เพิ่งเห็นข่าวเวนเกอร์อำลาทีม ช็อคมาก

เคยคิดว่าต้องมีวันนี้ แต่ถึงเวลาก็ทำใจยาก

ไม่รู้ใครเป็นเหมือนกันมั้ย อยู่ๆก็น้ำตาไหลเฉยเลย ตอนนี้กำลังร้องไห้เหมือนคนบ้า ทำไมเป็นแบบนี้ก็ไม่รู้

เหมือนเว่อร์ครับ แต่ความรู้สึกผูกพันเหมือนแกเป็นญาติผู้ใหญ่คนนึง

อยากขอบคุณ อาเซน เวนเกอร์ ที่สร้างความสุขให้แฟนบอลมาเกือบทั้งชีวิตเลยก็ว่าได้ เพราะมาเริ่มเชียร์น่อลตั้งแต่เด็กๆ จนตอนนี้โตเป็นผู้ใหญ่

ขอบคุณจากใจจริง

ไม่อ่ะคับ...แต่ก็ทำเอาผมนิ่งเงียบไปพักใหญ่เหมื่อนกัน

ไม่ร้องไห้แต่น้ำตาซึมอ่ะ ตอนรู้ข่าวคือพักงานมาเปิด fb เล่นๆ เจอข่าวเด้งมา พี่ที่ทำงานถามเลยว่าทำไมอยู่ดีๆร้องไห้ แฟนบอกเลิกหรอ 555

ไม่ถึงกับร้องนะ

ความรู้สึกเหมือนคนที่อยู่ด้วยกันมานาน อยู่ๆก็จะมาจากไป

คงคิดถึงมากแน่ๆ

ไม่ครับ ดีใจด้วยซ้ำ

ผมเคยเสียน้ำตามาตั้งแต่ตัดสินใจหันหลังให้เวนเกอร์ จึงไม่แปลกที่วันนี้จะดีใจ แต่จบฤดูกาลนี่ชิยังบอกไม่ได้

ใจหายครับ แต่รู้ว่า วันนี้มันต้องมาถึงในไม่ช้า....

22 ปี ตั้งแต่เด็ก ยันโต ความทรงจำดีๆ เราจะไม่ลืม

ผมนยิ้มครับ แต่ภายในมันเหมือนพายุซัดโครมอยู่ครับ อถิบายเป็นภาพไม่ได้

ใจหายครับ

คล้ายๆตอนเรียนจบแล้วต้องจากกันกับเพื่อน

เกือบร้อง น้ำตาซึท นั่งเศร้า จนแฟนถามว่าเป็นอะไร 555

โหร้องไห้กันเลยเหรอเนี่ย ผมว่าผมอินกับอาเซน่อลมากละนะ คนที่ร้องออกมาได้คงอินกับเวนเก้อมากๆๆๆๆๆอะ

ร้องและกำลังซึมๆ

ซึมไปแปปนึง น้ำตาคลอเบ้า(ถ้าไม่ติดแม่เดินผ่านไปมานะร้องไปแล้ว) เพราะมันยังใหม่อยู่ พอผ่านไปเดี๋ยวก็ชินและรอคอยการทำทีมของผู้จัดการทีมคนใหม่
ปล. ไม่อยากให้เจ๊ไปคุมทีมอื่นแหะ เหมือนทิ้งแฟนเก่าแล้วไม่อยากให้เค้ามีแฟนใหม่อ่ะ โคตรเห็นแก่ตัวเลย

ซึมเหมือนอกหักอะครับ มัแปลบๆในอก

เฉยๆ เจ๊ทำให้ผมหมดศรัทธามาสักพักแล้ว มีอำนาจทุกอย่างแต่ไม่ยอมแก้ไขเหมือนคนไม่ทำการบ้าน

แพ้ทางใครก็แพ้อยู่แบบนั้น ระบบการเล่นก็แย่มาหลายปีแล้ว ต่อบอลไปเรื่อยไม่มีระบบเข้าทำที่ชัดเจนเหมือนไม่ซ้อมกันมา

