https://www.facebook.com/WDxBNK48/posts/2322150351346442?__xts__%5B0%5D=68.ARB2hxyouVbJidtMNbR5ZFRrunuPHHZRgeqneRuihEoQ3JPyQ_30sGwiDCm8xJwr8cYkBXy-GPzxilsKp57J_3d-9zf4mkNZ7hHNvDpOfr4PYp-WdPJfCStAxNNHJildsaE0yW2eFCgv9ANkQEegb8Ys4YXMBFN2QsOUF-tqtgbpYMkWHkFUlBU1Qa9v0h4wwK8gk2Ffhq24u3Qfz-hrIzf2RBnTsD2cxdXpwV0BdJuli-FZGRNxH_1bMsd2kOmwY-GJ1pCzt23jcUVWYsHoiMCEL-ca7gcXI0-W9UE4ARYAb-IByRDchjmLclJ4Waqp24gWV2ghb4ZCs04rrFzXaqW7jfm7&__tn__=K-R

วันนี้ อฟช. ปล่อย Video แนะนำตัวของผู้ลงสมัครแล้ว ขอร่ายยาวหน่อยนะ ถึงคามิที่รัก จะว่าไปเหมือนเป็นเป็นการเล่าเรื่องออกแนวๆไดอารี่เสียมากกว่าครับ

============================================

"ก็แค่เด็กธรรมดาๆคนนึง ในความทรงจำ"

ผมยังคงมีความคิดแบบนี้อยู่เสมอ นับจากที่เจอกันครั้งแรก ทั้งที่ไม่เคยได้รู้จักมาก่อน แต่ด้วยรอยยิ้มและท่าทาง และการพูดคุยกับเพื่อนๆเม็มเบอร์คนอื่นในวันนั้นทำให้เกิดความประทับใจ

ชีวิตเด็ก 16 ย่างเข้า 17 ถ้าเป็นเด็กปกติทั่วไป ก็คงจะเรียนอยู่ชั้น ม. ปลาย กำลังวุ่นวายอยู่กับการเตรียมตัวเข้ามหาลัย เน้นแต่เรื่องเรียนๆๆๆ แล้วก็เรียน เพื่อเอาความรู้ในตำรา ไปสอบแข่งขันเพื่อเข้าเรียนในระดับมหาวิทยาลัย กับคณะที่ตัวเองใฝ่ฝัน

แต่กับเด็กต่างจังหวัดคนนึง กลับเลือกที่จะเดินทางออกจากบ้าน มาตามความฝันในกรุงเทพ ซึ่ง ณ จุดเริ่มต้น ไม่มีใครที่จะรู้ได้เลยว่า มันจะเป็นยังไงต่อไป จะไปรอดไหม จะไปได้ไกลไหม

แต่สิ่งนึงที่เด็กคนนี้ได้ คือโอกาส แม้จะเป็นโอกาสเพียงน้อยนิดที่จะผ่านการคัดเลือกเข้ามาเป็นหนึ่งในสมาชิก

"หนูอยากสร้างบ้านให้พ่อ"

ประโยคนี้ทำเอาหลายๆคนถึงกับน้ำตาคลอ แม้จะไม่ใช่รายการไมค์ทองคำ หรือรายการอื่นๆที่เป็นการร้องเพลงชิงรางวัล แต่มันแสดงให้เห็นถึงปณิธานอันตั้งมั่นของเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ แต่ก็ตัวสูงอยู่บ้าง ที่มีหัวใจที่ใหญ่เกินตัว

ไม่ต้องแค่ความหวังที่จะสร้างบ้านให้กับครอบครัวเท่านั้น แค่กล้าที่จะนั่งรถมากรุงเทพคนเดียวเพื่อสมัครคัดเลือก ก็ถือว่ากล้ามากๆแล้ว

สุดท้ายก็ผ่านเข้ามา เป็นสมาชิกรุ่นที่ 1 ของ BNK48

ความดีใจยังไม่ทันจางหาย ก็ถูกความเสียใจเข้ามาแทนที่

"เสียใจด้วยครับ น้องยังไม่ใช่ตัวจริง"

