กำเนิดดาวรุ่ง
Status: ⚽️Arsenal❤
: 0 ใบ
: 0 ใบ
เข้าร่วม: 14 Aug 2012
ตอบ: 941
ที่อยู่:
โพสเมื่อ: Thu Aug 09, 2018 21:44
[RE: หมู ปากน้ำโค่นเซลบี้เข้ารอบ8คนWorld Open]
อยากให้อ่านประวัติกันเล่นๆ credit :facebook snooker society
อ.หยิก สำโรง “ครูสอนสนุ้กฯ คนแรก ของผม.....”
.....................................................
SnookerSociety อยากให้ผมเล่าถึงครูคนแรก ครูที่บ่มวิชาสนุกเกอร์ให้กับ "หมูปากน้ำ" ครูผู้ที่ให้ชีวิตใหม่ กับผม และทำให้ครอบครัวผมได้มีกินมีใช้จวบจนถึงทุกวันนี้.... เข้าเรื่องกันเลยนะครับ ก่อนอื่นต้องบอกเลยครับว่า เรื่องนี้ น้อยคนนักที่จะรู้เรื่องราวนี้ของผม
.....
ในวัยเด็ก ผมลำบากมาก ๆ ครับ บ้านผมฐานะยากจน ที่บ้านไม่มีรถยนต์มีแต่มอเตอ์ไซค์ไว้ขับเข้ากรุงเทพฯ เท่านั้น แต่โชคดี ผมมีพ่อแม่ ที่ไม่เคยปล่อยให้ผมลำบากเลยครับ พ่อและแม่ทำงานหนักมาก ๆ เพื่อผม....ครอบครัวผม มีรายได้จากการ เช่าทำโต๊ะสนุ๊ก ในตอนนั้น(12-13 ปีก่อน) รายได้ต่อ เดือน 15,000-20,000 บาท กินใช้กันทั้งครอบครัวเลยครับ ซึ่งครอบครัวของผมมีกัน 6 คน
.....
มีอยู่วันนึ่ง ลูกค้าที่โต๊ะแนะนำให้ผมไปแข่งกีฬานักเรียนในตอนนั้น จนทำให้ผมได้มีโอกาสเจอกับ "ตูน วัดด่าน" ครับ และในตอนนั้น ตูนได้เรียนสนุ้กฯ กับ "อาจารย์หยิก สำโรง" อยู่ ในตอนนั้น ผมได้ความกรุณาจากคุณพ่อของตูน พาผมไปดูตูนซ้อมที่ โต๊ะของ อาจารย์หยิก สำโรง
.....
อาจารย์หยิกก็ให้ผมแทงเล่นกับตูน อยู่หลายเกมครับ สักพักก็มีคนมาบอกราคาค่าเรียนกับอาจารย์หยิกให้ผมฟัง ในตอนนั้น ราว 6,000-7,000 บาท ต่อคอร์ส ค่าชั่วโมงต่างหาก (ถ้าจำไม่ผิด) ผมก็ตอบคนนั้นไป (จำไม่ได้ว่าใครบอก) บอกเขาว่า "ผมอยากเรียนนะครับ แต่ผมคงจ่ายไม่ไหวจริง ๆ ครับ ฐานะทางบ้านผมยากจนมากครับ ผมคงไม่ได้มีโอกาสมาเรียนสนุ้กฯ แบบนี้หรอกครับ"
.....
สักพักก็ได้พูดคุยกับอาจารย์หยิกอยู่สักครู่หนึ่ง ว่าบ้านทำอะไร ยังไง....แล้วผมก็กลับบ้านครับ....ก็มาเล่าให้พ่อแม่ฟังเรื่องที่ไปเจอกับอาจารย์หยิกมา พ่อแม่ก็บอกเราคงจ่ายไม่ไหวหรอกลูก ผมก็บอกพ่อแม่ว่าผมเข้าใจครับ ผมก็บอกพี่เขาไปแบบนั้นเหมือนกันครับ
.......
วันรุ่งขึ้น อาจารย์หยิกโทรมาหาผม ให้เข้าไปซ้อมได้ฟรี ไม่ต้องเสียค่าใช้จ่ายอะไรเลย โดยให้ช่วยดูแลโต๊ะให้เขา ผมดีใจมาก ผมก็รีบมาขออนุญาตพ่อแม่ พ่อแม่ก็อนุญาต แต่พ่อและแม่ก็สอนผมให้ผมซื่อสัตย์ และตั้งใจ และต้องช่วยเขาให้เต็มที่ อย่าทำให้อาจารย์หยิกเขาผิดหวัง ผมก็รับปากว่าจะไม่ทำให้ทุกคนผิดหวัง
.....
วันรุ่งขึ้น พ่อก็ขับมอเตอร์ไซค์มาส่งผมที่โต๊ะ(ศรีราชา) และผมก็ซ้อมที่โต๊ะอาจารย์หยิก ผมมีที่นอนประจำ จะมีเสื่อ และหมอน มุ้งกันยุง บางทีก็นอนใต้โต๊ะครับ เอาจริง ๆ ผมหลับ ๆ ตื่น ๆ ครับ ไม่ค่อยได้นอนเท่าไร เพราะว่า ตรงที่ผมนอน ไม่มีประตู เปนที่เก็บลังน้ำอัดลม แต่ตอนนั้นผมก็ไม่เคยกลัวความลำบากเลย ไม่รู้เลยว่าแบบไหนคือลำบาก แบบไหนคือสบาย
.....
ผมแค่อยากเก่ง ผมเป็นคนจริงจังมาก ๆ กับทุกสิ่งที่ผมตั้งใจ จากวันนั้นจนวันนี้ ผมนั่งนึกย้อนกลับไป แล้วก็น้ำตาไหลเหมือนกันครับ ผมผ่านอะไรมามากพอสมควร กว่าจะมีวันนี้ จริง ๆ เรื่องราวยังมีอีกเยอะเลย ให้พูด เล่าเป็นวันคงยังไม่หมดเลยครับ 5555
.....
ท้ายสุด ผมเชื่อนะว่า คนเราเจอกันไม่ใช่เรื่องบังเอิญ และผมก็เชื่ออีกอย่างหนึ่งคือความกตัญญูรู้คุณ ไม่ทำให้ชีวิตเราตกต่ำและอับจนแน่นอน ส่วนตัวผม เวลาจะตอบแทนใคร น้อยครั้งที่ผมจะถ่ายรูป น้อยครั้งที่ผมจะเอามาเป็นรูปภาพให้คนอื่นดู เพราะทุก ๆ การตอบแทนมันมาจากข้างในของผม ในหัวใจของผม มีเรื่องราวมากมาย ที่อาจารย์หยิกช่วยเหลือผม และผมก็ช่วยเหลือพี่หยิกในวันที่ผมมีบ้าง แค่นี้ผมก็สุขใจแล้วครับ กับชีวิตทุกวันนี้ ขอขอบคุณ SnookerSociety ที่ให้พื้นที่ดี ๆ ให้ผมได้เผยความรู้สึกดี ๆ ที่อยู่ในใจผมเสมอมา ระหว่างอาจารย์กับลูกศิษย์คนนี้ รักนะจุฟๆๆ
.....
เรื่อง : หมู ปากน้ำ