ่งแรกผมเล่นไม่ได้เรื่องเลย แทบไม่ได้บอลเลย แทบไม่มีส่วนกับเกมเลย นอกจากลูกจุดโทษที่ยิงเข้าไป ผมจึงถูกเปลี่ยนตำแหน่งจากกองหน้าตัวเป้าที่คอยยิงประตู มาเป็นกองหน้าตัวรับคอยวิ่งไล่ประกบกองหน้าดาวซัลโวของทีมตรงข้าม ส่วนเกมรุกของทีมผม ให้คนอื่นจัดการแทน
เริ่มครึ่งหลัง ผมได้บอลมากขึ้น เพราะบอลถูกส่งมาให้กองหน้าดาวซัลโวของทีมฝ่ายตรงข้ามเยอะมาก เพื่อนร่วมทีมคงตั้งใจช่วยกันปั้นให้เป็นดาวซัลโวเดี่ยวๆ คนเดียวให้ได้
และโอกาสทองฝั่งเพชรก็มาถึงกองหน้าดาวซัลโวของทีมฝ่ายตรงข้ามอีกครั้ง เพราะทีมผมเสียจุดโทษลูกที่สองในเกมนี้ คราวนี้ กองหน้าดาวซัลโวของทีมฝ่ายตรงข้ามวิ่งปรี่มายิง แต่ผู้รักษาประตูทีมผม พุ่งเซฟลูกจุดโทษได้เฉย ปกติไม่ค่อยเซฟได้
เกมเสมอกัน 1-1 ตอนนี้ กองเชียร์ที่ตะโกนโห่ให้กำลังใจผมตลอดทั้งเกมที่จับบอลได้ ได้แบ่งไปตะโกนโห่ให้กำลังใจผู้รักษาประตูทีมผมบ้างแล้ว 555
ช่วงท้ายเกม ทีมผมได้จังหวะโต้กลับ กองหน้าทีมผมอีกคนหนึ่งถูกทำฟาล์วในกรอบเขตโทษ กรรมการเป่าจุดโทษอีกแล้ว เกมนี้จุดโทษเยอะมาก ทั้งสองทีมได้จุดโทษทีมละ 2 ครั้งไปแล้ว
ช่วงนั้น บอกตามตรง ผมวิ่งตามประกบกองหน้าฝ่ายตรงข้าม จนขาเริ่มสั่น ก้าวขาจะไม่ออกอยู่แล้ว ผมจึงเดินบอกกัปตันทีมผมว่า ผมขอไม่ยิงนะ ขาไม่ค่อยมีแรงแล้ว ให้กัปตันยิงแทนผมที
กัปตันเข้าใจผิด คิดว่า ผมเป็นคนดี จึงแกล้งไม่ยิง เพื่อจะปล่อยให้กองหน้าฝ่ายตรงข้ามเป็นดาวซัลโวร่วม จึงหลอกผมในขณะนั้นว่า กัปตันโดนเหยียบเท้า เท้าบวม วิ่งไม่ค่อยไหว จึงยิงไม่ได้เหมือนกัน และกับตันอาการน่าจะหนักกว่าผมอีก ผมเลยต้องเป็นคนยิง เพราะทีมผมคนยิงจุดโทษที่ไว้ใจได้ มีผมกับ กัปตันทีมเท่านั้น
(เกมจบ กัปตันสารภาพว่า ต้องหลอกเพื่อให้ผมยิง เพราะคิดว่าผมยิงแม่นกว่า อีกอย่าง ถ้าทีมได้แชมป์ กะ ดาวซัลโว เงินรางวัลที่ทีมผมตั้งใจจะเอามาทำบุญจะมากกว่าได้แชมป์อย่างเดียว)
ลูกจุดโทษลูกนี้ ผมจึงยิงเล่นทางอย่างเดียว เพราะไม่ค่อยมีแรงแล้ว ลูกบอลพุ่งเข้าประตูเฉย ทีมผมนำ 2-1 อันดับดาวซัลโว ผมนำที่ 7 ประตู กองหน้าฝ่ายตรงข้ามยังอยู่ที่ 6 ประตู
หลังจากนั้นแหละ ทีมผมถูกบุกแบบไม่ลืมหูลืมตา ถูกขึงพืดอยู่ตลอด แต่ผู้รักษาประตูของทีมผมฟอร์มผีเข้า เซฟลูกยิงของฝ่ายตรงข้ามอุดตลุด จนจังหวะสุดท้าย ดาวซัลโวฝ่ายตรงข้ามได้โอกาสหลุดเดียวไปยิง ถ้ายิงเข้าเกมจะเสมอกัน ได้ครองแชมป์ร่วม ดาวซัลโวร่วม รางวัลทุกอย่างจะหารเท่ากันทั้งสองทีม แต่ผู้รักษาทีมผมพุ่งเซฟไว้ได้ กรรมการจึงเป่าจบเกม
ผมล้มลงไปนอนเพราะปวดขามาก วันนี้วิ่งมากเหลือเกิน ขณะนอนยังได้ยินเสียงโห่เลย เล่นบอลแล้วรับบทตัวร้ายนี่ ให้ประสบการณ์แปลกจริงๆ ปกติไม่เคยเล่นบอลแล้วโดนโห่ขนาดนี้
สักพักมีคนมายืดกล้ามเนื้อให้ ผมจึงลืมตา พบว่า เป็นกองหน้าฝ่ายตรงข้าม ผมจึงมีโอกาสได้คุยเป็นครั้งแรก เพราะไม่รู้จักกันมาก่อน ผมรู้เลยทำไมแฟนคลับแกเยอะ เพราะแกนิสัยดี คือ ในระหว่างเกมก็แข่งกันเต็มที่ ไม่มีนอกเกม หลังเกมก็แสดงความยินดีเป็นเพื่อนกัน พี่แกบอกว่า ถ้าผมไม่ยิงจุดโทษแล้วให้คนอื่นยิงเพื่อให้แกเป็นดาวซัลโวร่วม แกก็ไม่ดีใจหรอก คือ จะได้รางวัล ต้องได้เพราะความสามารถ ไม่ใช่ให้คู่แข่งมาอ่่อนข่้อให้ ผมก็ชมแกจริงๆนะ ว่าเสียดายที่แกเลิกเล่น เพราะรายการนี้แกฟอร์มดีมาก ผมสิ ฟอร์มห่วยยิง Open play ไม่ได้แม้แต่ลูกเดียว ได้ดาวซัลโว 7 ประตูจากจุดโทษทั้ง 7 ประตู
พอกองเชียร์ เห็นพระเอก กับ ตัวร้ายอย่างผมพูดคุยกัน แสดงความยินดีให้กัน ทั้งสนามก็เลิกโห่ซะที เป็นปรบมือแทน แต่ที่ปรบมือเนี่ย ไม่ได้ปรบให่้ผมแน่นอน คงปรบให้กับพี่แกที่มีน่้ำใจเป็นนักกีฬา
: 0 ใบ
: 0 ใบ
ไม่เป็นตอบแบบเน้ไม่ได้แน่ๆ 
My Locker