เสียงพี่จ๊อปยังคงตอกย้ำทุกครั้งเมื่อนึกถึง แม้ผมไม่ได้มาตามตั้งแต่แรก แต่เมื่อนึกถึงทีไร มันก็เจ็บปวดอยู่ทุกครั้ง

แต่ถึงไม่ใช่ตัวจริง เด็กคนนี้ก็พยายามทำหน้าที่ให้เต็มที่อยู่เสมอ การได้รับโอกาสไปออกงานแทนตัวจริงในหลายๆงาน มันก็คือโอกาสที่จะได้แสดงความสามารถใช่ไหม

ประกาศ Single ที่ 2 ก็ยังคงไม่ได้เป็นตัวจริง แต่ก็ยังได้เป็นตำแหน่ง Center ในเพลงรอง คู่กับน้องจ๋า แต่เพลงก็ไม่ค่อยได้นำมาใช้สักเท่าไหร่ เพราะกระแสเพลงคุ๊กกี้เสี่ยงทายมันดังจนฉุดไม่อยู่ ยิ่งเป็นการตอกย้ำความโหดร้ายของระบบการคัดเลือก Senbatsu ใครไม่ติด ก็ยากที่จะได้เกิด

แต่เด็กธรรมดาๆคนนี้ ก็ยังทำหน้าที่ที่ได้รับมอบหมายอยู่สม่ำเสมอ แต่ก็ยังคงเป็นเด็กธรรมดาๆ ที่ยังไม่มีความโดดเด่นอะไรมากมายบนเวทีนั้น

ประกาศ Single ที่ 3 ก็ตามเคย ยังคงไม่ติด แต่ติดตัวจริง First Stage ของ Team BIII "Party ga Hajimaru yo" ไม่รู้ว่าด้วยเหตุผลใดก็ตาม คนไม่ติด Senbatsu แต่ได้รับเลือกให้ทำหน้าที่ Stage เปิดของ Theater คนเลือกอาจจะเห็นอะไรในตัวเด็กคนนี้ก็เป็นได้

แต่ การได้ดู Stage ก่อน Theater เปิด ใน Concert Starto มันเป็นอะไรที่วิเศษมากๆ ผมมองแต่เธอ มองแต่เธอคนเดียว ในบางจังหวะที่มองไม่เห็น ก็ใช่ผมก็มองคนอื่น แต่ไม่ได้โฟกัส แต่เมื่อเธอกลับเข้ามาในเฟรมที่ดวงตาทั้งสองดวงเห็น ผมก็จะโฟกัสแต่เธอคนเดียว

ดวงดาวดวงใหม่ กำลังจะก่อกำเนิดขึ้นแล้ว

จนถึงวันที่เธียเตอร์เปิด ผมพยายามกดสุ่มทุกครั้ง แต่ไม่เคยได้เลย แต่ก็ชอบไปอ่านรีวิว Stage อยู่เสมอ มีคนชื่นชมพัฒนาการของเด็กคนนี้เยอะเหมือนกันนะ บอกได้คำเดียวว่า "ชื่นใจจริงๆ" จนวันที่โอกาสของผมมาถึง ครั้งแรก และครั้งเดียวที่ได้เข้าไปชม เด็กคนนี้ก็ไม่ทำให้ผิดหวังเลยจริงๆ แต่เอ๊ะ มีบางสิ่งบางอย่างมันเปลี่ยนไปนะ

เจ้าเด็กที่เคอะเขิน ยิ้มแบบเขินอาย ให้ทำอะไรก็เก้ๆกังๆ พูดไม่เยอะ เพลงขึ้นก็เต้นอย่างเดียวตาม Blocking มันหายไปแล้ว กลับได้เจอแต่เด็กซน พูดเก่งขึ้น เต้นพริ้วขึ้น และไม่ล่อกแล่กมองซ้ายมองขวาเหมือนแต่ก่อน "นั่นใช่มันใช่ไหม" นึกอยู่ในใจ