ขอให้โชคดีได้คุมทีมแบบ บาร์ซ่า หรือ PSG นะ

ผมแฟนหงส์ยังรู้สึกใจหายเช่นกันครับ อารมณ์เดียวกับที่ผมไม่ได้เห็นเจิดเล่นให้กับหงส์อย่างงั้นเลย

ผมมานอกบ้านด้วย แบบเห็นในig เปิดมาเด้งมา นักเตะเก่าๆมาคอมเม้นต์ เลยเปิดss พอเห็นพาดหัวปุ๊บ อารมณ์ในตัวมันกรุ่นๆ ร้อนๆ ซึมไปดื้อๆเลย
ไม่รู้จะคุยกับใคร เลยนั่งเล่าเรื่องตั้งแต่เริ่มดูบอลก็เห็นแกมาตลอด เล่าโมเม้นต์ต่างๆจนแฟนรำคาญ เพ้อระบายออกมา แล้วน้ำตามันก็ไหลออกมาเอง อย่างสะเทือนใจ ขอบคุณระยะเวลา17-18ปีที่ทำให้ผมเชียร์อาร์เซน่อล ถือว่าเป็นเกือบ4/5ของชีวิตเลย

ฤดูกาลนี้เป็นฤดูกาลแรกที่ผมด่า ไล่ เวงเกอร์
แต่ทำไมตอนไปจริงๆผมแม่งไม่มีความยินดี ดีใจ อะไรเลย

ตอนรู้ข่าว ผมก็ยังไม่เท่าไหร่ ก็เฉยๆ เพราะไม่ได้เชียร์น่อลอยู่แล้ว แต่พอมาเปิดคอม อ่านข่าวเจ๊ น้ำตาซึมเฉย

ตอนนี้ผมนั่งทบทวนช่วงเวลาที่ผ่านมาในชีวิต ตั้งแต่ผมเด็ๆอายุ 5 6 ขวบ ความประทับใจแรกก็คืออาร์เซน่อลนี่แหละ อยู่ดีๆภาพนักเตะต่างๆที่ผ่านเข้ามาและผ่านไป แต่ภาพเดียวที่ยังอยู่ก็คือชายที่ชื่อเวงเกอร์ บางอย่างความผูกพันธ์มันก็เป็นสิ่งที่อธิบายด้วยคำตอบไม่ได้เนอะ และจะไปบังคับให้คนอื่นคิดและรู้สึกแบบเราก็ไม่ได้

ก็หวังว่าแกจะขึ้นไปเป็นผู้อำนวยการหรือระดับบน ของอาเซนะ จะได้คงการเล่นฟุตบอลสไตล์แบบนี้ไว้

มันคงเพราะรู้สึกผูกพันกับแกไปแล้วด้วยครับ

เอาตรงๆ แรกๆใจหาย แต่พอเริ่มอ่านบทความอะไรๆจากหลายๆที่

รวมทั้งบทความจากนักเตะแต่ละคนที่เขียนให้แก มันกลั้นไม่อยู่จริงๆ

ผมเริ่มเชียร์ปีแรกก็ปีที่แกเข้ามาพอดี มันเลยรู้สึกผูกผัน

เห็นด้วยสมควรออกไปได้ละ งงทำไมโดนเรื้อน

ผมว่าไปคุมระดับนั้นคงโดนปลดอะ เอาจิงแท็คติกเอาจิงสู้รุ่นใหม่ไม่ได้แล้วว โค้ชยุคนี้แท็คติกมีหลากหลายกว่าเยอะ

ผมเอง wenger out มาหลายปี จู่ๆเวนเกอร์ลาออกจะให้ผมมาบอกเสียใจ ที่เวนเกอร์ลาออก ผมตอแหลไม่เป็น


เขาอยากเรื้อนก็ให้เรื้อนไป นี่ไม่ใช่โพสเดียวด้วยที่โดน

ผมน้ำตาไหลไม่รู้ตัว

ผมร้องนะ ไม่เข้าบอร์ดเลยด้วย ไม่อยากอ่านอะไรเลย

ผมครับ น้ำตาไหลแหละแต่แปบเดียว แต่ความรู้สึกเศร้ายังกินมาถึงวันนี้ และคงอีกสักพักใหญ่ๆ

ไม่ร้องครับ ชินละเพราะร้องไปหมดละตอนป๋าอำลาแมนยูไป