ในสถานะการณ์แบบนี้ นักเตะที่มีอารมณ์ร่วมกับคำว่า ' ยูไนเต็ด ' มากๆ เพื่อนๆ ว่ายังเหลือใครอยู่มั่งครับ
หลังจากยุคป๋าไปผมหวังเสมอว่าจะมีคนที่เหมาะสมสำหรับเบอร์เหล่านี้อยู่ตลอด ใครมั่งที่สมควรนำความขลัง
และจิตวิญญาณของเบอร์ต่างๆ เหล่านี้กลับมา สำหรับผมเบอร์แต่ละเบอร์ของยูไนเต็ดนั้นบ่งบอกคาแรคเตอร์ได้เป็นอย่างดี

ย้ำนะครับว่าในความคิดผม...

เบอร์แรกสุด เบอร์ 7 = ความแม่นยำ เพอร์เฟค หากพูดถึงยูไนเต็ดไม่ว่ายุคไหน เราจะมองหาคนที่ใส่เบอร์ 7
เป็นลำดับต้นๆ เสมอ แน่นอนว่ามันคือ 'ความน่าจดจำ' ของคาแรคเตอร์ทั้งในและนอกสนาม ผมอยากให้เป็น มาร์โก รอย มาตลอด




เบอร์ถัดมา เบอร์ 11 = สปีด ความเร็ว เทคนิคและการพลิกแพลง ในยุคนี้ที่ผมคิดอยากให้มาใส่เบอร์นี้
คือ อาซาร์ เบล (แน่นอนว่าเป็นไปไม่ได้)




เบอร์ 16 = หัวใจเกมรับ ตัวขับเคลื่อนเกมแบบ คีน และคาริค จริงอยู่ที่เรามีมาติส แต่มาติสจะยืนระยะได้นานแค่ไหน
อยากได้แบบบุสเกตจัง




เบอร์ 2 = พร้อมบู้เสมอ จริงอยู่ที่เรามักเห็นคีน หรือก้องโต้ บู้ดีเดือดบ่อยๆ แต่ความข้นของสายเลือดและความห้าวห่าม
นั้นผมคุ้นมาจากเจ้าของเบอร์บ่อยๆ อย่างเนวิล และราฟาเอล ลินเดเลิฟนี่ดูติ๋มไปเลย




เบอร์ ... = กัปตันของยูไนเต็ด ผู้ที่มีทุกอย่างของผู้นำพึงมีและแพชชั่นของผู้ชนะอย่างเต็มเปี่ยมจนกว่า
เสียงนกหวีดหมดเวลา 90 นาทีจะดังขึ้น ลึกๆ แล้วเชียร์ ลินการ์ดนะ อยากฝากความหวังไว้กับลูกหม้อเราบ้าง




อ้อลืมไป...ผมย้อนกลับมาตอบคำถามที่ผมตั้งไว้ก่อนละกันว่า 'ความเป็นยูไนเต็ด' หลงเหลืออยู่ที่ใครบ้างในความคิดผมนะ
- ลินการ์ด
- ยัง
- วาเลนเซีย

ถ้าที่ตั้งไปไม่ถูกใจใครก็ขออภัยมาด้วยครับ...ในวันที่ทีมเจออะไรร้ายๆ ก็อยากมาพูดถึงเรื่องดีๆ มั่ง แค่นั้นเอง

แต่ก่อนน่าเกรงขาม เดี๋ยวนี้เป็นทีมตัวตลก

เบอร์10กองหน้าตัวความหวัง

ในอดีต:มาร์ค ฮิวส์,เชอริ่งแฮม,นิสเตลรอย,รูนี่ย์
ปัจจุบัน:แรชฟอร์ด

ความเป็นยูไนเต็ดของผมคือ การสู้ไม่ยอมแพ้จนวินาทีสุดท้ายที่ออกมาจากความรักและภูมิใจที่ได้เล่นให้ทีมครับ

ชัดๆเลยคือ ยัง มาต้า เอเรร่า โจนส์

จากทีมที่ทุกคนมีจิตวิญญาณนักสู้ แต่ตอนนี้ในทีมมันเหลือไม่กี่คนสภาพก็เป็นเช่นนี้แล

ความกระหายในชัยชนะหายไปไหนหมด มันค่อยๆหายไปเรื่อยตั้งแต่ป๋าวางมือ มอยส์ ฟานกัล มูรินโญ่ เหมือนกันกัน

อย่าที่ท่านกับเม้นบนๆบอกเลยครับ

กับอีกคนที่ผมคิดว่า เออไอนี่มันแอบมีเชื้อแมนยูนิดๆ คือ โรโฮ่..

ถึงผลงานจะยังไม่เป็นที่เป็นทาง ยืนระยะ แต่ดูเล่นแล้วทุ่มเท ดุดัน ใจสู้

งัดกับคอสต้า(ตอนที่อยู่เชลซี)อย่างมันเลย

ปล. คิดถึงบรรยากาศเก่าๆ ถึงแม้ชื่อชั้นคลาสนักเตะเทียบทีมไหญ่ๆไม่ติด แต่หัวใจนี่อันดับหนึ่งในโลกเลย

กลับมาเร็วๆนะเพื่อน พวกเรารอพวกนายอยู่

ภาพเก่าๆในวันวานมันย้อนหลังกลับมาครับ

เช่น นัดชิง UCL 1999 ที่เราเจอบาเยิร์นนำก่อน 1-0 แล้วพลิกกลับมานำ 1-2 ได้



วันนั้นผมตัดสินใจขายวิญญาณให้กับปีศาจแดงแบบไม่ลังเลย

ไม่เคยเจอทีมไหนที่จะจิตใจแข็งแกร่งแบบนี้ สู้จนวินาทีสุดท้าย สู้จนลืมตายจริงๆ

จนมาตอนนี้ ถึงจะเป็นแบบนี้ ก็จะขอเชียร์ต่อไปครับ

สักวันนึง วันที่จิตวิญญาณของผู้ไม้แพ้ มันจะกลับมาคืนรังสเตรนฟอร์ด เอนด์อีกครั้งแน่ๆ