ใครเคยหลงผิดไปเป็นเด็กแว๊นบ้างครับ แล้วทำไมถึงกลับตัวครับ

ยูสโมเลย

เคยแต่แต่งรถมอไซค์ ไม่เคยออกไปแว๊น

ยูสโล้นเลยครับ ยังแว๊นอยู่

เคยแต่แต่งรถ เมื่อก่อนช่วงมอปลายแทงบอลถูกบ่อยมาก แต่งหมดเป็นหมื่น ตอนนี้รถเอาไว้ใช้ในสวน

ผมไม่รู้เรียกว่าเป็นได้หรือเปล่า เพราะตอนช่วง 13-14 เพื่อนรอบตัวที่โตกันมาด้วยกันเริ่มหันไปสนใจรถมอเตอร์ไซด์แต่งกันอย่างจริงจัง แฟชั่นยุคนั้นใส่กางเกงเจเจจะเท่มาก ด้วยความไม่ประสีประสาในเรื่องแฟชั่นของผม (ในตอนนั้น) ก็เลยแต่งตามเพื่อนๆ ใส่เจเจไปเดินสยาม เดินมาบุญครอง ในตอนนั้นคิดว่าแบบนี้แหล่ะเท่ เพราะเราอยู่ในสังคมแค่กับเพื่อนๆแถวบ้านกับเพื่อนที่โรงเรียน (พอมามองย้อนดูตอนนี้แล้วแบบ กูทำอะไรลงไป ฮ่าๆๆๆ) เคยซ้อนรถกับเพื่อนไปรถซิ่งด้วย ซึ่งเอาจริงๆพอไปไม่ได้รู้สึกชอบเลย แต่ก็ต้องไปเพราะไปกันทั้งกลุ่ม

พอเพื่อนๆเริ่มโตก็หันเข้าหาบุหรี่กัน เริ่มพัฒนาไปยาเสพย์ติด ไปมีเรื่องไล่ตีกับเค้า คือสังคมแบบแว๊นยิ่งเห้เท่าไหร่ยิ่งเจ๋ง มีแต่คนยกย่อง ผมก็พยายามทำตัวเหมือนเก๋านะแต่ไม่ขึ้นจริงๆ ฮ่าๆๆ เพราะพื้นเพตอนเด็กๆเป็นเด็กที่ไม่มีอะไรโดดเด่นเลย เหมือนเป็นตัวอ่อนประจำกลุ่ม แต่สิ่งที่อ่อนของผมกลายมาเป็นจุดแข็งของสังคมภายนอก เช่น ไม่สูบบุหรี่ ไม่เล่นยา และไม่ชอบมีปัญหากับใคร

พอพูดถึงยาเสพย์ติด คือก่อนหน้าจะมีเรื่องยาเพื่อนรวมตัวกันที 20-30 คน แต่พอมีเรื่องยาหลายคนเริ่มแปลก เริ่มหลอน เริ่มทะเลาะกันเอง หนักถึงขั้นยิงกันเองก็มีมาแล้ว บางคนจากผู้เสพย์ กลายเป็นผู้ค้า พัฒนาเป็นเอเย่น กลายเป็นวัฏจักรแย่ๆเต็มตัว หลายคนติดคุก เข้าบ้านเมตตา เละเทะกันมาก นี่น่าจะเป็นสังคมเด็กแว๊นทั่วไปๆที่เกิดขึ้นในไทย

ในช่วงที่ทุกอย่างดูเละเทะ ผมได้เปิดกว้างตัวเองมากขึ้น มีความเป็นตัวของตัวเองและค้นพบตัวเองในช่วงอายุ 16 เพราะหันไปหลงใหลในดนตรีร็อกและเมทัลอย่างจริงจัง เริ่มมีความฝันอยากเป็นนักดนตรีเมทัล อีกอย่างได้เจอเพื่อนม.ปลายกลุ่มที่สนิท เป็นกลุ่มเพื่อนที่ดีที่สุดในชีวิตผมเลยก็ว่าได้ (ทุกวันนี้ก็มีสองคนในกลุ่มทำงานด้วยกัน) จนทุกวันนี้มีวงดนตรีของตัวเอง ไม่ได้โด่งดังอะไรหรอกครับ เล่นตามงานใต้ดิน เล่นไม่ได้เงินด้วย ฮ่าๆๆ แต่เล่นมาจะครบ 12 ปีแล้วครับ

