แบบที่ทะเลาะกันตลอด ด่าทอกันไปมา แต่เลิกกันไม่ได้ซะที ยื้อไปๆมาๆ คำพูดอีกฝ่ายทำให้เรารู้สึกผิด รู้สึกต้องรับผิดชอบในสิ่งที่ตัวเองทำ ผมหนักใจมากเลย

อีกฝ่ายบอกเลิกๆๆ ด่าคำหยาบสารพัด แต่พออารมดีๆน่ิงๆก็จบไม่ได้คุยไรกันอีกเรื่องนั้น

เป็นแบบนี้หลายรอบมากๆ

ใครเคยเจอเหตุการณ์อะไรแบบนี้บ้างแล้วยื้อกันนานแค่ไหน ทำไมถึงเลิกไม่ได้



เมื้อกี้แฟนพึ่งพูดว่า

แฟน:คนแบบมึงเคยช่วยไรบ้างไหม เห็นแก่ตัวสุดๆ
ผม:อ่าว ก็เคยช่วยเรื่องนั้นไง
แฟน: อ่าว มึงทวงบุญคุณหรอ เรื่องแค่นั้นมึงเอามาพูด กูไปขอให้คนอื่นช่วยก็ได้ เค้าก็ชวย มึงเอามาพูดทำไม เรื่องแค่นี้
ผม: อ่าว ก็ถามหนิ ก็รู้เป็นเรื่องเล็กน้อย ไม่ได้คิดจะทวงบุญคุณ แต่พูดมาแบบนั้นเราก็รู้สึกไร้ค่า ถ้าไม่เคยช่วยอะไรเลย เลยบอกไป ไม่มีเจตนาทวงบุญคุณเลย


สุดท้ายผมโดนใส่ยับ หาว่าเรื่องนี้แค่จะพูดทำไม ทวงบุญคุณชัดๆ

คู่กันแล้ว มักไม่แคล้วกัน

อย่าพูดคำว่าเลิกบ่อยๆครับ อย่าทะเลาะกันแล้วพูดว่าเลิก มันจะติด แล้ววันนึง มันจะกลาย

เป็นความจริง เพราะอีกฝ่ายก็เข้าใจผิดว่าโดนบอกเลิกไปแล้ว บางทีคนบอกเลิกไม่ได้อยาก

เลิิกด้วยซ้ำ ได้เสียแฟนแบบ งงๆ

ผมไม่เคยทนถึงขั้นโดนด่าสารพัดขนาดนี้อะ ของผมถ้าจะเลิกคือบอกเลย แล้วเดินออกมาทันที ไม่หันหลังกลับไปอีก
เพราะผมก็รู้ว่าผมมีตัวเลือกเยอะ

แค่บอกเลิกครับ พูดแล้วอย่าหันกลับไปทางเดิม

ผมนี่บอกเลิกเดินออกประตูหน้าเลย

สักพักแอบเข้าประตูหลังไปง้อใหม่

เข้าใจความรู้สึกของเข้าของมู้เลยครับ ผมเองกำลังเผชิญอยู่ หาทางออกที่ดีที่สุด ที่จริงผมอ่ะหมดรักไปนานแล้ว แค่ไม่อยากให้เขาทำร้ายตัวเอง แล้วก็เรียนให้จบโทอ่ะครับ (แฟนเป็นโรคซึมเศร้า) ผมเองถ้าเดินออกมาเลยชีวิตคนๆ หนึ่งพังแน่ๆ เลยประคองมาตลอด มันโคตรดาบสองคมเลยการกระทำแบบนี้ แต่ผมก็พยายามหาทางออกตลอดเลย ถ้าเดินออกมาเฉยๆ แล้วจบนี่คงสบายใจมากกว่านี้ จริงๆ เคยอธิบายเหตุผลร้อยพันเลยนะว่าอะไรยังไง เขาเคยคิดไปเองแม้กระทั่งผมมีคนอื่นอ่ะ จะกลับบ้าน ตจว. ไปหาแม่ ก็หาว่าไปหาคนอื่น ... ถ้าให้เล่าให้ระบายคงไม่จบแน่ๆ ทนหาวิธีต่อไป

