[เรียงความถึงพี่ๆน้องๆที่กำลังมีเรื่องทุกข์ใจ]

หนูได้อ่านข้อความหลายข้อความที่ส่งเข้ามากันแล้วนะคะ เห็นหลายๆคนเจอปัญหาชีวิตในรูปแบบต่างๆ แม้หนูจะช่วยอะไรไม่ได้ แต่หนูอยากจะขอเป็นอีกหนึ่งกำลังใจให้นะคะ

คนทุกคนมีปัญหากันทุกคน ไม่มีชีวิตใครสมบูรณ์ ปัญหาของแต่ละคนก็ไม่เหมือนกัน มันอยู่ที่เราว่าเราจะวางแผนรับมือกับปัญหานั้นๆยังไง

ในวันนี้หนูอยากจะแชร์สิ่งที่คุณพ่อคุณแม่สอนหนูมาตลอด เผื่อพี่ๆน้องๆที่สนใจก็สามารถนำไปปรับใช้ในชีวิตประจำวันได้ค่ะ

คุณพ่อคุณแม่สอนหนูว่า สิ่งสำคัญของชีวิตคือการใช้ชีวิต การที่เราจะใช้ชีวิตอย่างมีความสุข ไม่ทุกข์จนเกินไปได้ คือเราต้องเข้าใจชีวิต เมื่อเกิดสิ่งที่ไม่ชอบใจ ที่ทำให้เราเป็นทุกข์เราต้องทำความเข้าใจกับมันเป็นอันดับแรก ต้องเข้าใจว่าทุกสิ่งที่เกิดขึ้นมีเหตุที่ต้องเกิด แต่มันก็จะอยู่กับเราได้ไม่นาน แล้วมันก็จะหายไปไม่ว่าเรื่องอะไร ไม่มีการยกเว้น ทุกสิ่งทุกอย่างล้วนเกิดขึ้น ตั้งอยู่ และดับไป เมื่อเราเข้าใจเราก็จะยอมรับมันได้ เราจะสามารถอยู่กับมันได้

คนหลายคนอาจตัดพ้อว่าทำไมชีวิตเราถึงเป็นแบบนี้ ทำไมถึงต้องมาเจออะไรแบบนี้

ซึ่ง..หนูขอยกตัวอย่างชีวิตของตัวเองก็แล้วกันค่ะ

หนูเคยเป็นโรคประจำตัวมาก่อน หนูเป็นโรคภูมิแพ้ขั้นรุนแรง(แบบหาสาเหตุไม่ได้) อาการคือเป็นผื่นลมพิษขึ้นทั้งตัว และหายใจไม่ออก รุนแรงถึงขั้นเสียชีวิตได้ หนูอดทนมาเป็นเวลากว่า10ปี เป็นมาตั้งแต่สมัยเรียนอยู่ ป.2 นอนโรงพยาบาลเกือบทุกเดือน แรกๆสมัยตอนเด็กๆยังไม่ได้เป็นหนักมากนัก แต่พอโตมาก็เริ่มเป็นหนักขึ้นเรื่อยๆจนอาการกำเริบเกือบทุกวันค่ะในช่วงม.ปลาย หนูทรมานทางกายมากจริงๆ การที่รู้สึกเหมือนขาดอากาศหายใจและจะตายอยู่ทุกวันเป็นความรู้สึกที่ทรมานจนเด็กคนหนึ่งแทบจะรับไม่ไหว 1วันของหนูผ่านไปเหมือน1เดือน 1เดือนผ่านไปเหมือน1ปี และเมื่อตอนม.5หนูก็ได้ไปนอนห้องICUมา อาการหนูรุนแรงมากจนเกือบจะเอาชีวิตไม่รอดค่ะ ช่วงนั้นนี่นอนโรงพยาบาลมากกว่าบ้านอีก หนังสือก็อ่านที่โรงพยาบาล ต้องลำบากคุณพ่อคุณแม่ที่ต้องมาอยู่เฝ้าที่โรงพยาบาลด้วยอีก

หนูรักษามานานมากมันก็ยังไม่หาย ชีวิตหนูต้องเสี่ยงตายอยู่เสมอ
ตอนแรกคุณหมอบอกว่ารักษาได้ แต่สุดท้ายก็บอกว่าให้ทานยาทุกวันตลอดชีวิต เพราะรักษาไม่ได้ แต่มันพอจะมีทาง ถ้าหนูโตขึ้นอาจมีภูมิคุ้มกันมากขึ้น ลองออกกำลังกายให้มากๆดู อาจจะช่วยได้