เวลาล่วงเลยอีกหลายเดือน จนถึง Concert ช่วยเหลือ อัตตะปือ สปป. ลาว งานนี้เกิดเลย เล่นตกช่างภาพถ่ายทอดสด กับคนตัดซะได้ Airtime เยอะมากๆ มันต้องมาแล้วไหมแบบนี้ แต่ก็แอบหวั่นใจนิดๆ เพราะ ณ เวลานั้น รุ่น 2 ก็มากันแล้ว

ประกาศ Single ที่ 4 สถานะ "ติด" ไม่ได้อยู่ใน Moment นั้นที่ประกาศ Senbatsu ในงานจับมือ แต่ทำเอาน้ำตาซึมได้เลย และมาน้ำตาซึมอีกครั้งจาก Status ของพี่เต๋อ นวพล ที่เอารายละเอียดส่วนนึงจากในหนังมาโพสต์แสดงความยินดี

สิ่งที่ทุกคนรอคอยมานานแสนนาน มันได้เกิดขึ้นแล้ว และในที่สุด เราก็ได้เห็นชุด Senbatsu ที่เฝ้ารอคอยกันมานานเสียที เป็นชุดที่เหมาะมาก ก็แน่นอนล่ะ เพราะมันเป็นชุดเซ็มของตัวเองแล้วไง

ชุดลายลูกไม้ ผูกโบว์สีน้ำเงิน แขนจั๊มตาข่าย กระโปรงยาวถึงเข่า ถือดอกลิลลี่สีขาว แสดงถึงความรักอันบริสุทธ์ เสมือนหัวใจอันบริสุทธ์ของเธอ

หลายคนอาจจะเริ่มชอบตัว Member แต่ละคนที่ว่ามันตรง Spec ผู้หญิงในอุดมคติที่ใฝ่หา แต่สำหรับเด็กคนนี้ ถ้าได้รู้จักกันจริงๆแล้วล่ะก็ มันคือน้องสาวคนนึงที่สุดแสนจะน่ารักและแสบสันต์ในคนคนเดียว

ความ Real ในแบบของมายด์ อาจจะเป็นเหตุผลที่ได้ถือดอกลิลลี่สีขาว นั่นคือความบริสุทธิ์ ไม่มีอะไรเสแสร้ง หรือหลอกลวงใดๆ มันมีหลายอย่างที่ทำให้รู้สึกได้ว่ามันจริง

สำหรับคนที่ได้ดู Live ของมายด์ น่าจะรู้สึกเหมือนกันเลยล่ะครับ อารมณ์มันไม่เหมือนกับการเปิดดู Idol หรือดารานักแสดง Live ให้ฟัง แต่ความรู้สึก เหมือนการ Video Call กับน้องสาว แล้วปล่อยให้มันเล่าเรื่องต่างๆให้ฟัง บางทีก็กิน บางทีก็ทำการบ้าน มีเรอด้วย รู้สึกอบอุ่นหัวใจดีนะ

วันนี้ได้ดู Video แนะนำตัวแล้ว ในส่วนของมายด์ ไม่มีอะไรหวือหวา หลายคนดูแล้วก็ผ่านไป ไม่มีอะไรดึงดูดเท่าที่ควร แต่ถ้ามองลึกๆแล้ว มายด์ใส่ชุดที่มีความหมายกับต้วน้องมากๆ นั่นก็คือชุดเซมของตัวเอง ชุดที่กว่าจะได้มันมา สุดแสนจะลำบาก ล้มลุกคลุกคลาน ท้อแท้ เหน็ดเหนื่อยมามากขนาไหน กว่าจะได้มันมาครอบครอง

ไม่มีโชว์ ไม่มีการแสดงใดๆ เรียบง่าย ตามสไตล์ปณิศา แต่ทุกครั้งเมื่อเวลาได้พูดแบบเป็นทางการ มันก็มักจะมีประโยคกินใจเสมอ