ผมเจอกรณีเดียวกันเลย เครียดมาก

เลิกได้ครับ แต่เราต่างหากที่ไม่ยอมเลิกเอง
ผมกับแฟนเก่าจะเลิกกันหลายรอบมาก ยื้อไปยื้อมา
สุดท้ายมันก็เท่านั้น ต้องมีฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งตัดสินใจถอนตัวเองออกมา
ซึ่งเป็นผม .. เจ็บปวดครับ แต่ชีวิตก็ต้องก้าวเดินต่อไป
ยื้อไปไม่มีประโยชน์ครับ

ผมนี้บ่อยมาก ล่าสุด เมื่อวานเลย แค่ไปเอาจัดสำรับข้าวช้า เลี้ยงลูกอยู่ โห ทะเลาะกันจากเรื่องเล็กๆ ลามไปหนักเลย ถึงขั้นถามหย่าาาา สุดท้ายจบลงที่โซเดมาคอมทุกรอบก็อารมณ์ดีขึ้นมาเองง โด่ววว ขอดีๆก็ได้ ผู้หญิงนี้เข้าใจยาก ทุกครั้งเค้าอารมณ์ร้อนมาผมก็ต้องเย็นกลับ จะผิดจะถูกยังไงขอโทษไว้ก่อน

สักวันก็ต้องเลิกอยู่ดี คิดว่าอยู่กันแบบนี้จะมีความสุขหรอถามจริง

ผมเคยถามรุ่นพี่แกบอกว่าเรื่องแบบนี้ต้องใจแข็งอย่างเดียว ถ้าจะออกก็ออกมาเลย อย่าหันกลับไป แต่ผมเองนิสัยเป็นคนคิดเยอะ คิดถึงผลกระทบต่างๆ นานา อีกทั้งคนรอบข้างที่ไม่เกี่ยวข้องด้วย เพื่อนดีๆ พี่น้องดีๆ ต้องมาถูกฟาดงวงฟาดงาก็ใช่ที่ ก็เลยแบกไว้คนเดียวจนเครียดเหมือนกัน ผลสุดท้ายผมก็รู้แหละว่ามันส่งผลไม่ดีกับเรามากๆ ไหนจะเรื่องสุขภาพ ร้ายแรงไปเราก็จะเสียเวลาชีวิต สูญเสียตัวตนของเรา เพราะสงสารเขามากไป...นี่คือความคิดที่อยู่ในหัวผมเลยวนเวียนๆ อยู่อย่างนี้

ส่วนถามว่าทำไมรู้ขนาดนี้แล้วไม่ออกมาสักที
ไม่รู้เหมือนกันครับผมอยากเดินออกมามาก ถ้าก่อนหน้านี้ผมไม่ต้องไปปัดยาล้างห้องน้ำจากมือเขา หรือฉุดเขาจะสะพานลอย ผมคงตัดสินใจง่ายกว่านี้

ของผมอาจจะไม่ขนาดท่านแต่ก็มีการลงไม้ลงมือกัน ผมโดนด่าทอ ใช้คำพูดดูถูกสารพัดแต่มีครั้งนึงผมพลั้งผลักเขาไป แล้วเขาเจ็บ เขาจะฆ่าผมเลย

แล้วคบกันนานไหมคับ ยื้อกันนานขนาดไหน

เจ็บสั้นดีกว่าปวดนานครับ.

เหมือน​ผมเลยครับ​ ตัดสินใจเดินออกมาให้คนรอบข้างด่าว่าเราเจ้าชู้​ไม่รักจริง​ แต่จริงๆรักมากจนยอมถอย​ เหตุเพราะ​ว่าเวลา​อยู่​ด้วยกัน​ทะเลาะกันจนเขาร้องไห้ทำร้ายตัวเอง​ คิดว่าที่เขาทำร้ายตัวเองเพราะรักเรามาก​ เขาเคยบอกว่า​ ถ้าเลิกกับผมแล้วไม่คิดว่าจะรักใครได้อีก สุดท้ายห่างกันหนึ่งเดือนโพสต์​อีกทีหมั้นกับ​คนใหม่แล้ว​ เฟสไปถามบอกว่าที้ทำในวันนั้นเพราะผมหายไปเอง​ ชีวิตโคตร​เฟล นึกว่าเราเป็นคนคุมเกมสุดท้ายเราเป็นผู้ถูกควบคุม