พอเราเจอทางของเรา เราก็เดินตามทางเราครับ แต่ไม่ใช่ว่าผมจะเลิกคบกับเพื่อนกลุ่มแว๊น ก็คบกัน เพื่อนคือเพื่อน เค้าอาจจะแย่กับคนอื่น แต่กับเราเค้าดีกับเราผมก็โอเคแล้ว ทุกวันนี้เพื่อนๆกลุ่มแว๊นก็กลับตัวได้หลายๆคนครับ สร้างเนื้อสร้างตัวได้ก็ดีใจแทนเพื่อน รู้สึกโชคดีที่ได้เพื่อนดีๆกลับมาเป็นคนเดิมครับ

ชอบแต่งรถแนวแว๊นแบบสวยงามอะไหล่แพงๆทำแรงๆ แต่ไม่ค่อยขับเน้นจอดมากกว่า ไปตลาดยืมเวฟแม่ไปแทน
แฟนก็บ่นจะแต่งไปเพื่ออะไรหมดเป็นแสน ผมก็ตอบตัวเองไม่ได้เหมือนกัน
บางทีก็น้อยใจนะแค่ชอบแต่งแนวนี้ก็โดนมองว่าเป็นเด็กแว้น

ตอนมัธยมเคยได้ไปนั่งซ้อนท้ายอยู่ทีนึง อยากให้มันไปส่งบ้านเหลือเกิน แต่ตอนนั้นไม่กล้าเอ่ยปากเพราะมันเป็นตัวหัวโจกเพิ่งผูกมิตรด้วย กลับเข้าบ้านไปหน้าชาเลย โดนลมตีหน้า ตอนวัยมหาลัยก็นั่งกินเหล้ากับกลุ่มเด็กแว้นอยู่บ้างเหมือนกัน แต่ดีหน่อยกลุ่มนี้มันไม่ปีนเกลียว ทุกวันนี้เจอผมมันก็ไหว้

จักรยานนับไหม

ตะหมัยก่อน ชอบครับ
เพราะใส่สบาย และ เข้าได้กับหลายชุด

เสียตังแต่งรถไปทำไมฮับ แค่ถอดเฟรมลดน้ำหนัก เป่าแฮนด์ให้หมอบ กินให้อ้วนนิดกางเกงก็คับเป็นขาเดฟแล้ว ซักพักถึงจุดอิ่มตัวก็เลิก ไม่ได้หลงผิดซะหน่อย

นั้นมันแวน

ชงมาก็ต้องตบอีก

เคยคุยกับพญาสก๊อยอยู่ช่วงนึงตอนอายุ 14 ได้
คือ หน้าสวยเลย ขาว แต่แต่งตัวแบบสก๊อย
พอเห็นวิถีการใช้ชีวิตของพวกเธอ ผมก็ตีตัวออกห่าง 555

เคยครับ เพราะเพื่อนสมัยมัธยมต้น ส่วนใหญ่เป็นเด็กแว้น ชอบแต่งรถ ถึงกระทั่งไปเที่ยว สแกน สมัย อายุ14-15อะ พอโตมาได้สังคมใหม่ก็เปลี่ยนไปคิดไปคิดมาตอนนั้นคิดไรอยู่วะอารมณ์เราแบบตามเพื่อนด้วยแหละ ไปไหนไปกัน ส่วนใหญ่พวกเด็กแว้นโตมาขายยานะเพื่อนผม

ไม่เคยครับเพราะเป็นเด็กประจำ นานๆกลับบ้านที

แต่ตอนมัธยมเคยไปนอนบ้านเพื่อน แล้วยืม KSR มันขี่ไปซื้อของในตลาด ประเด็นคือรถมันแต่ง+ท่อดังลั่นมากๆ ขับทีคนมองทั้งตลาด ไม่ได้รู้สึกเท่เลยนะ แต่อายที่คนมองมากกว่า