"ความจริงแล้ว มายด์ไม่ใช่คนที่ยิ้มง่ายค่ะ แต่ว่าทุกๆรอยยิ้มของมายด์ มันเกิดขึ้นได้ทุกคน"

รู้รึเปล่าว่า รอยยิ้มของมายด์ มันทำให้คนอีกหลายๆคน ได้ใช้ชีวิตอย่างมีความสุข เพียงได้เห็นรอยยิ้ม หรือแค่เพียงนึกถึงวันที่ได้สัมผัสมือ ได้พูดคุย ได้ยิ้มให้กัน แค่นั้นก็เป็นเหมือนพลังที่จะต่อสู้กับอุปสรรค์ที่ต้องเผชิญได้อย่างง่ายดาย

จริงๆ เสน่ห์ของมายด์ ไม่ใช่แค่เรื่องรอยยิ้มอันสดใสหรอก มันยังมีแววตาที่ส่งผ่านความรู้สึกมาถึงทุกๆคน ทุกๆครั้งเวลาไปงานใดก็ตาม สายตาที่เมื่อประสานกันแล้ว อาจไม่มีความหมาย แต่รู้สึกได้ถึงความรู้สึกดีๆที่มีให้กันเสมอ

ด้วยหน้าที่แล้วมายด์คือ Idol ที่ต้องทำหน้าที่ Entertain คนดูจากบนเวที แต่นอกเหนือจากนั้นแล้ว มายด์ไม่เคยทำให้รู้สึกว่ามายด์เป็น Idol หรือเป็นดารานักร้องเลย มายด์คือเด็กนักเรียน ม. ปลายคนนึง ที่แค่มีหน้าที่ที่ต้องรับผิดชอบเท่านั้น

เด็กธรรมดาคนนึง ที่ไม่ใช่เลือดเนื้อเชื้อไข แต่ทำไมถึงรู้สึกผูกพันธ์เหมือนน้องแท้ๆของตัวเองเลยก็ไม่รู้

ความรู้สึกนี้ ไม่เคยแปรเปลี่ยนไปเป็นอื่นเลยสักครั้งเดียว

"มายด์ไม่เคยลืมเลยว่า เบื้องหลังรอยยิ้มของมายด์ มันมีทุกคนอยู่เสมอ แล้วเมื่อถึงวันนั้น พวกเรามายิ้มไปด้วยกันนะคะ"

บางทีอาจจะกล่าวได้ว่า "เราเป็นรอยยิ้มของกันและกัน" ก็ไม่น่าจะผิด

ร่ายมายาวมากๆ ต้องหาทางลงแล้วสิ ยาวเกินไปแล้ว เดี๋ยวไม่อ่านกัน สุดท้าย ถ้าผ่านมาอ่านก็แค่อยากจะบอกว่า

"พวกพี่จะ Support เอง และจะยืนอยู่เคียงข้างความสำเร็จของน้องเสมอ ศึกนี้ใหญ่หลวงนัก เต็มที่ไปพร้อมๆกันนะน้อง แต่อย่าสูญเสียตัวตนของเราไป ทำทุกสิ่งตามที่ใจปรารถนา ทำอะไรด้วยใจที่อยากทำ มันจะเป็นผลดีกับเราเอง พี่เข้าใจน้องนะ แล้วมายิ้มไปพร้อมๆกันนะ"

//@A

#BNK48 #MindBNK48 #MYmind


 

ขอญาตลงชื่อให้บรรดาคามิและโอชิในสังกัดของตัวเองครับ

เริ่มกันที่เอกอัครอภิบรมมหาคามิโอชิ



โอชิลำดับ 1.5 (ชั่วคราว)



และโอชิลำดับ 2 ร่วม






ป.ล.แพทช์ล่าสุด ณ วันที่ 19/11/61  

เพิ่มขึ้นเรื่อยๆเลยนะครับ  

เพิ่มขึ้นเรื่อยๆเลยนะครับ