ถึงชีพจักสลายหายไป กิตติศัพท์จักดำรงไว้ตราบนานเท่านาน
แม้มิใช่ ราชา ผู้สามารถ
เป็นชายชาติ มีชื่อ หรือไฉน
ที่วันนี้ ยังมี อธิปไตร
ใครหนอใคร ฝ่าฟัน สร้างกันมา...
พ่อพระยา อาแซง แวงกอ
ทรงรวมก่อ ร่วมสร้าง วางรางฐาน
พ่อปกครอง เมืองปืน มายาวนาน
แผ่ไพศาล อณาจักร โคตรเกริกไกร
.
เจ้าพญา ผู้ทรง ธนงตัว
พ่อไม่กลัว กาลเวลา มาเผาพลาญ
ยี่สิบสองปี พ่อไม่เคย ได้หยุดงาน
แผ่นดินปืน ทรงพิทักษ์ รักษาไว้
ในรัชกาลนี้ หากแม้นจักหาใครมาเปรียบพระปรีชาสามารถ ก็มิหาใครเทียบได้
ต้องยกให้พระญา อาแซง แวงกอ ผู้ที่ครองบัลลังค์เมืองปืนมาเสียยาวนาน
พระบารมีเกรียงไกร ไปไกลแสนไกล หามีผู้ใดในแผ่นดินบูรพา มิรู้จักกิตติศัพท์
ความยิ่งใหญ่ ไร้เทียมทาน ในยุคที่กองทัพเมืองปืน รบศึกไร้พ่าย ยังคงตราตึง
อยู่ในจิตใจข้า ทำให้ทุกหัวเมืองต่างเกรงกลัว เป็นหนามยอกอกพวกเราเหล่า
แมนยูธยามาตลอดกาลเวลา ถือเป็นหัวเมืองที่แข็งแกร่งหาได้เกรงกลัวใคร
แต่ด้วยวัยชรา ยุทธวิธีการรบที่โบล่ำโบราณ ล้าหลัง รบด้วยความเชื่อมั่นด้วยใจ
หาได้ใช้เม็ดเงิน ยุทธุปรณ์ มักเลือกสรรนักรบหนุ่มๆ หน้าตาดี กล้ามใหญ่ ไข่ตุงๆ
ที่ฝีมือพอประมาณ แต่มีใจที่ห้าวหาญ กล้ารบกล้าแลก กล้าที่จะแหกตูดศัตรู
บ้างครั้งมันก็ได้ผล แต่ในบางครา ใจนักรบกับหรรมใหญ่ๆเพียงอย่างเดียวก็มิอาจ
สู้ทัพใหญ่ได้ เมืองใหญ่ไพร่พลระดับสูง พร้อมอาวุธที่ทันสมัย ก็ต้องแพ้พ่ายไป
หลายครั้งหลายครา ด้วยความดื้อรั้น มิได้ปรับทัพปรับกลยุทธตามกาลสมัย
ชาวเมืองก็ต่างไม่พอใจ ขับไล่ไขส่ง คนด่าทุกวี่ทุกวันก็ไม่ยอมไป เกาะ
ชักโครกเป็นขี้ดื้อน้ำ กดเท่าไรก็ไม่ลงไป จนขุนอันเล๊ะ เซี้ยร ย้ายข้าวย้ายของมา
ซบเมืองแมนยูธยาของพวกเรา ไม่รู้ว่าที่มานี้กูควรดีใจหรือเสียใจ
การสละตำแหน่งครานี้ ข้าใจหายนัก หากแม้นเมืองปืนมิได้มีออกญาผู้นี้คุมทัพแล้ว
บ้านเมืองจักเป็นเช่นใดต่อไป ใครเสียจะหาญกล้ามานำทัพที่ยิ่งใหญ่แห่งนี้
ช่วงนี้ข้าก็ว่างอยู่น๊าาาาาา ไม่ชวนข้าไปเที่ยวเมืองเจ้าหน่อยรึเมืองปืนนน
แอบมองเธออยู่นะจร๊ะ ออเจ้าไม่รู้บ้างเลยยยย!!!
