จริงๆผมไปสนามนี้ประจำทุกปีแหละ แต่ไปในนามบริษัทมันเลยสบายหน่อย
คราวนี้นี่ไปเองเลยได้อารมณ์ไปดูแข่งแบบตั้งใจกว่า ลำบากมากกว่าพอสมควร
บอกเลยว่าโมโตจีพี่นี่จัดยิ่งใหญ่กว่างานแข่งอื่นโขเลยแหละ การจัดการก็ดีกว่า คนมาเยอะกว่ามาก เหมือนงานรวมบิ๊กไบค์จากทั่วประเทศเลย มาปล่อยของกันแบบสุดๆ

ตอนเดินมาเห็นรถอีแต๊นนี่แอบอึ้งนะ คิดได้ไง แต่ขอชมว่าฝ่ายจัดคัดมาดี ปกติควันอย่างดำ นี่ไร้ควันอย่างสิ้นเชิง

ในจุด Expo นี่ก็ดีงาม พริตตี้แหล่มๆทั้งนั้น(รูปไม่แจก จะเก็บไว้ดูเอง )
ของขายตรึม มาหลายค่าย แต่ราคาก็นะ ฮ่าๆๆ เสื้อรอซซี่นี่แพงระยับ
แต่แอบงอนดูคาตินิดนึง เหมือนต้องมีบัตรของเค้าถึงเข้า Shop ได้ ไอ้เราก็กกำตังกะไปซื้อเสื้อสวยๆซะหน่อย โท๊ว

เมื่อออกจากโซน Expo ผมก็มุ่งไปแสตนเลย
รอบนี้ผมเลือกแสตนมาเกวซเพราะรอซซี่นี่เต็มอย่างไว
แต่รู้สึกคุ้มกว่าเพราะมาเกวซแจกเสื้อ รอซซี่แจกหมวกซึ่งผมไม่ค่อยใช้อยู่ละ ฮ่าๆ
แสตนก็ผิดคาดจากปกติเพราะมีการทำหลังคา กางผ้าใบกันแดดให้อย่างดี ลมก็โฟลวใช้ได้ มีข้าวแจกด้วยถือว่าโอเค

มาว่ากันเรื่องในสนามดีกว่า
วันที่ 5 ผมไม่ได้ไปเพราะติดงาน ข้ามไป

วันที่ 6 นี่กว่าจะถึงสนามก็ล่อเกือบเที่ยงเลย ไปถึงก็ใกล้จะ Qualify กันละ พี่ท่านทั้งหลายกำลังลงมาบิดเล่นๆหัวๆกันอยู่ ทำความคุ้นเคยกับสนามอีกรอบ
ผมมารู้ว่าพี่โซ่แกขาหักก็จากแฟนรอซซี่ชาวเยอรมัน(ที่ใส่ชุดเหลืองแป๊ดมานั่งกลางดงสีแดง)นี่แหละ แอบตกใจนะเพราะผมคิดว่าสนามนี้พี่โซ่แกน่าจะทำได้ดี

ความรู้สึกในการดูข้างสนามครั้งแรกคือ ใครเป็นใครวะ ? ฮ่าๆๆๆ
บอกเลยว่าดูไม่ออก หมวกกันน็อคอ่ะหรอ ไม่ช่วยเลยบอกกงๆ
ยามาฮ่ากับซุซูกินี่แยกกันโคตรยาก หน้าจอของสนามก็เล็กเกิ๊น เพ่งกันตาแตก

แต่สิ่งที่ประทับใจคือพวกสิ่งที่ไม่มีตอนเราดูในจอมากกว่า
เช่นตอน Qualify จบ นักบิดทุกคนจะขับมาโบกไม้โบกมือให้แฟนๆทุกคน แฟนๆก็จะตบมือให้ทุกคนเช่นกัน
บักมาร์คนี่พี่แกขับเป็นงูเลยตอนผ่านแสตนตัวเอง ที่เด็ดสุดคือพ่อหมอ ยกล้อโชว์ยาวร่วมร้อยเมตรเลย เท่มาก แกคงสะใจที่เวลาดี ฮ่าๆ
พบจบ Qualify แฟนๆก็แยกย้ายตามอัธยาศัย

วันที่ 6 ด้วยความที่ผมไม่สนใจ Moto2 ผมก็มาเวลาเที่ยงตามเดิม ฮ่าๆๆ
แต่พอมาถึงผมก็อึ้งในจำนวนคนที่เยอะอิ๊บอ๋าย ไปถึงแสตนนี่แทบช็อค ไม่มีช่องให้มุดไปเลย
จากเมื่อวานนั่งบนสุด ลมพัดไข่เย็นสบาย ต้องลงมานั่งตรงกลางให้แดดเลียขนหน้าแข้งจนแสบไปหมด โถชีวิต

ตอนช่วงก่อนปล่อยตัวนะ มันสงบมาก เหมือนทุกคนตื่นเต้นและรอชมแบบใจจดใจจ่อ
จะเสียงดังหน่อยก็เสียงโห่ให้กับคนที่คุณก็รู้ว่าใครนี่แหละ กร๊ากกกก

ทว่าความเงียบมันก็แค่ชั่วใบไม่ไหวเท่านั้นแล พอปล่อยตัวเท่านั้นแหละอย่างมัน
ตอนพ่อหมอแซงนะบอกเลยว่ากระหึ่มทั้งสนาม ผมยังอดเอาใจช่วยไม่ได้
ตอนช่วงโดนแซงนะ แสตนพ่อหมอนี่กริ๊บเลยอ่ะ กริ๊บยาวๆเลย น่าเห็นใจ

แต่เสียงตอนพ่อหมอแซงคงเทียบกับตอนที่มะขวิดฟัดกับโดวิแบบถึงพริกถึงขิงไม่ได้ พ่อคุณเอ้ย คนในแสตนมาเกวซนี่อย่างสุด มันโคตรๆ
ข้างๆก็ติดกับแสตนโดวิไง แหกปากแข่งกันอ่ะ เจ็บคอไปหมด
ตอนแซงโค้งสุดท้ายเข้าเส้นชัยนะ ผมHi5 กับคนรอบตัวเลยอ่ะ ใครมั่งก็ไม่รู้แหละ ฮ่าๆๆ

แต่ถ้าจะให้พูดก็แอบเสียดายเปรโดซ่า ถ้าอยู่สนามจะเข้าใจเลยว่าไล่เเซงมันเจ๋งขนาดไหน
เสียดายพี่แกไม่น่าหลุดโค้ง