ตอนแรกหนูมีอาการแพ้เหงื่อตัวเองด้วยค่ะ ทันทีที่ออกกำลังกายแล้วเหงื่อออกหนูจะคันมาก และภูมิแพ้กำเริบตามมา มันเลยทำให้หนูออกกำลังกายไม่ค่อยได้ รู้สึกทรมานมากทุกครั้งที่เหงื่อออกเลย

ตอนเรียนอยู่ม.6 คุณพ่อคุณแม่ขอให้หนูอย่าเพิ่งต่อมหาลัย และหยุดเรียนทั้งปี เพื่อออกกำลังกายให้แข็งแรงกว่านี้ก่อน หนูก็เลยตั้งใจว่า เอาล่ะ หนูจะไม่ยอมให้ตัวเองทรมานแบบนี้ไปทั้งชีวิต หนูจะไม่ยอมให้คุณพ่อคุณแม่ต้องทุกข์ใจอีกแล้ว หลังจากนั้น หนูก็ออกกำลังกายอย่างหนักเพื่อเปลี่ยนแปลงตัวเอง ในระยะแรก ตอนออกกำลังแล้วเหงื่อออก ภูมิแพ้ก็กำเริบ ทรมานมากๆเลยค่ะ แต่พออาการดีขึ้นหนูก็ทำซ้ำๆ อดทน กัดฟันออกกำลังอีกเรื่อยๆ จนสุดท้ายอาการแพ้เหงื่อค่อยๆหายไปทีละนิด และร่างกายหนูก็แข็งแรงขึ้น อาการภูมิแพ้ดีขึ้นเรื่อยๆ

จนตอนนี้ เชื่อไหมคะ ว่าหนูหายขาดแล้วค่ะ เด็กที่ต้องทรมานกับโรคร้ายๆทุกวันคนนั้น ไม่มีอีกแล้วล่ะ

สิ่งที่ทำให้หนูหายได้ มันเป็นเพราะสิ่งที่คุณพ่อคุณแม่สอนหนูค่ะ หนูอดทนมาตั้งแต่ป.2 จนถึงม.6 ทรมานมาเป็นเวลา10ปี หนูเลือกที่จะยอมรับมัน หนูไม่มานั่งคิดว่าทำไมชีวิตเราถึงเป็นแบบนี้ ทำไมเราถึงต้องเจออะไรแบบนี้ ในเมื่อชีวิตเราเป็นแบบนี้แล้วก็ต้องยอมรับ แต่หนูก็ตั้งใจว่าหนูจะไม่ยอมให้ชีวิตเป็นแบบนี้ไปตลอดแน่ๆ

หนูหวังว่าการที่หนูได้เล่าอะไรแบบนี้แล้ว ทุกคนจะได้รับพลังบวกกันไปไม่มากก็น้อยนะคะ

ยอมรับความจริงหรือไม่ เราเป็นคนเลือก
สุขหรือทุกข์ เราเป็นคนเลือก
สู้หรือไม่สู้ เราก็เป็นคนเลือก

การทำร้ายตัวเองไม่ใช่ทางออกหรือการแก้ปัญหา มันไม่ได้ช่วยให้อะไรดีขึ้น เพราะมันตรงข้ามกับสิ่งที่คุณพ่อคุณแม่ของหนูสอน นั่นคือการยอมรับความจริง เชื่อหนูนะคะ อย่าทำร้ายตัวเองเลย ทุกครั้งที่มีความคิดจะทำร้ายตัวเอง ให้คิดถึงหนู ว่าหนูเป็นกำลังใจให้อยู่ตรงนี้ แล้วเราจะผ่านมันไปด้วยกัน

ถึงแม้หนูจะตอบข้อความใครไม่ได้เลย
แต่หนูคอยตามอ่านตลอด และเป็นกำลังใจให้ทุกคนเสมอนะคะ

มากกว่ารัก

หน้าธรรมดาผมเฉยๆนะ

แต่ผมชอบรอยยิ้มน้องมาก เป็นผู้หญิงที่ยิ้มแล้วโลกสดใสจริงๆ

ผมคนนึงที่มองว่าน้องแนทชอบและดูฟุตบอลอย่างจริงจัง
ไม่ได้จะเอากระแสอย่างเดียว จริงอยู่ที่น้องทำนายผลบอล
มันเป็นการสร้างกระแส แต่น้องก็รักมันจริง ๆ นะ
อีกอย่างน้องเป็นคนที่มีความคิดดีมาก ๆ ด้วย

เป็นเด็กที่ไม่ได้มีแค่หน้าตากับผลบอล แต่ความคิดเธอดีจริงๆ

ผลบอล ??

เค้าหมายถึงว่า ผลบอลที่ทายน่ะ ตั้งใจทายให้ตรงข้าม ซึ่งจริงๆมันถูกบ่อยมากๆ แบบนี้รึเปล่าครับ

ชัดเลย